Semua Bab ภรรยาคุณสีหนุ: Bab 21 - Bab 30

สุดท้ายใบหม่อนก็หนีไม่พ้นต้องมาถูหลังให้คุณสีหนุจนได้ แม้จะทำหน้ายุ่งและปั้นปึ่งเหมือนไม่เต็มใจ แต่ก็ยอมเดินเข้าห้องน้ำมาช่วยในอ่างน้ำอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ อันที่จริงเพราะป้าเพ็ญมาขู่ว่าถ้าเขาไม่มา คุณสีหนุจะจับกินตับเอาเสียมากกว่าจะตับไหนก็มาเถอะ ไม่ได้กลัวหรอก แต่นี่เพิ่งมาเหยียบบ้านได้ไม่กี่ชั่วโมง ใจคอจะจับเมียเด็กแบบเขากินแล้วเหรอเขาบ่นอุบอิบกับตัวเองไปเรื่อยขณะเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับแผ่นมาสก์หน้ารูปแพนด้าแปะไว้บนใบหน้า สีหนุที่นั่งรออยู่ในอ่างน้ำ เมื่อเห็นใบหม่อนเดินเข้ามาในสภาพเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะเบาๆ“นี่อะไร”“มาสก์หน้าไง ไม่รู้จักเหรอ” ใบหม่อนตอบห้วนๆ แล้วฉีกแผ่นมาสก์อีกแผ่นส่งให้ “คุณก็ควรใช้นะ รักษารอยเหี่ยวย่น” พูดจบก็นำแผ่นมาสก์แปะลงบนใบหน้าของสีหนุ อีกฝ่ายนั่งนิ่งอย่างยอมรับชะตากรรม จากหน้าเข้มๆ ตอนนี้กลายเป็นหน้าเสือ“หัดดูแลตัวเองบ้าง ผิวหยาบกร้านหมด หน้าแก่หมดแล้ว” ใบหม่อนบ่นพร้อมกับถูหลังให้ สีหนุได้แต่ส่ายหัวเบาๆ นี่เขาเรียกเมียมาปรนนิบัติหรือเรียกมาด่ากันแน่ มาวันแรกก็แผลงฤทธิ์เลย“เออ อยากทำอะไรก็ทำเถอะ” เขาพูดอย่างยอมจำนนถือว่ามีเมียเด็กก็ต้

สืบไม่เจออะไรสักอย่าง..จากการที่เขาคิดว่าจะได้ร้องเพลง ฉันรักคนแก่ ไปเรื่อย ๆ ตอนนี้กลายเป็นต้องร้องเพลงมหันตภัยทุกวัน การรับจ้างแต่งงานในครั้งนี้เหมือนการรับจ้างเสี่ยงตายอย่างแท้จริง สามีของเขาเมื่อ 8 ปีก่อน จู่ ๆ เขาก็หายตัวไปจากทุกช่องทาง ถอนตัวจากการเป็นประธานบริษัทวสุธรหลังจากภรรยาเสียชีวิต เขาไม่โผล่หน้าที่สื่อไหน พอเจออีกครั้งสภาพก็ราวกับโจร ใบหม่อนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในชีวิตของสีหนุ แต่สัญชาตญาณบอกเขาว่า เรื่องที่ภรรยาเก่าของสีหนุตายต้องเกี่ยวข้องกับอะไรบางอย่างแน่นอนเรื่องในอดีตที่เธอจากไปไม่มีใครยอมเล่าให้ฟัง ค้นหาในเน็ตก็ไม่มีข้อมูลอะไรชี้ชัด ที่เขาเห็นมีเพียงแค่ข้อสรุปของตำรวจว่า ภรรยาคุณนุเสียชีวิตจากการถูกโจรปล้นฆ่า ข้อมูลน้อยยิ่งกว่าน้อย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอตายที่ไหนยังไงกันแน่ ไม่มีเรื่องเล่าหรือแม้กระทั่งข่าวลือ ทุกอย่างราวกับถูกปิดเงียบ เหมือนมีใครบางคนพยายามจะลบมันออกไป หรือว่าความลับมันจะถูกซ่อนไว้ที่ห้องทำงานปีกตะวันตกของคุณนุ หรือเขาควรจะลองแอบเข้าไปดูแบบที่คุณนันท์บอก... แต่ว่าเขายังไม่อยากตายหมกสวนหลังบ้าน ในฐานะที่เคยดูหนังฆาตกรรมมานับร้อยเรื่อง ตราบใดท

ในขณะที่เดินซื้อของอยู่ ใบหม่อนก็สะดุดตาเห็นลูกค้า VVIP เก่าที่เขาคุ้นเคยมาก่อน นั่นคือคุณอังเดรและคุณพิจิตรา คู่สามีภรรยาที่เคยติดต่อกับเขาเรื่องการหาคอนโดหรูเพื่อมาปักหลักในไทย ใบหม่อนรู้สึกยินดีที่ได้พบพวกเขาโดยบังเอิญ เพราะการพูดคุยและช่วยเหลือคู่สามีภรรยาคู่นี้ทำให้เขาประทับใจในความสุภาพและจริงใจของทั้งสอง“คุณอังเดร กับคุณพิจิตรา สวัสดีครับ” ใบหม่อนเอ่ยทักเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับส่งยิ้มสุภาพคุณอังเดรและพิจิตราทำท่าทางยินดีที่ได้เจอกับใบหม่อนอีกครั้ง ใบหม่อนนั้นเป็นคนที่เฉลียวฉลาด คนหนุ่มให้บริการพวกเขาอย่างดีเยี่ยม บางครั้งลูกค้าอย่างพวกเขาอาจจะบอกความต้องการตัวเองไม่ถูก หรือยังไม่รู้ความต้องการของตัวเอง แต่ใบหม่อนก็จะมีวิธีพูดคุยเพื่อหาข้อสรุปที่ชัดเจนจนได้ แถมยังเป็นคนละเอียดอ่อน คอยช่วยตรวจงานให้กับพวกเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน“สวัสดีค่ะคุณใบหม่อน ดีใจจังเลยที่ได้เจอกัน มาซื้อของเหรอคะ” พิจิตราถาม“ใช่ครับ ดีใจที่ได้เจอเช่นกัน ว่าแต่ซื้อของเยอะจังเลยนะครับ” ใบหม่อนทักทายพร้อมกับหันมองของที่พวกเขากำลังซื้อ มีทั้งของใช้และของตกแต่งมากมาย และยังมีคนงานอีกสามคนคอยช่วยถือของ“โอ๊ย

แน่นอนกับผีล่ะสิสีหนุพาเขาเดินออกจากห้องแล้วตรงไปยังห้องดูหนังของคฤหาสน์ หน้าจอขนาดใหญ่ตรงหน้าเปิดซีรีส์อเมริกาชื่อดังที่กำลังฮอตฮิตอยู่สีหนุทิ้งตัวลงบนโซฟา ดูจอด้วยความตั้งใจ ไม่มีท่าทีจะสนใจเขาแม้แต่น้อยโง่ โง่ เสื่อมสมรรถภาพแล้วรึเปล่าวะเนี่ย ใบหม่อนหมดอารมณ์ทันทีหลังจากความหวังที่จะยั่วสามีไม่สำเร็จ เขาหยิบหมอนมาวางบนตักของสีหนุอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะทิ้งตัวลงหนุนตักและเงยหน้าขึ้นมองสามีที่มีผมหนาฟูฟ่องไม่เป็นทรง ตาใสแป๋วมองสีหนุราวกับแมวขี้อ้อน"คุณสีหนุ..." ใบหม่อนเรียกด้วยเสียงนุ่ม ๆ“ว่าไง โดเรม่อน” สีหนุเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ทำให้ ใบหม่อนหน้ามุ่ยทันที“แกล้งกันอีกแล้วนะ คุณไม่คิดจะจับผมกินบ้างรึไง”สีหนุหัวเราะในลำคอเบา ๆ ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ที่ใบหม่อนได้ยินจนชิน “ฉันไม่ได้รักเธอ”ใบหม่อนถึงกับกลอกตาแล้วถอนหายใจอย่างแรง "โอ๊ย เบื่อจะตายได้ยินทุกวัน ย้ำอะไรนักหนา กลัวลืมรึยังไง"สีหนุยิ้มมุมปาก ตอบกลับสั้น ๆ “อือ กลัวจะลืม”จากนั้นเขาก็จับหัวใบหม่อนให้หันไปดูซีรีส์ต่อ ไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม แต่กลับใช้มือลูบผมใบหม่อนเบา ๆ การสัมผัสนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ใบหม่อนรู้สึกถึ

เข้าสู่สัปดาห์ที่สองที่ใบหม่อนถูกบังคับให้เก็บตัวเงียบตามคำสั่งของสามี เขานึกเซ็งอยู่ไม่น้อย เกือบจะได้กลับไปทำงานแล้วเชียว แต่กลับถูกล็อกให้อยู่บ้านเฉย ๆ ไม่รู้อีกฝ่ายนึกอะไรขึ้นมา คนที่เคยทำงานไม่อยู่นิ่งแบบเขาคันไม้คันมือทุกวัน จนในที่สุดคฤหาสน์หลังงามของสีหนุ ก็ตกเป็นเหยื่อความเบื่อหน่ายของใบหม่อนโดยปริยายใบหม่อนไม่ใช่คนที่จะนั่งเฉย ๆ ได้อยู่แล้ว เขาพักอยู่บ้านแต่ก็เหมือนกับไม่ได้พัก เพราะเขาลงมือจัดตกแต่งบ้านใหม่หลายจุดตามอารมณ์เบื่อเซ็งของตัวเอง โดยเฉพาะการเตรียมของใช้จำเป็นสำหรับผู้สูงวัยอย่างสีหนุหลังจากออกไปช็อปปิงครั้งก่อน ใบหม่อนก็จัดการซื้อของจำเป็นกลับมามากมาย เริ่มจากแผ่นกันลื่นในห้องน้ำ เขาไม่อาจละเลยความปลอดภัยของสามีได้ เขามีผัวแก่ ยิ่งต้องระวังเป็นพิเศษ ข้อมูลที่เคยอ่านมาก็ทำให้เขาหวาดระแวง อัตราการเสียชีวิตของคนแก่ที่ล้มในห้องน้ำนั้นมีไม่น้อยเลยทีเดียวไฟเซนเซอร์ตามทางเดินก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เขาติดตั้งไว้เผื่อสีหนุนึกครึ้มออกมาเดินเล่นตอนกลางคืน อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องล้มหน้าคะมำเพราะความมืดมิดนอกจากนี้เขายังสั่งเก้าอี้นวดไฟฟ้ามาตั้งไว้ในห้องนอนของสีหนุโดยไม่ต