Semua Bab สกายร้ายรัก: Bab 31 - Bab 40

ร่างเพรียวในชุดราตรีสีครามเข้ารูปประดับกลางอกด้วยเข็มกลัดที่ถูกขึ้นรูปให้คล้ายกับดาวเหนือที่อกเสื้อ ดวงเนตรกลมโตมองสำรวจตัวเองให้กระจกอีกครั้งก่อนยกลิปสติกสีชมพูหม่นมาแต้มที่ริมฝีปากบาง ๆ ให้พอมีสีสันพอสุภาพเนื่องจากงานฉลองให้สกายในวันนี้เต็มไปด้วยแขกผู้ใหญ่มากมาย และเธอไม่อยากทำให้ชายคนรักต้องขายหน้าหญิงสาวในชุดราตรีปาดไหล่สีน้ำเงินยาวกรอมพื้นกวาดตามองความเรียบร้อยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกจาห้องไปพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ “โอ้โห้ น้องฟ้า พี่จำแทบไม่ได้เลย”“ขอบคุณพี่แตง ฟ้าฝากร้านด้วยนะคะ ปิดร้านล็อคได้เลย วันนี้เลิกเที่ยงคืนนะคะ ไม่ใช่ตีหนึ่ง”“รู้แล้วค่า ขับรถดี ๆ นะคะ”พี่สาวพนักงานคนสนิทเอ่ยอวยพรอีกครั้งก่อนที่ร่างระหงของปลายฟ้าจะเดินออกมาจากร้านมาขึ้นรถที่สกายทิ้งไว้ให้ตั้งแต่เมื่อเช้า หญิงสาวจัดการวางช่อดอกไม้ไว้ที่หลังรถก่อนจะจัดการชุดที่ยาวจนลากพื้นของตัวเองให้เรียบร้อยเมื่อหนังลงจนคล่องตัวแล้วปลายฟ้าก็จัดการออกรถเพื่อขับตรงไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองทันที ดวงเนตรเรียวมองนาฬิกาเพื่อดูว่าเธอจะไปทันก่อนที่ชายหนุ่มจะขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ในงานหรือไม่อย่างเป็นกังวล ด้วยเหตุว

เสียงสะอื้นไห้ของปลายฟ้าดังก้องไปทั่วทั้งห้องพักผู้ป่วย ไหล่บางที่ไหวสั่น เรือนร่างที่สั่นเทิ้มและสองแขนเรียวที่โอบกอดร่างของบิดาที่นอนไร้สติอยู่บนเตียงคนไข้ตอกลึกลงไปในจิตใจของสกายชายหนุ่มมองภาพนั่นด้วยแววตาเจ็บปวด ในเรื่องนี้เขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้นอกจากปลอบโยนหญิงสาวเท่านั้น ใบหน้าหล่อเหลาหม่นแสงลงด้วยความเจ็บปวดที่เห็นคนที่ตัวเองรักร่ำไห้ปานจะขาดใจ ชายหนุ่มเบนหน้าไปทางอื่นหวังให้ลดทอนความเจ็บปวดที่ได้รับลงบ้างในวินาทีนั่นนัยน์ตาคมก็เหลือบทันเห็นหยาดน้ำสีใสหยดลงข้างแก้มของที่คนนอนไม่สติอยู่บนเตียง ร่างสูงโปรงเดินเข้ามาโอบประคองร่างของเพรียวมาไว้ในอ้อมแขน มือหนาข้างหนึ่งเกาะกุมฝ่ามือที่ปรากฏร่องรอยแห่งกาลเวลาเอาไว้“พ่อไม่ต้องห่วงนะครับ ผมสัญญา ผมจะดูแลฟ้าให้ดี อย่างที่พ่อเคยทำ” “ผมจะดูแลฟ้าและเมฆแทนพ่อเอง”เสียงเครื่องวัดชีพจรดังขึ้นในนาทีนั้นพร้อมเสียงกรีดร้องร่ำไห้ของหญิงสาวและเด็กชายวัย 18 ปีที่สกายต้องรั้งเอาสองพี่น้องมากอดไว้ในอ้อมแขนตัวชายหนุ่มเองก็รวดร้าวไม่ต่างจากทั้งสองคน แต่หากถามเขา ในห้องนี้คนที่ทรมานที่สุดคงไม่พ้นปลายฟ้าและเมฆที่ร่ำไห้อยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกแล้

“เป็นไงบ้างมึง”เก้าเอ่ยถามทันทีที่สกายเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ แต่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรปลายฟ้าก็เดินมากระซิบบอกว่าจะขึ้นไปนอนบนห้องก่อน เธอไม่ได้โกรธ แค่มีอารมณ์คิดมากตามประสาคนที่เจอแฟนเก่ามาป้วนเปี้ยนใกล้คนที่รักก็เท่านั้น หลัก ๆ เป็นเพราะสภาพจิตใจเธอตอนนี้ยังไม่พร้อมรับฟังเรื่องของชายหนุ่มกับแฟนเก่าได้ไหว การขอหลบไปเพื่อนพักทั้งใจและสมองก่อนจึงเป็นเรื่องที่ดีที่สุด...“อืม เดี๋ยวเราตามไป”สกายตอบรับคำบอกของปลายฟ้าก่อนนะมองส่งหญิงสาวขึ้นห้องไปนอนพักหรือแค่พักเฉย ๆ อย่างที่ต้องการ แน่นอนว่าในใจของเขา เขาอยากตามไปคุยและเคลียร์ให้รู้เรื่องแต่ด้วยสภาพจิตใจของปลายฟ้าในตอนนี้เขาปล่อยให้เธออยู่คนเดียวสักพักน่าจะดีกว่า...นยัน์ตาคู่คมสามคู่มองสบกันก่อนที่เก้าจะเป็นคนเริ่มทำลายความเงียบเอง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเต็มอก“ยังไงครับคุณสกาย”“อะไร?” สกายเอ่ยตอบแต่สายตาก็ยังไม่ละไปจากบันไดที่ปลายฟ้าเดินขึ้นไปเมื่อครู่แล้งเจ้าหมาน้อยรอเจ้าของที่งอนตนเดินกลับลงมาเรียกให้ไปนอนบนห้องด้วยกัน“ก็...เรื่องมึงกับฟ้าอ่ะ ยังไง” เก้าเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยมั่นใจว่าครั้งนี้จะไม่มีใครมารบกวนอีก “ก็...

สุริยันทอแสงสาดส่องลอดผ่านม่านกันแสงบาง ๆ ของรีสอร์ตหรูตกกระทบใบหน้างดงามที่ยังอยู่ในห้วงนิทราให้ลืมตาตื่น มือบางยกขึ้นป้องแสงทองที่ส่องกระทบใบหน้าของเธอ แพขนตายาวประพรือถี่รัวก่อนเปลือกตาสีมุกจะลืมขึ้น ดวงเนตรกลมกวาดมองห้องนอนสีขาวไม่คุ้นตา ปลายฟ้าลุกขึ้นนั่งบนเตียงระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนด้วยสติที่มีเพียง 50 เปอร์เซ็นต์ เหตุที่เกิดจากการร้องไห้ของเธอ...[ย้อนกลับไปเมื่อวานตอนเย็น]ร่างเพรียวบางสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม มือบางกำเอกสารกรมธรรมและใบประกันชีวิตของบิดาเอาไว้แน่น กรมธรรมและประกันชีวิตที่ทินกรแอบทำไว้นานกว่า 10 ปีระบุชื่อเธอและน้องชายเป็นผู้รับผลประโยชน์พร้อมจดหมายลายมือของบิดาในช่วงที่รู้ตัวว่าเป็นโรคร้ายเขียนจ่าหน้าถึงเธอถึง ปลายฟ้า – เจ้าภูตน้อยของพ่อพ่อขอโทษที่วาระสุดท้ายของพ่อไม่เรียบง่ายเช่นคนอื่น พ่อไม่รู้ว่าอาการป่วยของพ่อจะไปสิ้นสุดในตอนไหน ก่อนะตายพ่อจะเจ็บปวดรึไม่ หากพ่อเจ็บปวด พ่อขอโทษที่ทำให้ลูกต้องเห็นภาพความทรมานของพ่อในวาระสุดท้ายแต่หากพ่อไม่เจ็บปวดก็ขอให้ลูกรู้ไว้ว่า...พ่อได้มีความสุขที่ได้อยู่กับลูกจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตหากก่อนตายพ่อทิ้

สกายพาปลายฟ้าและน้องชายกลับมาถึงที่บ้านอย่างปลอดภัย ร่างสูงบิดกายไปมาไล่ความเมื่อยขบจากการขับรถมาตลอดครึ่งวันให้ทุเลาลงก่อนจะช่วยหญิงสาวเก็บข้าวของที่เอาไปเที่ยวเข้าบ้าน ร้านอาหารที่ตอนนี้กำลังฮิตติดอันดับหนึ่งในโซเชี่ยลเงียบเหงาไร้ผู้คนเหตุเพราะโอนเนอร์สาวสวยประกาศปิดร้านสองวันเพื่อไปพักผ่อน บรรยากาศในร้านที่ไร้เสียงพูดคุยของพนักงานและลูกค้าชวนให้เงียบเหงาเศร้าสร้อย แต่ก็ถือเป็นพักร้านไปด้วยในตัว“เราเอาเสื้อผ้าไว้ให้ข้างบนนะ”“อืม ขอบคุณค่ะ”“อ่อ เก็บของเสร็จไปดูหนังกันไหม?”“หื้ม”“เรื่องนี้ไง ที่เธอชอบน่ะ”นิ้วเรียวของสกายชี้ไปทางโปสเตอร์โปรโมทนิยายเรื่องโปรดของเธอที่ติดอยู่ตรงฝาผนัง ดวงตากลมโตวาววัวด้วยความแปลกใจที่ชายหนุ่มจำได้ด้วยว่าเธอชอบนิยายเรื่องนี้“เขาเอามาทำเป็นหนังแล้วเหรอ”“อืม เพิ่งเข้าโรงเลย สนใจไหม”“ไป ๆ แต่...สกายเหนื่อยไหม เราไปวันอื่นก็ได้นะ”“ไม่เหนื่อยเลย สบายมาก ไปนะครับ ไปเดทกัน”ร่างสูงโปร่งที่เดินกลับมาอ้อนหญิงสาวอีกครั้งหลังจากที่เอาเสื้อผ้าและของใช้ประจำตัวของปลายฟ้าไปเก็บเรียบร้อยก็เดินมาจูงมือพาหญิงสาวเดินกลับไปที่รถ“อ้าว เจ้ ไม่พักก่อนเหรอ”“ไม่อ่ะ