All Chapters of เล่ห์รักมาเฟียร้ายกับแมวน้อยของเขา: Chapter 21 - Chapter 30

“อืม...แบบนั้นแหละ แมวน้อย...” เอเดรียนครางด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า มือของเขาเลื่อนลงมาจับเอวของเธอ ช่วยนำทางเธอในการขยับสะโพกให้เข้ากับจังหวะของเขาเขายกสะโพกของตัวเองขึ้นเล็กน้อย ส่งเสริมจังหวะของเธอให้เข้ากับเขามากขึ้น การเคลื่อนไหวของเขาเพิ่มความเสียวซ่านให้กับเธออย่างต่อเนื่อง ร่างกายของอลิซสั่นสะท้านกับการตอบสนองของเขา ทุกการขยับของเอเดรียนเต็มไปด้วยความเอาใจใส่และความตั้งใจที่จะทำให้เธอรู้สึกดีที่สุด“แมวน้อย...เธอรู้ไหมว่าพี่ชอบเวลาที่เธอขยับแบบนี้มากแค่ไหน” เอเดรียนพึมพำข้างหูของเธอ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาสัมผัสแผ่นหลังของเธออย่างอ่อนโยน ร่างกายของอลิซตอบสนองต่อสัมผัสนั้นอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่กระจายไปทั่วทั้งร่างกาย ขณะที่เธอขยับสะโพกอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ดีใจที่เขาเอ่ยชมเธออลิซขยับสะโพกไปมา แต่ความดื้อรั้นของเธอก็ไม่หายไปง่ายๆ เธอยื่นมือไปจับที่เอวของเอเดรียนที่ถูกยิงก่อนหน้านี้ หรี่ตามองเขาด้วยความเป็นห่วง “พี่อย่าขยับมากได้ไหม แผลที่เอวเพิ่งจะหายดีแค่ไหนกัน?” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความประชดประชัน “ถ้าขยับได้ขนาดนี้ คงไม่ต้องให้อลิซดูแลแล้วสินะ”เอเดรียนหัวเ

อลิซรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเอเดรียน ความเงียบที่อบอวลรอบตัวทำให้เธอได้แต่คิดทบทวนสถานการณ์นี้ซ้ำไปซ้ำมา โลกของเขาช่างแตกต่างจากโลกของเธออย่างสิ้นเชิง ถึงเขาจะไม่เคยบอกตรงๆ แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่รู้ว่าเขาคือมาเฟีย ผู้ชายที่มีอำนาจและมีอันตรายตลอดเวลา ส่วนเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ตั้งแต่ที่เขาหายจากบาดแผล เขาก็ยุ่งมากขึ้น ไม่ค่อยได้กลับบ้านตรงเวลา และทุกครั้งที่เธอเจอเขา เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ค้างคาอยู่ระหว่างทั้งคู่ พวกเขายังไม่เคยพูดถึงอนาคต ไม่เคยคุยกันอย่างจริงจัง และนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ อลิซสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจ มันถึงเวลาแล้ว เธอจะต้องคุยกับเขา เธอต้องรู้ว่าเอเดรียนคิดยังไงกับความสัมพันธ์นี้ และเธอไม่สามารถอยู่ในความไม่แน่นอนแบบนี้ต่อไปได้ เธอลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของ เอเดรียน ประตูไม้หนักที่เคยดูคุ้นเคยตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นอุปสรรคที่เธอต้องผ่านไป อลิซยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเอเดรียน ลมหายใจของเธอติดขัด มือกำลูกบิดแน่น ก่อนที่จะผลักเข้าไปช้าๆ ภายในห้องเ

“พี่ไม่เคยเบื่อ...โดยเฉพาะเมื่อเป็นเธอ” เขาตอบกลับด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มักทำให้เธอหวั่นไหวแต่อลิซไม่ถอยกลับ เธอเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชิดเขามากขึ้น ปลายนิ้วลูบผ่านกรอบหน้าของเขาอย่างยั่วยวน “แต่คราวนี้...อลิซจะเป็นคนคุมเอง” เธอกระซิบชิดริมฝีปากของเขา ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความท้าทายเอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำ ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงเบาะรถ ราวกับยอมให้เธอทำตามที่ต้องการ “งั้นลองดูสิ...พี่จะรอดูว่าเธอจะคุมเกมได้ยังไง” น้ำเสียงของเขาท้าทายกลับ แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่ออลิซไม่รอช้า เธอจับหน้าของเอเดรียนและโน้มตัวเข้าใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะกดลงบนริมฝีปากของเขาอย่างร้อนแรง จูบที่เต็มไปด้วยความโหยหาและท้าทายเอเดรียนตอบรับจูบของเธอทันที แต่คราวนี้เขาให้เธอเป็นฝ่ายนำ ร่างกายของเขาตอบสนองต่อสัมผัสของเธอทุกครั้งที่ ริมฝีปากและมือของเธอเคลื่อนที่ไป เขายกมือขึ้นโอบรอบเอวของเธอ แต่ก็ปล่อยให้เธอเป็นคนคุมจังหวะ“พี่คิดว่าอลิซจะทำได้แค่นี้เหรอ?” อลิซแกล้งกระซิบชิดริมฝีปากของเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความท้าทายที่เอเดรียนไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก“พี่ไ

"พี่ต้องทำความสะอาดก่อนนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ขณะที่เริ่มเช็ดคราบต่างๆ บนตัวเธออย่างเบามือ มือที่ใหญ่และอบอุ่นของเขาสัมผัสกับผิวกายที่ยังคงอ่อนไหวจากความรู้สึกเมื่อครู่ อลิซกัดริมฝีปากของตัวเองพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกเขินมากกว่านี้เอเดรียนทำความสะอาดให้เธออย่างระมัดระวัง ใช้ทิชชู่เช็ดบริเวณต้นขาและจุดที่เปียกชื้นอย่างใจเย็น ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เธอกลับเข้าที่ "เรียบร้อยแล้ว" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปาก ราวกับทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา"พี่...พี่ทำเกินไปแล้วนะ" อลิซพูดดุเขา ยังรู้สึกเหนียมอายอยู่ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านเรื่องราวที่หนักหนามาเมื่อทำความสะอาดเรียบร้อย เอเดรียนก็เลื่อนแขนลงไปโอบรอบเอวของเธอ ขณะที่ยกเธอขึ้นจากตักอย่างง่ายดาย แม้ว่าเธอจะรู้สึกหมดแรงจนขยับตัวเองไม่ไหว แต่เอเดรียนกลับยกเธอเหมือนเป็นสิ่งของที่เบาหวิว เขาโอบเธอไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับอย่างนุ่มนวล"นอนพักตรงนี้นะ" เอเดรียนพูดพร้อมยกมือขึ้นลูบผมของอลิซด้วยความรัก ราวกับจะบอกให้เธอผ่อนคลาย ขณะที่เขาจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย และเตรียมตัวขับรถกลับเมื่อรถมาถึงบ้าน เอเดรียนจอดรถอย่างเงี

หลังจากอาบน้ำเสร็จ อลิซยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ผมเปียกชื้นและร่างกายของเธอที่เคยกระชับบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงหลังคลอด เธอมองดูหน้าท้องที่อวบอิ่มและเต็มไปด้วยรอยแตกลาย นิ้วมือสัมผัสลงบนผิวที่เคยเรียบเนียน เธอถอนหายใจ รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเอเดรียนที่เพิ่งออกมาจากการอาบน้ำ เห็นท่าทีของเธอ เขาขยับเข้ามาใกล้ ค่อยๆ โอบเธอจากด้านหลัง พรมจูบไปบนไหล่ของเธอ "แมวน้อยของพี่ คิดอะไรอยู่หืม?" เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น"อลิซอ้วนขึ้น... แล้วก็มีรอยพวกนี้เต็มไปหมดเลย" เธอตอบอย่างด้วยน้ำเสียงที่อ่อนอย่างเห็นได้ชัด พลางจ้องมองเงาของตัวเองในกระจกด้วยสายตาที่ไม่มั่นใจเอเดรียนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตามองตามร่างกายของเธออย่างละเอียด ดวงตาเขาฉายแววปรารถนา "พี่กลับคิดว่าเธอสวยมากอยู่แล้วนะ" เขาพูดช้าๆ พร้อมกับลูบไล้ไปตามรูปร่างของเธอ มือลูบไล้ไปตามรอยแตกลายบนหน้าท้อง ราวกับต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังชื่นชอบในตัวเธอทุกส่วน "รอยพวกนี้... มันคือเครื่องหมายที่บอกว่าร่างกายของเธอแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหน"อลิซหน้าแดง รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขา "