บททั้งหมดของ เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย: บทที่ 21 - บทที่ 30

EPISODE 22 : Calendula(ดอกคาเลนคูล่า - เจ้าสาวของพระอาทิตย์ หรือพระอาทิตย์ที่ส่องสว่างให้ความอบอุ่น ดอกคาเลนคูล่ายังเป็นดอกไม้แห่งจิตใจที่เข้มแข็งและการปกป้อง คอยช่วยเหลือคนอื่นๆ อยู่เสมอในแบบของเขา)“ไม่ต้องกลัว...ตรงนี้ยังมีผมอยู่”[PUNDAO’S PART]ฉันเดินหลบออกมาก่อนจะเดินมาหามุเกะที่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ในห้องครัว ซึ่งถูกสร้างแยกออกจากตัวบ้านหลักใกล้กับบ้านพักของเหล่าคนงาน มุเกะเงยหน้าขึ้นมามองฉันเล็กน้อยพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างเอ็นดู ฉันจึงส่งยิ้มกลับไปให้กับเธอพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ“ใครมาหาดันเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามหญิงสูงวัยตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย เรื่องที่เขาคุยกันทำให้ฉันไม่สามารถเก็บความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองเอาไว้ได้อีกต่อไป ตั้งแต่ฉันอยู่ที่นี่มาฉันไม่เคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน และดูจากประโยคที่ดันพูดออกไปกับเขาแล้ว เขาน่าจะเป็นคนที่ใกล้ชิดกับดันอยู่พอสมควร“คุณโชเหรอคะ เขาเป็นพ่อบ้านประจำตัวของนายน้อยน่ะค่ะ”“อ่อค่ะ ว่าแต่มุเกะทำอะไรอยู่เหรอคะน่ากินจัง...” ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีที่ได้รู้ในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้แล้ว ฉันไม่ใช้สายลับที่จะต้องมาทำตัวสอดแนบหาข้อมูลจากป้า

EPISODE 24 : Ranunculus(ดอกรานังคูลัส – เป็นดอกไม้แห่งเสน่ห์ที่คาดไม่ถึง ยังเป็นดอกไม้แห่งความสวยงามที่เรียบง่ายอีกด้วย)“ผมตกหลุมรักเสน่ห์ของคุณเข้าแล้ว”[PUNDAO’S PART]“อื้อ” ร่างสูงประคองท้ายทอยของฉันไว้ ก่อนที่ริมฝีปากหนาได้รูปจะเข้ามาประกบจูบฉันอย่างดูดดื่มทันทีโดยที่เขาเองไม่รอให้ฉันได้ตั้งตัว แขนแกร่งอีกข้างของเขายังคงโอบกอดฉันไว้ไม่ยอมปล่อย“อืม”มือบางของฉันลูบไล้ไปตามแผ่นอกเปลือยเปล่าขาวเนียนของร่างสูงตรงหน้า ก่อนที่มือของฉันจะค่อยๆ เลื่อนลงมาลูบไล้ซิกแพคของเขาอย่างหลงใหล ฉันลืมตาขึ้นมามองผู้ชายที่ฉันรักก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้เขา“อื้อ ดัน” ร่างสูงจับท้ายท้ายทอยของฉันเอาไว้ก่อนที่ริมฝีปากหนาได้รูปของเขาจะซุกไซ้ลำคอขาวเนียนของฉัน ร่างสูงตรงหน้าออกแรงดันฉันเบาๆ ให้ขยับถอยไปด้านหลัง จนกระทั่งแผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉันสัมผัสกับผนังกระจกที่กั้นเพื่อแยกระหว่างโซนเปียกกับโซนแห้ง“ครับ” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของฉันพร้อมกับริมฝีปากของเขาที่กำลังครอบครองอกอวบอิ่มของฉัน ในขณะที่ตาคมยังคงจับจ้องมาที่ฉัน ทุกครั้งที่เขามองฉันด้วยสายตาแทะโลมแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก“แ

EPISODE 26 : Sweet Pea(ดอกสวีทพี – ดอกไม้แห่งการจากลาที่ยังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน)“ถึงเราจะต้องจากกัน แต่เธอจะเป็นคนที่ฉันเฝ้ารอคอยเสมอ”[PUNDAO’S PART]ตอนนี้ประเทศญี่ปุ่นได้เข้าสู่ฤดูร้อนอย่างเป็นทางการแล้วสำหรับฉันอากาศในช่วงนี้ยังถือว่าเย็นอยู่ แต่ฉันสามารถใส่เสื้อยืดกับกระโปรงตัวโปรดได้อย่างสบายๆ โดยไม่จำเป็นต้องพกเสื้อโค้ทติดตัวแล้วช่วงเดือนมิถุนายนของที่นี่ถือเป็นฤดูฝนและเป็นช่วงต้นของฤดูร้อน อากาศในญี่ปุ่นจะชื้นมีฝนตกและอุณหภูมิที่เริ่มสูงขึ้นนั่นเอง“รอนานไหมคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไปทันทีที่เดินเข้ามาถึงตัวเขา ร่างสูงส่ายหัวให้ฉันเล็กน้อยเพื่อเป็นคำตอบ พร้อมกับมือหนาลูบลงที่หัวของฉันอย่างทะนุถนอม“อยากไปไหนไหมครับ” ดันเอ่ยถามฉันออกมาเสียงอ่อนพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน ในขณะที่มือหนายังคงกุมมือบางของฉันไว้ไม่ยอมปล่อย“วันนี้ดาวมีงานค่ะ”“งั้นเรากลับบ้านกันเลยนะครับ”“ค่ะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแขนแกร่งของร่างสูงพร้อมกับซบหน้าลงกับแขนของเขาอย่างออดอ้อน“หึหึ”เราทั้งคู่พากันเดินไปตามทางตรงหน้าพร้อมกับพูดคุยเรื่องสัพเพเหระที่เราได้ไปเจอมาในแต่วันให้กันและกัน

EPISODE 28 : Blue Rose(กุหลาบสีน้ำเงิน ก่อนหน้านี้ดอกไม้ชนิดนี้เป็นดอกไม้แห่งความผิดหวัง ความรักที่เป็นไปไม่ได้ และการรอคอยที่ไม่มีวันเป็นจริง แต่ตอนนี้เราสามารถทำให้ดอกกุหลาบสีน้ำเงินเกิดขึ้นได้จริงแล้ว ดอกไม้ชนิดนี้จึงหมายถึงความเด็ดเดี่ยว มุ่งมั่น และอีกความหมายก็คือ การชื่นชม และขอบคุณ)“ฉันมองเห็นความพยายามของคุณที่รัก คุณเก่งมาก เก่งที่สุด”[PUNDAO’S PART]-DUN’S HOUSE-2.00 น.ครืนนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~~~“ฮืออ ออออ”“ชู่!! ไม่ต้องกลัวนะ” ฉันลูบลงที่หัวของร่างสูงตรงหน้าเบาๆ เพื่อปลอบประโลมเขา ฉันมองไปยังชายตรงหน้าที่ยังคงนอนหลับตาพริ้ม แต่ภายใต้ดวงตาที่ปิดสนิดคู่นั้นกลับสั่นไหวราวกับว่าเขากำลังหวาดผวากับความฝันที่เขากำลังเผชิญอยู่ ในขณะที่ด้านนอกท้องฟ้ายังคงร้องคำรามสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ“ไม่เป็นไรๆ ดาวอยู่นี่ไม่ต้องกลัว”“...”ร่างสูงในอ้อมกอดของฉันสงบนิ่งลงบ้างแล้วจะมีก็แต่เปลือกตาของเขาที่ยังคงสั่นไหวอยู่บ้างเล็กน้อย มือบางของฉันลูบลงที่หัวของเขาอย่างปลอบโยน พร้อมกับมองไปยังร่างสูงตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง เขาสูญเสียแม่ไปจากอุบัติเหตุครั้งนั้นโดยที่ตัวของเขาเองยังไม่รู้ต

EPISODE 30 : Cosmos(ดอกคอสมอส ดอกไม้แห่งความสงบสันติ ไร้เดียงสาและความบริสุทธิ์ใจ และยังเป็นดอกไม้แห่งความรักที่โรแมนติก)“ผมตั้งใจรักคุณมากนะครับ และผมหวังว่าเราจะเดินเคียงข้างกันไปแบบนี้ตราบนานเท่านาน”ปัง!!!“มันปฏิเสธงั้นเหรอ” ไดชิปาเอกสารให้มือของเขาใส่กำแพงตรงหน้าเต็มแรงอย่างหัวเสีย“ครับ”“พี่จะเอาไงต่อ” ฟูมิที่นั่งอยู่ไม่ไกลพูดขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับมองไปที่พี่ชายของตัวเองนิ่งๆ“ถ้าเราไม่มีเอกสารรับรองเรือสินค้าจะไม่สามารถเข้ามาเทียบท่าได้” ลูกน้องคนสนิทพูดขึ้นพร้อมกับอ่านเอกสารให้กับเจ้านายทั้งสองคนฟัง“วันนั้นเคนจิพูดอะไรกับพี่เหรอคะ” ฟูมิเอ่ยถามพี่ชายของเธออีกครั้ง“โธ่เว้ย!...ไอ้เคนจิมึงจะเล่นอย่างนี้กับกูใช่ไหม”“พูดแบบนี้แสดงว่าเคนจิรู้แล้วงั้นเหรอว่าในเรือมีอะไร” ฟูมิตะคอกถามพี่ชายของเธอออกมาอย่างหัวเสีย“พ่อฉันรู้เรื่องนี้รึยัง” ไดชิไม่สนใจคำถามของน้องสาวเลยสักนิด เขาหันไปถามลูกน้องคนสนิทอย่างคิดไม่ตก“ตอนนี้ยังครับ”“พี่ไดชิเราจะทำยังไงกันดีคะ”“...”“พี่ไดชิ”“หุบปาก” ไดชิตะคอกฟูมิเสียงดังลั่นห้อง“พี่ก็รู้ว่าตระกูลฟูจิวาระทำอะไรได้บ้าง แล้วจะให้ฉันเงียบงั้นเหรอ”“ก็