All Chapters of เธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย: Chapter 41 - Chapter 50

EPISODE 41 : Blue Bonnet(ดอกบลูบอนเน็ต ดอกไม้แห่งความรู้สึกที่ลึกซึ้ง แสนเศร้า และการบอกลามเป็นการระลึกถึงความทรงจำที่แสนเศร้า)“ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมก็จะไม่มีวันลืมคุณ”[PUNDAO’S PART]เราทั้งสามคนใช้เวลารับประทานอาหารด้วยกันก่อนที่คุณโชจะเดินออกไปด้านนอก ปล่อยให้ฉันอยู่กับดันเพียงลำพังฉันหันกลับไปมองดันเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าตาคมของเขายังคงมองตามแผ่นหลังของคุณโชไปจนลับตา ‘พวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ’ ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจ เพราะฉันคิดว่าในตอนนี้คงยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะเอ่ยถามเขาออกไป“อร่อยไหมครับที่รัก”“อร่อยค่ะ…ดันคะ”“ครับ”“เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อทานข้าวอย่างเดียวใช่ไหม” ฉันเองถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างรู้ทัน ก่อนจะว่างช้อนในมือบางของตัวเองลงกับจานอาหารตรงหน้า ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“ครับ”“?”“ดันจำได้ว่าวันนั้นนอกจากเราจะเจอลุงฮิโระกิอยู่ที่นี่แล้วยังมีอีกคนอยู่ที่นี่ด้วยครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเรียบพร้อมกับมองไปยังด้านหลังของฉันนิ่งๆ ฉันจึงหันหลังไปมองตามสายตาของเขาก่อนจะพบกับความว่างเปล่า“ใครคะ?” ฉันเอ่ยถามร่างสู

EPISODE 43 : Bluebelle(ดอกบลูเบลล์ ด้วยรูปร่างที่เหมือนระฆังสีน้ำเงิน (เจ้าหญิงสีน้ำเงิน) เป็นสัญลักษณ์ของความเศร้าเสียใจ และอีกความหมายของดอกบลูเบลล์ก็คือ ดอกไม้แห่งความอ่อนน้อมถ้อมตน จงรักภัคดี ความชื่นชมที่มีให้กับเขาคนนั้นและการให้เกียรติซึ่งกันและกัน)“ผมรู้สึกขอบคุณคุณมาตลอดเลยที่รัก ผมมายืนอยู่ตรงนี้ได้ก็เพราะแรงสนับสนุนจากคุณ”[PUNDAO’S PART]ฤดูร้อนที่แสนยาวนานกำลังจะผ่านพ้นไปและฤดูใบไม้ร่วงก็กำลังจะเข้ามาแทนที่ ความร้อนเริ่มบรรเทารวมถึงความชื้นก็ลดลง แม้อากาศจะแห้งขึ้นแต่ฤดูแห่งใบไม้เปลี่ยนสีก็เป็นฤดูที่ทำให้ฉันใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น อุณหภูมิของที่นี่จะค่อยๆ ลดลงจนเหลือประมาณ 12-26 องศาเซลเซียสแล้วแต่ละพื้นที่“เสร็จสักที”ฤดูใบไม้ร่วงขอบประเทศญี่ปุ่นเป็นอะไรที่เต็มไปด้วยสีสันมากมายในช่วงเวลาสั้นๆ ฉันนั่งมองใบเมเปิล (โมมิจิ) ที่มีความหมายตรงตัวว่าใบไม้สีแดง ตรงหน้าก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจ พร้อมกับม้วนกระดาษในมือไปด้วยอย่างเบามือ มันเป็นของขวัญที่ฉันตั้งใจทำขึ้นเพื่อมอบให้กับคนสำคัญของฉัน ดังนั้นถึงฉันจะซุ่มซ่ามแค่ไหนก็ตาม ฉันก็จะทำผลงานชิ้นนี้ของตัวเองพังไม่ได้เด็ดขาด“ดั

EPISODE 45 : Dandelion(ดอกแดนดิไลออน ดอกไม้แห่งความรักที่พระเจ้าเป็นผู้บันดาลให้ เป็นสัญญาลักษณ์ของความรักที่จริงใจและบริสุทธิ์ คนญี่ปุ่นเชื่อกันว่าถ้าเราอธิฐานและเป่าดอกแดนดิไลออนให้หลุดได้หมดในครั้งเดียว คำขอของเราก็จะเป็นจริงได้ในสักวันหนึ่ง)“ผมสัมผัสได้ถึงพลังที่อบอุ่นออกมาจากตัวของคุณที่รัก”[PUNDAO’S PART]“ลา ล้า ลา ล่า ลา อ่ะ!!” ฉันเดินผ่านร่างสูงไปยังทางเข้าหอ ก่อนที่ร่างบางของฉันจะเซถอยหลังตามแรงดึง กระเป๋าเป้ใบใหญ่ของฉันถูกมือหนาดึงเอาไว้“ไง...น้องรัก”“พี่ทิ!” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ ฉันกระโดดกอดพี่ชายสุดที่รักของตัวเองเอาไว้ทันทีด้วยความคิดถึง โดยที่ร่างสูงเองก็กอดตอบฉันกลับมาเช่นกัน“น่าน้อยใจจริงๆ ไม่เจอกันไม่กี่เดือนน้องก็ลืมพี่ชายคนนี้ซะแล้ว” ร่างสูงพูดออกมาอย่างน้อยใจ ใบหน้าหล่อเหลาของพี่ทิวาหันมองไปทางอื่นอย่างงอนๆ“โอ๋ๆๆ อย่างอนน้องเลยนะ ก็พี่ชายน้องหล่อขึ้นขนาดนี้ใครจะไปจำได้ล่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปพร้อมกับดึงแขนแกร่งของเขามากอดไว้อย่างออดอ้อน ตาคมก้มลงมามองที่ฉันเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ ‘พี่ทิคือยืนหนึ่งเร

EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่

EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ