Semua Bab เด็กผม: Bab 1 - Bab 10

ซอด..แซด... ซอด..ซอด... เสียงโทรทัศน์ถูกเปิดทิ้งไว้ไร้ช่องสัญญาณ บ่งบอกให้รู้ว่าคนเปิดดูไม่รู้หลบอยู่ที่ไหน หลงเหลือแต่เพียงห้องหรูกว้างรสนิยมดีเท่านั้น ดวงตากลมโตเสมือนปลานิลกวาดมองไปทั่ว ก่อนจะหยุดอยู่ตรงประตูอีกบานที่ข้างในใช้เป็นห้องนอน แง้มจนแสงไฟข้างในเล็ดลอดออกมา “ดีจัง พี่คิมยังไม่นอน” เธอฉีกยิ้มกว้างเสียจนแก้มทั้งสองขึ้นรอยบุ๋ม กำชับตุ๊กตาตัวโปรดที่อุ้มมาด้วยไว้แน่น พลางเดินช้าเข้าไปข้างในหวังจะให้เจ้าของห้องเล่านิทานให้เธอฟัง แอด... ทว่าหลังบานประตูเปิดออก เธอกลับเห็นสิ่งนี้ที่ทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่งแทน “เฮ้ย!” เพราะในจังหวะนั้นชายหนุ่มที่ว่า กำลังขัดจรวดของตัวเองอยู่ เขาถึงกับตกใจ ทันทีที่หันมาเห็นเด็กน้อยวัยสิบขวบยืนตาแป๋วมองเขาอยู่ คนๆนั้นก็คือคนเดียวกันกับที่เธออยากให้เล่านิทานนั่นแหละ! “เรรันต์ ดึกดื่นป่านนี้ เข้ามาทำไมครับ!” เขาเผลอเสียงเข้มใส่ พลางดึงผ้านวมมาปิดท่อนล่าง ในขณะเด็กน้อยตรงหน้า ไม่ได้รู้สึกรู้สาหรือตกใจอะไร เธอกลับยืนหน้านิ่งไร้ความรู้สึก ก่อนจะ

ถึงกำหนดที่คิมหันต์จะต้องเดินทาง คราวนี้คนงอแงที่สุดไม่อยากจะให้ไปคงหนีไม่พ้น..เรรันต์ เด็กน้อยผู้มีดวงตากลมโตเป็นเอกลักษณ์ เธอคือลูกสาวของเพื่อนคุณนายอารีย์ ที่ป่วยเป็นโรคร้ายตายไปเมื่อ 8 ปีก่อน ตอนหล่อนยังสาว สมัยเรียนกับแม่ของเรรันต์ที่สนิทกันมาก พักด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกัน กลายเป็นข่าวลือราวกับพวกเขานั้นเป็นเลสเบี้ยนกัน จะเรียกตัวติดกันเลยก็ว่าได้ มีปัญหาอะไรต่างคนต่างช่วยเหลือกันมาตลอด แบ่งปันยามที่ไม่มี แม้กระทั่งบางครั้งคุณนายอารีย์ตกอยู่ในที่นั่งลำบาก ก็มีแม่ของเรรันต์นี่แหละ ที่คอยอยู่ช่วยเหลืออยู่เสมอ มาวันนี้ ถึงเวลาที่เพื่อนจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ทิ้งลูกสาววัยสองขวบไว้หนึ่งคน มีหรือหล่อนจะช่วยเพื่อนไม่ได้ เป็นธุระรับเรรันต์เป็นลูกบุณธรรมสืบมา แต่กระนั้นคนทั้งตระกูลต่างรู้แก่ใจดี คุณนายอารีย์มีลูกชายสามคน คนเล็กโตจนสุนัขเลียก้นไม่ถึงขนาดนั้น แถมสามีด่วนมาตายจากตั้งแต่ลูกยังเล็ก เอาเวลาไหนไปตั้งท้องเด็กวัยนั้นมาได้เล่า ทว่า...พวกเขาแค่ไม่พูดถึง และสัญชาตญาณของเรรันต์เองก็พอจะรู้ ตัวสาวเจ้าแท้จริงคือลูกของใคร

หลักจากเบสโพล่งประโยคขอคบหากับเรรันต์ออกมา แบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว นอกจากมีปากกาที่หลุดจากง่ามนิ้วทั้งห้าแล้ว ยังมีปากที่อ้ากว้างค้างของเธอด้วยเธอถึงกับไปต่อไม่ถูกได้แต่นั่งอ้ำอึ้งอยู่อีกฝั่งของคนพูด เบสปั้นหน้าขอความเห็นใจสุดๆ เรียกคะแนนน่าสงสาร จากสายตาละห้อยนั้นของเขา เพราะไม่อยากได้ยินคำปฏิเสธจากเธอเลย ในขณะหญิงสาวเหมือนจะใบ้กินไปแล้ว เธอเอาแต่หลบตา จนกระทั่งนานเกินไป ทำให้คนใจร้อนอย่างเบสทนรอไม่ไหว ต้องยื่นนิ้วชี้ตัวเองเข้าไปเกี่ยวนิ้วก้อยของเธอขึ้นมาเขย่า " นะ รันต์นะ เบสชอบรันต์จริงๆ อย่าใจร้ายกับเบสเลย " " แต่ว่า .." " นะ ให้โอกาสเบสเถอะนะ " " คือ.." " นะ... " เบสขัดคอเธอทุกทาง ดักทางเธอซะตันแบบนี้ ทำเอาสาวน้อยตาหวานถึงกับช่างใจ ตอนนี้เบสไม่ต่างกับเด็กน้อยขี้อ้อนร้องขอขนมเลย เธอมองหน้าเขาพร้อมครุ่นคิด สักพักนัยย์ต่ก็เกิดประกายขึ้นมา เสมือนนึกอะไรบางอย่างออก ...บางทีเบสอาจจะช่วยให้เธอลืมความรู้สึกดีๆที่มีต่อคิมหันต์ก็ได้ ... ก่อนเม้มปากแน่น

..เกือบจะเที่ยงคืน... หลังจากเรรันต์หลับไปแล้ว เธอกลับต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาใหม่ เพราะเสียงเห่ากรรโชกของลัคกี้ หมาพันธุ์ไซบิเรียนจอมขี้บ่นที่เพิ่งได้เป็นของขวัญมา มันเอาแต่ร้องฮิ่งๆและกระดิกหาง ทำเรรันต์เริ่มรำคาญ ผุดลุกจากท่านอนเป็นท่านั่ง ขยี้หน้าขยี้ผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด "เห่าทำไมลัคกี้ หนูกำลังทำพี่นอนไม่หลับอยู่นะ" เธอบ่นอุบ ก่อนจะผละลงจากเตียงไปหาสาเหตุ เผลอมองลงต่ำ เห็นช่องลมหลังบานประตูมีแสงไฟ "ชู่ว..ลัคกี้ เงียบนะ" ทันทีที่รู้ว่าบางอย่างอยู่ข้างนอก เธอก็ชี้หน้าหมาพลางกระซิบ ย่อตัวไปจับมันขึ้นมาอุ้ม ก่อนค่อยๆย่องไปที่ประตู "เที่ยงคืนแล้ว ใครมาเปิดไฟทางเดิน " พึมพำ พลางยื่นมือไปหมุนลูกบิดแง้มมันออก ความกว้างแค่ตาข้างเดียวมองเห็น ก่อนกะพริบถี่เตรียมเพ่ง ทว่า..ต้องเบิกตากว้างกว่าเดิม เมื่อเพ่งไปเห็นภาพอันไม่สมควร คิมหันต์ในท่ายืนหันหลังคุยกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งไม่ใช่คนในครอบครัวนี้ ทว่ากลับได้ยินแค่เสียงไม่เห็นหน้าที่ชัดเจนของหล่อน เพราะแผ่นหลังเขาบดบัง

ด้านของเรรันต์ หลังจากแอลกอฮอล์เข้าปากไปไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้ว ดูเหมือนเธอจะไม่เป็นตัวของตัวเอง มันรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ความร้อนวูบวาบที่วิ่งพล่านไปทั่วร่างกายทำปฏิกริยาก่อให้เกิดเลือดฉูบฉีดเต็มไปหมด เธอไม่เคยรู้สึกสนุกขนาดนี้มาก่อน สนุกชนิดที่ว่าไม่ต้องคิดอะไรเลย จากที่เคยเต้นไม่เป็น กลับโยกย้ายส่ายสะเอวเสียจนหลุดโลก ทำผู้ชายที่เดินผ่านไปผ่านมา แม้แต่นั่งอยู่เหลียวหลังมองแต่เธอเป็นตาเดียวกัน ท่ามกลางแสงไฟสลัว บวกกับเสียงเพลงกระหึ่มสร้างความหึกเหิมให้กับคนเมาอย่างเธอเต็มที่ ยิ่งทำให้เบสภาคภูมิใจ ยิ้มกรุ่มกริ่มพร้อมคิด ไม่เสียแรงที่ได้เรรันต์มาเป็นแฟน เธอทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ใครเห็นก็ต่างพากันอิจฉาตาร้อนเขา หากแต่ทว่า คงไม่ใช่คนนี้แน่นอน ที่มีความรู้สึกต่างกันลิบ เขายืนกอดอกดูอยู่ไกล ขมวดคิ้วชนกันเป็นปม จ้องเรรันต์ตาเขม็ง ไม่พอใจสุดๆที่เห็นน้องสาวนอกสายเลือดของตัวเองทำตัวแบบนี้ สวมชุดเว้าหน้าเว้าหลัง มือซ้ายถือแก้ว มือขวาคล้องแขนผู้ชาย ซึ่งในสายตาคนอื่นอาจจะมองดูดี หรือคิดแบบไหนเขาไม่อาจรู้ได้ แต่สำหรับเขา..มันไม่ใช่เลย ตัดสินใจเดิน