All Chapters of ฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย: Chapter 21 - Chapter 30

สายตาทุกคู่ในโรงเตี๊ยมหันมามองหนุ่มน้อยหน้าหวานสองคนที่เดินลงมาจากชั้นบนตรงเข้ามานั่งข้าง ๆ ท่านแม่ทัพที่นั่งหันหลังให้บันไดอยู่เขาจึงไม่ได้สนใจมอง สายตากลับจับจ้องอยู่ที่แผนที่บนโต๊ะตัวยาวอย่างใช้ความคิด เหล่าทหารต่างหวาดกลัวแท่นหนุ่มน้อยใจกล้าคนนั้น ร่างสูงมองหนุ่มน้อยข้างกายอย่างนึกสงสัยเหตุใดช่างใจกล้าไม่กลัวตายบังอาจมานั่งข้างเขา อย่างถือวิสาสะ เมื่อสบตากลมโตคู่นั้นแล้วร่างสูงกับนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้หนุ่มน้อยตรงหน้า เหล่าทหารต่างพากันแปลกใจและโล่งใจในคราเดียวกันที่ท่านแม่ทัพมิจับหนุ่มน้อยผู้น่ารักโยนออกไปข้างนอก " ทำไมเจ้าถึง " " เพื่อความสะดวกในการเดินทาง และจะได้ไม่เป็นจุดสนใจมากนักขอรับท่านพี่ " หนุ่มน้อยยิ้มอย่างสดใสให้ท่านแม่ทัพที่ทำหน้านิ่ง เหวินเยี่ยน มองคนทั้งคู่แล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ก่อนที่จะเบนความสนใจของท่านแม่ทัพใจให้หันมาสนใจแผนการเดินทางต่ออีกที หนุ่มน้อยหน้าหวานนั่งฟังพวกเขาวางแผนการเดินทางอย่างเงียบ ๆ เมื่อรับรู้ว่าหนทางข้า

ทหารและชาวบ้านต่างออกมาตั้งแถวรอรับขบวนรถขนส่งเสบียงด้วยความยินดี มีเด็กตัวเล็ก ๆ วิ่งวนไปมา พวกเขาโบกมือทักทายเหล่าทหารและผู้คุ้มกันเสบียงและเอ่ยขอบคุณ เสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งสองข้างทาง เมื่อขบวนรถเดินทางมาถึงที่ว่าการอำเภอ ขบวนผู้ติดตามจึงได้แยกตัวไปพักยังเรือนรับรอง ที่นายอำเภอได้จัดเตรียมไว้ให้ มีเพียงท่านแม่ทัพกับลูกน้องคนสนิทและทหารบางส่วนเท่านั้นที่อยู่คอยช่วยงาน จ้าวฟางลู่ มองไปรอบ ๆ ห้องที่ใหญ่โตถูกจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดีสำหรับท่านแม่ทัพ และถัดไปข้าง ๆ จะเป็นเรือนรับรองสำหรับคนของกรมยุติธรรม นางอยู่ในชุดของบุรุษคนในเมืองนี้มิมีผู้ใดรู้ว่านางเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพ จึงเป็นเรื่องดีสำหรับนาง บุรุษหน้าหวานสองคนเดินผ่านห้องโถงใหญ่เห็นสาวงามสองคนแต่งตัวเปิดเผยแต่งหน้าขาวโบ๊ะคนหนึ่งทาปากแดงและอีกคนทาปากสีส้มเดินตามบ่าวรับใช้เข้ามา จึงเดินเข้าไปสอบถาม " แม่นางทั้งสอง..พวกเจ้ากำลังจะไปที่ใดกันหรือ " พวกนางดูเขินอายบิดผ้าเช็ดหน้าในมือไปมาที่มีบุรุษหน้าหวานเข้ามาเอ๋ยทักแล้วยิ้มหวานให้

หลังจากจัดการกับตาเฒ่าหัวงูนั้นเรียบร้อยแล้ว เหวินเยี่ยน จึงได้นำตัวเขาไปสอบสวนเพิ่มเติม ขืนปล่องให้นางเป็นคนสอบสวนเองคงได้เป็นศพอย่างแน่นอน           ตงเฟยหลง ตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองนอนอยู่ในห้องนอนของเรือนรับรองที่นายอำเภอหลิ่วจัดเตรียมไว้ให้  คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน         ' ข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน ข้าจำได้ว่า ' เมื่อนึกย้อนกลับไป เขาต้องขบกรามไว้แน่น เมื่อนึกถึงสิ่งที่ภรรยาตัวน้อยของเขาทำ         " จ้าวฟางลู่.....เจ้าช่างกล้านักนะ " เสียงแหบเอ่ยอย่างแผ่วเบาพร้อมขบกรามแน่นสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้นมาอีกรอบ          " ท่านพี่...ฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ " ร่างบางเดินยิ้มเข้ามาในห้องนอน  เขาทำหน้านิ่งมองหน้าหวานนิดนึงแล้วไม่พูดอะไร ร่างสูงขยับตัวลุกขึ้นนั่ง           " ชาเจ้าค่ะ " นางยิ้มหวานให้เขาอย่างเอาใจ           " ขอบคุณมาก....แม่นาง " นางชะงักไปครู่หนึ่งมองหน้าเขาแล้วเม้นปากเข้าด้วยกันเหมือนกำลังข่มอารมณ์บางอย่างไว้            ' หึ..แค่นี้เจ้าก็โกรธแล้วหรือ '           " เอ่อ..ท่านพี่

ท่านแม่ทัพสั่งให้ทหารล้อมรอบจวนของนายอำเภอไว้ ห้ามผู้ใดเข้าออกเป็นอันขาด " ท่านนายอำเภอ หาข้าอยู่หรือ " เขาถามเสียงเหี้ยม จนนายอำเภอหน้าซีด " ท่านแม่ทัพ...เป็นไปไม่ได้ .." " ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ ข้าก็แค่ช่วยให้คนรักกัน...ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ก็เท่านั้นเอง ..... แต่ท่านนายอำเภอคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นอีกต่อไป " เขากล่าวเสียงเรียบ แล้วส่งยิ้มให้คุณหนูหลิ่วและคนรักที่อยู่ภายในห้อง " ท่านแม่ทัพหมายความว่าอย่างไร ข้าน้อยมิเข้าใจ " นายอำเภอรู้ว่าแม่ทัพตงสงสัยตนเองแต่คงจะยังไม่มีหลักฐานเป็นแน่ " ข้าเองก็ขี้เกียดอธิบาย เชิญนายอำเภอหลิ่ว ถามหัวหน้าเหวินเองเถอะ " เขาเอ่ยพรางพยักหน้าให้ เหวินเยี่ยน จัดการต่อ " นี่คือคำสารภาพของ หลิ่วติงลู่ น้องชายของท่านนายอำเภอเขาได้ยอมรับสารภาพหมดแล้วว่า การปล้นเสบียง ที่ทางวังหลวงส่งมาครั้งแรกเป็นท่านที่สั่งการ และการรอบสังหารที่ภูเขาหมาป่าก็เป็นท่านนายอำเภอที่สั่งการเช่นกัน และก็ยังมีสัญญาการซื้อขายและสมุดบัญชีที่พวกท่าน

จ้าวฟางลู่ นั่งทำหน้าเซ็ง ๆ อยู่บนเตียงไม้เก่า ๆ คนชุดดำแซ่เฉิน เมื่อกี้เขาพกดาบจันท์เซี้ยวมาด้วยแสดงว่าเขาเป็นคนของสำนักม่านเมฆาอย่างแน่นอน และดูท่าทางเขาจะเก่งพอตัวเลย แต่นางเคยได้ยินท่านแม่ทัพบอกว่าคนของสำนักม่านเมฆาจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนัก ส่วนคุณชายหลิ่วนั้น ก็คงจะเป็นลูกชายของนายอำเภออย่างไม่ต้องสงสัย นางถอนหายใจเบา ๆ ' ข้าคิดจะวางมืออยู่แล้วเชียว จับข้ามาทำไมตอนนี้เนี่ย เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์กันกับท่านแม่ทัพเลย มาสร้างเรื่องใหม่ให้ข้าอีกแล้ว ' ตงเฟยหลง ขบกรามแน่น กำกระดาษในมือไว้แน่นและขย้ำจนมันกรายเป็นผุยผง พวกมันส่งจดหมายมาให้เขานำตัวนายอำเภอหลิ่ว ไปแรกกับตัวฮูหยินน้อย ที่จวนร้างนอกเมืองก่อนรุ่งสาง ' พวกเจ้าคิดจะใช้นางมาต่อรองกับข้างั้นหรือ แค่นายอำเภอคนเดียวมีค่าเสียที่ไหนกัน ' " ถ่ายทอดคำสั่ง ให้ทหารทุกหน่วยมารวมตัวกันกันที่หน้าประตูเมือง และส่วนเจ้า อาเต๋อ ไปที่กรองปราบนำตัวนายอำเภอมา " " ขอรับท่านแม่ทัพ " ทุกคนรับคำส