All Chapters of รักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero): Chapter 51 - Chapter 60

“ขอโทษครับที่มาสาย” สายฟ้าวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามายังห้องประชุมที่ใช้เป็นสถานที่แต่งหน้าทำผม“รีบมานั่งให้ช่างเซตผมเลยค่ะ” พี่กะเพราบอก“ทำไมสายฟ้ามาสาย” ชะเอมเอ่ยถามขณะที่ช่างกำลังทำผมให้เธอ“เอ่อ... ตื่นสายน่ะ เมื่อคืนดื่มเยอะไปหน่อย” สายฟ้าตอบเสียงเบาเพราะกลัวรุ่นพี่จะมาได้ยิน“ทางสโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแจ้งมาว่าขอเปลี่ยนแปลงเวลาถ่ายรูป จะถ่ายรวมดาวเดือนแต่ละคณะเซตแรกที่ป้ายมหาวิทยาลัยในช่วงเช้าก่อน แล้วเราค่อยกลับมาถ่ายที่คณะของเรารอบบ่ายแล้วกันนะ” พี่พฤกษ์พูด“แล้วใกล้เสร็จหรือยังคะ เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาทีเองนะ เพราไม่อยากให้เลต” พี่กะเพราเอ่ยถามช่างหน้าช่างผม“เหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวค่ะน้องกะเพรา รับรองว่าเจิดค่ะ” ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ“เรียบร้อยกันหรือยังคะนักศึกษา” อาจารย์ขนบพรเดินเข้ามาดูความเรียบร้อย“ใกล้แล้วค่ะอาจารย์” พี่กะเพราตอบ“ไหนขอดูหน่อยซิ... สวยหล่อทั้งคู่ ปีนี้ดาวเดือนต้องเป็นของคณะแพทย์แน่นอน” อาจารย์ขนบพรพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเมื่อเห็นใบหน้าของชะเอมกับสายฟ้า“ใช่ค่ะอาจารย์ ชะเอมพอแต่งหน้าแล้วสวยขึ้นกล้องมากเลยค่ะ สายฟ้าก็หล่อ ทั้ง

“ว้าย !!” ชะเอมร้องเสียงหลงเมื่อจู่ ๆ น้ำแดงกับผัดซีอิ๊วก็หกลงบนหัวเธอจนเสื้อนักศึกษาสีขาวกลายเป็นสีแดงไปแถบหนึ่ง“เอม ! ทำไมไม่ระวังวะ ไม่มีตาหรือไง” อาชิรีบจับประคองให้ชะเอมลุก ก่อนจะหันไปตวาดพลอยเสียงดังลั่น ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองกันเป็นตาเดียว“พะ... พลอยขอโทษ พลอยไม่ได้ตั้งใจนะชะเอม” พลอยพูดด้วยเสียงสั่น ๆ เดินเข้าไปจับมือชะเอมขอโทษยกใหญ่“ไม่เป็นไรพลอย” ชะเอมตอบ อาชิหยิบทิชชูมาเช็ดคราบน้ำแดงและผัดซีอิ๊ว ออกจากหน้าเธอ“แล้วเลอะเทอะแบบนี้จะทำยังไง ชะเอมต้องถ่ายรูปอีกไม่ใช่เหรอ” แบมถาม“ฮือ ๆ ๆ ๆ พลอยขอโทษ”“ขอโทษแล้วมันหายหรือไง แล้วจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา” อาชิบอกเสียงกร้าว พลอยยกมือขึ้นปิดปากกลั้นสะอื้น“พี่อาชิอย่าว่าพลอยสิ พลอยไม่ได้ตั้งใจ”“ไอ้อาชิ กูว่ามึงพาชะเอมไปล้างตัวก่อนเถอะ” ภูพูด“อื้ม ไปเอม พี่พาไปล้างตัว” อาชิตอบก่อนจะประคองชะเอมออกจากโรง‍อาหาร“พี่ว่ายังไงก็ต้องกลับไปเปลี่ยนชุด หน้าผมก็เลอะหมดเลย” อาชิบอกขณะกำลังล้างตัวให้ชะเอม“เรื่องชุดคงไม่ยาก แต่แต่งหน้าทำผมนี่สิ เอมจะไปแต่งที่ไหนทัน”“พี่จัดการเอง” พูดจบเขาก็กดสมาร์ต‍โฟนโทร.หาแม่พายของเขาทันที(ว่าไง

“ในคืนนี้ดวงใจฉันพร่างพราว ยามดาวเคียงข้างเดือน ยามเธอมาเยือนยิ่งคอยหวั่นไหว... แค่มีเธอเคียงข้างกาย พร่างพราวในหัวใจ ในคืนที่เหน็บหนาว... ในคราวที่อ่อนไหว... อย่างน้อยฉันยังอุ่นใจ เมื่อได้เคียงข้างเธอ...” ชะเอมยิ้มละมุนให้ทุกคนอีกครั้ง“เมื่อยามแสงเดือนมาเยือนแสงดาว... ต่อเติมเรื่องราวให้ดาวมีฝัน มีเดือนที่อุ้มคอยโอบดาว... ดาวจึงวับวาวเคียงข้างกัน อยากเป็นเช่นนั้นทุกคืน...” ชะเอมร้องพร้อมกับเดินเข้าไปหาสายฟ้า เขาก็เดินเข้ามาหาเช่นกันก่อนจะโอบเอวเล็กคอดเอาไว้กรี๊ด !!กรี๊ด !!ฮิ้ว !!“อยากรู้... ที่ดาวเข้ามาใกล้เดือน ที่ดาวเข้ามาเกี้ยวเดือน จะไม่ลาเลือนไปใช่ไหม...” สายฟ้าร้องพร้อมกับโน้มตัวลงไปหาชะเอม“ในคืนนี้ดวงใจฉันพร่างพราว... ยามดาวเคียงเดือน ยามเธอมาเยือนยิ่งคอยหวั่นไหว แค่มีเธอเคียงข้างกาย พร่างพราวในหัวใจ...” ทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกัน เป็นจังหวะเดียวกับที่หน้าผากของทั้งคู่ชนกันกรี๊ด !!“ในคืนที่เหน็บหนาว ในคราวที่อ่อนไหว” สายฟ้าร้องจบก็ผละออก“อย่างน้อยฉันยังอุ่นใจ...” ชะเอมถอยหลังออกมา“ฉันยังอุ่นใจ” สายฟ้าคว้ามือของชะเอมมากุม“เมื่อได้เคียงข้างเธอ...” ทั้งคู่ร้องพร้อมกันก่อ

“ถึงจะเป็นไปตามบทแต่สายฟ้ากับชะเอมก็ทำให้คนดูอินตาม พูดแล้วพลอยก็ยังเขินอยู่เลย ตอนที่สายฟ้ากับเอมหันหน้ามาชนกันนะ เสียงกรี๊ดดังลั่นหอประชุมเลย แล้วตอนที่จับมือส่งสายตาหวานให้กันนะ มันเป็นสายตาที่ราวกับมองคนรักจริง ‍ๆ” พลอยยังคงพูดไม่หยุดพร้อมทำท่าราวกับเพ้อฝัน“พี่อาชิ” ชะเอมเอ่ยเรียกเสียงเบา เมื่อตะเกียบในมือของอาชิหักเป็น 2 ท่อน“กูกินไม่ลง กูไปรอที่รถนะ” อาชิลุกขึ้นแล้วหันไปบอกภูกับเดล“พี่อาชิ นั่งกินเป็นเพื่อนเอมก่อนนะ” ชะเอมลุกขึ้นฉุดรั้งแขนของเขาไว้“เอมกินเถอะ พี่ไปรอที่รถ” เขาบอกพลางแกะมือเธอออกจากลำแขนแกร่ง“ถ้าพี่อาชิไม่นั่งกินกับเอม เอมก็ไม่กินแล้ว” เธอบอกพร้อมทั้งก้มลงไปเก็บของ“ไอ้อาชิ มึงก็นั่งกินเป็นเพื่อนชะเอมหน่อยสิวะ” เดลพูด อาชิมองหน้าชะเอมก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงตามเดิม ชะเอมก็เขยิบเข้าไปใกล้ แล้วอิงซบไปที่อกแกร่ง อาชิก็ยกแขนขึ้นมาโอบเธอไว้“วันนี้ดูพลอยจะพูดมาก เอ๊ยไม่ใช่ วันนี้พลอยดูพูดเก่งจังเลยนะ” เดลว่า“พลอยก็แค่อินกับการแสดงของชะเอมกับสายฟ้าน่ะ พลอยว่านะ ต้องมีคนเชียร์ให้ชะเอมกับสายฟ้าเป็นคู่จิ้นกันแน่ ๆ เลย หรือไม่บางคนก็อาจจะเชียร์ให้เป็นแฟนกันก็ได้เพราะเป็นด

ใบหน้าคมละออกจากเต้าอวบอย่างอ้อยอิ่ง จ้องมองใบหน้าหวานที่แดงก่ำก่อนจะประทับจูบลงบนหน้าผากเนียนแบมมองใบหน้าอันหล่อเหล่าของสายฟ้าที่ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้เธอ ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยความเขินอาย สายฟ้ามองคนตัวเล็กที่หลบสายตาอย่างเอียงอายสายฟ้ากดจูบลงไปประทับริมฝีปากบางอีกครั้งอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนใบหน้าคมก็รุกไล้ที่ลำคอขาวผ่องแล้วขบเม้มมันเบา ๆ จนเกิดรอย ไม่ว่าริม‍ฝีปากเขาผ่านไปตรงไหน เขาก็จะทิ้งรอยไว้ตรงนั้น“บะ... บี๋” แบมเกร็งร่างโดยอัตโนมัติเมื่อฝ่ามือหนารุกไล้เข้าหาใจกลางกายของเธอ ร่างบางเสียวแปลบไปทั่วร่างเมื่อปลายนิ้วกด บดขยี้ปุ่มกระสัน“อ๊ะ... อ๊า” ร่างบางครางกระเส่าดังกว่าที่ผ่านมาปลายนิ้วเรียวเพิ่มจังหวะและแรงกดบดขยี้มากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครางของเธอ ไม่นานร่างบางก็ครางถี่ แอ่นเกร็งสะโพกสู้มือเขาและกรีดร้องด้วยความสุขสม“อ๊ะ... อ๊ะ... อ๊ะ... อ๊ายยยยยยยยย”ร่างบางหายใจหอบ ใบหน้าแดงก่ำปรือตามองสายฟ้าที่จ้องเธออยู่ก่อนแล้ว“เวลาถึงจุดสุดยอดแล้วน่ารักดีนะ” เขาแซวส่งยิ้มกวน ๆ เพราะทุกท่าทางของเธอเมื่อครู่อยู่ในสายตาเขาตลอด“ลุกออกไปเลย” เธอบอกพร้อมทั้งผลักอกเขา“ได้ไง อย่ามาเอาเป