All Chapters of อคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love: Chapter 1 - Chapter 10

ครึก ครึก!“โว้! เฮ้ย!...อะไรเนี่ย?” ปลาทู เด็กสาวใบหน้าจิ้มลิ้มหวานละมุน โวยวายกับตัวเองด้วยโทนเสียงที่หงุดหงิด เนื่องจากรถมินิคูเปอร์ที่ขับอยู่ดันมาจอดค้างเติ่งอยู่กลางถนนเสียดื้อ ๆ เป็นเรื่องให้อารมณ์บูดบึ้งแต่เช้า “จะมาพังอะไรกันตอนนี้”ตอนที่เธอกำลังจะไปมหาวิทยาลัยเนี่ย!นิ้วเรียวกดปุ่มส่งสัญญาณให้กับรถคันอื่นที่ตามมาได้รับรู้ว่ารถคันนี้กำลังเสีย จะได้ไม่มีใครบีบแตรไล่ ก่อนจะยกโทรศัพท์หวังจะโทรหาช่างประจำ ทว่าสายตาอันเฉียบแหลมที่กำลังมองผ่านกระจกรถ มองเห็นบิ๊กไบค์คันคุ้นตาของใครบางคนกำลังขับเข้ามาใกล้ ร่างเล็กจึงไม่รอช้า เปิดประตูลงไปขอความช่วยเหลือทันที“ทำบ้าอะไรของเธอ” จากที่คิดว่าจะขับผ่านไปแล้วเชียว แต่เมื่อเห็นยัยเด็กข้างบ้านเดินลงจากรถมาดักหน้ารถเขา อคิณ จึงทำแบบที่ใจหวังไม่ได้ “อยากตายก็ไปโดดสะพานนู้น” พร้อมชี้มือนำทางหากเป็นปกติคนตัวเล็กคงด่าคืนไปแล้ว แต่เพราะตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องพึ่งพาอีกฝ่าย ปลาทูจึงทำได้เพียง “พี่คิณช่วยปลาทูหน่อยสิ อยู่ ๆ รถมันก็ดับ”“แล้วแต่งตัวอะไรของเธอ?” อคิณไม่ได้สนใจสิ่งที่น้องพูด ถอดหมวกกันน็อกแล้วลอบมองกระโปรงพลีทที่สั้นขึ้นมาเหนือเข่า

หลังจากที่ร่วมกิจกรรมเสร็จนักศึกษาทุกคนก็แยกย้าย ปลาทูจึงเดินไปยังโรงอาหารเพื่อหาของเย็น ๆ มาดับร้อนในร่างกายวันนี้เป็นวันที่สองของการเปิดภาคเรียน ทั้งมหาวิทยาลัยก็จะดูครึกครื้น ไปทางไหนก็มีแต่เสียงหัวเราะพูดคุยเจี๊ยวจ๊าว ตามประสาของคนที่พึ่งกลับมาเจอกันมหาวิทยาลัย Star Light University แห่งนี้ค่อนข้างจะคัดนักศึกษา กว่าจะเข้าได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หากจะง่ายสุดก็คงต้องกระเป๋าหนัก ฉะนั้นยอมรับซะตรงนี้เลยว่าปลาทูไม่มีเพื่อนที่มาด้วยกันจากโรงเรียนเดิมเลย มันจึงไม่แปลกที่ตอนนี้เธอจะเดินอยู่คนเดียว แต่ใช่ว่าจะเหงาเพราะตั้งแต่เดินเข้าโรงอาหารมา สายตาของทุกคนก็เอาแต่จับจ้องมาที่เธอ ทว่าปลาทูก็ไม่คิดจะสนใจ“ปลาทู” ได้ยินคนเรียกชื่อ ใบหน้าหวานจึงหันไปยังต้นเสียง พร้อมส่งรอยยิ้มเป็นมิตรให้แก่หญิงสาวรุ่นเดียวกัน ขณะที่อีกฝ่ายก็ชูป้ายชื่อของตัวเองให้ดู“ยิ้ม?” ดวงตาคู่น้อยมองดูแล้วอ่านออกเสียง“อื้ม” ขานรับในลำคอแล้วเม้มปากแน่นยิ้ม เป็นสาวน้อยขี้อายที่ไม่กล้าแสดงออก ต่างกับปลาทูที่กล้าแสดงออกไปทุกอย่าง แม้แต่ร้องเต้นต่อหน้าคนหมู่มาก ยังไม่รู้สึกเคอะเขินแม้แต่น้อย แถมยังดูน่ารักสดใสอีกต่างหาก เธอจึง

8.30amเรียวขางามเดินลงบันไดมาด้วยท่าทีที่รีบเร่ง เพราะเกรงว่าคนที่ส่งข้อความมาขู่เอาไว้เมื่อคืนจะตั้งท่ากินหัว กระโปรงที่ถูกติติงไปเมื่อวานก็ถูกเปลี่ยนให้ยาวลงมาใต้เข่า ทว่าพอเท้าแตะบันไดขั้นสุดท้าย กลับว่างเปล่า ไม่มีใครนั่งรอเฮ้ออ!ปลาทูถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับกลอกตามองบน อึดใจเดียวก็คว้ากระเป๋าออกจากบ้าน ตรงไปยังบ้านข้าง ๆ โดยไม่ลืมปิดล็อกประตูบ้านตัวเอง“พี่คิณ” เสียงเล็กตะโกนเข้าไปในบ้านแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ประตูด้านหลังถูกล็อกจากด้านในแสดงว่าเขาน่าจะอยู่ชั้นบน “อย่าบอกนะว่าพึ่งตื่นแล้วกำลังอาบน้ำน่ะ”เธอมีเรียนตอนเก้าโมงแล้วตอนนี้ก็สายมากแล้ว ร่างบางจึงเขย่งปลายเท้าเอื้อมหยิบกุญแจที่ซ่อนอยู่หลืบคานประตู ที่ลับนี้ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งเจ้าของบ้านทั้งสองท่าน ยกเว้นก็แต่อคิณลูกชายเจ้าของบ้านกับปลาทูเด็กสาวข้างบ้าน ส่วนบ้านของปลาทูก็มีที่ซ่อนไม่ต่างกันมันคือความลับที่รู้กันแค่สองคน! ชั้นล่างเงียบสนิท เท้าเล็กจึงเดินขึ้นบันได เปิดประตูห้องแรกขวามือโดยไม่คิดจะเคาะบอกคนด้านใน ทว่ากลับเจอสิ่งที่เซอร์ไพรส์กว่า“ไอ้พี่คิณ!” ปลาทูตะโกนออกไปสุดเสียง เมื่อเจ้าของห้องยังนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้

“ไม่” น้ำเสียงหนักแน่น พร้อมเบือนหน้าไปอีกทาง“ไอติมร้านโปรดเย็นนี้” ถึงกับต้องเอาของกินมาล่อซื้อกันแล้ว ทว่าก็...“ไม่” พี่คิณมาง้อทั้งที ของที่ได้ต้องใหญ่ไว้ก่อน“ชานมไข่มุกทั้งเดือน”“ไม่”“อย่างกับผัวเมียง้อกัน” อาเธอร์กับมาวินที่ยืนดูอยู่เงียบ ๆ หันมากระซิบคุยกันเอง และคาดว่านักศึกษาคนอื่นก็คิดแบบเดียวกันกับพวกเขา“อืม อนาคตกูว่ายังไง...ก็ได้กัน” การินที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ลงความเห็น เพื่อนอีกสองคนก็พยักหน้าเห็นตาม“งั้นเป็นชาบูชุดใหญ่ ทุกครั้งที่เธออยากกิน”“...” ดวงหน้าหวานผุดรอยยิ้มบาง ๆ พลางกลอกตาไปมาครุ่นคิด“งั้นเอางี้” เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กมีท่าทีลังเล อคิณจึงไม่รอช้า “ฉันยอมให้เธอเขียนหน้าเพิ่มเลยอะ” ว่าแล้วก็หย่อนก้นนั่งกับม้านั่งใกล้ ๆ รู้ว่าเด็กน้อยมักจะมีปากกาเมจิกติดตัวไว้ตลอดเพราะหวังจะได้แกล้งเขาเมื่อมีโอกาส จึงล้วงออกมา “อะ ใบหน้าหล่อ ๆ ของฉัน ตอนนี้เป็นของเธอ”“เอาจริงเหรอพี่คิณ” ตั้งคำถามเหมือนจะไม่มั่นใจ ทว่าปากกาที่ถูกยัดใส่ในมือ กลับถูกเปิดฝาออกในทันที แล้วขยับแทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างขาของอีกฝ่าย“แต่ขออย่าเละเทะแบบทุกทีก็พอ” มาขนาดนี้แล้วจะให้ถอยก็ไม่ได้

พอรู้ว่าต้องแยกย้ายให้เดินไปหาพี่รหัสของตัวเอง ปลาทูจึงเดินตรงเข้าไปหาคนหน้านิ่งมาดโหดที่พึ่งถูกเธอวาดหน้าให้กลายเป็นหมาพันธุ์ดุไม่ต้องถามว่ารู้ได้ไงว่าเป็นเขา คำใบ้ที่ว่า ‘หล่อคม นิ่ง กวนตีน ปากหมา’ มันมีอยู่แค่คนเดียว ยิ่งคำว่าปากหมา มันยิ่งตอกย้ำว่าเป็นพี่อคิณ ทว่ากลับมีสาวน้อยร่างบางเดินเข้ามาตัดหน้า พร้อมถามเสียงหวาน“พี่อคิณรับหนูเป็นน้องรหัสได้ไหมคะ?”“คำใบ้คืออะไร?” ถามเรียบ ๆ ขณะสายตามองผ่านร่างเธอไปหาคนตัวเล็กด้านหลัง ซึ่งคนที่ว่าก็ไม่ได้รู้ตัวเพราะยิ้มเข้ามาคุยพอดี เนื่องจากหาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอ พอหันกลับมาก็เห็นว่าหญิงสาวคนเมื่อครู่ได้เดินออกไปด้วยสีหน้าเศร้าหมอง แต่ก็ไม่ได้สนใจ เดินเข้าไปหาพี่ด้วยรอยยิ้ม“พี่คิณ” น้ำเสียงอ่อนหวานกว่าปกติ “หล่อคม นิ่ง กวนตีน ปากหมา คือพี่ใช่ไหมคะ?”เจ้าของชื่อหรี่ตาลงมอง ติดใจตรงคำสุดท้ายแต่ก็ไม่ได้ท้วง เพราะกำลังจะมีเรื่องสนุกให้เขาทำในไม่กี่วินาทีข้างหน้า“รับปลาทูเป็นน้องรหัสด้วยนะคะ”“หึ!” เห็นเด็กน้อยก้มหัวให้ คนตัวโตก็เค้นเสียงหัวเราะในลำคออย่างเจ้าเล่ห์ พลางยกแขนขึ้นกอดอกกรรมติดจรวดนี่มันไวกว่าที่คิดแหะ!“หนีกันไม่พ้นเลยจริง ๆ