Lahat ng Kabanata ng ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน: Kabanata 11 - Kabanata 20

เมื่อศึกเสร็จสิ้นแล้ว เขาก็ส่งจดหมายไปบอกมารดาและอี้ชิงว่าเขาจะกลับไปแล้ว กำลังจะเคลื่อนทัพใหญ่กลับเข้าเมืองหลวงพร้อมกับชัยชนะ หมอหลิวตามติดไปด้วย นางแกล้งหกล้มจนได้รับบาดเจ็บและขึ้นไปนั่งม้าตัวเดียวกับแม่ทัพหนุ่ม เพราะนางขี่ม้าไม่เป็น ขบวนทัพยาตรากลับเข้าเมืองอย่างคึกคักเพราะมีชาวเมืองที่ยืนรอต้อนรับตั้งแต่ปากทางเข้าเมืองอย่างหนาแน่เต็มทั้งสองข้างทาง แม่ทัพหนุ่มขี่ม้านำขบวนทัพเข้ามา โดยมีร่างของสตรีคนหนึ่งนั่งอยู่บนม้าตัวเดียวกับเขาทำให้เป็นที่จับตามองของสตรีไปตลอดสองข้างทาง สตรีเหล่านั้นล้วนส่งสายตาหวานฉ่ำและโบกผ้าเช็ดหน้าในมือให้กับท่านแม่ทัพหนุ่ม บางก็ร้องเรียกนามของเขาไปตลอดเส้นทาง แม่ทัพหนุ่มนั้นมิได้สนใจสิ่งเหล่านั้น เพราะใจของเขานั้นอยู่ที่จวนแล้วในตอนนี้เพราะมันมุ่งไปหาใครบางคนก่อนหน้าที่เจ้าตัวจะย่างกรายเข้ามาในประตูเมืองด้วยซ้ำ แต่เขาจำต้องไปถวายรายงานการรบครั้งนี้ที่ในวังหลวงก่อนเมื่อกองทัพยกทัพกลับมาเพราะชนะศึกแล้ว เขาเร่งขี่ม้าผ่านผู้คนที่มาต้อนรับอย่างเอิกเกริกทั้งสองข้างทาง อี้ชิิงก็ไปยืนรอต้อนรับขบวนทัพที่หน้าตลาดด้วยเพราะขณะนั้นนางอยู่ที่ร้านค้าที่ตลาด

“ ข้าจะไปที่ใดก็ไม่เกี่ยวข้องกับท่าน เรายังไม่ได้เป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์ แค่แต่งงานกันและท่านก็ไปออกศึก และข้ามาคิดทบทวนดูแล้ว ว่าข้ากับท่านไม่เหมาะสมกัน ท่านเป็นแม่ทัพใหญ่มีสตรีออกมากมายที่ปรารถนาจะเป็นฮูหยินของท่าน อย่างเช่นเสี่ยวหลานที่มาเฝ้ารอท่านอยู่ที่จวนนี้หลายปีมาแล้ว และยังมีสตรีคนงามที่นั่งม้าตัวเดียวกับท่านมาเมื่อกลางวันอีก ข้าคิดว่าข้าคงไม่เหมาะสมกับท่านเท่าพวกนาง ฉะนัั้น ท่านเขียนหนังสือหย่าให้กับข้า แล้วพรุ่งนี้ข้าจะไปจากที่นี่ทันที " อี้ชิงตัดสินใจเอ่ยถึงสิ่งที่ค้างคาใจของนางทันที ทำให้ใบหน้าบึ้งตึงของแม่ทัพหนุ่มยิ่งบึ้งตึงหนักกว่าเดิมขึ้นไปอีก เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดเช่นนี้จากปากของนาง “ อะไรนะ เจ้าไม่ได้เป็นอะไรกับข้าอย่างนั้นหรือ เราแต่งงานกันแล้ว ผู้คนต่างก็รับรู้ว่าเจ้าคือเมียของข้า ทำไม เจ้าพบบุรุษคนใหม่ที่เจ้าสนใจกว่าข้า ร่ำรวยกว่าข้า จึงอยากจะไปจากข้าใช่หรือไม่ “ แม่ทัพหนุ่มเปิดฉากต่อว่าในสิ่งที่มันอยู่ในใจของเขามานานเช่นกัน เพราะเขานั้นแม้ปากจะบอกว่าไม่เชื่อที่มารดาเขียนจดหมายไปบอกกับเขาว่าอี้ิชิงคบชู้ นางไปมาหาสู่กับคุณชายจางเลี่ยงหลิน ให้เขาร

หลังจากตื่นขึ้นมาในหลังจากยามซื่อของอีกวันหนึ่ง แม่ทัพหนุ่มก็ค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงเพราะฮูหยินของเขายังนอนนิ่งคงเป็นเพราะนางถูกเขาเคี่ยวกรำตั้งแต่เมื่อวานจนถึงครึ่งค่อนคืน นางคงจะเหน็ดเหนื่อยมาก เขาอยากจะให้นางได้นอนพักอีกสักหน่อยก่อน แม้เขานั้นยังไม่ได้อิ่มเอมในตัวของนางเลย แต่ก็สงสารที่นางยังใหม่กับเรื่องเช่นนี้ แต่สามีจะค่อยๆสอนเจ้าเอง แม่ทัพหนุ่มครุ่นคิดแล้วยิ้มน้อยๆอย่างสุขใจ เมื่อมองใบหน้านวลแอร่มนั้น แม้อยากจะจูบแก้มนวลนั่นเหลือเกิน แต่ก็อดใจเอาไว้ แล้วก้าวเดินไปที่หลังฉากกั้นเพื่อจะอาบน้ำ ขณะที่เขากำลังก้าวลงไปแช่ตัวในน้ำได้เพียงครู่ก็มีเสียงเคาะประตูด้านนอก เขาจึงได้ลุกขึ้นจากถังน้ำอุ่นนั้น แล้วก้าวออกไปเพื่อหยิบเสื้อคลุมบนราวไม้ข้างถังน้ำขึ้นสวมใส่ แล้วก็เดินออกไปเปิดประตูเพราะเกรงว่าเสียงเคาะจะทำให้คนบนเตียงที่กำลังหลับสบายนั้นตื่น เขาก้าวเท้าอย่างระวังไปที่ประตูแล้วเปิดออกเบา พร้อมกับเดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูลงตามหลังทันทีเขาพบว่าเป็นหมอหลินซิงเหยียนนั่นเองที่มาเคาะประตู นางมีเรื่องอันใดกัน “ ท่านแม่ทัพ ข้านำน้ำแกงบำรุงกำลังมาให้ท่านเจ้าค่ะ เพราะเห็นว่าท่านเหน็ดเหนื่อ

ด้านเสี่ยวหลานที่ตอนนี้อาการเริ่มจะหายดีขึ้นมาแล้ว นางลุกเดินเหินได้คล่องขึ้นแล้ว และสาวใช้ของนางที่ถูกหินปาเข้าที่ใบหน้าบาดแผลนั้นก็สมานจนหายดีแล้ว แม้จะทิ้งร่องรอยของแผลเป็นเอาไว้บ้างแต่ก็หายดีเป็นปกติแล้ว “ คุณหนูเจ้้าคะ ข้าได้ยินว่าท่านแม่ทัพกลับมาแล้วนะเจ้าคะ และหายเงียบเข้าไปในห้องกับนังแพศยานั่นถึงสองวันป่านนี้ยังไม่ออกมาเลยนะเจ้าคะ ได้ยินว่าท่านแม่ทัพถึงกับไปแบกมันมากจากเรือนของมันทีเดียว ” เสี่ยวหลานที่นั่งจิบน้ำชาอยู่ที่เก้าอี้โยกในเรือนหลังที่นางย้ายเข้ามาอยู่แทนที่นังสะใภ้ที่ไม่มีผู้ใดต้องการนั่น นางกระชับอาภรณ์ขนสัตว์ที่ห่มคลุมเอาไว้อีกชั้นหนึ่งเพราะตอนนี้นางกลายเป็นคนที่ร่างกายมีไอเย็นอยู่ในร่างเพราะนอนตากน้ำค้างอยู่ที่กลางสวนในคืนที่มีอากาศหนาวอยู่ทั้งคืน ท่านหมอบอกว่าต้องรักษาอีกนานกว่าที่ร่างกายจะกลับมาเป็นเช่นเดิม เรื่องนี้ทำให้นางแค้นเคืองนังอี้ชิงเป็นอย่างมาก แทนที่มันจะเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บหรือไม่ก็ตายไปเสียก็ดี เพราะท่านพี่หยางเล่อก็ไม่อยู่ที่จวน หากนังนั่นตายไปเสียได้ ก็จะไม่มีใครกล้าตั้งคำถามหรือกล้าที่จะสงสัยเป็นแน่ เพราะท่านป้าก็คงจะช่วยนางปกปิดและช่วยกันป

“ ท่านพี่ ท่านทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร ” อี้ชิงเอ่ยขึ้นแล้วนางก็กลับหลังหันออกไปจากห้องหนังสือนั่นทันที แม่ทัพหนุ่มที่นอนทอดร่างให้หมอสาวขย่มเขามิได้รับรู้เลยว่าเมียรักมายืนจ้องมองพวกเขาอยู่เพราะเขานอนอยู่ด้านล่าง แต่คนที่เห็นร่างของอี้ชิงเต็มตานั้นคือหมอสาวเจ้าเล่ห์ นางจ้องมองอี้ชิงอย่างเย้ยหยันพลางยกยิ้มเยาะเย้ยนาง จนเห็นนางหันหลังกลับไป หมอสาวจึงยิ่งขย่มแม่ทัพหนุ่มอย่างร่านร้อน ทั้งสองร้องครวญครางผสานกันอย่างเสียวซ่านเหลือเกิน หมอสาวจงใจร้องครวญครางเสียงดังยิ่งขึ้นเพื่อให้ฮูหยินที่กำลังจะเป็นอดีีตนั่นได้ยินให้ชัดเจน ด้านอี้ชิงเมื่อนางเห็นสามีนอกใจนางเช่นนี้ แม้บุรุษนั้นต่างก็มีภรรยาหลายคน แต่เขากับนางยังไม่ได้พูดจากันตกลงกัน แม้นางจะสงสัยในความสัมพันธ์ของสามีกับสตรีที่เขาพากลับมาด้วย แต่ตอนนี้นางสิ้นสงสัยแล้ว ว่าทั้งสองเป็นอะไรกันแน่ และสตรีผู้นั้นมีความสำคัญกับสามีของตนเองเช่นไร อี้ชิงจึงได้รีบกลับไปยังเรือนเล็กท้ายจวนของตนเอง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับชุ่ยเอ๋อที่เดินสวนออกมาเพราะนางกลับมาที่เรือนเล็กก่อนเพื่อตระเตรียมอาหารให้กับนายของตน “ ชุ่ยเอ๋อ เจ้าเก็บข้าวของแล้ว