All Chapters of ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย: Chapter 81 - Chapter 90

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่81ไม่ยุ่งเกี่ยวห้างสรรพสินค้าร้านอาหาร"ทางนี้หนูนา"ลูกแก้วโบกมือให้หนูนาเมื่อเห็นว่าหนูนาเดินเข้ามาในร้านอาหาร"มาสายตามเดิมนะย่ะหนูท่อ"หลินหลินพูดขึ้นเมื่อหนูนาเดินมาที่โต๊ะ"ก็รถมันติดนิดหน่อยก็เลยมาช้า"หนูนาเอ่ยบอกและนั่งลงข้างๆกับลูกแก้ววันนี้หนูนาหลินหลินแล้วก็ลูกแก้วเรามีนัดกันมาช้อปปิ้งกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง"อยากทานอะไรก็สั่งเลยนะวันนี้เต็มที่มื้อนี่ฉันเลี้ยงเอง"ลูกแก้วเอ่ยบอกแล้วยื่นเมนูอาหารไปให้หนูนา"ไปถูกหวยที่ไหนมาเนี่ยยัยลูกแก้วถึงจะเลี้ยงข้าวพวกฉัน?"หนูนาถามแล้วรับเมนูอาหารมาเปิดดู"ยัยลูกแก้วไม่ได้ถูกหวยหรอก พี่เจ้าสมุทรสามียัยลูกแก้วพึ่งจะโอนเงินเข้าบัญชีมาให้ล้านหนึ่งบอกให้ยัยลูกแก้วไปช้อปปิ้งได้ตามสบาย"หลินหลินเอ่ยบอกแล้วเบะปากใส่ลูกแก้วอย่างไม่จริงจังหนัก"รู้เยอะจังเลยนะ"ลูกแก้วบอก"ก็คุยโทรศัพท์เสียงดังขนาดนั้นไม่ได้ยินฉันคงหูตึงแล้วล่ะ"หลินหลินบอกแล้วหัวเราะออกมา"สั่งอะไรกินกันเถอะฉันหิวแล้ว"หนูนาหัวเราะออกมาเล็กน้อยให้กับเพื่อนทั้งสองคนก่อนที่จะโบกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์อาหาร"ช่วงนี้เธอหน้าตาสดใสขึ้นเยอะเลยนะหนูนา"

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่83คำขู่"แต่กูไม่จบและไม่เคยพูดว่าจบหนูนาเป็นเมียกู กูไม่มีทางปล่อยเมียกูไปให้ใครแน่โดยเฉพาะไอ้จางเหว่ย!"คาร์ลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจังและหันกลับไปมองหนูนาอีกครั้ง เมียเขาทั้งคนคาร์ลไม่มีทางปล่อยเธอไปให้กับใครแน่นไม่มีวัน"หึ มึงยอมรับแล้วหรือไงว่าเขาเป็นเมียมึงเมื่อสองเดือนก่อนยังปากดีบอกไม่ได้อะไรกับนูน่าอยู่เลยแต่พอมาวันนี้พอเห็นเขามากับผู้ชายคนอื่นต่อมหึงหวงมันก็ทำงานเลยหรือไง?"ลี่หยางยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจในท่าทีของเพื่อนสนิท"มึงหุบปากไอ้ลี่หยาง!"ถ้าไม่เห็นว่าลี่หยางมันเป็นเพื่อนเขาต่อยปากมันไปแล้วพูดมากอยู่ได้"ก็ได้ๆ...แล้วมึงจะทำอย่างไงต่อจะนั่งมองเธออยู่อย่างนี้เหรอ?""..."คาร์ลตวัดสายตามามองลี่หยางอย่างเอาเรื่องที่เอาแต่พูดอยู่ได้"โอเคๆไม่พูดแล้ว"ลี่หยางโบกมือก่อนที่จะยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มแล้วนั่งมองท่าทีของเพื่อนสนิทอย่างตลกขบขันอีกด้านหนูนาถอนหายใจออกมาพร้อมกับวางมีดกับส้อมที่อยู่ในมือลงแล้วหยิบแก้วน้ำเปล่าขึ้นมายกดื่ม เธอรู้สึกว่าสเต๊กเนื้อวันนี้มันฝืดคอจนเธอกลื่นไม่ลงจะให้เธอกลื่นลงได้อย่างไงก็ในเมื่อมันมีสายตาคมของใครบางคนก

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่85ลักพาตัวมหาวิทยาลัย"หนูนาวันนี้เธอเป็นอะไรดูเหม่อๆนั่งเรียนก็เหม่อ?"ลูกแก้วถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับหนูนาแล้วก็หลินหลิน"นั้นสิฉันหันไปมองเธอทีไรก็นั่งเหม่อตลอด"หลินหลินเอ่ยบอกด้วยอีกคน"มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นมือไปกดปุ่มลิฟต์เพื่อจะลงไปที่ชั้นล่างของคณะจริงๆมันก็ไม่นิดหรอกหลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่ที่มีเรื่องเกิดขึ้นที่โรงแรมคำพูดของคาร์ลมันทำให้เธอรู้สึกคิดมากทั้งๆที่เธอไม่ควรที่จะไปสนใจในคำพูดของเขาเลยสักนิดแต่เธอก็ยังคิดไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะเลิกสนใจผู้ชายคนนั้นสักที"เหม่อแบบนี้ไม่นิดแล้วมั่ง"หลินหลินเอ่ยบอกแล้วก้าวขาเข้าไปในลิฟต์ตามด้วยลูกแก้วและหนูนา"มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าระบายนะหนูนา"ลูกแก้วบอกอย่างเป็นห่วง"ไม่มีอะไรหรอกฉันก็แค่คิดนู้นคิดนี้ไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละไม่ต้องห่วงนะ"หนูนายิ้มให้เพื่อนสนิททั้งสองคนเพื่อบ่งบอกว่าเธอโอเคก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินออกมาจากลิฟต์"โอเคๆถ้าเธอโอเคก็โอเค ถ้างั้นเราแยกย้ายกันตรงนี้เลยนะ"ลูกแก้วบอก"อืมพรุ่งนี้เจอกันนะไปล่ะบาย"หลินหลินเอ่ยบอกพร้อมกับโบกมือลาเพื่

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่87ชินอ้ายเตอ(ที่รัก)หลังจากที่หนูนาทานอาหารเสร็จคาร์ลก็มายกถาดอาหารแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีพร้อมกับล็อกประตูห้องที่ด้านนอกด้วย"จะขังลืมกันหรือไงแค่นี้ต้องล็อกห้องด้วย"หนูนาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนอย่างเบื่อหน่าย กระเป๋าเธอกับโทรศัพท์ก็หายไปไหนไม่รู้แต่จะหายไปไหนได้มันก็อยู่กับคาร์ลนั่นแหละแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนารีบหันไปมองที่ประตูทันทีก็เห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาพร้อมกับถุงกระดาษถุงหนึ่ง"ไปอาบน้ำสิ...นี่เสื้อผ้า"คาร์ลเดินเข้ามาในห้องแล้ววางถุงกระดาษลงบนที่นอน"..."หนูนาไม่สนใจเธอเอาแต่นั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย"เป็นอะไร?""ฉันอยากกลับบ้าน""ได้สิ""คุณพูดจริงเหรอ?"หนูนาเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าคาร์ลจะยอมตอบตกลงกับเธอง่ายๆ"อือ"คาร์ลรับคำในลำคอ"ถ้างั้นก็พากลับเลยสิ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่""ไม่ได้""ก็ไหนคุณบอกจะพาฉันกลับไงแล้วมาบอกว่าไม่ได้มันหมายความว่าอย่างไง!""ก็ตอนนี้ยังไม่ได้"คาร์ลบอกอย่างใจเย็น"ทำไม!""ก็ยังง้อเมียไม่สำเร็จเพราะฉะนั้นเธอก็ยังกลับบ้านไม่ได้หนูนา""ฉันบอกคุณกี่รอ

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่89หัวใจเหมือนแตกสลายหลังจากที่คาร์ลกับหนูนาปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว คาร์ลก็ขับเรือพาหนูนามาที่เกาะส่วนตัวอีกเกาะหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากเกาะแรกมากเท่าไหร่หนูนาตาลุกวาวโดยความตื่นเต้นเมื่อมาถึงเกาะ บ้านพักสวยๆที่ตั้งอยู่บนหาดทรายสีขาวกับน้ำทะเลสีฟ้าใสแถมด้านหลังเกาะยังมีป่าสีเขียวชอุ่มที่ดูอุดมสมบูรณ์มันทำให้หนูนารู้สึกหลงรักเกาะนี่ขึ้นมาทันทีเลย"สวยไหม?"คาร์ลถามขึ้นและเดินมากอดที่ด้านหลังของหนูนาเอาไว้"สวยค่ะ สวยมากเลย"หนูนาหันไปยิ้มให้คาร์ลและหันกลับมามองเกาะอีกครั้ง"ลงไปข้างล่างกัน"คาร์ลปล่อยกอดออกจากหนูนาแล้วเดินลงไปจากเรือก่อน คาร์ลหันกลับมาพร้อมกับยื่นมือไปให้หนูนาจับ"ขอบคุณค่ะ"หนูนาเอื้อมมือไปจับมือของคาร์ลไว้แน่นก่อนที่คาร์ลจะดึงมือเธอไปอย่างไม่แรงมากหนักแต่มันก็แรงพอที่จะทำให้ตัวหนูนาล้มไปบนตัวของคาร์ลได้"ว๊าย! คุณคาร์ลเล่นอะไรของคุณเนี่ยฉันตกใจหมดถ้าเกิดฉันตกน้ำไปจะทำอย่างไง"หนูนาใช้มือตีไปที่หน้าอกของคาร์ลอย่างไม่แรงมากหนัก เขาทำเธอใจหายใจคว่ำหมด"ฉันไม่ปล่อยให้เมียตัวเองตกน้ำง่ายๆหรอกนะ"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับแขนแกร่งที่โอบเอวเล็กเอาไว้ก