บททั้งหมดของ Love and Potion : บทที่ 51 - บทที่ 60

"Doon ako sa penthouse matutulog," sabi ko kay Craig pero basta na lang niya akong hinila palabas ng elevator nang huminto ito sa palapag kung nasaan ang unit niya. Hindi na lang ako nakipagtalo pa dahil gusto ko na din talagang matulog. Naligo siya bago matulog. Nagbihis naman muna ako bago nahiga sa kama. Mabilis lang ang ginawa niyang ligo. Akala mo nagmamadali at may hinahabol na oras pero hindi pa din naman papasok sa trabaho. Buti at hindi siya pinapagalitan ng kaniyang mga magulang. Ano ba ang ginagawa niya sa buhay niya? Siguro kailangan ko siyang ipagsindi ng kandila. Green na kandila para maganda ang agos ng pera sa kaniya. Ayaw kong ako pa ang maging dahilan ng kaniyang pinansyal. Nahiga siya sa tabi ko. Hinila niya ako at pinaunan sa kaniyang braso. Nakatalikod ako sa kaniya. Yakap niya ako mula sa likuran. "Inaantok ako..." Baka kung ano pa ang maisip niyang gawin. Gusto kong matulog. Pagkagising ko, maglilinis ako sa sa kusina niya. Lilinisin ko din ang salamin s

Dumating na sina Ate Rose. Ayaw pa siyang pakilusin ni Kuya Ethan kaya sa kuwarto na lang sila kumain ng hapunan. Maaga kaming naghapunan. Sa mga sandaling ito ay tulog din si baby Rozen. Hindi pa dumadating iyong yaya ni baby Rozen. Nurse daw ang kinuha ni Ma'am na magiging yaya niya. Ang sosyal talaga nila. Nakapaglinis na ako ng kusina. Si Manang ay magpapahinga na din. Ako naman ay sa sala lang matutulog para hindi na mahirapan sina Kuya Ethan na gisingin ako kapag kailangan nila ng tulong kay baby. Wala naman silang sinasabi sa akin pero sakali lang. Nandito naman ang mama at papa ni Ate, pero syempre katulong nila ako dito kaya kailangan kong tumulong. Alas-dies nang gabi nang gisingin ako ni Tita. "Bakit dito ka natulog, hija?" "Ah, Tita. Baka kasi kailangan ako nina Ate.""Kami na ang bahala. Sige na magpahinga ka na sa kuwarto mo. Alam ko din na pagod ka dahil naglinis ka maghapon dito.""Sige po..." Mukhang kaya naman na nila. Sabi ni Tita, hindi daw muna papasok sa t

Napatitig siya sa akin. Siguro hindi niya matanggap ang katotohanan. "Ako pa ang hindi magaling magturo ngayon, huh?" Mukhang hindi naman siya galit. "Oo. Sabi mo hindi ako bobo. Hindi ko maintindihan ang tinuturo mo. Ibig sabihin ikaw ang problema dito."Napakurap siya. Maya-maya pa ay malakas siyang napahalakhak. "Really, huh?" Tawa siya nang tawa. "Oh, totoo naman, di ba? Tapos ang init init pa ng ulo mong magturo. Tsk!" reklamo ko. "Isa kang error teacher..."Mas lumakas pa ang tawa niya. Dahil malaki siyang tao, pati itong sofa ay umaalog na dahil sa pagtawa niya. "Baka terror teacher?" tanong niya. "Error teacher. Di ba, ang error ibig sabihin mali? Iyon ka. Error teacher kasi may mali sa'yo, kaya hindi makuha ng estudyante mo ang tinuturo mo."Tawa nang tawa. Nakakainis. "You're clever. Pero kailangan mong magseryoso sa pag-aaral."Napasimangot ako. "Okay, let's start."Pinahaba ko ang nguso io. "Dapat kung hindi ko makuha ang sagot dahil hindi ka magaling magturo, hi

"O-Okay po..." Tabingi na ang kaniyang ngiti. Nakangisi ako habang nakatingin sa kaniya. Napangalumbaba ako. Hapon na. Isang oras na lang lulubog na ang araw. Maganda siguro ang sunset dito. "Anne, bored ka na ba?"Napatingin ako kay Madam. "Hindi naman po...""Hindi ka pa puwedeng umuwi. Binilin ni Craig."Nginitian ko lang ito. "Okay lang po ako, madam. Huwag mo po akong alalahanin.""Puwede po ba akong maglakad-lakad muna sa labas?""Sige, balik ka din agad, ha?""Sige po." Lumabas na muna ako. Mukhang matatagalan pa naman ang sekretarya. Sana wala siyang mabiling Tang Pineapple sa tindahan. Napahagikgik ako. Hindi ko pinapansin ang mga tao na nadadaanan ko. Baka mamaya manliit lang ako sa aking sarili. Alam kong nakatingin sila ngayon sa akin. Nagtataka at nagtatanong kung sino ako at kung ano ako ni Craig. Malamang nilalait pa ako ng iba dahil sa suot kong damit. Kung bakit kasi ako sinama ni Craig dito. Kung nasa condo lang sana ako, malamang tapos ko ng linisan ang buong

Nagising akong mag-isa na lang sa kama. Maaga pa naman. Alas-sais lang ng umaga kaya nakakapagtaka na wala na si Craig sa tabi ko. Nagmumug na muna ako bago ako lumabas ng kuwarto. Nadatnan ko siya sa kusina. Sumisipol habang nagtitimpla ng kaniyang kape. Tipid akong ngumiti habang pinagmamasdan siya. Unti-unting bumalik sa aking alaala iyong mga nangyari kagabi. Nag-init ang aking pisngi. Hinaplos ko ito at mariing napapikit. Parang ramdam ko pa ang mga haplos at halik niya. Nakaramdam ako ng kakaiba pero mas nanaig iyong hiya ko. Nakita niya iyong ano ko. Nakakahiya! Hindi lang niya basta nakita. Tinitigan pa niya at hinalikan. Nilingon niya ako. Nakangiti siya. Nang mapansin na para akong wala sa sarili nagtaas siya ng kilay. Nag-iwas naman ako ng tingin dahil pakiramdam ko nababasa niya ang nasa isipan ko ngayon. Iiling-iling siyang lumapit sa akin. Nakangisi. "Good morning, baby..."Kinagat ko ang aking labi at pinaglaruan ang aking mga daliri. "Ahm....Good morning, Crai