Semua Bab สกายร้ายรัก: Bab 41 - Bab 50

เสียงเพลงคลาสสิคดังคอเบา ๆ ในร้านอาหารกึ่งบาร์ที่ผ่านมาเกือบสองปีแล้วก็ยังคงติดเทรนอันดับหนึ่งของโซเชี่ยลไม่จางหาย เป็นร้านที่มูกค้ามาทาน นั่งดื่มและเขียนรีวิวไว้มากที่สุด แต่วันนี้บรรยายในร้านกลับเงียบเหงาไร้ผู้คนเหตุเพราะมีลูกค้าใจป๋าคนหนึ่งเหมาร้านไว้เพื่อเลี้ยงขอบคุณพนักงานในบริษัทกว่า 150 ชีวิตที่ทำงานหนักเพื่อองค์กรดวงเนตรสีน้ำตาลไล่มองรายการอาหารที่เจ้าของงานรีเควสมาอย่างตั้งใจอีกครั้งแล้ววางใบรายการลงกับเคาท์เตอร์ หญิงสาวใช้ริบบิ้นรวบผูกเส้นไหมสีน้ำตาลรับกับสีตาของเธอเข้าด้วยกันก่อนจะเริ่มสั่งการพ่อครัวและแม่ครัวให้ทำตามรายการอาหารนับสิบรายการอย่างรวดเร็วเพราะเหลือเวลาก่อนที่แขกจะมาแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้น“มีอะไรให้ช่วยไหมเจ้” เสียงของผู้เป็นน้องที่โผล่หน้าเข้ามาในครัวเอ่ยถามขึ้น ก่อนจะตาโตกับอาหารนานาชนิดที่นาน ๆ ที่พี่สาวของเขาจะยอมลงครัวสั่งการเอง“ไม่มีจ้ะ ถ้าจะมีก็แต่อย่าแอบกินของแขกแค่นั้นแหละ”“โธ่ พี่ฟ้าก็ ผมไม่เคยแอบกินของแขกเลยนะ พี่ใส่ร้ายผมอ่ะ”ปลายฟ้าหัวเราะเบา ๆ กับท่าทางงอแงของน้องที่หยุดเรียนมาเป็นผู้ช่วยของเธอหนึ่งวันด้วยเหตุที่ว่ากลัวพี่สาวคนสวยของตนเองจะเป็นล

หนึ่งอาทิตย์ถัดมาสกายตื่นขึ้นมาเพราะไร้ร่างนุ่มนิ่มที่นอนยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างทุกคืน เจ้าของร่างสูงกำยำทำได้เพียงปรือตามองแฟนสาวคนสวยของหยิบจับเสื้อผ้าทั้งของเขาและของตัวเธอเอง ก่อนที่ร่างเพรียวจะวิ่งซ้ายเวียนขวาแต่งหน้าทำผมและสนกลับมาคว้ากระเป๋าเครื่องสำอางชุดเดรสสำหรับร่วมงาน และรองเท้าส้นสูง ใส่กระเป๋าเดินทาง“เธอจะไปไหน?”“วันนี้มีงานเลี้ยงที่สมาคมของคุณแม่ไง”“เราจำได้ แต่ขนของไปเยอะแบบนี้จะไปนอนค้างเหรอ?”“เปล่า...เฮ้อ เราต้องลงคุมงานเองเลยจะใส่ชุดลำลองลงครัวไปก่อนแล้วค่อยเปลี่ยนเอา พวกเราที่เป็นคนจัดอาหารต้องไปก่อนอยู่แล้ว ไปถึงพร้อมพวกออแกไนซ์แหละ”“อ่อ เฮ้ย ฉิบหาย เราไปช่วยไม่ได้...” สกายอุทานออกมาอย่างหงุดหงิดเพราะเขามีประชุมด่วนตอนเช้านี้ ทำให้ไม่สามารถไปอยู่เป็นเพื่อนปลายฟ้าที่ต้องจัดเตรียมงานในตอนเช้าได้“เรารู้แล้ว สกายมีประชุมตอน 10 โมง เดี๋ยวเราไปรถของพี่พนักงานที่ร้านแล้วก็-”“เดี๋ยวเราโทรแคนเซิลประชุม” มือหนาคว้ามือถือว่าไว้ในมือแต่ยังไม่ทันได้จะได้กดโทรหาเลขาก็ถูกมือบางคว้าจับเอาไว้เสียก่อน “ไม่ต้องหรอก เราทำได้เชื่อสิ”“แต่เราอยากไปด้วย...นะ”“ครั้งนี้ไม่ได้นะคะ ไ

เตรียมงานและเรื่องที่ไม่เคยบอกสองเดือนก่อนงานแต่งอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ปลายฟ้าและสกายนัดเพื่อนและพี่สาว ตกลงกันว่าจะวางงานทุกอย่างในมือเพื่อมาคุยรายละเอียดกัน เรื่องงานแต่งงานที่จะถูกจัดขึ้นในอีก 2 เดือนข้างหน้าที่บ้านของเธอและสกายตอนนี้ทั้งเธอและแฟนหนุ่มย้ายออกมาจากคอนโดกลับมาอยู่บ้านที่จะเป็นเรือนหอตั้งแต่เดือนก่อนแล้วทำให้สถานที่นัดกลายเป็นบ้านหลังนี้ไปโดยปริยายปลายฟ้าและสกายที่ดูรายการยามเช้ากันในห้องนั่งเล่นเพื่อนรอเพื่อน ๆ และพี่สาวมาสมทบอย่างสบายใจเพราะคิดว่าคงเป็นการคุยกันปกติ เลือกร้าน เลือกเค้กจากแคตตาล็อกปกติ เพราการเลือกชุดนั่นเธอและสกายจะไปเลือกด้วยกันเองแต่เมื่อมาถึงกลายเป็นเธอและสกายถูกจับแยกกัน โดยแฟนหนุ่มไปกับเก้าและเมย์ แฟนสาวของเพื่อนชายตัวดี และเธออยู่กับ โช ลิน และ ดารินทร์ที่เดินไปเดินมาอยู่นานเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วเสียงถอนหายใจดังขึ้นเบา ๆ ด้วยความเบื่อหน่าย เพราะไม่ว่าเธอจะเอ่ยปากขอช่วยแค่ไหนเพื่อนและพี่สาวของแฟนก็ไม่ยอมให้ช่วยเลยแม้แต่น้อยปลายฟ้าจะหันซ้ายหันขวาพลางคิดว่าควรจะไปทำอะไรดีระหว่างไปทำขนมหรืออ่านหนังสือสุดท้ายหญิงสาวก็เดินไปหยิบหนังสือที่ช

“ป่ะ ไปร้านเค้กกัน” โชที่เห็นเพื่อนออกมาแล้วก็คว้ามือเตรียมตัวพาเดินไปที่รถทันที่ แต่ปลายฟ้าเอ่ยห้ามไว้“เดี๋ยวก่อน เราขอไปแจ้งวันที่จะมารับชุดก่อน”หญิงสาวร่างเพรียวเดินอย่างมั่นคงไปแจ้งวันรับชุดก่อนจะนึกได้ว่าเธอลืมเรื่องสำคัญไปหนึ่งเรื่อง“ชุดที่ดิฉันจองมีเครื่องประดับกับผ้าคลุมหน้าที่เข้าชุดไหมคะ?”“มีค่ะ คุณลูกค้าสนใจชมไหมคะ”“สนใจคะ” ปลายฟ้าแสดงความจำนงทันที เธอพอรู้จักดีไซเนอร์คนนี้อยู่บ้างแม้จะไม่ค่อยดังนักแต่งานที่เขาทำนั่นสวยทุกชิ้นและมักมีสิ่งที่เข้าคู่กันมาด้วยทุกชิ้นไม่ขาด“นี่เป็นเครื่องประดับค่ะคุณลูกค้า ส่วนนี่เป็นผ้าคลุม ทางเราไม่จำหน่ายแยกด้วยเพราะเป็นเจตจำนงของนักออกแบบ เราจะใส่ไปให้ในกล่องชุดอยู่แล้วแต่ถ้าลูกค้าไม่ต้องการรับสามารถแจ้งได้ค่ะ”“ขอดูของจริงได้ไหมคะ” ดวงตากลมมองผ้าคลุมหน้าที่มีลูกเล่นมากกว่าที่ตาเห็นผ่านพลางเอ่ยขออนุญาตคลี่มันออกมาดูเต็ม ๆ แบบ“ได้ค่ะ”ร่างเพรียวเบียงตัวหลบให้พนักงานคลี่ผ้าคลุมหน้าให้ดูด้วยแววตาคาดหวัง ก่อนจะพบว่ามันเป็นเช่นที่เธอหวังไว้จริง ๆ ผ้าคลุมผืนยาวที่ถูกปักแซมด้วยเส้นไหมสีเงินเล่นแสงราวกับมีดวงดาวนับพันอยู่บนผ้าคลุมผืนนี้

งานแต่งงานเสียงเพลงคลาสสิคดังคลอเคลียไปกับกลิ่นหอมหวานของดอกไม้ตามฤดูกาลที่มารดาของเจ้าบ่าวสั่งให้ปลูกอย่างงดงามเพื่อให้พร้อมสรรพในวันวิธีการ“สวัสดีค่ะคุณนาย คุณผู้หญิง...”“สวัสดีครับท่าน สวัสดีครับท่านสส.” วริยาและเชษฐาเอ่ยทักทายแขกผู้มีอิทธิพลมากมายที่มาร่วมงานของลูกชายและลูกสะใภ้คนสวยของเธอในวันนี้อย่างเนื่องแน่น“คุณพ่อคุณแม่พี่สกาย สวัสดีครับ” เสียงเด็กหนุ่มแสนคุ้นหูที่พักหลังเธอได้พบหน้าบ่อยทั้งยังได้มีโอกาสร่วมโต๊ะทานข้าวด้วยบ่อยครั้งอย่างเมฆาหรือเมฆน้องชายของปลายฟ้าดังขึ้นจากด้านหลัง“ต๊ายย ตาเมฆวันนี้หล่อกว่าทุกวันนะเราน่ะ” วริยาเอ่ยชมเด็กชายในวัย 19 ปีที่แต่งตัวด้วยสูทสีดำผูกหูกระต่ายสีฟ้าตามชื่อเล่นรองของพี่สาวด้วยแววตาชื่นชมกับกรรมพันธ์สวยหล่อของบ้านนี้ จนอดนึกไม่ได้เลยว่าหากทินกรบิดาของเด็กชายและลูกสะใภ้เธอยังอยู่จะยินดีมากเพียงใด“ขอบคุณครับ เอ่อ...เห็นพี่ฟ้าไหมครับ เจ้โทรตามผมตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านจนพอมาถึงงานก็ไม่รับไม่รู้ว่าแต่งตัวอยู่ห้องไหนด้วย”“อยู่ห้องฮันนีมูนสวีท 1 กดลิฟต์ชั้นบนสุดหันขวาหลังออกลิฟต์ห้องแรกที่เจอ ไม่มั่นใจเคาะห้องก่อนได้เลยจ้ะ” วริยาเอ่ยตอบอย่