Semua Bab รวยแล้วจ้า บ้านข้าขายหมูกระทะ: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่[24]ทำสัญญา “นั่นจะได้อย่างไร เอาเปรียบเจ้าเกินไป เช่นนั้นเจ็ดสิบสามสิบแล้วกัน” “หมายความว่าท่านลุงหลิวตกลงแล้วหรือเจ้าคะ” “แน่นอน ลุงมองแล้วว่าในอนาคตผักดองของเจ้าต้องสร้างรายได้ให้อย่างมากแน่ โดยเฉพาะใกล้ ๆ นี้ อีกอย่างหากเจ้าสามารถไปส่งของยังสาขาอื่นของโรงเตี๊ยมได้ในยามที่การสัญจรลำบากนั่นก็จะยิ่งดี ลุงจะจ่ายค่าใช้จ่ายส่วนนี้ให้เจ้าเพิ่มไปอีก” “เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้เจ้าค่ะ ข้าพร้อมทำสัญญากับท่านลุงหลิว” นางมอบรอยยิ้มงดงามให้อีกฝ่ายไป แต่หลิวหลี่จิ้งกลับส่ายหัวอยู่ในใจ ‘จิ้งจอกน้อย’ ฉินกุ้ยหยวนรู้ว่าอีกฝ่ายก็คงรู้เท่าทันนางเพียงแต่ไม่อยากเปิดโปง ยามที่นางเสนอผลตอบแทนไปคนละครึ่งนั่น ที่จริงแล้วไม่สมควรด้วยซ้ำ เขามีหน้าที่ขายเท่านั้น ในขณะที่นางลงทั้งทุนทั้งแรง หากคนที่มีคุณธรรมคงจะไม่ยอมเอาเปรียบแม่นางน้อยหมู่บ้านห่างไกลเช่นนี้แบบนี้แน่ แต่โชคดีที่คนตรงหน้านางมีคุณธรรม ทั้งยังใจดีมาก จึงเอ่ยในสิ่งที่นางพึงพอใจ แต่อย่างไรถึงเขาจะได้เพียงสามสิบ แต่รับรองว่านั่นก็สร้างรายได้ให้เขาได้อย่างมหาศาลแล้ว หลังจากที่นางอ่านสัญญาและลงนามเรียบร้อยแล้วจึงเริ่มถามอีกฝ่ายเพิ่มเติม

ตอนที่[26]สร้างงานสร้างอาชีพนางใช้เวลาจัดการพวกเขาเพียงไม่นาน ผู้เป็นนายก็ก้มหัวขอโทษนางราวกับไก่จิก จากนั้นก็พาร่างกายอันสะบักสะบอมของตนและลูกน้องจากไปด้วยความรวดเร็วหลังจากเหตุการณ์ระทึกขวัญผ่านไปจากนั้นเสียงปรบมือด้านหลังก็ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน นางหันกลับไปก็พบกับสายตาชื่นชมจากทุกคน “หยวนเออร์ นี่เจ้า...” เป็นพี่ใหญ่ที่เข้ามาหานางก่อน เรื่องที่นางกับเสี่ยวหลงผนวกกำลังกัน ในครอบครัวนางไม่เคยรู้มาก่อน ซึ่งนางก็เพิ่งได้รู้วันนี้เช่นกันว่ามันสามารถทำได้ เมื่อวานเพิ่งวิ่งหนีพวกอันธพาลด้วยกัน แต่วันนี้กลับลงมือต่อสู้กับบุรุษร่างยักษ์ด้วยตนเองเพียงคนเดียว ไม่ตกใจก็บ้าแล้ว แต่ในยามนี้นอกจากเรื่องหาเงินแล้ว นางก็คิดจะให้เสี่ยวหลงสอนนางและพี่ใหญ่เกี่ยวกับการต่อสู้ด้วย เพราะหากเกิดเหตุคับขันเช่นนี้ขึ้นมาอีก จะได้ไม่เสียเปรียบผู้ใด “แม่หนูหยวนเจ้าช่างเก่งกาจนัก ไม่คิดว่าสตรีร่างบอบบางเช่นเจ้าจะมีพละกำลังมากเช่นนี้” ท่านลุงกังเข้ามาเอ่ยกับนางเป็นคนที่สอง “ข้าพอต่อสู้ได้เจ้าค่ะ” นางกล่าวอย่างถ่อมตัว แต่หากสายตาของทุกคนในที่แห่งนี้อยากจะกล่าวว่า นั่นไม่เรียกเรียกว่าพอสู้ได้กระมัง “หย

ตอนที่[27] นางเริ่มสอนทุกคนเกี่ยวกับการจัดการผัก ซึ่งพวกเขาดูตื่นเต้นกับอุปกรณ์ต่าง ๆ ของนางมากโดยเฉพาะกับมีดที่คมกริบที่ลงน้ำหนักเพียงนิดเดียวผักก็ขาดออกโดยง่าย โชคดีที่ชาวบ้านหวงหลิงแม้จะขาดในด้านการต่อยอดแต่ด้านการทำงาน เพียงแค่นางบอกกล่าวพวกเขาไม่นานทุกคนก็เข้าใจและสามารถเริ่มลงมือทันที ด้านผู้ที่ต้องแผ้วถางหญ้านางก็มีอุปกรณ์ตัดหญ้าที่ไม่ต้องลงแรงมากนัก ทั้งยังไม่ต้องใช้ไฟฟ้าไม่ต้องใช้น้ำมัน แต่สามารถจัดหญ้าได้อย่างรวดเร็ว เหล่าผู้ที่ทำงานต่างก็ตื่นเต้นและเพลิดเพลินเป็นอย่างยิ่งแม้จะต้องเริ่มทำงานในช่วงบ่ายก็ตาม แต่ว่ายามนี้ไม่ร้อนแล้ว ยิ่งไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหาแต่อย่างใด จึงตั้งหน้าตาตั้งตาทำอย่างขยันขันแข็ง “หวงเออร์ เจ้าอยู่ด้านนอกคอยดูทุกคนว่าทำงานเรียบร้อยหรือไม่ หากติดขัดอันใดก็ให้ไปเคาะประตูเรียกพี่สาว.... จากนี้พี่สาวและครอบครัวจะต้องเข้าไปทำน้ำหมักสูตรพิเศษ ที่ไม่สะดวกจะออกมาทำที่ด้านนอก เจ้าเข้าใจใช่หรือไม่” ประโยคแรกนางไหว้วานอีกคนตามปกติส่วนประโยคหลังนางขยับกายไปกระซิบกับอีกฝ่าย ซึ่งเจียวหวงก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็ว “พี่สาวหยวนวางใจได้ หวงเออร์จะทำหน้าที่ให้ดีเจ้าค่

ตอนที่[28]อุตสาหกรรมฉบับครัวเรือน อาหารที่รสชาติแปลกใหม่แต่อร่อยล้ำและเต็มไปด้วยเนื้อสัตว์และเส้นแบบนี้หลายคนต่างแทบหลั่งน้ำตา บ้านฉินเป็นนายจ้างที่ไม่เหมือนผู้ใด หลายคนเคยไปทำงานในเมืองล้วนไม่เคยถูกปฏิบัติเช่นนี้ อาหารล้วนจืดชืดและราคาถูก อย่าว่าแต่เนื้อสัตว์เลย แค่เครื่องปรุงรสชาติหลายแบบเช่นนี้พวกเขายังไม่เคยพานพบ ในด้านเหล่าคนที่ตัดหญ้าเสร็จแล้วก็ได้มากินอาหารด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาและเมื่อได้กินอาหารก็แทบจะหลั่งน้ำตาออกมา อร่อยและดียิ่งนัก “กินเยอะ ๆ นะเจ้าคะ หากไม่พอก็มาเติมได้” ยิ่งได้ยินเสียงใสกังวานนั้นเอ่ย พวกเขายิ่งตั้งมั่นในใจว่าจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดเพื่อตอบแทนในสิ่งที่ดี ๆ ที่แม่นางน้อยผู้นี้มอบให้ โดยเฉพาะกังฉางที่คิดว่าตนช่างมีบุญนักที่ในชีวิตนี้จะได้เห็นว่าหมู่บ้านนี้รุ่งเรืองมีชีวิตดีในขณะที่ตนยังเป็นผู้นำหมู่บ้านอยู่ หลังจากที่กิมจิหรือผักดองแช่น้ำเกลือเพียงแค่ครึ่งชั่วยามผักก็สลบลงแล้ว นางจึงนำสายยางที่ต่อกับลำธารที่ห่างจากตัวบ้านไปหนึ่งลี้ใช้เครื่องสูบน้ำที่ทรงพลังยิ่งสูบน้ำมาเพื่อล้างน้ำเกลือออกจากผักทั้งหมด ฉินกุ้ยหยวนยังคงนำความแปลกใจมาให้ทุกคนไม่

ตอนที่[29]สมาชิกใหม่ กว่าที่จะบรรจุผักดองขวดสุดท้ายเสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปถึงต้นยามห้าย (21.00 น.) แต่ละคนในยามนี้ดูเมื่อยล้าเป็นอย่างมาก ซึ่งนางก็เข้าใจได้ เพราะเบื้องหน้านางยามนี้เต็มไปด้วยผักดองห้าพันกระปุก! แบ่งเป็นกิมจิหรือผักดองผักกาดขาวและกิมจิกะหล่ำปลีอย่างละสองพันห้าร้อยกระปุก จากคราแรกที่นางจะจ่ายพวกเขาไปคนละห้าสิบอีแปะนางจึงจ่ายให้เพิ่มเป็นคนละหกสิบอีแปะถือเป็นการให้เป็นขวัญกำลังใจกับพวกทุกคน แม้แต่เด็ก ๆ ยังได้เงินกันอย่างถ้วนหน้าแต่จะลดหลั่นลงจากผู้ใหญ่ ชาวบ้านหวงหลิงต่างรู้สึกว่าตนราวกับฝันไป แม้ว่าช่วงเช้าจะทุกข์ใจเกี่ยวกับการถูกลดราคาผลผลิตลงเป็นเท่าตัว แต่ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อแม่นางน้อยผู้งดงามปรากฏตัว นอกจากจะได้ราคาผลผลิตเพิ่มยังได้ค่าจ้างที่ราคาสูงจากการทำงานอีก หากพวกเขามีช่องทางดี ๆ ไปเช่นนี้ตลอดไป หนทางการมีชีวิตที่ดีขึ้นคงอยู่ไม่ไกลแล้ว วันนี้หากรวมค่าที่ดินแล้วนางใช้เงินไปยังไม่ถึงครึ่งกับเงินที่ได้มาเลยด้วยซ้ำ เพราะผักที่รับซื้อส่วนมากชาวบ้านจะตัดมาขายเพียงบ้านละหนึ่งหมู่เท่านั้นไม่ได้ตัดทีเดียวทั้งหมด ฉะนั้นกระเป๋ายังไม่แบนเลย ยังได้อีก “ขอบคุณพวกท่านทุก