All Chapters of เล่ห์รักมาเฟียร้ายกับแมวน้อยของเขา: Chapter 11 - Chapter 20

ข้อมูลส่วนตัวของอลิซถูกเปิดเผยออกมาต่อหน้าเขา ดวงตาคมกริบของเขาสแกนรายละเอียดต่างๆ อย่างถี่ถ้วน และขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างมาเฟียหนุ่มพับกระดาษกลับเข้าไปในซองจดหมาย จิตใจของเขาปั่นป่วนกับข้อมูลใหม่ อลิซมีความน่าสนใจมากกว่าที่เขาคิดไว้ในตอนแรก การท้าทายของเธอ ความแข็งแกร่งของเธอ และภูมิหลังของเธอ ทำให้เขาตัดสินใจว่าเขาต้องได้เธอมาไว้ข้างกายริมฝีปากของเอเดรียนโค้งเป็นรอยยิ้มช้าๆ อย่างมุ่งมั่น “ฉันตัดสินใจแล้ว” เขาพึมพำกับตัวเองอลิซถอนหายใจยาวเหยียด ล้มตัวลงบนเตียงนุ่มๆ กลิ่น ผ้าปูที่คุ้นเคยช่วยให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ความคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด เธอพยายามจะหลับตาลง แต่ภาพของดวงตาคมกริบที่จ้องมองมา และสัมผัสที่แปลกประหลาดก็ยังคงปรากฏขึ้นมาชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ เธอซุกหน้าลงบนหมอน หวังจะกลบเกลื่อนความรู้สึกสับสนที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในหลายวันต่อมา อลิซใช้ชีวิตตามปกติ เพียงแต่การทำงานที่ร้านอาหารในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มีคนในชุดดำยืนเฝ้าอยู่ข้างนอกคอยเฝ้าดูเธออยู่เสมอ ในตอนแรกเธอรู้สึกหวาดกลัวและสงสัย

“ทำไมถึงเปียกขนาดนี้ล่ะแมวน้อย?” เอเดรียนกระซิบข้างหูหยอกล้อเธอเมื่อเขารับรู้ว่าอลิซแฉะมากแล้วใบหน้าของอลิซเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอตอบเขาด้วยความดื้อรั้น “น้ำจากฝักบัวต่างหากล่ะคะ....” อลิซแก้ตัวน้ำขุ่นๆด้วยเสียงที่สั่นเครือ “น้ำก็น้ำ...หึหึ” เอเดรียนหัวเราะด้วยเสียงทุ้มเสน่ห์ นิ้วของเขายังคงซุกซนต่อไป เขาถูไปมาที่ติ่งเสียวที่บวมแดงของเธออย่างกลั่นแกล้งร่างกายของอลิซสั่นระริกตอบรับต่อสัมผัสอันร้อนแรงของเขา น้ำอุ่นที่ไหลผ่านร่างกายยิ่งทำให้ความรู้สึกนี้ทวีคูณขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อแข็งร้อนของเอเดรียนเสียดสีกับช่องทางที่เปียกแฉะของเธออย่างช้าๆ จนทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว“อื้อออ เอเดรียน คุณ!!” เธอครางออกมาเมื่อถูกแกล้ง น้ำเสียงของเธอผสมผสานระหว่างความต้องการและความกระดากอายมือของมาเฟียหนุ่มไม่อยู่นิ่ง ยังคงหยอกล้อร่างกายของเธอ “เป็นอะไรหรือเปล่าอลิซ? ต้องการให้ฉันหยุด?” น้ำเสียงของเขาเย้าแหย่ โดยเขารู้ดีว่าเธอต้องการเขาแล้วอลิซกัดริมฝีปากของเธอ ความดื้อรั้นของเธอขัดแย้งกับความปรารถนาของเธอ “คุณ...อย่าแกล้งฉันได้ไหมคะ!!”เอเดรียนโน้มตัวไปใกล้ กระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและยั่

ด้วยการกระแทกครั้งสุดท้าย เอเดรียนผลักดันตัวเองเข้าไปลึกที่สุด และอลิซก็รู้สึกได้ถึงแก่นกายของชายหนุ่มที่กระตุกสั่นก่อนที่จะรู้สึกอุ่นร้อนวายในช่องท้องของเธอ ร่างกายของ อลิซตอบสนองเขาอย่างรุนแรง เธอเกร็งตอดรัดแน่นราวกับไม่อยากให้น้ำอุ่นร้อนนั้นออกไปจากตัวของเธอความรู้สึกที่เอเดรียนเติมเต็มเธอนั้นรุนแรงมาก เธอรู้สึกได้ว่าแก่นกายของเขากระตุกทุกครั้งที่ฉีดพ่นของเหลวร้อนนั้นออกมา ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านไปทั่วตัวเธอ และเธอพบว่าตัวเองชอบความรู้สึกนี้อย่างอธิบายไม่ถูก อลิซทำได้เพียงปล่อยร่างกายไปกับความสุขสมนี้เอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อปลดปล่อยออกมาให้หมด “รู้สึกดีใช่ไหม หืม?” เขาครางต่ำถามเธอ "พี่รู้สึกดีมากเลยนะ...อาาา..."แมวน้อยกอดเขาแน่น เล็บจิกแผ่นหลังหนาเพื่อระบายความเสียวซ่านออกมา ลมหายใจของเธอขาดห้วง และร่างกายของเธอสั่นเทา อลิซรู้สึกได้ว่าน้ำกามส่วนเกินเริ่มล้นออกมา และไหลออกมารอบๆบริเวณที่เชื่อมต่อกัน “อื้ออออ” อลิซไม่ตอบอะไร เพียงแต่ส่งเสียงครางหวานออกมา“เธอเป็นของพี่แล้วนะแมวน้อย” น้ำเสียงของเขาผสมผสานไปด้วยความพึงพอใจและความเสน่หา จิตใจของอลิซปั่นป่วนไปหมด ร่า

อลิซหน้าแดงและหอบเหนื่อยจากการใช้ปาก เธอเช็ดปากด้วยหลังมือโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เธอแค่ส่งสายตาดื้อรั้นให้เขาเพียงเท่านั้น และเดินกลับห้องไปพักผ่อน อลิซนั้นขี้อายเกินกว่าที่จะยอมรับว่าการทำสิ่งนี้มันก็ทำให้เธอรู้สึกดีเช่นกันชีวิตของอลิซเข้าสู่กิจวัตรที่เรียบง่ายและสบายขึ้นนับตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับเอเดรียน เธอทุ่มเทเวลาให้กับการเรียนได้เต็มที่ โดยที่เอเดรียนดูแลทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธออย่างใส่ใจ เขาปรนเปรอเธอ ดูแลทุกความต้องการของเธอ และเมื่อพวกเขาอยู่บ้านด้วยกัน ความใกล้ชิดอันเร่าร้อนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของทั้งสองคนเย็นวันหนึ่ง ขณะที่อลิซกำลังตั้งใจอ่านหนังสือ เธอก็ได้ยินเสียงโกลาหลจากชั้นล่าง เสียงฝีเท้าที่รีบเร่งและเสียงพูดคุยของคนหลายคน แต่ฟังไม่ชัดเจนทำให้เธอเกิดความกังวลอลิซวางหนังสือลงและเดินไปตรวจสอบ เมื่อเธอลงมาถึงบันไดก็เห็นบรรดาลูกน้องของเอเดรียนกำลังพยุงเขาเข้ามาในบ้าน เอเดรียนหน้าซีดและมีเลือดซึมผ่านเสื้อผ้าของเขา ทำให้เสื้อของเขาเปื้อนไปด้วยสีแดงฉาน“เอเดรียน!” อลิซตะโกนออกมาและรีบวิ่งไปหาเขา แต่เธอก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนขัดขวางไว้อย่างรวดเร็ว“ถอยกลับไปครับคุณอลิซ” หน

เมื่อเช็ดตัวเสร็จ อลิซก็เตรียมอุปกรณ์ทำแผลที่หมอทิ้งไว้ให้มาใกล้ๆ เธอเห็นบาดแผลที่ถูกพันเอาไว้ยังคงมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อยเอเดรียนสังเกตเห็นมือของอลิซสั่นเล็กน้อยเมื่อเธอเอื้อมไปใกล้ผ้าพันแผล “เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ให้คนของพี่ทำก็ได้”แต่ออลิซส่ายหัวอย่างดื้อรั้น “ไม่ค่ะ อลิซจะทำเอง”เธอหายใจเข้าลึกๆ และเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม เธอจำคำแนะนำของแพทย์ได้ โดยต้องล้างมือให้สะอาด ค่อยๆดึงผ้าพันเก่าออก ทำความสะอาดแผลด้วยน้ำเกลือ ทาครีมยาปฏิชีวนะ จากนั้นจึงพันผ้าพันฆ่าเชื้อใหม่ไว้บนแผลเมื่อทบทวนขั้นตอนเสร็จ อลิซก็ค่อยๆเปิดผ้าพันแผลที่พันรอบแผลของเอเดรียนออก แต่เมื่อเห็นเลือดซึมออกมาจากแผล รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่เขาต้องทน มือของเธอก็เริ่มสั่นอย่างไม่อาจควบคุมได้ ความกังวลที่กดดันอยู่ในใจทำให้เธอหยุดชะงัก“ไม่ต้องฝืนหรอกนะ แมวน้อย” เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ให้ลูกน้องมาทำให้ก็ได้ ถ้าเธอไม่ไหว”แต่อลิซส่ายหน้าอย่างดื้อรั้น ความมุ่งมั่นในแววตาชัดเจน “ไม่ค่ะ พี่ไว้ใจอลิซเถอะ อลิซทำได้” เธอยืนยัน พลางพยายามระงับความกังวลอลิซหยิบผ้าก๊อซและน้ำย