Semua Bab อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love: Bab 51 - Bab 60

เด็กน้อยเบิกตากว้าง ไอร้อนตีขึ้นหน้าจนต้องโบกมือพัด ทำคนกอดรัดเอ็นดูหนัก หอมแก้มระเรื่อฟอดใหญ่เล่นเอาคนที่มองอยู่ตาร้อน“แม่งเอ๊ย! กูนั่งอยู่ที่โต๊ะรอก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าเสนอหน้ามาแอบดูคนสวีตกันเลยแม่ง” อาเธอร์หมั่นไส้ เบื่อมากที่ต้องเห็นคนรักกันให้ช้ำทรวง“ตอนโรงอาหารกูก็แทบไม่ได้แตะข้าวเลย เห็นใจพวกกูเถอะนะเพื่อน” มาวินแทบจะยกมือไหว้ โคตรจะไม่ชินตากับความหวานของคนหน้าโหด...แล้วยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุ หอมแก้มเมียโชว์อีกสามสี่ครั้งจนปลาทูต้องเป็นฝ่ายปราม“พอแล้วค่ะพี่คิณ”“เออ สักทีเถอะปลาทู” การินเสริม “นิ่ง ๆ ก็ดีอยู่แล้วมึงน่ะไอ้คิณ”“ใช่ค่ะ” เด็กน้อยพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะหันไปยู่จมูกใส่คนหน้าหล่อที่ฉีกยิ้มกว้างกว่าใครเพื่อน “เพราะยิ่งพี่คิณอ้อนปลาทูมากเท่าไร ปลาทูก็จะหลง...เอามาก ๆ แล้วก็มาก ๆ ๆ ด้วย”“หึ้ม มันน่ารักจังวะ เมียใครเนี่ย” อคิณหลงหนักทั้งกอดทั้งหอมซ้ำ ๆ กับแก้มน้องอย่างไม่เกรงใจคนดู“โอ้ยยย!” ทุกคนร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกันโอเค! ให้มันโสดที่พวกเขานี่แหละ“ต่อไปนี้มึงออกจากแก๊งพวกกูไปเลยนะ” อาเธอร์ว่า ในฐานะที่เป็นถึงประธานรุ่นและเป็นเฮดว้ากสุดโหด บอกตรง ๆ ว่ารับไม่ได้ห

“ปลาทูไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ทุกวันนี้เราอยู่ด้วยกันตลอด พี่คิณก็เห็น” หากไม่นับตอนเรียนกับตอนเข้าห้องน้ำ ก็เกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวันเลยนะที่อยู่ด้วยกัน “พี่คิณใจเย็น ๆ นะคะ” รับรู้ได้ถึงอกข้างซ้ายของพี่ที่เต้นแรงราวกับเครื่องกล คนใจไม่ดีจึงยกแขนขึ้นกอดคอคนตัวโตเอาไว้ “ปลาทูรักพี่คิณนะ”ใบหน้าคมก้มลงซุกกับซอกคอน้อง สูดกลิ่นกายของคนตัวเล็กเข้าปอด กลิ่นที่สามารถทำให้เขาเย็นลงได้ทุกครั้ง ก่อนจะสอดมือเข้าใต้แผ่นหลังน้องแล้วรวบร่างบางให้ขึ้นมานั่งบนตัก จมูกยังซุกกับซอกคอหอมกรุ่น “รู้ใช่ไหมว่าพี่ขี้หึง”“ขี้หวงด้วยด้วยค่ะ ปลาทูรู้” มือเล็กลูบแผ่นหลังกว้าง เป็นการปลอบให้เขาใจเย็น เหตุการณ์เมื่อครู่ทำเธอแอบกลัวเขาอยู่ไม่น้อย ขณะที่ลำแขนแกร่งก็โอบกอดเธอตอบ“พี่ขอโทษ” ความโกรธลดลงแต่น้ำเสียงยังคงตึงจัด“ปลาทูไม่โกรธ” เธอว่า ก่อนจะดันไหล่เขาออก ให้ผละมามองหน้ากัน “แต่พี่คิณอย่าโมโหร้ายแบบเมื่อกี้อีกนะ หนูใจไม่ดีเลย” ตอนเขาบีบคอเมื่อครู่ น้ำลายนี่ไม่ลงคอแม้แต่หยดเดียว“ก็พี่หวง ไม่ชอบให้เราไปยุ่งกับใครและไม่ชอบใครมายุ...อื้ม” ริมฝีปากบางโน้มลงมากดทาบกับริมฝีปากหนา ทำพี่อึ้งแต่เพียงอึดใจก็ขยับปากจูบต

@ ST UNIVERSITYใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีพวกเขาก็มาถึงมหาวิทยาลัยโดยมี เบบี๋ หญิงสาวเจ้าของใบหน้างามที่ตอนนี้แสดงสีหน้าบูดบึ้งออกมาอย่างชัดเจน“ทำไมต้องลากกูออกมาด้วยเนี่ย?” ทั้งที่เธอหลับอยู่ ไอ้พี่อาเธอร์ตัวดียังโทรปลุกให้เธอตื่นมาหาจนได้“ช่วยไอ้คิณมันหน่อย มันมีปัญหา” อาเธอร์บอกขณะจับไหล่มนทั้งสองข้าง บังคับให้เดินไปยังห้องคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย“แล้วทำไมไม่แก้กันเอง อ่อลืมไป พวกมึงมันชอบหนีปัญหาอยู่แล้วนี่เนอะ รู้จักแต่สร้าง สร้างเสร็จก็ทิ้งไว้แล้วไปสร้างขึ้นมาใหม่ เฮ้อ! น่าเห็นใจลุง ๆ ป้า ๆ ที่คลอดพวกมึงมา” ประโยคหลังเบบี๋ส่ายหัวหน่อย ๆถึงพวกเขาจะเป็นรุ่นพี่ที่อยู่คณะเดียวกัน แต่ก็ห่างกันแค่ปีเดียวและเรียนคนละสาขา เธอไม่สนหรอก ไม่นับว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องด้วย ยิ่งนิสัยส่วนตัวของพวกเขาแต่ละคนนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงดอกแรกทำห้าหนุ่มสะดุ้ง มีเรื่องคนเดียวแต่โดนกันถ้วนหน้า เหมือนลากไอ้เด็กเวรนี่มาด่าหากเป็นคนอื่นที่มาพูดจาแบบนี้ พวกเขาคงได้เสยปลายคางเข้าให้ โทษฐานที่พูดไม่รู้จักพี่รู้จักน้อง แต่เพราะสาวน้อยคนนี้ไม่เหมือนสาวน้อยคนอื่น ๆ เธอห้าว เธอลุยและเธอด่ากราดไม่ไว้หน้าใคร ราวกับเป็น

“พี่คิณทำพี่สาวคนนั้นกลัว แบบนี้จะดีเหรอคะ?” ออกมาในที่พ้นสายตาของทุกคน ปลาทูก็เอ่ยถาม เธอกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธหนักกว่าเดิม“ไม่จบก็คงต้องตาต่อตากันสักตั้งแหละ” แต่รอบหน้าเขาจะจัดให้หนักกว่านี้แน่ ขณะเดียวกันเหล่าเพื่อน ๆ ก็มาถึง“แล้วไม่ต้องห่วงน่ะ ผัวเธอร้ายกว่าที่เธอคิด” การินว่า พลางหันไปมองคนที่ว่าชมพูแค่โพสต์ใส่ชื่อ เบอร์โทรแล้วก็รูปภาพของปลาทูลงเพจมหาวิทยาลัย แต่ไอ้เพื่อนเขากลับเอาคืนด้วยการใส่ชื่อ เบอร์โทร รูปภาพที่อยู่ครบ ไม่พอ! พรินต์เป็นกระดาษแล้วเอาไปติดตามมหาวิทยาลัยอื่น ๆ ท้องถนน ผับเพทาย สนามแข่งอาเธอร์ นี่ถ้าสวนส้มมาวินอยู่ในกรุงเทพฯ มันคงจะติดประกาศไม่ให้ขาด ถือว่าแก้เผ็ดคนไม่ยอมจบแรงมาก“อันนี้ปลาทูรู้ค่ะ พี่คิณน่ะทั้งนิสัยร้าย ปากก็ร้าย ปลาทูรู้ดี”“อ้าว นี่ผัวเธอนะยัยเด็กแสบ” หรี่ตามองน้อง“ก็มันจริงหนิคะ พี่คิณปากหมา พูดมาแต่ละทีคนฟังกระอักไปถึงเครื่องใน”“โอ้โฮ” อคิณถึงกับตาโต อาการเกลียดเธอไม่ลงมันเป็นแบบนี้นี่เอง ทำเอาทั้งสี่ต่างกุมขมับเอาอีกแล้ว มันจะตีกันอีกแล้วครับทุกคน“พอ ๆ พอทั้งคู่”“บทจะหวานก็หวานกันจนมดขึ้นตากู บทจะทะเลาะกันก็เหมือนแค้นกันมาเป็นสิบชาติ

“แก่จนกระดูกไม่มีแรงเลยเหรอป้า” ปลาทูอมยิ้มมองคนล้มก้นจ้ำด้วยความสะใจ“อีเหี้ย! มึงตาย!!!”สิ้นคำพูดนั้นห้องน้ำหญิงก็เกิดสงครามหมัดมวย รุ่นพี่ต่างคณะทั้งสามเข้ามาฉีกทึ้งร่างของปลาทูอย่างเอาเป็นเอาตายทว่าปลาทูนั้นโตมากับผู้ชาย และผู้ชายที่ว่านั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่คุณก็รู้ว่าใครนั้นแหละ ตบตีกันมาตั้งแต่เด็ก ภูมิคุ้มกันแน่นปึก บอกเลยว่าไม่ได้จะจัดการกันได้ง่าย ๆ ทั้งตบคืน เตะไป ถีบส่ง เอาคืนทุกรูปแบบอย่างที่คิดว่าตัวเองต้องรอดขวับ!อยู่ ๆ สายตาก็พลันเห็นถังน้ำที่มีไม้ถูพื้นตั้งอยู่ตรงมุมห้อง มุมปากบางของคนที่เด็กกว่าก็ยกขึ้นอย่างชั่วร้าย ใช้จังหวะที่ทั้งสามล้มลงเดินไปคว้าสิ่งนั้นมาแล้ว...ซ่า!!!“เย็นสบายดีไหมคะป้า ๆ”“กรี๊ดดด!!! แก”“อีเด็กเวร!”“อร๊ายยย อีเด็กบ้า!เด็กแสบเห็นสภาพของพวกนั้นก็หัวเราะคิกคัก ได้ความสะใจเต็ม ๆ แล้วก็เดินจากไป กลับไปที่โต๊ะเดิมที่แยกกับสองสาว ทว่าตอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่พวกเธอ ทั้งพี่อคิณ พี่มาวิน พี่อาเธอร์ พี่การินและพี่เพทายก็อยู่กันครบเท้าเล็กชะงัก กลัวเหลือเกินว่าพี่คิณจะดุหากเห็นสภาพเธอ พยายามจัดร่างกายตัวเองให้เข้าที่ ทว่า...“หายไปไหนมา” อคิณเห็