All Chapters of สกายร้ายรัก (จบเรื่อง): Chapter 11 - Chapter 20

“ฮู่วว เสร็จสักที แต่นานขนาดนี้พวกเก้ากับโชยังไม่มากันอีกเหรอ...” กิ๊งก๋อง!! เสียงกริ่งกดย้ำ ๆ ที่หน้าประตูเรียกให้เรียวขาขาววิ่งเยาะไปเปิดอย่างรวดเร็วก่อนจะพบว่าเป็นเพื่อน ๆ ของเธอทั้งสามคน “ไฮ ดาร์ลิ่งงงง มาเร็วเสมอเลยน้า” โชเอ่ยทักท้ายด้วยน้ำเสียงร่าเริงพร้อมชูถุงค็อกเทลเบา ๆ ให้ปลายฟ้าดูว่าตนเองได้ซื้อมาเผื่อเพื่อนสาวคนน่ารักเรียบร้อย เพราะโชรู้ดีว่าถ้าให้ปลายฟ้าซื้อ ปลายฟ้าจะซื้อแต่ของพวกเธอและของสกายเท่านั้นไม่ซื้อของตัวเอง “ขอบคุณน้า เข้ามา ๆ สกายอยู่ตรงโซนนั่งเล่นอ่ะ เราขอไปเอากับแกล้มก่อน” ปลายฟ้าเอ่ยเชิญเพื่อน ๆ เข้ามาในห้องสกายก่อนจะรีบเดินไปเอาของกินเล่นที่เธอทำไว้ในครัวมาวางก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างสกายเหมือนเดิมไร้อาการขัดเขินใดใดเพราะวันนี้เธอตั้งใจจะมาดูแลสกายโดยเฉพาะ “อ้าว เก้าไปไหนอ่ะ” “ซี๊ด อร่อยย ๆ ยำแซลมอนอร่อยมาก นี่สิปลายฟ้าคนสวย ว่าที่เถ้าแก่เนี้ยร้านอาหาร เออ ส่วนไอ้เก้ามันไปขออนุญาตเมียดื่ม ความล่กของมันล้วน ๆ ห่วงเพื่อนจนลืมรายงานเมียจ้า 555555” โชเอ่ยตอบพร้อมกับชมกับแกล้มที่ปลายฟ้าทำไม่ขาดปาก สลับกับดื่มเครื่องดื่มที่ตัวเองชงไปด้วยอย่างสนุกสนาน ปล

เสียงโหวกเหวกโวยวายของโช ปลุกสกายและปลายฟ้าให้ตื่นขึ้น ชายหนุ่มลุกขึ้นแต่งตัวออกไปรับหน้าเพื่อนอีกสองคน แต่ก็ไม่ลืมปลุกเจ้าหญิงนิทราบนเตียงให้ลุกขึ้นมาแต่งตัวด้วยปลายฟ้าตื่นขึ้นตามเสียงเรียก ความปวดเมื่อยและความจุกเสียดในช่องท้องยังคงอยู่ ร่างเพรียวยันกายขึ้นจากฟูกนอนพยายามฝืนทนความปวดหนึบที่ยังคั่งค้าง เพื่อไม่ให้สกายต้องเป็นห่วง“ไหวไหม”“ไหว เราไม่เป็นไร รีบไปดูพวกโชเถอะ ไม่งั้นอีกแปป คงได้พังประตูกันเข้ามาแน่” ปลายฟ้าส่งยิ้มบางๆให้สกาย พลางออกปากไล่ให้ชายหนุ่มออกไปส่งเพื่อนอีกสองคนที่นอนค้างด้วยเมื่อคืนร่างสูงโปร่งของสกายเดินออกไปแล้ว ความเงียบเข้าปกคลุมภายในห้องอีกครั้ง ความปวดหนึบในท้องน้องเรียกให้หญิงสาวนอนเอนลงกับฟูกนิ่ม เธอนอนแบบนั้นอยู่พักใหญ่ก่อนจะตัดสินใจประคองตัวลุกขึ้นแต่เดินไปได้ไม่เท่าไรก็ทรุดตัวลงกองกับพื้น ด้วยความปวดหนึบที่ช่องทางรักบวกกับแข้งขาที่อ่อนแรง หยาดธานสีใสไหลรินจากหางตา ปลายฟ้ากัดฟันข่มความเจ็บอีกครั้งแล้วประคองตัวเข้าไปชำระล้างคราบต่าง ๆ ออกจากตัว“อึก...เจ็บ...” ความจุกปวดยังคงถาโถมใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ราวกับพายุ ปลายฟ้าคิดว่าอย่างไรวันนี้หรือตอนบ่าย

ปลายฟ้ากำลังยุ่งจนหัวหมุน งานมากมายกองทับเธอราวกับจะฉีกร่างเธอเป็นชิ้น ๆ เธอใช้เวลากว่า 1 อาทิตย์ถึงจะยกเอากองมรสุมนั้นออกไปได้แต่โดยดี ไม่ใช่แค่เธอ เพื่อน ๆ ของเธอเองก็เช่นกัน หนักสุดคงเป็นสกายกับเก้าที่จู่ ๆ ก็เกิดปัญหาเรื่องการค้นส่งสินค้าทั้งคู่ โชคดีที่เพื่อนของเธอทั้งสองผ่านวิกฤตนั้นไปได้แล้ว“เฮ้อออ กว่าจะยกโปรเจ็คผ่านได้ เหนื่อยชะมัดเลย ฮื่อ”“อ้าว ยัยฟ้า ดีใจด้วยนะที่โปรเจ็คผ่านเสียที”“อื้อ ขอบคุณนะพิม เธอด้วย โปรเจ็คหน้า เราขอให้โชคดีนะ”“ขอบคุณจ้า อ่ะ กำลังใจ ดื่มซะจะได้สดชื่น” ขวดน้ำหวานสีสวยถูกส่งให้ปลายฟ้าพร้อมรอยยิ้มพริ้มใจจากพิมเพื่อนร่วมงานต่างแผนกของเธอ หญิงสาวเอื้อมมือไปรับน้ำหวานมาดูดปล่อยให้ความหอมหวานและน้ำตาลคลายความเครียดที่สะสมมานานเป็นสัปดาห์ออกไป“เฮ้ออ อะไรจะดีเท่าน้ำหวานสูตรของแม่พิมกันนะ นี่ถ้าเราเปิดร้านอาหาร เราขอเอาน้ำหวานนี่ไปลงขายในร้านได้ไหม?”ทันทีที่ความเหนื่อยล้าหายไป ปลายฟ้าก็เพิ่มหาช่องทางโปรโมทร้านของบิดาทันที เธอยังคงวางแผนพัฒนาร้านอาหารของบิดาเรื่อย ๆ ไม่หยุดหย่อน สูตรอาหารที่ล้าสมัยก็ปรับสูตรให้ถูกปากคนรุ่นใหม่มากขึ้น ลูกค้าทั้งเก่าทั้ง

(ย้อนกลับไปหลังจากญาดามาหาสกายที่บริษัท) สกายเดินออกมาจากห้องประชุมด้วยความเหนื่อยล้า เนื้อหาครึ่งหนึ่งของการประชุมแทบไม่เข้าหัวเลยแม้แต่น้อยเพราะภาพและวิดีโอที่คนสนิทของเขาส่งมา หลักฐานที่ว่าญาดาไม่ได้นอกใจเขาอย่างที่เห็นในข่าว เรื่องการแต่งงานเองก็เป็นแค่การจัดฉากเซอร์วิสโปรโมทภาคพิเศษของภาพยนต์ที่เธอเล่นเท่านั้นไม่มีเรื่องอื่น สกายรู้สึกเหมือนในปกตีรวนไปด้วยคลื่นพายุที่พัดโหมกระหน่ำไม่หยุดหย่อน คลื่นพายุที่ชื่อว่าความเข้าใจผิดกำลังจู่โจมจิตใจเขาจนปวดร้าว เขาทรยศแฟนสาวด้วยความเข้าใจผิด และทำร้ายเพื่อนสาวคนสนิทของตัวเองไปด้วยความหว้าเว้เพียงชั่วครู่ชั่วคราว... มือแกร่งกำแน่นจนขึ้นข้อขาว ด้วยลางสังหรณ์ในใจนั้นกรีดร้องว่าเรื่องที่เขารู้มาจากกลุ่มเพื่อนนั้นเป็นความจริง ส่วนเรื่องที่ออกมาจากปากของแฟนสาวกับคนสนิทนั้นเชื่อไม่ได้ เขาคงปักใจเช่นนั้นถ้าไม่เพราะได้ข้อมูลว่าญาดาบริสุทธิ์มาจากคนสนิทที่เขาไว้ใจมานานหลายปี ถ้าหลักฐานของเพื่อนเขาเป็นเรื่องจริงนั่นหมายความว่าเขาโดนหลอก ทั้งจากคนสนิทและแฟนสาวมาตลอดหลายปีที่คบกัน “บ้าเอ่ย บ้าเอ่ย บ้าเอ่ย” หมัดหนัก ๆ ต่อยซ้ำ ๆ เข้าที่กำ

2 เดือนต่อมาปลายฟ้าลาออกจากที่ทำงานเดิมกลับมาบริหารงานที่บ้านเต็มตัวและดูแลพ่อที่กำลังป่วย โดยมีเพื่อน ๆ แวะเวียนมาเป็นลูกค้าประจำเกือบทุกวันไม่เว้นแม้แต่เสาร์อาทิตย์โดยให้เหตุผลว่าคิดถึงแม้ความจริงจะเป็นเพราะพวกเขาทั้งสี่เป็นห่วงปลายฟ้ามากก็ตาม ด้วยบรรยากาศของร้านที่ให้กลิ่นอายคล้ายเหลาจีนยุค 90 และราคาอาหารที่นักศึกษามหาวิทยาลัยใกล้ ๆ สามารถมาทานได้ทุกวันหรือวัยทำงานสามารถมานั่งทานไปคุยงานไปได้ตลอด ทำให้ร้านของปลายฟ้ามีลูกค้าทั้งขาประจำและขาจรแวะเวียนมาไม่ขาดสายอย่างเช่นในวันนี้โช ลินดา และ เก้า กำลังนั่งมองร่างเพรียวของปลายฟ้าที่วิ่งหัวหมุนกับการรับส่งออเดอร์ลูกค้าในร้านให้ห้องครัวสลับกับเมฆน้องชายที่วิ่งวนตั้งแต่ชั้นสองของร้านแล้ววิ่งวนกลับลงมาชั้นล่างก่อนเจ้าเด็กแสบจะวิ่งตีโค้งมาที่โต๊ะพวกเธอ“พี่เก้า พี่โช พี่ลิน สวัสดีค้าบ รอพี่ฟ้าแปปนะพี่ วันนี้เด็กเสิร์ฟลาป่วยไปสองคน ผมเลยต้องมาวิ่งแทน เหนื่อยจนอยากให้พี่ฟ้าขึ้นเงินค่าจ้างให้เลยจริง ๆ”เมฆบ่นกระปอดกระแปดหลังจากไปวิ่งเสิร์ฟมาสองสามรอบก่อนกลับมาหาพวกเก้าที่นั่งทานอาหารไป มองเพียงฟ้าเดินส่งออเดอร์ไปก่อนที่หญิงสาวคนสวยในลุคเด