All Chapters of From Cradle to Heart: The Billionaire’s Hired Nanny: Chapter 91 - Chapter 100

"Kailangan ba talaga yun, Kuya?" Inirapan ni Reinella habang tumitingala kay Reed. Napakataas talaga ng lalaki, abot lang sa dibdib niya ito."Anong kailangan?" tanong ni Reed."Yung pag may gusto sa isang tao, kailangan bilhin ang mga binebenta nito?"Ngumiti si Reed habang nakatingin kay Reinella. "Binili ko dahil kailangan ko," sagot nito.Tumango lang si Reinella nang may pag-aalinlangan."Pupunta ba tayo sa baby store?" tanong ni Reed."Syempre naman, sayang naman kung hindi," masayang sagot ni Reinella."Pero kakain muna tayo," anyaya ni Reed."Sige po, gutom na rin ako." Ngumiti si Reinella habang hinahaplos ang tiyan.Dinala ni Reed si Reinella sa isang European restaurant."Anong gusto mong orderin?" tanong ni Reed na nakaluhod na sa VIP section kasama si Reinella.Ngumiti si Reinella at umiling. "Puro local food lang alam ko, Kuya. Hindi pa ako nakakatikim ng ganitong klaseng pagkain. Ikaw na po ang pumili. Kung ano ang gusto mo, siguradong magugustuhan ko rin. Tsa

Ang dapit-hapon ay lumipas, pinalitan ng langit na unti-unting nagdidilim. Ang mga ilaw sa gabi ay sabay-sabay na nagningning. Nakaupo nang maayos si  Reinella sa tabi ng upuan ng drayber, habang tinatangkilik ang traffic.Marahil ay kakaiba ito para sa iba—lahat ay ayaw sa traffic, ngunit hindi si Reinella. Ang kanyang magandang mukha ay masaya at nagagalak sa tanawin sa labas ng bintana ng kotse na sarado nang maayos.Bumalik sa alaala ni Reinella ang nakaraan. Lagi siyang nakakulong sa bahay. Ginagawa lamang ang mga gawaing bahay habang naghihintay sa asawang hindi alam kung kailan uuwi. Ngunit ngayon, natatamasa na ni Reinella ang ganda ng mabigat at traffic na kalsada, tulad ng ibang tao. Ang trapik na ito ay sumisimbolo ng kalayaan para kay Reinella. Hindi niya ito naranasaan noon.Ito ay kabaligtaran kay Reed. Ang lalaki ay mukhang hindi mapakali habang nagmamaneho.Matapos masiyahan sa tanawin sa labas ng bintana, kinuha ni Reinella ang kanyang cellphone mula sa bag. Ang ba

Tumingin si Elaine kay Remulos nang puno ng galit. Sa loob ng dalawang buwan, lagi siyang nagtitimpi sa biglang pagbabago ng asawa. Pero ngayon, wala na. Umaapoy ang kanyang damdamin, wala nang pasensya, at masakit ang dibdib nang marinig nitong binanggit ang unang asawa."Pinagsisisihan ko," sagot ni Remulos nang nanginginig ang boses.Ang pinakamalaking pagsisisi niya ay ang pagpapabaya kay Reinella. Alam ni Remulos na walang pamilya o kamag-anak si Reinella. Dapat siya ang naging kanlungan nito. Pero siya pa ang sumira ng puso at nanakit sa babae. Hinayaan niyang alipustahin ito ng pamilya niya at ng legal na asawa. Hinayaan niyang maging imperno ang buhay nito, taliwas sa pinangako niyang masayang buhay ng piliin siya nito.PLAK!Isang malakas na sampal ang tumama sa pisngi ni  Remulos. Namanhid ang mukha niya dahil sa lakas ng pagkakasampal."Sinabi mong nagsisisi ka?" Muling itinaas ni Elaine ang kamay para sampalin si Remulos.Pero parang walang buhay na walang imik ang la

Umuulan nang malakas kaninang hapon. Para sa mga nagmamaneho ng kotse, masarap magmaneho kapag ganito dahil kaunti lang ang traffic. Kakaunti rin ang mga nagmo-motor na naglalakbay sa ganitong panahon.Pero iba si Remulos. Mas pinili niyang umuwi gamit ang taxi. Habang ang kanyang kotse ay pinauwi ni Elaine. Dalawang linggo na ang nakalipas at lalong lumala ang relasyon nila.Bihira na silang mag-usap. Kapag sabay silang pumapasok at umuuwi ng trabaho, halos walang imikan. Minsan pinipilit ni Elaine na makipag-usap, pero piling-pili lang ang sagot ni Remulos.Hindi niya balak umuwi sa kanila. Sa halip, nagtungo siya sa bahay ng mga magulang niya. Sa mga nakaraang buwan, sobrang busy niya kaya hindi niya nakikita ang kalagayan ng kanyang ama. Kapag tinatanong niya si Carmina, sasabihin lang nitong ayos lang ang lahat.Pumasok si Remulos matapos buksan ng katulong ang pinto."Sino lang po ang nasa bahay, Manang?" Lingon-lingon si Remulos sa malaking bahay na tila masyadong tahimik.

Dahan-dahang pumasok si Remulos sa kwarto ng kanyang ama. Bago nagkasakit si Ernesto, ang kwartong ito ay ginagamit para sa mga bisita. Ngunit mula nang magkasakit si Ernesto, inilipat ni Carmina ang kanyang tulugan dito. Hindi masyadong malaki ang kwarto, ngunit komportable. Maayos at malinis ang pagkakaayos.Pagpasok niya, nakita niya ang kanyang ama na nakaupo sa wheelchair. Ang buhok ng lalaki ay hindi pa gaanong maraming uban, kahit na 55 taon na ang edad niya."Papa," tawag ni Remulos sa ama.Nagulat ang lalaking nakatingin sa labas ng bintana nang marinig ang tinig ng kanyang bunso."Nandito ka?" tanong ni Ernesto."Opo, Pa. Sa nakalipas na mga buwan, abala ako sa proyekto ng pagpapatayo ng hotel kaya hindi nakadalaw," sagot ni Remulos habang inuupo ang isang plastik na upuan sa tabi ng ama.Ngumiti nang bahagya si Ernesto. "Okay lang. Sanay na akong mag-isa."Sumakit ang puso ni Remulos sa narinig, ngunit nagulat siya sa pagbabago sa kalusugan ng ama. Ngayon niya lang na