Semua Bab หวานนักรักของซาตาน: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21.“อยากได้อะไรอีกล่ะแก มาอ้อนแต่เช้า เอ้านี่ชินสุดท้ายแล้วนะ”ชายหนุ่ม ก้มถามเจ้าคอบร้าที่นัวเนียคลอเคลียอยู่กับลำขาแกร่ง ก่อนหยิบช็อกโกแลตเนยถั่วที่มันชอบมากและเหลือชิ้นเดียวและเป็นชิ้นสุดท้ายแล้วนั้นให้มันก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นเจ้าลิงน้อยแต่ตัวไม่น้อย ซึ่งกำลังมองช็อกโกแลตเนยถั่วที่เป็นของโปรดของมันเหมือนกันนั้นตาละห้อยน่าสงสารนัก“อ้าวน้ำผึ้งกับกุ้งแก้วมาแต่เช้าเลย แต่แกกุ้งแก้วอดกินนะเพราะมันมีแค่อันเดียวและฉันก็ให้คอบร้าไปแล้ว แต่เอะ มันแบ่งได้นี่ คอบร้าแกแบ่งให้กุ้งแก้วด้วยสิ”เหมันต์บอกกับคอบร้าที่ยืนคาบช็อคโกแลตแท่งโต พลางแกว่งหางอย่างอารมณ์ดี ส่วนเจ้ากุ้งแก้วก็นั่งเชิดหน้าทำเป็น วางมาดหยิ่งผยองอยู่บนตักหญิงสาวหน้าใส ใบหน้ารูปหัวใจเล็กๆ นั้นแดงปลั่ง ดวงตาใสแจ๋วนั้นพราวด้วยรอยยิ้ม อรุณนารีหัวเราะกับกิริยาของเจ้าสองตัวที่ทำท่าราวกับเด็กน้อยน่ารักหยอกเย้ากัน เสียงหัวเราะนั้นใสกังวานน่าฟังจนเหมันต์เองยังหยุดที่จะฟังเสียงนั้นราวต้องมนต์เจ้าคอบร้าที่ตอนนี้เป็นต่ออยู่คาบช็อคโกแลตแท่งโตเหวี่ยงไปมาอย่างยั่วเย้าคู่อริ และทำไปเดินเฉียดหญิงสาวที่เจ้ากุ้งแก้วนั่งตักอยู่ ซึ่งเธอ

ตอนที่23. สาวน้อยแสนสวยเอ่ยบอกเธอขณะพาเดินชมบ้านพักที่มีอยู่ทีละหลัง ซึ่งปลูกสร้างด้วยไม้เสียส่วนใหญ่และหลังคาก็มุงด้วยหญ้าและใบจากอย่างดีในบ้านพักแต่ละหลังจะมีสระว่ายน้ำเล็กๆ อยู่ตรงกลางกลางบ้านพัก เชื่อมระหว่างห้องนอน และห้องนั่งเล่นซึ่งอยู่ตรงข้ามกัน และตรงระเบียงนั่งเล่นก็สามารถชมวิวของทะเลงามได้มุมที่สวยแทบทุกหลัง ดรุณนุชให้เหตุผลว่าการที่ต้องมีสระว่ายน้ำไว้กลางบ้านเพื่อให้ความเย็นของน้ำระบายอากาศที่ร้อนชื้นไปในตัวบ้านพักที่นี่สร้างแบบประตูหน้าต่างเปิดโล่งได้ตลอดบานเพื่อรับลมทะเล และมีแอร์ที่ใช้ระบบเปิดปิดแอร์ด้วยระบบอัตโนมัติคือ ถ้าแขกที่มาพักเปิดแอร์ทิ้งไว้โดยไม่มีคนอยู่หรือเปิดแอร์โดยที่ไม่ปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อยเกินสิบนาทีแอร์จะปิดเองโดยอัตโนมัติเพื่อเป็นการรักษาสภาพของแอร์และใส่ใจในการประหยัดพลังงาน และมองเห็นความมักง่ายของผู้ที่มาพักซึ่งส่วนใหญ่ไม่ใคร่จะใส่ใจเรื่องนี้มากนัก เพราะคิดว่าตนเองจ่ายเงินเข้าพักแล้วจะเปิดจะใช้อะไรเท่าไหร่ก็ได้ และนั่นมันทำให้คนไทยติดนิสัยฟุ่มเฟือยและไม่เห็นคุณค่าของข้าวของเครื่องใช้ หรือสภาพแวดล้อม ซึ่งนับวันบ้านเมืองเรากำลังประสบปัญหาสภาพแ

ตอนที่ 25.เอวกางเกงยังต่ำได้อีกนะพ่อคุณเอ๋ย ดรุณนุชคิดแล้วก็นึกหวาดเสียว และซ่านไหวจนเลือดกำเดาแทบจะกระฉูด ถ้าเธออยู่นานกว่านี้คงขาดใจตายแน่ๆ เพราะตอนนี้รัศมีความหล่อเหลาของชายหนุ่มตรงหน้ามันเข้าตาจังๆ เขาหล่อมากหล่อกว่าเมื่อหกปีก่อนเสียอีก ดูเด็ดขาดมาดเนี้ยบเหมือน โรเบิร์ต แพตทิสัน พระเอกเรื่องทไวไลท์ ไม่มีผิดโอยๆๆ ใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม ใครก็ได้ช่วยที ดรุณนุชพยายามตั้งสติไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปกับชายหนุ่มที่ฝังอยู่ในใจเสมอมาทั้งที่พยายามไม่คิดและไม่สนใจ“เดี๋ยวสิฉันยังไม่รู้จักชื่อ หนู เลยว่าชื่ออะไร ถ้าครั้งต่อไปเจอกันจะได้เรียกถูก ส่วนฉันชื่อ ริค เวลส์ เรียกริคสั้นๆก็ได้ ฉันไม่ถือ” ริค เรียกสาวน้อยมซึ่งบัดนี้ใบหน้านวลแดงปลั่งราวมะเขือเทศสุกนั้นยิ้มๆ และพยายามซ่อนความต้องการภายในใจของตนให้มิดชิดดรุณนุชฉุนขาดทันทีที่ได้ยิน เขาเรียกเธอว่า หนู และรู้สึกว่าเขาจะเน้น คำๆ นั้นเหลือเกิน ไอ้ความหล่อเหลาและเซ็กซี่แสนร้ายกาจ ของชายหนุ่มที่เธอแอบชื่นชมเมื่อครู่หายวับไปทันที ความโกรธกรุ่นและฉุนจัดเข้ามานั่งประจำที่แทนความรู้สึกตื่นเต้นสั่นหวิวไหวเมื่อครู่ทันทีเชนกันนี่เธอโตเป็นสาวแล้วนะทุกส

ตอนที่ 27.เหมันต์หันกลับมามองใบหน้าของแฝดจอมป่วนที่ตอนนี้ไร้แววทะเล้น แต่มันเย็นชาเหมือนนายของมัน“ไอ้เปลวมันตายแล้ว...” เหมันต์เอ่ยเสียงเรียบสั้นๆ แต่ฟังชัดทุกคำพูด ร่างผอมบางของหญิงชายวัยกลางคนที่กอดกันร่ำไห้ทรุดลงกับพื้น ตามด้วยเสียงฮือฮาแสดงความเสียใจและตามด้วยเสียงร่ำไห้ของผองเพื่อนและญาติมิตรชายหนุ่มผินหน้าหนีจากภาพนั้นและสั่งงานให้ลูกน้องจัดการไปรับศพของผู้ที่เสียชีวิตและจัดงานศพรวมไปถึงการดูแลครอบครัวผู้สูญเสียบุตรชาย ที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัวอย่างดี เห็นทีว่างานนี้คงไม่จบลงง่ายๆ เหมือนที่ผ่านมาเสียแล้ว“ในเมื่อมึงอยากเริ่มกูก็จะเล่นไปตามเกมของมึงไอ้เขต” เหมันต์รำพึงในใจโครมมม เพล้งงง!!! เสียงโต๊ะไม้สักตัวสวยและแก้วจานชามบนโต๊ะกระทบพื้นดังสนั่น เหล่าสมุนที่อยู่บริเวณ บ้าน อัครไพฑูรย์ ต่างตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดเกรงผู้เป็นนายซึ่งตอนนี้บ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่าได้รับบาดเจ็บจากบ่วงแร้วของนายพราน“โว้ยยย...ไอ้พวกเวร สารเลว มึงทำงานพลาดแล้วยังจะมีหน้ามาขอความเห็นใจจากกูอีกหรือ” ชลเขต อัครไพฑูรย์ นายหัวแห่งอัครไพฑูรย์ตวาดก้อง ดวงตาคมปูดโปนวาวโรจน์แทบถลน ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้

ตอนที่ 29.คนบ้าทำไมชอบเปลือยกายโล่งโจ้งด้วยนะ ดูสิสวมแค่กางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียว แถมยังโชว์สัดส่วนความเป็นชายอย่างเปิดเผย ร่างกายที่ขาวกระจ่างด้วยเป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่ซีกโลกตะวันตกนั้นรกประปรายด้วยไรขนอ่อนสีน้ำตาลอ่อนประปราย ที่ค่อยๆลับหายไปในขอบกางเกงว่ายน้ำที่ดูเล็กไปถนัดตา ร่างแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเปียกชื้นด้วยน้ำทะเลและหยดน้ำที่เกาะพร่างพรายอยู่บนร่างสูงนั้นก็ช่วยให้เขาดูเซ็กซี่เหลือร้าย เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนเหลือบทองเปียกชื้นแนบใบหน้าคมที่หลอกหลอนเธอทุกวันนั้นก็ยิ่งแทบทำให้เลือดในกายสาวเดือดพล่านและร้อนรุ่มอย่างประหลาดเอ...ไอ้ความร้อนรุ่มแบบนี้เหมือนในฝันของเธอเมื่อหกปีก่อนชัดๆ นี่นา สาวน้อยตกใจกับความรู้สึกของตนเองจนต้องกระพริบตาปริบๆ มองเขานิ่ง และเมื่อรู้ตัวว่าเผลอมองเขานานเกินไป ใบหน้านวลก็ร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า และพลอยจะลามไปทั้งตัว ดังนั้นดรุณนุชจึงตวาดกราดเกรี้ยวกลบเกลื่อน“ยี้ คนลามกทำไมชอบแก้ผ้านักนะ”สาวน้อยยกมือปิดหน้า และหันหลังให้ชายหนุ่มทันที เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่เดือดพล่านในกาย แต่ความรู้สึกที่ทอประกายมาจากดวงตาคู่สวย ก็หาได้พ้นจากดวงตาคู่คมของชายหนุ่มต