All Chapters of รวยแล้วจ้า บ้านข้าขายหมูกระทะ: Chapter 111 - Chapter 120

ตอนที่[57]เตรียมการเข้าเมืองหลวง เมื่อขบวนผู้สูงศักดิ์กลับไป รวมถึงยามนี้แขกที่พักที่เรือนรับรองก็น้อยลงแล้ว ในใจก็รู้สึกใจหายไม่น้อย เมื่อไม่กี่วันก่อนที่แห่งนี้ยังเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ยามนี้กลับบางตาลงอย่างเห็นได้ชัด แต่นางเชื่อว่าอีกไม่นานมันก็จะกลับมาคึกคักอีกครั้ง ที่สำคัญนางยังมีอาหารรสเด็ดที่ไม่ว่าผู้ใดก็ล้วนแต่อยากจะลิ้มลอง ผู้ที่ได้ลิ้มลองแล้วก็อยากจะมาซ้ำอีก นางจึงสลัดหัวให้กับความคิดหวิว ๆ ในใจเมื่อครู่ออกไป ยามนี้นางมีสิ่งใหญ่ที่รออยู่ นั่นคือการเปิดกิจการร้านหมูกระทะที่เมืองหลวง รูปแบบมันต้องใหญ่กว่าที่นี่มากแน่ ดังนั้น จะต้องเตรียมการให้รอบคอบ สิ่งที่นางจะต้องจัดการเลยคือการมอบหมายงานให้เสี่ยวจวนและเจียวหวงให้ดูแลงานที่นี่แทนนางชั่วคราว ยามนี้ทั้งคู่อ่านเขียนได้แล้ว เพราะนางได้แบ่งเวลาสอนหนังสือให้พวกนางในยามว่าง และกังมู่ที่ยามนี้ไปได้ดีเป็นอย่างมากในการเป็นเสมียนร้านผักดอง รวมถึงการได้เข้าเรียนในสำนักศึกษาในอำเภอจากการแนะนำของท่านลุงหลิว ที่จริงแล้วมีหานจื่อหลันอยู่เบื้องหลังอีก ท่านลุงกังกับท่านป้าฟางร่ำไห้จนน้ำตาไหลราวจะสร้างเขื่อนได้ด้วยความดีใจ ไม่พ

ตอนที่[57]เตรียมการเข้าเมืองหลวงงดงามเป็นหนึ่ง!เครื่องหน้านั้นดูไร้ที่ติ ผิวพรรณขาวกระจ่างทั้งยั้งเนียนละเอียด รูปร่างอรชร ไม่ดูอ่อนแอแต่ก็ไม่ดูแข็งกร้าว ยามยืนอยู่กับท่านชายหาน ก็เหมาะสมกันราวกับเทพเซียน หานจื่อหลันคราแรกก็รู้สึกภูมิใจที่คู่หมายของตนทั้งงดงามและเก่งกาจ แต่ยามนี้เริ่มจะไม่พอใจเสียแล้ว พวกเขามีสิทธิ์อันใดมาจ้องมองหยวนหยวนของเขาถึงเพียงนี้ โดยเฉพาะเหล่าบุรุษพวกนั้น!!กลุ่มคนยามนี้ต่างก็เริ่มได้รู้ถึงสายตาอันตรายของผู้สูงศักดิ์แล้วจึงได้รีบพากันกระจายตัวออกไปราวกับผึ้งแตกรังก็ไม่ปาน“เหตุใดต้องทำสายตาดุร้ายเช่นนั้นด้วยเจ้าคะ” ฉินกุ้ยหยวนเอ่ยถามอย่างขบขัน “พี่ไม่ชอบให้พวกเขาจ้องมองเจ้ามากเกินไป”“พวกเขาเพียงแค่สงสัยเจ้าค่ะ” “ไม่รู้ล่ะ ไม่ว่าอย่างไรพี่ก็ไม่ชอบ เช่นนั้น พวกเรารีบไปที่จวนก่อนเถิด แล้วช่วงบ่ายค่อยไปดูโรงเตี๊ยมที่ฝ่าบาทจัดเตรียมไว้ให้เจ้า”จวนที่ว่าคือจวนที่เขาซื้อไว้ให้นาง ยามอยู่ที่เมืองหลวง จวนนั้นมีขนาดใหญ่โตจนดูเหมือนกับจวนขุนนางใหญ่ก็ไม่ปาน และที่สำคัญยังอยู่ติดกับจวนตระกูลหานอีกด้วย “ท่านแม่กล่าวว่าจะได้มาหาฉินฮูหยินบ่อย ๆ ฉินฮูหยินจะได้ไม่เหงาย

ตอนที่[58]ร้านหมูกระทะตระกูลฉินสาขาเมืองหลวง ยามนี้จึงได้เห็นทั้งชาวเมืองธรรมดาและผู้สูงศักดิ์ต่างก็คีบหมูกระทะเข้าปากอย่างเมามัน แม้สั่งชุดใหญ่แต่กินหมดอย่างรวดเร็ว และให้คนของตนสั่งมาอย่างต่อเนื่อง คนตระกูลฉินรวมถึงหานจื่อหลันและหานจื่ออี้ต่างก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ที่ตนถนัด เพื่อที่จะได้แบ่งเบาภาระจากเถ้าแก่เนี้ยอย่างฉินกุ้ยหยวน ทุกคนต่างก็รักนางจึงไม่อยากให้นางเหนื่อยมาก เมื่อวันแรกจบลง เงินตำลึงทองก็กองอยู่ในห้องทำงานของนางมากมาย คนตระกูลฉินต่างก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเพราะผลตอบรับในวันนี้ช่างเกินคาด “หากขายเช่นนี้ได้ทุกวัน เห็นทีหยวนหยวนต้องร่ำรวยที่สุดในแคว้นเซี่ยแน่ขอรับ” หานจื่อหลันเอ่ยเย้าแหย่คนรัก “หากข้ารวย พี่จื่อหลันก็ไม่ต้องทำงานแล้วเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะเลี้ยงท่านเอง” ฉินกุ้ยหยวนก็เอ่ยเย้ากลับไปเช่นกัน “จริงหรือ พี่กินเก่งนะ” “เก่งเท่าเสี่ยวหลงหรือไม่เจ้าคะ” จากนั้นก็เกิดเสียงหัวเราะดังขึ้น หานจื่ออี้แม้จะสงสัยว่าเสี่ยวหลงคือผู้ใด แต่บรรยากาศชวนหัวเราะนางก็หัวเราะตามไปด้วย ฉินกุ้ยหยางที่มองภาพนี้อยู่ได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ พลางคิดบางอย่าง ท่านหญิง ช่างน่ารัก? นาง

ตอนที่[59]ถึงเวลาแล้วส่วนบ้านสามตระกูลจูยามนี้ก็ไม่เหมือนเดิม เพราะในช่วงแรกที่ย้ายมาอยู่ที่ในอำเภอ การที่ไม่มีเงินทำให้สวีต้าต่านไม่เป็นสตรีอ่อนหวานเช่นเดิมอีก นางเผยตัวตนที่แท้จริง ที่ทั้งดุร้ายและเต็มไปด้วยความร้ายกาจมากมาย เมื่อรวมตัวกันกับนางกัวซื่อและสวีอ้ายเหมยก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น และไช่อีคือเหยื่อของทั้งสาม แต่ละวันล้วนถูกด่าทอและถูกตบตี แม้แต่จูหมิงยู่ที่เอ่ยห้ามปรามก็ไม่พ้นที่จะถูกตบตีเช่นกัน วันหนึ่งสวีต้าต่านจะขายไช่อีให้หอนางโลมเพื่อนำเงินมาใช้จ่าย เรื่องนี้จึงเป็นตัวกระตุ้นให้จูหมิงยู่และไช่อีจึงตัดสินใจหนีไปด้วยกันเดิมทีทั้งคู่นั้นเริ่มหวั่นไหวให้กันมานานเหตุเพราะจูหมิงยู่นั้นรู้สึกสงสารไช่อีที่โดยรังแกมาโดยตลอด และการเห็นสวีต้าต่านกลายเป็นสตรีอีกคนที่เขาไม่รู้จักนั้นทำให้เขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก วันที่ทั้งคู่หนีไปด้วยกันสวีต้าต่านนั้นอาละวาดราวหญิงบ้า มีเพียงแวบหนึ่งที่ตนพลางหวนนึกถึงสายตาของฉินกุ้ยหลิน ยามที่ตนได้เปิดตัวว่าเป็นสตรีอีกคนของจูหมิงยู่ สายตาที่เจ็บปวดไม่น้อยนั่น….แต่ไม่นานก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง ตนไม่ผิดเสียหน่อย เป็นจูหมิงยู่ที่มาเลือกนางเอง ไม่นา

ตอนที่[60]ความจริงของเสี่ยวหลง ร่างของมังกรทองตัวเขื่องนอนหายใจรวยรินหลังจากผ่านการระเบิดเลื่อนขั้นพลังขั้นใหญ่มาย้อนไปก่อนที่หยกจะมาเป็นฉินกุ้ยหยวน ดินแดนสวรรค์ เกิดเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับเทพชราผู้หนึ่ง ‘เทพชะตา’ เขาเดินงุ่นง่าน สีหน้าไม่สู้ดีนัก คิดอย่างปลงไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี เขาทำพลาดครั้งยิ่งใหญ่ “ท่านเทพชะตาหาอันใดอยู่หรือ” จ้าวหนิงหลงหรือเสี่ยวหลง มังกรทองตัวน้อยบุตรชายคนเล็กของราชามังกรเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นว่าเทพชราของดินแดนสวรรค์เอาแต่เดินก้มหน้าก้มตาวนรอบบริเวณเดิมคล้ายกับหาของบางอย่าง ในขณะนั้นเองที่ดวงตาของเทพชะตาก็เปล่งประกาย เขารอดแล้ว! ที่จริงแล้วเทพชะตานั้นทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงคือการไปดึงดวงวิญญาณที่อนาคตต่อไปจะรุ่งเรืองและเติบโตอย่างมากในภายภาคหน้า แต่เขากลับไปทำให้นางต้องจบชีวิตลงจากการทำงานผิดพลาด หากเป็นคนทั่วไปก็ว่าไปเถิด แต่นี่เป็นคนที่แต้มบุญกำลังจะทำงาน แต่เขาดันไปขัดขวางทำให้นางหมดโอกาสที่จะใช้ชีวิตในชาตินั้น จะแก้ไขอันใดก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่มีพลังมากพอ สิ่งที่พอจะทำได้คือการดึงวิญญาณของนางส่งไปใช้ชีวิตที่โลกอื่นแต่อย่างที่บอกหลังจากใช้พลังในการ