Lahat ng Kabanata ng เมียแต่งมาเฟียขอหย่า: Kabanata 1 - Kabanata 10

ตอนที่1ตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าของเจ้าของร่างสูง หวังต้าเฟย มาเฟียหนุ่มวัยสามสิบปี ทายาทตระกูลหวัง ที่กำลังเดินตรงขึ้นมายังชั้นบน ของคฤหาสน์ประจำตระกูล เพื่อตรงไปยังห้องของคนที่ได้ชื่อว่าภรรยา ด้วยอารมณ์ที่ไม่ปกตินัก หลังจากที่ได้รับรู้จากเลขาว่ามีการเปลี่ยนแปลงนางแบบที่จะมาเดินแฟชั่นโชว์เครื่องเพชร ที่จะจัดขึ้นอาทิตย์หน้า ซึ่งตระกูลหวังเป็นเจ้าของงานและเครื่องเพชรทั้งหมดที่เอามาจัดแสดงก็มาจากร้านเครื่องเพชรของตระกูลหวังเองเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาก็พบกับร่างบางของภรรยาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ซึ่งเธอกำลังนั่งต่อเลโก้รูปปราสาททัชมาฮาล ที่มีราคาเหยียบแสนอย่างใจเย็น“ฝีมือของคุณใช่ไหม?” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถาม แววตาดุดันมองคนที่นั่งอยู่กลางห้องอย่างไม่พอใจ“คุณพูดเรื่องอะไร?” เฌอรีน เอ่ยถามบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะหันมามองหน้าผู้เป็นสามีแม้แต่นิดเดียว มือบางยังคงต่อชิ้นเลโก้ที่อยู่ในมืออย่างใจเย็น มันยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับเขาเพิ่มขึ้นไปอีก“คุณอย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยว่าผมหมายถึงเรื่องอะไร ในเมื่อคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจ”“ถ้าคุณหมายถึงเรื่องคุณเพนนี ฉันยอมรับว่าเป็นคนบอกกับทีมงานให้เ

ตอนที่3“จะไม่เข้าไปทักทายภรรยาของคุณหน่อยเหรอคะ” เพนนีเอ่ยถาม คนที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ข้างๆ มือบางกอดแขนแกร่งเอาไว้ไม่ห่าง“ไม่” พูดจบก็กระดกไวน์ในแก้วดื่มจนหมด“อย่าบอกนะคะว่าคุณเฌอรีนแอบตามคุณมาที่นี่ด้วย” เพนนียังคงไม่เลิกสนใจเฌอรีน“ร้อยวันพันปี ไม่เคยเห็นว่าจะสนใจคุณสักนิด แล้วนี่นึกยังไงถึงตามมาถึงฮ่องกงได้” เพนนีลอบสังเกตอาการของคนข้างๆ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่เห็นเฌอรีอยู่ที่นี่ด้วย ก็ยิ่งทำให้รู้สึกพอใจที่ได้พูดจี้ใจดำ“เขาคงไม่ได้ตามผมมาหรอก” ต้าเฟยตอบเสียงเรียบ แววตาดุมองไปที่โต๊ะของภรรยาอย่างไม่วางตา“แล้วคุณเฌอรีนมาหาใครที่นี่คะ หรือว่าคุณก็รู้จักผู้ชายสองคนนั้นด้วย” ต้าเฟยไม่ได้ตอบคำถาม เพียงยกไวน์ที่บริกรเพิ่งจะรินให้เขาขึ้นดื่มอีกครั้งเวลาผ่านไปจนดึกมากแล้ว กลุ่มของเฌอรีนจึงต่างแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้ทุกคนต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเข้าร่วมพิธีในงานแต่งของโมนากับอลันอเล็กซ์อาสาไปส่งเฌอรีนที่หน้าลิฟท์ ก่อนที่เขาเองจะกลับไปพักผ่อนบ้าง ซึ่งทั้งหมดอยู่ในสายตาของต้าเฟยโดยตลอด“เพื่อนคุณเฌอรีนยังดูเด็กอยู่เลยนะคะ แต่งตัวดูดีเชียว” เพนนีเอ่ย

ตอนที่5 งานเลี้ยงแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรของตระกูลหวัง ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ณ โรงแรมหรูใจกลางเมือง ภายในงานล้วนมีแต่แขกสังคมชั้นสูง คุณหญิงคุณนายและนักธุรกิจจากหลายประเทศ แขกชายหญิงต่างแต่งกายหรูหรา ประดับประดาไปด้วยเครื่องเพชรที่ต่างก็ประโคมใส่มาแข่งบารมีกัน เพื่อให้เข้ากับงานในคืนนี้ด้วย ที่จะมีชุดเครื่องเพชรราคาหลายร้อยล้านมาจัดแสดง “ตกลงเพนนีได้เดินแฟชั่นโชว์แน่นะคะต้าเฟย” เพนนีที่เวลานี้เธออยู่ในห้องแต่งตัวที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับนางแบบที่จะมาเดินแฟชั่นโชว์ในงานคืนนี้ เอ่ยถามต้าเฟยที่เข้ามาดูความเรียบร้อยต่างๆ “แน่สิ คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว” เพนนียิ้มออกมาอย่างโล่งใจ หลังจากที่ได้ฟังคำตอบเพื่อยืนยันให้เธอได้แน่ใจอีกครั้งว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นอีก หลังจากที่ก่อนหน้านั้นเธอถูกถอดชื่อออกจากงานนี้ไปแล้ว “ทางนี้ค่ะคุณเฌอรีน พี่เตรียมชุดเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว” เสียงของคนจัดชุดให้กับนางแบบเอ่ยขึ้น ทำให้ต้าเฟยและเพนนีหันไปยังผู้มาใหม่ทันที เฌอรีนเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับสิปาง เล

ตอนที่7เฌอรีนถูกอุ้มมาวางที่เตียง ก่อนที่ตัวของต้าเฟยจะทาบทับตามลงมา มือหนาล็อกมือบางที่พยายามผลักไสตัวเขาให้ออกห่างเอาไว้ทั้งสองมือ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะประกบทาบทับลงมาที่เรียวปากนุ่มเขาไม่ได้สัมผัสกับความนุ่มหยุ่นนี้มานานเหลือเกิน แต่แค่เขาสัมผัสมัน ก็ทำเอาต้าเฟยแทบจะหลงมัวเมากับความหอมหวานจนแทบโงหัวไม่ขึ้นปากร้อนชื้นยังคงดูดดุนเรียวปากของเธออย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่คนใต้ร่างพยายามที่จะดิ้นออกจากการเกาะกุมของเขา แต่ก็แทบจะไร้ประโยชน์ เพราะความที่แรงของเขามีเยอะกว่า“อื้อ”ต้าเฟยถอนริมฝีปากออกมาเพื่อให้เธอได้หายใจเอาอากาศเข้าปอด จมูกโด่งกลับซุกไซร้ที่ซอกคอขาวแทน กลิ่นกายที่หอมละมุน ทำให้เขาเคลิบเคลิ้มจนไม่สามารถห้ามตัวเองได้เขาทนนอนคนเดียวมาได้ยังไงตั้งหลายปี ทั้งๆ ที่มีความนุ่มนิ่มและหอมหวานอยู่ตรงนี้ทั้งคน ต้าเฟยคิดแล้วก็โมโหตัวเองมือหนาดึงเสื้อผ้าของเธอออกจนเหลือแค่ร่างเปลือยเปล่า เฌอรีนได้แต่พยายามดิ้นเพื่อให้พ้นจากการกระทำของเขาเธอจะไม่ยอมมีอะไรกับเขาทั้งอย่างนี้ ทั้งที่ไม่เข้าใจกันอยู่แบบนี้ ถึงครั้งหนึ่งเธอกับเขาจะเคยมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน แต่นั่นมันก็เกิดจากความยิน

ตอนที่9 ต้าเฟยตื่นขึ้นมาในตอนเช้าที่ห้องนอนของโรงแรมโดยที่มีเฉินกำลังเตรียมอาหารเช้าให้กับเขาอยู่ที่ด้านนอก“คุณเฉิน นี่กี่โมงแล้วครับเนี่ย” ต้าเฟยเอ่ยถามคนที่เป็นเหมือนมือขวาของเจ้าสัวหลี่ และก็แปลกใจที่เขามาอยู่ที่ห้องนี้“แล้วคุณมาอยู่ที่นี่กับผมได้ยังไง แล้วคุณเฌอล่ะ”“ตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงครับ ผมอยู่ดูแลคุณต้าเฟยตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ เมื่อคืนคุณเมามากผมก็เลยพามานอนที่ห้องนี้ ส่วนคุณเฌอรีนกลับกรุงเทพฯ ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วครับ” เฉินตอบทุกคำถามของผู้เป็นเจ้านายจนครบ ก่อนที่จะเดินไปจัดการอาหารที่วางอยู่ที่โต๊ะให้เขาต่อ“ผมเมาเหรอครับ?” ต้าเฟยเอ่ยถามอย่างงงๆ เพราะเมื่อคืนเขาแทบไม่ได้แตะแอลกอฮอล์เลยสักแก้ว แล้วจะเมาได้ยังไง“แล้วเพนนีล่ะ ผมจำได้ว่าไปเอาคีย์การ์ดกับเธอแล้วก็พามาส่งที่ห้อง” ต้าเฟยพยายามลำดับเหตุการณ์เมื่อคืน แต่เขาก็จำทุกอย่างได้เพียงเท่านี้“ครับ คุณพาคุณเพนนีไปส่งที่ห้องแล้วก็เมาจนหลับไปที่ห้องของเธอ ผมเลยต้องพาคุณมานอนที่ห้องนี้ตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนคุณเพนนีเธอเพิ่งจะกลับไปเมื่อตอนสายครับ” เฉินอธิบายเรื่องราวทั้งหมดเมื่อคืน“คุณต้าเฟยจะทานอาหารเลยไหมครับ” เขาเอ่ยถ