Lahat ng Kabanata ng เด็กผม: Kabanata 21 - Kabanata 30

'จะ เจิม เจมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะคะ เจิมไม่เห็น..' O.O วินาทีนี้เรรันต์ถึงกับช็อค เบิกตาโพลงถึงขีดสุด ตกใจเก็บอาการไว้ไม่อยู่ "เจิม..." สัญชาตญาณนำวงแขนของเธอผละจากคอคิมหันต์โดยพลัน และถอยหลังไปสองก้าว เรียกชื่อคนมาใหม่เสียงแผ่ว คนใช้ที่เห็นถึงกับก้มหน้างุนส่ายหัวรัวๆทันที "เจิมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะคะ " หล่อนปฏิเสธลิ้นพัน คิมหันต์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะใช้มือช้อนคางขึ้นมา แล้วเลิกคิ้วถามย้ำ "ไม่รู้ ไม่เห็น แน่เหรอ.. " ในขณะสายตาที่มองลงไปนั้น ไม่ต่างกับเหยี่ยวกำลังจะขู่เหยื่อ "จะ เจิม... " ทำสาวใช้อ้ำอึ้ง ตอบไม่ถูก จะโกหกก็ไม่ได้ จะพูดความจริงก็กลัวจะมีปัญหา เธอได้แต่หลบสายตานั้น เม้มปากตัวเองแน่น ในขณะเบื้องหลังของคิมหันต์ มีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนึงยืนเครียดอยู่ เธอใช้มือที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อผสานเข้าหากัน พลางบีบมันจนแน่น เป็นจุดระบายความรู้สึก มองคนตรงหน้าที่ตอนนี้ดึงธนบัตรใบละพันมาสามใบ หล่อนกำลังคิด สรุปมาเห็นกับไม่เห็นอะไรมันคุ้มกว่า

มันคือความอึดอัดที่เรรันต์หนียังไงก็หนีไม่พ้น สถานการณ์ตอนนี้เธอกำลังตึงเครียด เคลพี่ชายคนโตของตระกูลจรัญทิพย์รับรู้ แล้วที่เหลือยังไงต่อ?? หมายถึงเธอน่ะ...ต้องทำยังไงต่อ เอาง่ายๆ อย่าถึงขั้นให้ปิดบังนายแม่เลย แค่กับเบสตอนนี้ก็แย่แล้ว ความกระอักกระอ่วนในใจ มันฝังลึกจนแทบอ้วก เวลาอยู่ต่อหน้าเขา ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับคิมหันต์คนก่อเรื่อง เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบเดียวกับเธอ มิหนำซ้ำยังอยากจะเปิดโปงมันอีก ถ้าไม่ติดว่าเธอนั้นขอไว้ "ไอ้เบสมันมาแล้ว " เสียงน้องคนสุดท้องเค้นขึ้น ในขณะหลุดออกมาจากห้องทำงานคุณนายอารีย์ได้ไม่นาน ทำหน้านิ่งไร้การต้อนรับ ชำเลืองมองไปยังทางเข้า เรรันต์ละสายตาจากลัคกี้ หมาพันธุ์ไซบิเรียนที่อุ้มมาด้วยหันไปมอง เธอเผลอยิ้มกว้าง ท่ามกลางความหึงหวงของคิมหันต์ที่สังเกตการณ์อยู่ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มทันควัน เมื่อนึกบางอย่างขึ้นได้ ใช่ หญิงสาวมีตราบาปติดตัว เธอนั้นทำผิดต่อเขา "เดินไปกอดมันเลยดีไหมล่ะ " ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่ชายหนุ่ม "ก็ได้ " เธอประชดดีดตัวลุกขึ้นยืนจากโซฟา

ทางด้านของเบส หลังออกมาจากคฤหาสน์ของเรรันต์ เขาเบิ่งรถไปเที่ยวต่อทันที มันเป็นเรื่องปกตินะสำหรับเขา สุดสัปดาห์สี่ครั้ง เขาก็อยู่จนเช้าซะสี่ครั้ง มันคือความเคยชิน นับตั้งแต่วันที่เขาไม่เหลือใครเลยสักคน ในมิตรภาพระหว่างเพื่อนสนิทกลายเป็นคนรู้จัก ส่วนคนรู้จักกลายเป็นที่ปรึกษา สิ่งนี้แหละที่ก่อตัวหลอมให้กลายเป็นเนื้อสันดานเดียวกัน เบสติดเหล้า .. ถึงจะไม่ได้ดื่มทุกวัน แต่ก็เลิกขาดไม่ได้ แม้วันนี้เขาจะมีแฟน แฟนที่เขารอคอยจะมีมานานหลายปี กับผู้หญิงคนนึงที่เขาแอบรักมาตลอดตั้งแต่ไฮสคูล ถึงวันนี้มันจะกลายเป็นจริง แต่ทว่า..สัญชาตญาณของเขายังคงมีอยู่ มันบอกกับเขาว่า ความรักของเขานั้นยังไม่ปลอดภัย ยังหลงเชื่อไม่ได้ เพราะใครบางคนที่เดินเข้ามา และเขา...มีอำนาจยิ่งกว่า! “นั่งคนเดียวเหรอ นั่งด้วยคนสิ “ เสียงใสแฝงจริตของคนมาใหม่ ที่อยู่ๆเดินมาหยุดตรงหน้าเขา ทำเบสละสายตาจากแก้วเหล้าในมือขึ้นไปมอง แว้บแรกที่เห็นแล้วคิด ต้นขาสวย หน้าท้องแบนราบ หน้าอกได้รูป ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก ทำเขาขมวดคิ้วทันที จนกระทั่ง.... “ คุณเป็นใคร “ สบตาก

"อะไรกัน! " เสียงใสหญิงแต่แหบใหญ่ของผู้อาวุโสที่สุดในบ้านดังขึ้น ทั้งคู่หันขวับไปมองตามเสียง ก่อนจะพากันนิ่ง ราวกับมีความคิดเดียวกัน ...ไม่รู้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วได้ยินอะไรรึเปล่า ... ทว่า..ต้องขอบคุณโชคช่วย เพราะดูเหมือนคุณนายอารีย์จะเข้ามาไม่นาน " แกทำอะไรน้องน่ะคิม โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงกันแล้ว ยังจะเล่นเป็นเด็กๆอีก เสียงดังไปถึงข้างบนโน่น " พวกเขาถอนหายใจพร้อมกัน ก่อนเรรันต์จะแสร้งทำเป็นนอยด์ " นายแม่ พี่คิมเอ็ดหนูค่ะ " เธอตอบเสียงหวานฟังดูน่ารัก พลางเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ในขณะคิมหันต์ตอนนี้ เปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน " เห้ย โยนมานี่เลยเรอะ?! เอ่อ ก็แค่ถามน้องทำไมกลับดึกครับนายแม่ ไม่มีอะไร " " แล้วทำไมต้องเสียงดัง " หล่อนทำหน้าดุ มองคนทั้งคู่ " ก็นั่นน่ะสิคะ นายแม่ พี่คิมจะเสียงดังทำไมก็ไม่รู้ หนูเลยคิดว่าเอ็ดหนูน่ะสิ " เรรันต์แทรกขึ้นทันที ประโยคนี้ ทำเอาคิมหันต์ถึงกับขมวดคิ้ว ก่อนเปลี่ยนสีหน้าทันควัน ตัดปัญหาโ

หลังผ้าม่าน ในห้องน้ำ บนคอห่าน มีนักศึกษาสาวคนหนึ่งที่ชื่อว่าเรรันต์นั่งนิ่งอยู่ เธออยู่กับความรู้สึกช็อคสุดๆ ไม่ต่างเลยกับหุ่นขี้ผึ้ง หลังทำใจอยู่นานกว่าจะตัดสินใจ ใช้เครื่องตรวจครรภ์จุ่มลงไปในปัสสาวะของตัวเอง ก่อนจะมานั่งลุ้น ว่าสิ่งที่อยู่ในสมองตอนนี้เป็นจริงอย่างที่คิดรึไม่ เธอภาวนาอย่าให้มันเกิดขึ้นเลย เธอยังไม่พร้อม ในสถานะนักศึกษาที่ยังเรียนไม่จบ เป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย แต่แล้ว.. เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง เรรันต์ถึงกับทิ้งร่างอย่างเบาหวิว หัวใจตกลงไปบนตาตุ่ม เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า เมื่อก้มลงไปดู แล้วพบว่ามันขึ้น... สองขีด “ ฮึก...” เธอปิดปากตัวเองแน่น ร้องไห้โฮ “ ฮึกๆๆ ฮื้อ...” กำเครื่องตรวจคันในมือแทบหัก เงียบไปอึดใจนึงเหมือนช็อค ก่อนจะใช้กำปั้นทุบลงไปตรงขาตัวเองจนเจ็บ ด้วยความโมโห จนได้! และแล้วเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นกับเธอจนได้! หญิงสาวถึงกับใบ้กิน เครียดหนัก ได้แต่เอามือลูบหน้าตัวเองวนอยู่อย่างนั้น เธอรู้ เธออาจจะมีอะไ