Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

เมทิตาโบกมือให้เพื่อนๆ ขณะแยกย้ายกันออกจากผับดังในเวลาเที่ยงคืนกว่า ใบหน้าเธอหายเป็นปกติ ไร้ร่องรอยช้ำ พรุ่งนี้จะกลับไปถ่ายละครที่ไร่แสงอุษา เธอเลยนัดเพื่อนๆ มาแฮงเอาท์ ก่อนกลับไปลุยงาน คืนนี้เมทิตารู้สึกปลอดโปร่งใจ หลังจากหมกตัวอยู่ในห้องเพื่อรอให้รอยช้ำบนใบหน้าหายดี แม้จะผิดหวังในเรื่องอัทธ์ แต่เธอก็ไม่ได้ท้อเสียทีเดียว เพราะถ้าอัทธ์ไม่ได้โกหก แต่สถานะของคนคุยมันก็ไม่ได้มีอะไรแน่นอนอยู่แล้ว และเธอกับเขาก็กลับมาใกล้ชิดกันแบบนี้ โอกาสของเธอก็มีมากพอ เมทิตายิ้มกริ่มขณะกดรีโมทรถ เปิดประตูเข้าไปนั่งหน้าพวงมาลัย แล้วเคลื่อนรถออกจากบริเวณลานจอดของผับ เพื่อตรงไปยังคอนโดฯ เพราะดึกมากแล้วถนนค่อนข้างโล่ง แต่ระหว่างที่ติดไฟแดง เมทิตาก็สะดุ้ง เมื่อมีของเย็นเฉียบมาจ่อที่ลำคอ พร้อมกับเสียงกร้าวที่เย็นยะเยือกไปถึงหัวใจที่ดังมาจากด้านหลัง“กูว่ามึงอย่าเพิ่งกลับห้องเลยนะ ไปที่รีสอร์ตของกูดีกว่า” “พี่พัท!”“เออ ยังดีนะที่ยังจำเสียงผัวเก่าได้!” “พี่พัท จะทำอะไร!” เมทิตาพยายามจะเบี่ยงรถจอด “ขับไปเรื่อยๆ ถ้าหน้ามึงไม่อยากมีแผลเหวอะ!” เขาเอาปลายมีดจ่อข้างแก้ม “พี่พีท อย่า!” หากใบหน้าเธอเป็นแผล ชีวิ

ความลับไม่มีในโลก “ไอ้วิน มึงจะกินไหมข้าวเนี่ย มันเย็นหมดแล้วนะ” ธรินท์ถามเสียงห้วน เมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่งหน้ามุ่ยอยู่เฉลียงบ้านพักของเขานานแล้ว เรียกมากินข้าวก็ทำเฉย ทั้งที่เขาอุตส่าห์ลงมือทำมื้อค่ำด้วยตัวเอง ซึ่งปกติก็ไปกินที่บ้านใหญ่ แต่วันนี้วินมาพักด้วย ก็เลยไม่อยากรบกวนบ้านใหญ่เหตุที่วินมาพักด้วย เพราะอีกฝ่ายต้องมาช่วยงานพี่สาวในกองถ่ายละครเรื่องไร่แสนเสน่หา“กูไม่หิว!”“เฮ้ย มึงไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยงแล้วนะ หรือมึงจะลดหุ่น”“เออ เผื่อกูจะหุ่นดีเหมือนมึงไง!”“ถ้ามึงจะมาหุ่นแบบกู มันไม่ได้ง่ายๆ แค่มึงอดมื้อค่ำหรอกโว้ย มึงต้องไป...”“เออๆ กูคงต้องไปวิ่งไล่ลูกบอลให้เก่งเหมือนมึงใช่ไหม ไอ้คนหุ่นดี ไอ้พระเอกตัวจริง!”“เฮ้ย ไอ้เวร ประชดแบบนี้ คือมึงหึงกูเหรอวะ” เพราะคลิปที่ธรินท์จับมือเมทิตาวิ่งหนีไอ้คุณพัทเมื่อสองวันก่อน กลายเป็นคลิปไวรัล มีคนมาเมนต์ชอบหุ่นและความหล่อธรินท์มากมาย บางคนก็บอกเป็นพระเอกตัวจริงของเมทิตา ซึ่งตอนนี้นางเอกสาวคนดังได้แจ้งความว่าอดีตแฟนเคยทำร้ายร่างกายและพยายามลักพาตัว ซึ่งธรินท์กับวินได้ให้ปากคำตำรวจเกี่ยวกับเหตุการณ์ในคืนนั้นเรียบร้อยแล้ว ซึ่งนอกจา

กว่าเดิม ทำให้อัทธ์สูดปากครางเสียว เขาละปากอุ่นจากทรวงอก จูบลำคอของเธอ กัดใบหูเบาๆ สะโพกขยับรับจังหวะกระแทกขึ้นลงของบาลี ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนท่าด้วยการจับหญิงสาวนอนราบกับพื้น จับขาทั้งสองข้างพาดบ่า แล้วก็ขยับเข้าหาอย่างแรงแต่กระนั้นบาลีก็ยังร้องขอให้แรงกว่านั้น เขาก็สนองทันทีอย่างไม่ลังเลจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้องพัก ท่าสุดท้ายที่พาเขาและเธอไปถึงปลายทางจริงๆ คือ ท่าด็อกกี้ เขากระแทกเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง บาลีเด้งก้นกลมๆ ตอบรับ กระทั่งเสร็จสมไปพร้อมๆ กัน หายใจหอบสะท้าน ขณะกกกอดนัวเนีย เนื้อตัวชื้นเหงื่อ เมื่อหายใจเป็นปกติ อัทธ์ก็อุ้มบาลีไปห้องน้ำ บางเธอบนขอบอ่าง แล้วเริ่มต้นชำระร่างกายให้ โดยเฉพาะตรงกลีบดอกไม้สวยที่มีสีแดงช้ำ เขาล้างหยาดน้ำเหนียวใสที่หอมหวานด้วยลิ้นของเขา ทำเอาบาลีครางลั่น เนื้อตัวสั่นสะท้านเพราะความเสียวซ่าน “พี่อัทธ์ขา อือ อ๊ะ ลีเสียว อ๊า”“เสียวแล้วไง หือ” เขาถามหลังลากลิ้นชื้นผ่านกลีบอูมสะกิดเกสรบวมเป่งอย่างอ้อยอิง แต่ทำให้บาลีสูดปากครางลั่น ตัวสั่นเพราะความเสียวสุดเกินบรรยาย“อยากโดนพี่กระแทกอีกรอบค่ะ อ๊ะ อ๊า” แล้วเธอก็ครางไม่เป็นภาษาเมื่อเขาสอดล

เราสามคนตอนบ่ายแก่ๆ ที่อัทธ์เคลื่อนรถเข้ามาจอดในบ้านพักตากอากาศของครอบครัว คนดูแลบ้านออกมาต้อนรับ ซึ่งเป็นครอบครัวของป้านวล สามีดูแลสวน ส่วนลูกสาวทำความสะอาดบ้านอัทธ์โทร. มาบอกก่อนแล้วว่าจะมาพัก ทุกอย่างในบ้านจึงเตรียมพร้อมสำหรับการมาพักผ่อน โดยเฉพาะห้องนอนแขก ซึ่งบาลีกับลูกชายพักอยู่ด้วยกัน“บ้านน่าอยู่มากๆ ค่ะ” บาลีบอกขณะเดินสำรวจทั่วห้อง ในขณะลูกชายนั้นเดินไปที่ระเบียงห้อง มองไปยังท้องทะเล ที่ยามบ่ายเป็นสีฟ้าจัด “แม่ครับ อิฐอยากเล่นน้ำทะเล” ลูกชายหันมาบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ตามประสาเด็กที่ชีวิตมองเห็นแต่ภูเขา ต้นไม้และไร่องุ่น“ให้แดดร่มกว่านี้ก่อนครับลูก” บาลีบอกลูกชายด้วยน้ำเสียงเอ็นดู “ใช่ครับ เดี๋ยวเย็นๆ เราเล่นเตะบอลชายหาดด้วย” อัทธ์บอกอีกคน เขายิ้มกับท่าทีตื่นเต้นของเด็กชายอิฐ“เดี๋ยวบ่ายสี่โมงกินของว่างกัน ตอนนี้พักผ่อนตามสบายนะ ตื่นแต่เช้า น้องอิฐน่าจะง่วง” อัทธ์บอกบาลี ก่อนขอตัวไปยังห้องส่วนตัวของเขา ที่อยู่คนละฟากกับห้องรับรองแขก บ้านหลังนี้เป็นบ้านสีขาวติดชายหาดหลังใหญ่ รอบบ้านมีบริเวณกว้างขวาง มีทั้งสระว่ายน้ำที่อยู่ด้านหน้าบ้าน ข้างบ้านและหลังบ้านเป็นสวน มีมุมให

ร่างที่หลับใหลไปอย่างเต็มอิ่ม ค่อยๆ ลืมตา ภายในห้องที่ยังสลัวลาง แต่รับรู้ได้ว่าใกล้ฟ้าสาง เขากวาดสายตามองรอบห้อง ถึงรู้ว่าตัวเองหลับอยู่ในห้องนอนรับรองแขก แขกที่ว่านั่นคือเขาหันขวับไปด้านข้างทันที ภาพที่อยู่ตรงหน้า มีเด็กชายตัวป้อมซุกอยู่ข้างลำตัวเขา มองข้ามเจ้าตัวป้อมไป ก็เห็นใบหน้าที่เขามองว่าน่ารักนั้นหลับพริ้มอยู่ และท่อนแขนเรียวเสลานั้นก็กอดเจ้าตัวป้อมไว้อย่างหวงแหน ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกเหลือเกิน จู่ๆ เขาก็อยากเห็นภาพนี้ไปตลอดชีวิต ภาพครอบครัวเล็กๆ พ่อ แม่ ลูก เป็นภาพที่ไม่เคยอยู่ในหัวเขามาก่อนเขาไม่เคยคิดอยากจะมีลูก นอกเหนือจากที่รู้สึกว่าตัวเองไม่มั่นใจจะเลี้ยงดูให้เป็นคนดีในสังคม ที่มีสิ่งยั่วยุมากมายขนาดนี้ การมีลูกสำหรับเขา มันเป็นภาระที่หนักเกินไปสำหรับคนที่ชอบใช้ชีวิตอย่างอิสระ และไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตคนอื่น แต่ตอนนี้ยอมรับว่าบาลีกำลังทำให้เขาเริ่มเปลี่ยนความคิดนั้นทีละนิด“ตื่นแล้วเหรอคะ” เสียงหวานๆ ที่ทักทายนั้นทำให้อัทธ์หลุดจากห้วงคิด เขาส่งยิ้มให้แล้วขานรับ“อือ ขอโทษด้วยนะเผลอหลับ แย่งเตียงแม่ลูก” “ไม่เป็นไรค่ะ เตียงออกกว้าง”“พูดแบบนี้แปลว่าคืนต่อไปก็มานอ