Semua Bab Love Under Legal Terms: Bab 71 - Bab 80

Agad niyang ibinaba ang tawag, halos isumpa niya ang sarili sa nagawa. Kung may nakakatakot na si West, mas lalo pa ang nag-iisang Professor Lukas, isang ginagalang na iskolar, disiplinado, at kilala sa mga leksyong hindi mo makakalimutan habambuhay. Siya rin ang mag-isang nagpalaki kay West simula nang mawala ang ina nito.Ayon sa iba, tila ruler daw ang gamit ni Lukas sa paghubog sa pisngi ni West, ganun katumpak ang pagpapalaki niya rito. Si Chito, na kababata ni West, sanay na sa katahimikan nito, pero kahit siya’y napapako sa kinatatayuan kapag napatingin sa kanya ang Uncle Lukas niya.Sa sala ng bahay ng pamilya Lancaster, kalmado si West habang umiinom ng tsaa sa tabi ng kanyang ama. Mula sa kusina, sumigaw si Wendy, pilit binubuksan nito ang garapon na ayaw paawat sa pagkakasara. Bago pa man siya makagalaw para tumulong, tumunog ang cellphone ni Lukas. Tinitigan niya ang screen nito at hindi iyon pangkaraniwan dahil wala namang direktang kumokontak dito. At ang mas lalong naka

Bumukas ang pinto ng hospital room na para bang isang bagong kabanata ang pinilit bumangga sa kalmadong katahimikan ng silid.Kasabay ng pagbukas nito ay ang pagpasok nina Blake at Whitney. Hawak ni Blake ang paper bag mula sa pharmacy habang si Whitney, na naka-suot ng simpleng cream blazer at puting slacks, ay may dalang clipboard. Tumigil sila pareho pagkatawid ng pintuan, tila natigilan sa tanawing tumambad sa kanila.Ang nurse, nanginginig na, ay luhaan at mukhang hindi na alam ang uunahin. Si Amber naman ay pulang-pula ang mukha, hindi lamang dahil sa lagnat kundi sa pigil na galit. Sa tabi niya, si West, tila estatwa sa pagkakatayo at may bakas ng kamay sa pisngi. Parang sunog ang marka, makintab at mapula, halatang sariwa pa. Wala siyang sinasabi, pero ang tensyon sa katawan niya ay parang kutsilyong kayang humiwa ng hangin.Lumapit si Whitney nang walang pag-aatubili. “Sumablay sa ugat?” tanong niya, banayad ang boses at parang hindi apektado ng tensyon.Tahimik na tumango an

Sa loob ng Whitmore Estate, nanatiling malamig at mabigat ang katahimikan. Parang usok ng insenso sa sinaunang templo, gumagapang ito sa bawat sulok ng silid. Dahan-dahang ibinaba ni Nathan ang hawak na cellphone, at sa kanyang mga mata’y may bakas ng lungkot, pagkadismaya, at kawalan ng direksyon. Hindi siya agad nakapagsalita, tila may mabigat na bagay na nakadagan sa kanyang dibdib, hindi siya makagalaw.Sa kabilang dulo ng silid, nakaupo ang kanyang ama, si Nicolas, ang taong sa isang tingin pa lang ay kayang magpatahimik ng buong mundo. Ang mga mata nito ay parang naglalagablab na karbon, handang sunugin ang anumang pagtutol.“O, pumayag ba?” tanong nito, malamig ang tono pero puno ng paghuhusga.Hindi kumibo si Nathan. Wala ni isang salitang lumabas sa kanyang bibig. At sa sandaling iyon, dumagundong ang palad ng kanyang ama sa armrest ng silya. Tumalbog ang alingawngaw ng tunog sa apat na sulok ng kwarto, tila isang kulog sa gitna ng bagyo.“Sa dinami-rami ng babae, bakit si Am

Napatitig lamang si Amber kay West, hindi makapaniwala sa kanyang narinig. Parang may umalingawngaw na tanong sa kanyang isipan; seryoso ba talaga ito? Sa dami ng pwede niyang maramdaman sa sandaling iyon, hindi niya alam kung alin ang uunahin. Gusto niyang matawa dahil parang biro lang ang lahat. Ngunit may parte rin sa kanya na gustong manuntok dahil hindi niya maintindihan kung anong larong pinasok ni West, at kung bakit pakiramdam niya ay unti-unti siyang hinihigop nito sa isang mundong puno ng tukso.“Sigurado akong nasisiraan ka na ng bait,” mariing sambit ni Amber, kasabay ng pagyuko upang damputin ang kanyang bra. Hindi na siya tumingin pa kay West. Sa halip, buong determinasyon siyang nag-ayos ng sarili, handang umalis, handang limutin ang kakaibang tensyon na unti-unting namumuo sa pagitan nila.Ngunit bago pa siya makalakad palayo, mabilis na inabot ni West ang kanyang pulso. Mahigpit, ngunit hindi marahas. Parang sinasabi ng kanyang pagkakahawak na hindi pa tapos ang usapa

Ang hangin sa tabing-dagat ay malamig, ngunit hindi iyon sapat upang pawiin ang init ng tensyon na bumabalot sa paligid. Sa gitna ng umpukan, bumulwak ang isang tinig, malamig, matalim, at puno ng galit.“Charlene, saan ka na naman gumapang ngayon?” Malinaw at buo ang boses ng babae, tila kutsilyong dumadaplís sa balat. “Talagang wala kang hiya. At ngayon, nagpapaawa ka pa? Huwag mong sabihing nakalimutan mo na kung paano mo ako dinuraan at tinapakan noon, literal. Ngayon, kunwari ka pang inosente. Noon, sobrang landi mo. Nakabuyangyang ka pa sa harap ng camera. Napanood ko ‘yon, buong-buo. ‘Yan ba ang balak mong ipamana sa anak mo?”Parang apoy na pinandiligan ng gasolina ang reaksyon ng mga tao. Mula sa mga bulong at ungol, naging lantaran ang mga reaksiyon. Napuno ng ingay ang paligid, bawat isa’y nag-aabang sa susunod na mangyayari.Ngunit hindi pa tapos ang babae. “At sasabihin mong ako ang masama? Ang tapang mong umakto, pero ngayon takot kang mapag-usapan? Kung sa sinaunang pana