Semua Bab The Fearless Cinderella: Bab 31 - Bab 40

As the evening wore on, unti-unti nang nagpaalam ang mga bisita, mga huling handshake, yakap, at mga sulyap na puno ng pagtataka at tsismis. Sa gitna ng lahat ay tahimik na lumapit si Cinderella at tumayo sa tabi ni Nero. Wala ni isa sa kanila ang nagsalita. Pero ang katahimikang namamagitan sa kanila ay mas malakas pa sa anumang bulong na tila isang uri ng tensiyon na hindi basta-basta matatakasan. Ang init ng tagpong namagitan sa kanila kanina ay naroon pa rin… nakasabit sa bawat sulyap at bawat buntong-hininga. Pero hindi siya hinalikan ni Nero. Hindi siya hinawakan. Kahit halata sa mga mata nito ang paghahangad ay pinili nitong umatras sa huling segundo. At bagaman hindi ito sinabi ni Cinderella ay naroon ang bitin iyong parang... dapat may nangyari pero wala. Sa gilid ay nakamasid sina Aubrey at Zylan na parehong halatang aliw na aliw sa eksena. Ang ngiti sa labi ni Aubrey ay parang ngiting alam ang sikreto ng dalawa habang si Zylan ay hindi na nag-abalang ibaba ang boses. Zyl

Hinawakan ni Nero ang zipper. Mainit ang palad niyang dumampi sa likod ni Cinderella, skin-to-skin contact na parang kuryenteng dumaloy sa buong sistema niya.Nero slowly and gradually began to draw the zipper down, inch by torturous inch. Every second felt like eternity. The gold fabric loosened, revealing the graceful slope of her spine, the nape of her neck, and the vulnerability of an unguarded woman.He breathed shakily. "You're not trying," he remarked, his voice gravelly. "But you're still breaking me."At that moment, hindi na siya sigurado kung tuluyan siyang magbibitiw o kung siya mismo ang hihilingin nitong wag siyang bitawan.Hinila niya ito nang mabagal na dahan-dahan parang torture sa sarili niya. Habang bumababa ang zipper ay unti-unting lumilitaw ang likod ni Cinderella na makinis, mainit at amoy mamahaling pabango. Tiningnan niya ito na parang sinasamba.Pagkababa ng zipper ay hindi pa rin siya gumalaw. Tinitigan lang niya ang bawat pulgada ng balat nito at bago mara

Ashley was frozen. Nakatigil ang kamay niya sa ere, hawak pa rin ang clicker na tila naging sandatang hindi na niya alam kung paano gamitin. Ang perpekto niyang tikas at ang kumpiyansa sa sarili ay unti-unting nabasag sa bawat segundong lumilipas sa gitna ng katahimikan.Hindi lang tahimik ang boardroom parang huminto ang oras. Lahat ay nakatingin sa kaniya at naghihintay kung lalaban siya o tuluyang lulubog. Si Cinderella? Hindi kumurap, hindi gumalaw at wala siyang kailangang gawin. Ang babaeng kanina lang ay abalang naglalaro ng Mobile Legends ay ngayon ay pinipira-piraso ang buong Milan expansion ni Ashley na parang simpleng assignment lang sa high school. At ang pinaka-nakakatakot? Ginagawa niya ito nang may kalmadong ekspresyon parang alam niyang siya ang tama simula’t simula pa lang. “Your freight estimate from Zurich to Milan…” Kalmado ang boses ni Cinderella pero matalim parang salamin na pumuputol ng balat. “…didn’t factor in the revised customs tariffs. They were updated

Tahimik ang elevator habang paakyat sila. Wala nang muling sinabi si Cinderella, at kahit pilit niyang pinanatiling composed ang sarili ay hindi niya maikubli ang paminsan-minsang panginginig ng kanyang katawan dulot ng kirot sa tiyan. Nakayakap ang isang braso niya sa tiyan pero hindi sapat ang init ng palad niya para pahupain ang sakit.Pagbukas ng elevator ay tumambad sa kanya ang isang napakagandang suite na malawak, minimalistic, at hindi basta-basta ginagalaw ng iba. May presensiyang tahimik na tulad ni Nero. Pero hindi niya inaasahang may ganitong espasyo sa loob ng kumpanya na isang lugar na parang hiwalay sa lahat... parang lihim na para lang sa iisang tao.“I didn’t realize you had a place like this,” mahinang sabi niya habang sinusundan si Nero papasok.Hindi sumagot si Nero. Sa halip ay tahimik niyang ini-scan ang kanyang fingerprint sa discreet panel, at marahang bumukas ang pinto ng master bedroom. Walang pagmamadali ang kilos pero halatang may kasanayan na parang ito an

Tahimik ang buong kwarto.Tahimik pero hindi matahimik ang puso ni Cinderella.Nakaupo siya sa gilid ng kama na tuwid ang likod pero bagsak ang balikat. Ang liwanag mula sa city lights sa labas ay tumatama sa kanyang mukha, pero wala siyang pakialam. Hindi niya namamalayang matagal na pala siyang nakatitig sa kawalan... hindi sa painting na mamahalin, hindi sa kurtinang imported at hindi sa mabangong kandilang sinindihan ni Vera bago siya umalis.Hindi sa kahit anong bagay na nandito...Dahil wala na siyang nararamdaman sa lugar na ito. Sa tahanang pansamantala na hindi kailanman naging kanya.Mapait ang ngiting pilit gumuhit sa kanyang labi...Alam niya kung ano ang pinasok niya. Hindi siya inosente.Isang kontrata.Isang taon.Pero hindi niya inasahan na ganito kasakit kapag totoo palang hindi siya kailanman naging bahagi ng buhay ni Nero kundi bahagi lang ng kanyang plano.Muli siyang huminga nang malalim para pawiin ang bigat na nararamdaman.Sa buong buhay niya ay pinilit niyang