All Chapters of Bad love...รักร้าย ผู้ชายที่ชื่อ..ราเรซ: Chapter 21 - Chapter 30

49 Chapters

สัญญาณเตือน 1/2

ไผ่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของต้าหนิง แฟนคนสวยของผมเองครับ เราคบกันมาได้สามปีแล้ว เธอน่ารัก สดใส เธอทำให้โลกที่เคยเงียบเหงาของผมกลับมาสดใสและมีชีวิตชีวาอีกครั้ง ผมเคยมีแฟนมาก่อนที่จะคบกับต้าหนิง เราคบกันตั้งแต่มอต้นจนถึงปลาย วันหนึ่งเราทะเลาะกันมันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากสำหรับผมนะ แต่กลับกลายเป็นว่ามันทำให้เธอบอกเลิกผม เพียงแค่ว่าเธออยากให้ผมไปเรียนที่เดียวกับเธอ เรียนบริหารธุรกิจ ซึ่งผมก็ให้เหตุผลว่า ผมไม่ชอบทางนั้น ผมไม่ถนัด ผมชอบเล่นกีฬา ผมชอบฟุตบอล ผมอยากติดทีมชาติเหมือนเพื่อนของผม เพราะมันคือความใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กที่ผมอยากจะทำมันให้สำเร็จ แต่เธอกลับไม่เข้าใจ เธอมองว่ามันดูไม่มีอนาคต ดูไม่มีความเจริญก้าวหน้า เธอต้องการสังคมที่ใส่สูทผูกไท ซึ่งผมทำให้เธอไม่ได้... มีสิ่งหนึ่งหลุดออกมาจากปากเธอก่อนที่เราจะเลิกกันอย่างถาวร“เห็นว่าบ้านรวยก็นึกว่าจะทำให้ฉันมีหน้ามีตาได้ แทนที่จะเดินตามรอยพ่อแม่กลับอยากเริ่มต้นใหม่ให้ตัวเองลำบากไปทำไมก็ไม่รู้ ฉันไม่น่ามาเสียเวลาด้วยเลย”ตลอดระยะเวลาสี่ห้าปีที่คบกันมา ผมพึ่งรู้ว่า เธอคิดกับผมแบบนี้เองเหรอ เธอสนแค่เงินในกระเป
last updateLast Updated : 2025-04-06
Read more

สัญญาณเตือน 2/2

ต้าหนิงเช้าวันนี้ฉันไม่อยากจะทำอะไรเลยแม้แต่วิ่งก็ไม่อยาก ไปเรียนก็ยิ่งแล้วใหญ่ ฉันอาย.. อายที่จะเจอหน้าใครบางคน ต้องคอยระแวงเขาอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าจะโดนแกล้งอะไรอีก วันนี้พี่ไผ่ไม่ได้ไปส่งฉันเหมือนเมื่อวาน เพราะพี่เขาต้องไปเก็บตัวฝึกซ้อมกับทีม มีตาราง การแข่งขันเร็วๆ นี้แหละ เขาต้องเต็มที่กับการซ้อมเพื่อที่จะได้ลงเล่นเป็นตัวจริงของทีมตั้งแต่เมื่อวานฉันก็ไม่ได้เจอแก้มใสไม่ได้คุยกันด้วย ฉันหยิบจึงโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเพื่อน“ว่าไง ต้า” เสียงแก้มใสรับสายฟังดูเหนื่อยๆ“เป็นไรรึเปล่าแก้ม ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น” ฉันถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง“ออ ไม่เป็นไรจ้า แก้มช่วยแม่เปิดร้านนะ” เสียงแก้มใสตอบแม่ของแก้มใสท่านยึดอาชีพทำขนมไทยขาย ท่านเปิดร้านเล็กๆ อยู่ที่หน้าบ้านของตัวเอง ม๊าของฉันก็รับขนมไทยจากบ้านของแก้มใสมาขายที่หน้าร้านด้วยนะ ไม่ได้รับเพราะช่วยเหลือกันอย่างเดียวนะ แต่เพราะขนมไทยฝีมือแม่แก้มใสอร่อยมาก...แก้มใสค่อนข้างลำบากเธอทำงานช่วยแม่เพื่อหารายได้เพิ่ม เพราะมีกันอยู่แค่สองคนแม่ลูก ส่วนพ่อของแก้มใสนั้น แก้มใสเล่าว่าท่
last updateLast Updated : 2025-04-07
Read more

เด็กดื้อ 1/4

14:14 PM หลังจากที่เรียนคาบสุดท้ายของวันเสร็จ ฉันกับเพื่อนๆ ก็เดินไปซื้อขนมมานั่งทานกันที่ม้าหินอ่อนข้างตึกคณะ ฉันยังไม่อยากกลับบ้านในตอนนี้ พี่ราเรซสั่งไว้ว่าถ้าฉันเรียนเสร็จให้ไปรอเขาที่บริเวณจอดรถ แต่ฉันไม่ได้อยากจะกลับกับเขาสักหน่อย ทำไงดี.. “ตั้งแต่น้ำเกิดเป็นคนมาเนี้ยนะ ยังไม่เคยเข้าผับเข้าบาร์กับเขาเลยสักครั้ง น้ำว่าเราไปกันหน่อยไหม” น้ำชวน ก็น่าสนอยู่นะ ฉันเองก็ยังไม่เคยไปเลยอ่ะ ก็อยากจะทำอะไรที่ไม่เคยทำดูบ้างเหมือนกัน “แต่เรายังไม่ 20 เลยนะ จะเข้าได้เหรอ” แพรวถาม นั่นสินะ แล้วเราจะเข้าไปยังไง ต้องอายุยี่สิบปีขึ้นไปถึงจะเข้าได้ คงต้องรอขึ้นปีสองก่อนแหละถึงจะเที่ยวได้ เฮ้ออออ เซ็ง.. “อยากไปกันจริงๆ เหรอ” แก้มใสถามพร้อมกับรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย ฉันกับแพรวแล้วก็น้ำ พยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงแทนคำตอบ “แก้มมีวิธี..” แก้มใสบอก จากนั้นฉันกับเพื่อนก็พากันไปเปลี่ยนชุดที่ห้องของแพรวกับน้ำ เพื่อนของฉันสองคนนี้อยู่หอพักเพราะบ้านของเพื่อนทั้ง
last updateLast Updated : 2025-04-08
Read more

เด็กดื้อ 2/4

ราเรซ ตอนนี้ผมกับ บิ๊กไบค์ เลโอ กำลังนั่งดื่มเหล้ากันอยู่ที่โต๊ะวีไอพีของชั้นสอง ส่วนไอ้โต้งนั้นมันไม่ได้มาด้วยเพราะมันกำลังอินเลิฟ ติดแฟนแจเลย เห็นแล้วหมั่นไส้มันนัก “เฮ้ยๆ นั้นมันน้องปีหนึ่งนี่ว่า เข้ามาได้ไงวะเนี้ย” เลโอพูดขึ้น ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่เลโอพูดเลยสักนิด เพราะกำลังโมโหยัยตัวเล็กอยู่ เธอไม่ยอมมารอผมตามที่บอกไว้ แอบหนีกลับบ้านไปก่อนเฉยเลย อย่าให้เจอนะ..ต้าหนิง พี่เรซจะทำโทษให้เข็ดเลย.. “ใครสนกันว่ะ มันก็เข้ามาได้ทั้งนั้นแหละ ถ้ามีคนพามา” บิ๊กไบค์พูดจบก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม “นั้นสินะ ไม่น่าสนเลย ถ้าน้องปีหนึ่งคนนั้นไม่ใช่ ต้าหนิงกับแก้มใส” สิ้นสุดคำพูดของเลโอ ผมกับบิ๊กไบค์ก็หันไปมองยังด้านล่างแทบจะพร้อมกัน มาได้ไง.. ต้าหนิงกำลังเต้นยั่วยวนอยู่บนฟอร์ ผู้ชายต่างก็เต้นรอบเธอพร้อมกับผิวปากอย่างชื่นชม ผมไม่ทนนั่งดูอยู่นานหรอก เห็นแค่นั้นผมก็ลุกออกจากโซฟาเดินลงมายังชั้นล่างตรงไปที่ร่างเล็กของต้าหนิง พอผมเดินมาถึงก็เห็นต้าหนิงกำลังมีเรื่องกับผู้ชาย ก๋ากั่นจังเลยนะ ต้าหนิง ตัวเท่
last updateLast Updated : 2025-04-09
Read more

เด็กดื้อ 3/4

“ทั้งสองอย่างล่ะมั้ง อยากจะลองดูหน่อยไหมล่ะ” พี่ราเรซก้มหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอของฉันอย่างบ้าคลั่ง แขนเล็กก็ดันเขาไว้ไม่อยู่ ฉันจึงใช้กำปั้นทุบที่ไหล่หนาแทน มือหนายึดมือบางของฉันทั้งสองข้างไปตรึงไว้กับเตียงนอน ทำให้ฉันไม่สามารถประทุษร้ายเขาได้อีก ลิ้นชื้นลากไล้ไปมาตามไหล่ปลาร้าและลำคอ ทำให้ขนกายลุกชันด้วยความสยิวปนเสียว ปากหนาพรมจูบดูดแม้มที่ซอกคอขาวเนียนอย่างแรงจนร่างกายของฉันสะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บ ปานว่าเขาตั้งใจจะดูดดึงผิวเนื้อหลุดออกมาซะให้ได้ พยายามเตะก็แล้วถีบก็แล้ว แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี ยิ่งฉันดิ้นเท่าไร ร่างหนาก็ยิ่งแนบชิดกับร่างบางของฉันมากขึ้นเท่านั้น ฉันแทบจะจมหายไปกับเตียงนอนได้แล้วมั้ง “ปล่อยต้านะ พี่เรซ!!” ฉันร้องตะโกนสุดเสียง เขาจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันไม่ใช่แฟนของเขา อีกอย่างฉันก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย “ทำไมต้องปล่อย...” พี่ราเรซหยุดการกระทำแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง ฉันกัดริมฝีปากล่างแน่นพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้สุดๆ ยังมีหน้ามาถามอีก..ว่าทำไมต้องปล
last updateLast Updated : 2025-04-10
Read more

เด็กดื้อ 4/4

พี่ราเรซยกตัวฉันให้ขยับไปนั่งตรงกลางหว่างขา สายตาของฉันก็เลือบไปเห็นความเป็นชายที่กำลังแข็งขึง ด้วยขนาดของมันทำให้ฉันเผลอจ้องมองแล้วรอบกลื้นน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว พี่ราเรซจ้องหน้าฉันพร้อมกับยิ้มล้อเลียน ฉันรีบเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอายที่โดนเขาจับได้ที่แอบมองส่วนนั้นของเขา “ขยับมาอีก..” เสียงกระซิบของพี่ราเรซแหบพร่าอย่างเซ็กซี่ ชวนให้หลงใหลและทำตามอย่างว่าง่ายเหมือนโดนพี่ราเรซร่ายมนตร์ใส่ พี่ราเรซจับมือของฉันขึ้นจากข้างลำตัว เขาวางฝ่ามือของฉันลงบนอกแกร่ง ก่อนจะกดมันให้ลูบลงต่ำลงไปเรื่อยๆ เข้ากับแก่นกายของเขาที่กำลังชูชันเพื่อรับให้มือบางของฉันสัมผัส หัวใจสั่นระรัวเมื่อได้มองสิ่งนั้นชัดๆ มือหนานำพามือของฉันสัมผัสกับแก่นกายของเขา ไล่มือขึ้นลงอย่างเชืองช้า ฉันจ้องการกระทำของตัวเองและเขาอย่างตื่นเต้น เพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน “ชิมสิ ต้าหนิง...” ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่ราเรซ ก่อนจะก้มหน้าลงมาสัมผัสกับแก่นกายของเขาด้วยการแลบลิ้นออกมาแตะส่วนปลายเบาๆ ทำเอาร่างหน
last updateLast Updated : 2025-04-11
Read more

เด็กหนี

ต้าหนิง ทันทีที่รู้สึกตัวขึ้น อาการปวดหัวก็แล่นปี๊ดขึ้นที่สมองย่างเฉียบพลัน นี่สินะ.. ที่เขาเรียกว่าอาการแฮงค์นะ ยังมึนๆ งงๆ อยู่เลย ไอ้เตกีลานี่มันหนักหัวดีแท้ ไม่เอาแล้ว ฉันจะไม่ดื่มมันอีกแล้ว ฉันกำลังจะเอี้ยวตัวลุกออกจากเตียงนอน แต่ก็รุกไม่ได้ เพราะเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างรั้งเอวบางของฉันไว้อยู่ ฉันชำเลืองไปมองที่เอวของตัวเองก็เจอกับแขนแกร่งรัดแน่นที่เอวบาง เห็นแค่นั้น.. ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร เพราะสมองเริ่มกลับมาทำงานเป็นปกติแล้ว มันกำลังประมวลภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมาฉายให้ฉันดู แล้วความร้อนรุ่มก็ขึ้นมากองร่วมกันอยู่ที่หน้า ฉันทำอะไรลงไป... ยัยต้าหนิงเอ๊ยยยย ฉันพยายามยกแขนของพี่ราเรซ ออกจากเอวบางของตัวเอง เหมือนพี่ราเรซจะเหนื่อยมากถึงได้หลับลึกขนาดนี้ เหนื่อยเหรอ.. พอนึกถึงสาเหตุที่ทำให้เขาเหนื่อย ใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมากอีกครั้ง พอหลุดออกจากแขนแกร่งของพี่ราเรซได้แล้ว ฉันรีบกวาดสายตามองไปรอบห้องเพื่อหาเสื้อผ้าของตัวเอง ซึ่งมันกองอยู่กับพื้นข้างเตียงนอนนี่เอง ฉันรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่อย่างรวดเร็ว ฉันแอ
last updateLast Updated : 2025-04-12
Read more

ตามเด็ก

ราเรซ ความอบอุ่นที่อยู่ในอ้อมกอดทั้งคืนได้หายไปเหลือเพียงความว่างเปล่า ผมลืมตาแล้วหันมามองยังอ้อมกอดของตัวเอง ซึ่งในตอนนี้ไร้วี่แววร่างบางแสนนุ่มนิ่มของต้าหนิง ไปไหนวะ หรือว่าจะอยู่ในห้องน้ำ ผมลุกขึ้นจากเตียงนอนกำลังจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ แล้วสายตาก็พลันมองไปยังประตูห้องนอนที่ปิดไม่สนิท แสดงว่ามีคนเปิดมันออก ผมรีบก้าวยาวๆ ออกจากห้องนอน มองไปรอบๆ ห้องสูทแสนหรูหรานี้ก็ยังไร้วี่แววของต้าหนิงอยู่ กลับไปแล้วเหรอ ทำไมไม่ปลุกกันก่อนนะ แล้วหูของผมก็เหมือนจะได้ยินเสียงคนพูดคุยกันแว่วๆ มาจากประตูหน้าห้อง พอเปิดประตูออกก็เห็นต้าหนิงกำลังยืนคุยอยู่กับแก้มใส และเมื่อต้าหนิงหันหน้ามาเจอผม เธอกับเพื่อนก็วิ่งหนีเข้าไปในลิฟต์ทันที “ต้าหนิง!” คิดว่าจะหนีไปได้สักเท่าไรกันเชียว เด็กน้อยเอ๊ย... แต่ก็เอาเถอะ! ให้เวลาเธอสักหน่อย ไม่อยากทำให้ต้าหนิงรู้สึกกดดันมาก “ทำไม มึงออกมาสภาพนี้” ผมหันไปถามบิ๊กไบค์ เพราะมันนุ่งเพียงผ้าขนหนูผื่นเดียว สงสัยพึ่งอาบน้ำมา “มึงก็ไม่ได้ต่างจากกูหรอก” แล้วมั
last updateLast Updated : 2025-04-13
Read more

ยอมใจ

“พี่เรซโมโหใครมาเหรอคะ หน้าบึ้งจัง”พอเข้ามานั่งในรถ เสียงใสๆ ของน้องสาวตัวน้อยก็ถามขึ้น ผมได้แต่ส่งยิ้มบางๆ ไปให้ไดน่า เพราะไม่รู้จะตอบน้องยังไงเหมือนกัน แล้วความคิดชั่วๆ ก็แล่นเข้าหัวเมื่อหันมามองหน้าน้องสาว ผมรู้แล้ว ว่าจะพาต้าหนิงกลับไปด้วยยังไง หึๆ ๆห้านาทีต่อมา....“คุณลุงยามขา... ช่วยพาไดน่าไปหาพี่สาวหน่อยสิคะ ไดน่าจำห้องพี่สาวไม่ได้”ผมซุ่มดูไดน่าอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ นี่แหละครับ แผนของผม ให้ไดน่าไปพาเธอออกมา“แล้วพี่สาวชื่ออะไรล่ะครับ”“พี่ต้าหนิงค่ะ คนที่ขาวๆ สวยๆ หน้าหมวยๆ หน่อย”“ออ... ลุงพอจะนึกออกล่ะ ว่าคนไหน เดี๋ยวลุงพาไปนะ”แล้วลุงยามก็จูงมือไดน่าขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของหอพัก ทีนี้ก็แค่รอให้เธอเดินลงมาหาอย่าง งงๆ ฮ่าๆ ๆต้าหนิงพออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแพรวกับน้ำก็โทรมาบอกให้ลงไปเอาอาหารที่เพื่อนซื้อมา พวกเธอจะกลับไปที่ร้านอาหารอีกรอบเพราะดันสั่งของแล้วลืมเอามาด้วยพอลงมารับของจากเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ฉันหันหลังกำลังจะเดินขึ้นบันได ก็มีมือใครบางคนมารั้งข้อมื
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more

หลงเธอ

“นี่เธอ..”“พี่ซินดี้”พอฉันปัดเนื้อตัวให้ไดน่าเสร็จ ก็เงยหน้าขึ้นไปมอง ที่แท้ก็พี่ซินดี้นี่เอง“นี่น้องเธอเหรอ”“ค่ะ”“หัดดูแลน้องให้ดีๆ หน่อย ไม่ใช่ปล่อยให้มาวิ่งเผ่นผ้านไปทั่วแบบนี้ ที่นี่มันห้างนะไม่ใช่สนามเด็กเล่น แล้วนี่ ดูสิ กระเป๋าของฉันเปื้อนหมดแล้ว รู้ไหมว่ากระเป๋าใบนี้ราคาเท่าไร บนโลกนี้มีแค่ห้าใบเท่านั้นนะ เธอจะรับผิดชอบยังไง ห๊ะ!!”แล้วฉันก็โดนพี่ซินดี้เทศมาเป็นชุด หูนี่แทบหลุดออกมาเลยทีเดียว ฉันก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตายืนรับฟังพี่ซินดี้ด่าอย่างเลี่ยงไม่ได้“เดี๋ยวไดน่าไปขอแม่ขวัญให้ก็ได้ค่ะ กระเป๋าแบบนี้แม่ขวัญเหลืออยู่สามใบ เพราะว่าแม่ขวัญให้ป้าไลลาไปสองใบเมื่องานวันเกิดของป้าไลลา”ฉันมองหน้าสาวน้อยไดน่าอย่างอึ้งๆ กับคำพูดของเธอ แสดงว่ากระเป๋าห้าใบที่ว่านั่น อยู่กับแม่ขวัญของไดน่าหมดเลยนะสิ แล้วที่พี่ซินดี้ถือล่ะ ของปลอมใช่มะ... พี่ซินดี้บอกว่ามีแค่ห้าใบนิ เด็กโกหกไม่เป็น...จริงไหม“ยัยเด็กบ้า แกเอาอะไรมาพูด แม่แกจะมีกระเป๋าทั้งหมดได้ไง ยัยเด็กขี้โกหก!”“ไดน่าเปล่าโกหกนะ! พ่อมอนด์เป็
last updateLast Updated : 2025-04-15
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status