All Chapters of The Fearless Cinderella: Chapter 41 - Chapter 50

Sa paglapag ng eroplano sa Ninoy Aquino International Airport, bumungad ang maiinit at alinsangang hangin ng Maynila. Walang emosyon na humakbang si Cinderella palabas ng arrival gate, suot ang itim na oversized sunglasses at simpleng nakasuot ng jacket na may hoodie na bagay sa kanyang understated elegance.Sa gitna ng abalang paliparan ay mabilis siyang nakilala ni Angie. Isang mahigpit ngunit maingat na yakap ang agad na isinukli nito na may pagsabik at may pag-aalala.“C…” mahina ngunit puno ng emosyon ang tinig ni Angie. “Finally, you’re home. Namiss kita."Ngunit walang tugon. Hindi ngumiti si Cinderella at hindi rin sumagot. Tumango lang ito nang bahagya at muling ibinaling ang tingin sa malayo.Tahimik ang buong biyahe nila palabas ng airport. Sa loob ng sasakyan ay tanging tunog ng makina at mahinang instrumental na musika mula sa car stereo ang nagsilbing background ng kanilang katahimikan. Paminsan-minsan ay sumulyap si Angie kay Cinderella. Gusto niyang magtanong, gusto ni

Hindi pa rin maiproseso ni Cinderella ang lahat. Parang biglang tumigil ang mundo habang nakatayo siya roon na tahimik, walang imik at pinagmamasdan ang dalawang lalaking nag-uusap sa harapan niya.Tahimik na nakikinig si Cinderella sa kanilang dalawa.Si Nero ay nanatiling composed ngunit may bahagyang pagbuntong-hininga na tila pinipigilan ang inis. Habang si Storm ay may mapanuksong ngiti sa labi na waring sinasadyang pukawin ang reaksyon ng kapatid.Nag-uusap ang dalawa na para bang ordinaryo lang ang lahat. Walang tensyon at walang alinlangan. Samantalang siya ay nakapako sa kinatatayuan na hindi makapagsalita.Ang bawat katotohanang natuklasan niya ay parang sunod-sunod na dagok sa dibdib. Ang mga tanong sa isipan niya ay nagsisiksikan, humihiyaw, ngunit ni isa ay hindi niya maibulalas.Ang kanyang katahimikan ay hindi dahil sa kahinaan kundi dahil sa bigat ng katotohanang kailanman ay hindi niya inakalang madidiskubre sa ganitong paraan.Storm.Isang pangalan na sa sarili pa l

Matapos ang malalim at tapat na pag-uusap ay saglit na katahimikan ang bumalot sa VIP suite. Nasa bisig pa rin ni Nero si Cinderella na parang ayaw na nitong bitawan. Sa bawat hinga nila ay may kasamang bigat ng mga salitang hindi na kailangang sabihin. Doon sa kanyang yakap, doon siya pansamantalang nakahanap ng kapayapaan.Hanggang sa marahang bumukas ang pinto.“Oh my God—akala ko may suntukan na,” bungad ni Angie habang may bitbit na dalawang tray ng nachos at drinks. “But no. You two really went from enemies to endgame.”Napangiti si Cinderella, bahagyang tumango habang hindi pa rin bumibitaw si Nero. “Took you long enough.”Hindi rin nakapigil si Nero sa ngiti na nanatili lang ang kanyang braso sa baywang ni Cinderella na protective at possessive sa parehong paraan. Tumingin siya kay Angie na may bahagyang biro sa tinig. “She’s dangerous when she’s hungry.”“Don’t I know it,” tugon ni Angie habang naupo sa tabi nila. “I’ve seen her rage over cold fries. Terrifying," sabay roll n

Tahimik silang magkasama sa sasakyan. Ang tensyon mula sa tawag kay Marie ay hindi pa rin tuluyang nawawala sa katawan ni Cinderella. Nanatili siyang nakatingin sa bintana, pinapanood ang mga ilaw na mabilis dumadaan. Hindi siya nagsasalita pero alam ni Nero kung gaano kabigat ang binubuhat nito ngayon. Kaya’t laking gulat niya nang biglang huminto si Nero sa gilid ng kalsada. “What are you doing?” tanong ni Cinderella, habang tumingin siya sa labas ng bintana at nakita ang kumpol ng ilaw… isang night market na buhay na buhay kahit gabi na. Hindi agad sumagot si Nero. Pumarada lang siya nang maayos at saka lumingon sa kanya. “I’m hungry,” aniya na kaswal na parang hindi isang billionaire na gustong bumili ng kwek-kwek o isaw sa gilid ng kalsada. Bahagyang umangat ang kilay ni Cinderella at sinuri siya mula ulo hanggang paa. “You don’t eat street food.” Bahagyang ngumisi si Nero na walang kagatol-gatol na isinara ang makina ng sasakyan. “Maybe I do now.” “That’s a lie,” n

Tahimik ang kalsadang binabaybay ng itim na sasakyan sa kalagitnaan ng Maynila. Sa bawat liwanag ng poste at kisap ng mga ilaw mula sa mga dumadaang sasakyan, kitang-kita ang aninong nanatiling gising na si Nero na nasa manibela. Nilingon niya ang kanyang katabi na mahimbing na natutulog na si Cinderella. At sa unang pagkakataon ay dadalhin niya na ito sa bahay niya. Sa bahay nila. Hindi siya kailanman sanay sa ganitong klaseng presensya. Usually, the women in his life knew their place, flaunted their gree or disguised it with painted smiles. But Cinderella… she was different. She burned with quiet fire. She defied him when no one else dared. And that made her dangerously addictive. Tumingin siya muli sa katabi niya. Half of her face was buried by her long, flowing hair. Her lips are delicate and barely parted. Her skin was perfect, almost shining beneath the mild light of the dashboard. Her curves were modest, beautiful, and dangerous. She was not the type of beauty that men