All Chapters of รักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero): Chapter 181 - Chapter 190

มือหนายกขึ้นลูบแก้มนวลอย่างอ่อนโยน ก่อนจะประทับริมฝีปากที่หน้าผากเนียนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะย้ายลงมาจูบแก้มนวลทีละข้าง เคล้าคลอนิ่มนวลอย่างเท่าเทียมกัน ชะเอมหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากสามีที่ทำให้เธอรู้สึกอุ่นซ่านไปทั่วหัวใจ ทำให้เธอหลงลืมความเจ็บปวดที่แผลผ่าคลอดไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป ทุกครั้งที่ได้สัมผัสร่างกายของกันและกันความรู้สึกโหยหาก็ก่อตัวขึ้นมาทันที ปรารถนาที่จะสัมผัสกันและกันเพิ่มพูนทวีขึ้นทุกวันริมฝีปากหนากดจูบแผ่วเบาลงมาบนริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน ทั้งคู่หลับตาพริ้มแลกสัมผัสกันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง“เอมมีเรื่องจะบอกพี่อาชิ” ชะเอมเอ่ยบอก มือหนายังคงลูบไล้แก้มนวลไปมา“เรื่องอะไรครับ”“เอมให้คุณหมอทำหมันแล้วนะคะ”“เอมบอกหมอตั้งแต่เมื่อไร ทำไมพี่ไม่เห็นได้ยิน” เขาถามด้วยความสงสัย เพราะเขาอยู่กับเธอตลอดเวลาตั้งแต่คุณหมอจรดปลายมีดผ่าตัดลงบนหน้าท้องของเธอจนลูกชายฝาแฝดออกมา เขาก็ไม่ได้ยินเธอบอกหมอสักคำ“บอกตอนที่พยาบาลเอาเอกสารไปให้พี่อาชิเซ็นยินยอมการผ่าคลอดค่ะ พี่อา‍ชิโกรธเอมหรือเปล่าคะที่ไม่ปรึกษาพี่อาชิก่อน”“ไม่โกรธเลยครับ ดีเหมือนกันเพราะพี่ก็ไม่อยากเห็นเอมเจ็บอ

“อ้าวพี่บัวอยู่นี่เอง คุณพ่อคุณแม่ก็เดินหาทั่วบ้านเลย หาเท่าไรก็หาไม่เจอ”“คุณพ่อบอกพี่บัวมาก่อน ว่าคุณพ่อจะไม่ให้คุณตาคุณยายเอาน้องปุณณ์ น้องปัณณ์ไปอยู่นิวยอร์ก ถ้าน้องปุณณ์ น้องปัณณ์ไป พี่บัวต้องคิดถึงน้องจนตายแน่ ๆ เลยค่ะ คุณพ่อคุณแม่คงไม่อยากให้พี่บัวตายใช่ไหมคะ”“คุณพ่อไม่ส่งน้องปุณณ์น้องปัณณ์ไปหรอกค่ะ คุณพ่อแค่พูดเล่น”“จริงเหรอคะคุณพ่อ คุณพ่อพูดเล่นจริง ๆ ใช่ไหม”“ครับ คุณพ่อแค่พูดเล่น ก็คุณพ่อหาพี่บัวไม่เจอ ก็เลยพูดไปแบบนั้น เพราะคุณพ่อรู้ว่าพี่บัวรักน้องปุณณ์น้องปัณณ์มาก พี่บัวไม่ยอมให้น้องไปอยู่ที่อื่นแน่นอน แล้วพี่บัวเข้าไปทำอะไรในตู้เสื้อผ้าครับ”“พี่บัวไม่อยากไปโรงเรียน พี่บัวอยากอยู่กับน้อง”“น้องก็อยู่บ้านตลอด ตอนเย็นหลังเลิกเรียนพี่บัวก็กลับมาอยู่กับน้องแล้วนะ”“แต่พี่บัวจะไม่ได้อยู่กับน้องตั้ง 8 ชั่วโมงเลยนะ พี่บัวต้องทนคิดถึงน้องตั้ง 8 ชั่วโมงเลยนะคะคุณพ่อคุณแม่ เวลาที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้เจอกัน คุณพ่อคุณแม่ไม่คิดถึงกันเหรอคะ” เอมมาลินยกมือเล็กขึ้นมานับ เอ่ยบอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ อาชิกับชะเอมมองหน้ากันพลางนึกคิดตามที่ลูกพูด“คิดถึงสิคะ แต่เราทุกคนมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ คุ

“โห ทำไมผู้หญิงบ้านนี้น่ากลัวจัง”“อาอธิก็เลิกเจ้าชู้สิคะ เหมือนคุณพ่อที่รักคุณแม่คนเดียว เหมือนคุณปู่ด้วยที่รักคุณย่าคนเดียว คุณตาด้วยค่ะที่รักคุณยายคนเดียว แล้วยังมีลุงภู ลุงสายฟ้า ลุงเดลด้วย อาอธิก็ควรรักอาไนท์คนเดียวเหมือนกัน”“นี่หลานสาวของอาอธิอายุ 7 ขวบจริงไหมเนี่ย”“พี่บัว 7 ขวบจริง ๆ สิคะ แต่พี่บัวฉลาดมาก ๆ”“อาอธิว่าเรากลับกันดีกว่าเนอะ ป่านนี้คุณตาคุณยายคงรอเจอหลานสาวคนสวยแล้ว”“จริงด้วย พี่บัวลืมไปเลยว่าคุณตาคุณยายจะมาถึงแล้ว เรารีบกลับกันเถอะค่ะ” พูดจบเอมมาลินก็ดึงมือของอธิให้ลุกขึ้นและเดินตาม“พี่บัวจะเดินไปไหน” อธิเรียกหลานสาวที่เดินดุ่ม ๆ พร้อมทั้งดึงมือเขาให้เดินตาม“ก็กลับบ้านไงคะ”“แต่รถเราจอดทางนู้นนะ”“จริงเหรอคะ พี่บัวรีบเลยไม่ได้ดูทางเลย แหะ ๆ”“แล้วบอกตัวเองฉลาด”“อาอธิว่าพี่บัว”“อาอธิไม่ได้ว่าเลยนะ”“ว่า อาอธิต้องไถ่โทษโดยการอุ้มพี่บัวไปที่รถ”“แต่อาอธิถือของอยู่นะ ของพี่บัวทั้งนั้นเลยด้วย” อธิชูถุงกระดาษหลายใบให้หลานสาวดู“ไม่รู้ไม่ชี้” เอมมาลินกอดอก ทำเสียงกระเง้ากระงอดงอนคนเป็นอา“อุ้มก็อุ้ม หลานสาวใครนะงอนเก่งจริง” อธิถือถุงกระดาษด้วยมือข้างเดียวแล้วย่อตั

“พี่บัวของปุง” ปุณณภพวิ่งเข้ามากอดพี่สาวด้วยความดีใจ เมื่อพี่สาวกลับมาถึงบ้านในเวลาค่ำ“พี่บัวของปังด้วย” ปัณณธรก็วิ่งเข้ามากอดพี่สาวด้วยความดีใจเช่นกัน“น้องปุณณ์ น้องปัณณ์ของพี่บัว” เอมมาลินกอดแล้วก็หอมแก้มน้องชายฝา‍แฝดทั้ง 2 คน“จำไมพี่บัวไม่หอมปังก่อง”“ก็ปังเกิดทีหยัง พี่บัวก็ต้องหอมปังทีหยังฉิ” ปุณณภพพูด“ปุงเกิดก่องแป๊บเดียว”“ก็เกิดก่องอยู่ดีป้ะล่ะ”“แต่ปังอยากให้พี่บัวหอมปังก่อง”“ไม่เถียงกันสิคะ เอาแบบนี้ดีกว่า วันนี้พี่บัวหอมน้องปุณณ์ก่อน แต่วันพรุ่งนี้พี่บัวจะหอมน้องปัณณ์ก่อน สลับกันไปคนละวันดีไหม”“ดีฮับ” ปุณณภพ ปัณณธร ตอบพร้อมกัน“กอดแต่พี่บัว ไม่เห็นกอดคุณพ่อบ้างเลย”“กอดฮับ” ลูกชายฝาแฝดตอบและพุ่งตัวเข้าใส่คนเป็นพ่อพร้อมกัน“อุ้ย ! พี่บัวครับ คุณพ่อว่าพายุกำลังจะมา” อาชิกอดลูกชายฝาแฝดก่อนจะเหลือบมองเท้าของผู้หญิงที่เขาจำได้ดี ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นไปเรื่อย ๆ จนได้สบตากับดวงตาคู่งามที่ตอนนี้กำลังเขม่นมองเขาด้วยสายตาเย็นเยียบที่แฝงไปด้วยความกราดเกรี้ยว“พายุอะไรเหรอคะคุณพ่อ อุ้ย ! จริงด้วยค่ะคุณพ่อ พี่บัวว่าไม่น่าจะใช่พายุธรรมดา แต่เป็นทอร์นาโดเลยค่ะ” เอมมาลินเอ่ยถามคนเป็น

ตอนนี้โรงงานผลิตยาของครอบครัวแบมเติบโตและยิ่งใหญ่มากขึ้น มีออร์‍เดอร์จากนานาประเทศ มียอดส่งออกยาหลายร้อยล้านบาทต่อปี เพราะคุณอัณณพยื่นมือเข้าไปช่วยเรื่องการตลาด และด้วยฝีมือการบริหารงานของพี่ชายทั้ง 3 คนของแบมที่ทุ่มเททำอย่างเต็มที่คุณอัณณพเห็นว่าสายฟ้ากับแบมเป็นหมอทั้งคู่ จึงให้สายฟ้าเปิดโรงพยาบาลเป็นของตนเอง ในเมื่อรักในวิชาชีพนี้แล้วคนเป็นพ่อก็พร้อมสนับสนุนและถือเป็นการต่อยอดธุรกิจไปในตัว“จริง ๆ ก็ยังไม่ค่อยพร้อมหรอก แต่เลือกที่จะเดินทางนี้แล้วมันก็ต้องไปให้สุด เหมือนมึงไงที่กลายเป็นผู้บริหารแทนไท คอร์ปอเรชันที่ประสบความสำเร็จ ทำให้แทนไท คอร์ปอเรชันยิ่งใหญ่กว่าเดิม”“ฝีมือกูคนเดียวเสียเมื่อไหร่ น้องกูด้วย”“รวมถึงน้องเขยด้วยสินะ” สายฟ้ายกยิ้มเมื่อพูดถึงน้องเขยของอาชิ“ก็ต้องรวมสิวะ” อาชิหัวเราะร่า“คุยอะไรกันอยู่คะ” ชะเอมกับแบมเดินกลับมาหาสามี“คุยเรื่องโรงพยาบาลของไอ้สายฟ้า” อาชิรั้งตัวของภรรยาคนสวยมานั่งที่ตักแกร่ง“จริงสิ เดือนหน้าโรงพยาบาลก็จะเสร็จแล้วนี่นา ผอ.รามสูร รับสมัครหมอเพิ่มอีกสักคนไหมคะ”“จะยินดีมากถ้าแพทย์หญิงพรรณวรทไปเป็นหมอที่โรงพยาบาล แต่ท่าทางจะยากเพราะมีผัวขี้