All Chapters of ภรรยาคุณสีหนุ: Chapter 81 - Chapter 90

“ผมน่ะรู้จักไอ้สีหนุ...ไปถึงธาตุแท้เลยต่างหาก!”แรงอาฆาตในน้ำเสียงทำให้ใบหม่อนตัวสั่นไปทั้งร่าง ความกลัวฉายชัดในดวงตา ราวกับเขากำลังตกอยู่ในอันตรายที่ไร้ทางรอด ตอนนี้เขากลัวจนน้ำตาจะซึม ไม่รู้ว่ามาเกี่ยวพันกับเรื่องบ้าบออะไรอยู่ใบหม่อนกลั้นใจถามด้วยเสียงสั่น “เรื่องที่คุณช่วยผมตอนโดนกระชากกระเป๋านั่น...ไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่มั้ย คุณเป็นใครกันแน่”อลันเผยยิ้มเย็นยะเยือก “ฉันชื่อ อลัน หัวหน้าแก๊ง Black Craw คนที่เกลียดสามีของเธอจนหมดใจ และจะไม่หยุดจองเวรจนกว่าจะได้ทำลายทั้งตัวมันและคนที่มันรัก”หัวใจใบหม่อนเต้นระส่ำ นี่หรือคือศัตรูของสีหนุ เหตุผลที่เขาต้องเปลี่ยนตัวตนไปใช้ชื่อไซรัส ต้องออกนอกประเทศก็เพราะผู้ชายคนนี้เองหรือ เขากลืนน้ำลาย พยายามหันหลังเดินหนี “เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณกับคุณนุ ถ้ามีอะไรก็ไปเคลียร์กันเถอะครับ ผมขอตัว”แต่ยังไม่ทันก้าว อลันก็ฉุดแขนใบหม่อนอย่างแรงจนร่างบางเกือบเซล้ม มือหนาที่บีบแน่นจนช้ำทำให้ใบหม่อนสะดุ้งมือหนักชะมัดไว้เวร“เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!” เสียงตวาดของอลันทำเอาใบหม่อนสั่นสะท้าน ฮือ พ่อจ๋าแม่จ๋า ตายแน่ ๆ ๆ แค่บีบเบา ๆ ก็ช้ำไปทั้งตัวแล้ว "เธอเป็นเ

ใบหม่อนถูกจับตัวมาขังไว้สามวันแล้ว เวลาที่ผ่านไปในอาคารสำนักงานของอลันนั้นเต็มไปด้วยความเงียบเชียบและหวาดระแวง แม้จะไม่ได้ถูกโยนลงไปขังในห้องมืดหรือถูกทำร้ายปางตาย แต่ทุกวันคือความกดดันที่สั่นคลอนทั้งจิตใจ เขารู้ดีว่าความเมตตาที่ได้รับจากอลันนั้นไม่ได้มาจากความสงสาร แต่เป็นการคุกคามทางอ้อมที่จะบีบให้สีหนุต้องเข้ามาช่วยเหลือโดยปราศจากเงื่อนไขใด ๆ “คุณใบหม่อนคะ อาหารมาแล้วค่ะ” เสียงของแม่บ้านคนหนึ่งดังขึ้นข้างนอกห้องขัง เธอเป็นหญิงวัยกลางคนที่มีท่าทีสุภาพและนิ่งสงบ มีเพียงเธอที่เข้ามาดูแลเขาทุกเช้า เป็นคนเดียวที่ใบหม่อนพอจะพูดคุยด้วยในช่วงเวลาโดดเดี่ยวเช่นนี้“ขอบคุณครับป้า” ใบหม่อนพยายามยิ้มตอบรับทั้งที่ข้างในใจยังคงหวาดระแวง หญิงคนนี้อาจเป็นคนเดียวที่ยังแสดงความเป็นมนุษย์ให้เห็นในรังของแก๊ง Black Craw สถานที่แห่งนี้คุมเข้มไปด้วยคนของอลันที่คอยลาดตระเวนเฝ้าระวังรอบ ๆ พื้นที่อย่างแน่นหนา ยิ่งทำให้การหลบหนีเป็นไปไม่ได้เลยเขาคิดถึงบ้านอย่างมาก คิดถึงอ้อมกอดที่ปลอบประโลมของคุณนุ คิดถึงความปลอดภัยที่หายไปพร้อมกับความรู้สึกหวาดกลัวที่เกาะกินอยู่ในใจ อย่างไรก็ตามแม่บ้านผู้นั้นยังคงช่วยเหลือ

หลังจากที่อลันเดินออกไป ทิ้งใบหม่อนไว้เพียงลำพังในห้องที่ทั้งเงียบและเย็นเยียบ ความเงียบงันรอบตัวทำให้หัวใจของใบหม่อนเต้นช้าลงเรื่อย ๆ แรงอารมณ์ต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาจนเขารู้สึกสับสน กังวล และหวาดกลัวอย่างที่สุด ความกลัวนั้นรุนแรงขึ้นทุกขณะ แค่คิดว่าโลกนี้จะไม่มีสีหนุใบหม่อนก็หลั่งน้ำตาอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกหวงแหนรักใคร่ทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายต้องเผชิญหน้ากับคู่แค้นคนสำคัญทำยังไงดี เขาจะช่วยคุณนุยังไงดีได้โปรดเถอะ ใครก็ได้ ช่วยเราด้วยเขานั่งนิ่ง ปล่อยให้ทุกวินาทีผ่านไปอย่างทุกข์ทรมาน ความคิดนับร้อยพันวิ่งวุ่นในหัว เขามองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเงาโกดังใหญ่ที่อลันและคนของเขาล้อมไว้ หัวใจเต็มไปด้วยความหวังเล็ก ๆ ว่าสีหนุจะปลอดภัย และเอาตัวรอดจากการเผชิญหน้ากับศัตรูคนนี้ได้สักพัก ประตูก็ถูกเคาะ ก่อนจะได้ยินเสียงของป้าแม่บ้านดังขึ้นมา “ขอป้าเข้าไปทำแผลได้ไหมคะ”แอ๊ด..ใบหม่อนหันไปตามเสียง เมื่อประตูเปิดออก ใบหม่อนก็พบกับป้าแม่บ้าน แต่ไม่ใช่ป้าคนเดิมป้าคนนี้มีผมยาว กล้ามใหญ่ หน้าตาเข้ม และตัวสูงนี่มัน...คุณสีหนุนี่นา!“คุณนุ มาได้ยังไง!” ใบหม่อนเอ่ยอย่างตกใจ ก่อนจะโผเข้ากอ

“แล้ว...คุณใบหม่อน เป็นยังไงบ้าง” นันท์เอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว“คุณใบหม่อนถูกจับไปตอนที่ไปพบลูกค้า” วิทย์เล่า “เป็นฝีมือแก๊ง Black Craw ของอลัน มันยังแค้นเรื่องเก่า ๆ และคิดใช้ชีวิตของคุณใบหม่อนเป็นเหยื่อล่อให้คุณสีหนุ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าคุณใบหม่อนเป็นยังไงบ้าง”นันท์ยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ ความเครียดกดดันหนักอึ้งในใจ ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวในอดีตจะส่งผลถึงปัจจุบันได้ขนาดนี้ อลัน…ชู้รักของภรรยาพี่ชายในอดีต คนที่เคยยืนร้องไห้ราวกับคนเสียสติหน้างานแต่งงานของสีหนุตอนนั้นตอนนี้กลับกลายเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่แข็งแกร่งไม่เกรงกลัวกฎหมายและกลายเป็นคู่แค้นที่ตามจองล้างจองผลาญพี่ชายแทบทุกปีไอ้อุบัติเหตุของพี่นุที่มันเกิดขึ้นบ่อย ๆ ก็คงเป็นเพราะมันสินะ…นันท์สูดหายใจยาว พยายามตัดความรู้สึกกลัวออกไปก่อนหันไปถามเสียงแผ่ว"พี่นุ…ใบหม่อนเป็นคนที่ผมหลอกมาแต่งงานกับพี่ พี่คิดจริงจังกับเขาเหรอ"สีหนุนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบอย่างชัดเจน "ใช่ กูรักเขา พอใจมึงมั้ย ทีนี้มึงจะตอบกูได้รึยัง ว่าจะช่วยใบหม่อนกับกูรึเปล่า"นันท์ถอนหายใจยาวอย่างยอมจำนน เขารู้ดีว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้ใบหม่อนต้องมาอยู่ในจุดนี้ "เออ ช

ใบหม่อนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความสลัว แสงข้างนอกส่องเข้ามาอ่อน ๆ บ่งบอกเวลายามเย็นที่ดวงอาทิตย์ตกไปนาน เขามองไปรอบตัวพยายามปรับสายตา และทันใดนั้นก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บแปลบที่แผ่นหลังแทบจะทันทีที่ขยับตัวเพียงเล็กน้อย"โอ๊ย... ไม่น่าบ้าเลย" เขาพึมพำเบา ๆ แล้วหันไปสำรวจตัวเองอย่างช้า ๆ ตอนนี้เขาอยู่ในห้องพักในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แต่สิ่งที่ขาดหายไปคือคนที่ควรอยู่ข้าง ๆ เวลานี้เขาไม่เห็นสีหนุเลยใบหม่อนนิ่งไปครู่ใหญ่ เขาใช้เวลานี้ในการทบทวนเรื่องราวทุกอย่าง ความคิดหลากหลายตีกันไปมา ตอนนี้เขาเจ็บไม่น้อยแต่ก็ถือว่าไกลหัวใจ ทว่าหากตัวเขาไม่ใช่คนที่รับกระสุนนัดนั้นแต่เป็นสีหนุ เขาคิดไม่ออกเลยว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง เพราะถึงแม้จะเจ็บตัวไปบ้างแต่ก็โล่งใจที่อีกฝ่ายไม่โดนอลันฆ่าตายจริง ๆ สิ่งที่อยากรู้ก็คือเวลานี้คือคุณสีหนุออกมาได้อย่างปลอดภัยรึเปล่าสักพักประตูก็เปิดออก ใบหม่อนเงยหน้ามองด้วยความหวังว่าคนที่เข้ามาจะเป็นสีหนุ แต่กลับเป็นคุณนันท์กับคุณวิทย์ที่ก้าวเข้ามาแทน เขาพยายามจะขยับตัวเพื่อต้อนรับ แต่ทั้งสองคนรีบเข้ามาห้ามไว้ก่อน“อย่าเพิ่งขยับดีกว่านะครับ นอนพักไปก่อน” นันท์เอ่ยด้วยน้ำ