All Chapters of ฮูหยินที่ท่านไม่ต้องการ: Chapter 21 - Chapter 30

บัดนี้มือหนาของแม่ทัพหนุ่มมันทั้งฟอนเฟ้น อกอวบใหญ่ของนางสลับกับดูดดื่มมันจนนางแทบจะขาดใจ นางเสียวจนใจแทบจะขาด นางดิ้นพล่านโยกสะโพกอวบไปมาเพราะความเสียวนั้นบัดนี้มันแล่นลงไปจนถึงเนินอวบที่มันกำลังตอดตุบๆ ดังหญิงร่านชายเหมือนที่เขาเคยกล่าวหา นางดิ้นพล่านอยู่ในบนตักแกร่งของเขา “ อ๊าา อ๊าา ท่านแม่ทัพ อ๊าาา อ๊าาา ไม่นะ อย่าทำข้า อ๊าาา อ๊าาา ”แม่ทัพหนุ่มยิ่งได้ได้ยินเสียงครวญครางกระเส่าสลับกับร้องห้ามเขานั้น ก็ยิ่งฟอนเฟ้นและดูดดื่มนางมันเหมือนเขาจะหยุดยั้งตนเองไม่ได้ นางหวานเหลือเกิน ตอนนี้อกอวบใหญ่ของนางมันเปิดเผยให้เขาเห็นเต็มตาท่ามกลางแสงตะเกียงดวงใหญ่ในรถม้า จนหมดทั้งเต้าอวบใหญ่นั้น แม่ทัพหนุ่มหายใจเข้าอย่างแรง เขาก้มลงทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งขบเม้มทำรอยรักเอาไว้จนทั่ว ยิ่งคิดว่าจะมีชายใดมันเก็บเอาเต้าอวบคู่นี้ไปฝันถึงเวลาที่พวกมันยืนอยู่ตรงหน้าและสนทนากับนาง เขาระแวงว่าจะมีสายตาคู่ไหนบ้างที่สอดส่ายเข้ามาจ้องมองมันผ่านรอยแยกของสาปเสื้อ ยิ่งคิด เขาก็ยิ่งหวงแหน แต่พวกมันก็ได้เพียงแค่ฝัน แต่เขาสิ เขาจะทำให้มันเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว ยิ่งคิดจึงยิ่งทั้งฟอนเฟ้นทั้งดูดดื่มมันอย่างหนัก

แม่ทัพหนุ่มทั้งดูดดื่มทั้งไล้เลียผลอิงเถาของนาง เขาฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ของนางจนพอใจ จึงได้ไล้เลียลงไปจนทั่วร่างอวบของนาง ไม่มีส่วนไหนในร่างกายขาวผ่องนี้ที่เขายังไม่ได้สัมผัส โม่โฉวจดจำได้ทุกรายละเอียดบนเรือนร่างขาวผ่องของเมียรัก ที่ตอนนี้เขายอมรับอย่างเต็มปากแล้วว่านางคือเมียของเขา เมื่อไล้เลียร่างอวบจนพอใจแล้ว จึงได้เลื่อนตัวลงไปที่เนินอวบของนาง เขาขย้ำมันอย่างมันมือ มันอวบใหญ่จนล้นมือของเขา แม่ทัพหนุ่มฟอนเฟ้นมันจนพอใจแล้วจึงได้สอดนิ้วแกร่งของเขาเข้าไปทีละนิด เขาหยอกเย้านางด้วยการสอดนิ้วถูไถที่ปากทางเข้าและครูดผ่านเมล็ดดอกไม้ของนางไปมา ส่งผลให้ร่างอวบดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่าน นางทั้งดิ้นพล่านไปมาและโยกสะโพกอวบเข้าหานิ้วแกร่งของเขาเพราะนางเองก็เสียวจนเกินจะทนแล้ว แม่ทัพหนุ่มชักนิ้วแกร่งของเขาเข้าออกช้าๆแต่ไม่ยอมเร่งจังหวะเสียทีจนเยว่ซินโยกสะโพกอวบเข้าหานิ้วแกร่งของเขาอย่างบ้าคลั่งเพราะนางเสียวเหลือเกิน เสียวจนเกินจะทนแล้ว“ อ๊า อ๊าา ท่านพี่ ได้โปรด ข้าเสียว เสียวเหลือเกินอ๊ายย อ๊าา อ๊า ท่านพี่ รักข้า เดี๋ยวนี้ รักข้า ได้โปรด อ๊าา อ๊าา อ๊าย อ๊าาย ” นางตัดสินใจอ้อนวอนเขาเพราะนางเส

แต่เรื่องราวมันคงจะมีมูลไม่อย่างนั้นจดหมายนี่จะเกิดขึ้นได้อย่างไร แล้วอี้หลานก็พลันลุกออกไปจากเรือนของแม่นมหลิวเพื่อออกไปขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปที่ภัตตาคารจินเยว่เพื่อไปพิสูจน์ว่าสิ่งที่นางรับรู้มาในจดหมายนั้น เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ขณะที่นั่งรถม้าไปอี้หลานร้อนใจยิ่งนัก วันนี้หากเป็นเรื่องจริงนางจะตบนังสาวใช้แพศยานั่นให้ตายเลย โทษฐานกล้าบังอาจมาแย่งสามีของนาง นางงูพิษ ไว้ใจไม่ได้เลย กล้าคิดจะตีเสมอกับข้า แย่งพี่โม่โฉวมาจากนังเยว่ซินไม่ได้ กลับจะมาแย่งสามีของข้า มันน่านัก อี้หลานก่นด่าไปตลาดทางที่มุ่งหน้าไปภัตตาคารโม่โฉวยอมรับกับใครๆว่าเยว่ซินคือเม่ียของเขา ให้ทุกคนเรียกนางว่าฮูหยิน และเยว่ซินที่บัดนี้ในหัวใจของนางก็มีแม่ทัพหนุ่มเข้ามาเกือบจะเต็มหัวใจไปเสียแล้ว นางรักเขา นางจึงคิดว่าจะลองเปิดใจใช้ชีวิตคู่กับชายที่นางรัก แม้นางเองจะรู้ว่าปลายทางนางอาจจะต้องพบเจอความเจ็บปวดใจในความรักครั้งนี้ก็เป็นได้ เพราะครอบครัวของเขาไม่มีทางยอมรับได้ว่านางคือสะใภ้ โม่โฉวเองก็รู้จึงยังอยู่ที่ค่ายทหารกับเมียรักเพราะไม่อยากจะให้น้องสาวมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตคู่ของเขากับเยว่ซินที่กำลังหวานชื่น เขากับภรร

แต่มาคิดอีกที โม่โฉวแต่งงานเพื่อช่วยแยกสตรีนางนั้นจากน้องเขย ในเมื่อตอนนี้อี้หลานบอกว่าสำเร็จแล้ว เจ้าลูกเขยตัวดีกลับมาอยู่กับร่องกับรอยแล้ว เขาเองก็เบาใจ จึงคิดว่าจะคืนอิสระให้แก่โม่โฉวให้เขาได้สมรักกับสตรีที่เขาเคยรักมาก ที่จำต้องห่างไกลกันและบัดนี้เป็นโอกาสที่ดีที่นางหวนกลับมาแล้ว เขาจึงจะให้รางวัลแก่โม่โฉวโดยการหมั้นหมายคนรักเก่าที่เขาเคยรักมากให้กับเขา โม่โฉวคงจะทั้งแปลกใจและดีใจอย่างมากแน่นอน ส่วนสตรีนางนั้นก็คงให้นางออกไปจากจวนเสีย เพราะไม่ได้มีหนังสือสมรสด้วยกัน จะหย่าเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ เมื่อไม่ได้รักกันจะฝืนทนอยู่กันไปไปทำไม แผนการณ์ของพวกเขาก็สำเร็จลงด้วยดีแล้ว เรื่องการแต่งงานกามะลอก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป เมื่อคิดได้ดังนั้น ท่านคหบดีจางก็เอ่ยขึ้นว่า “ ถ้าเจ้าไม่ขัดข้อง ลุงจะขอหมั้นหมายเจ้าให้กับโม่โฉ่ว ถ้าเจ้าตัวเขารู้คงจะดีใจมากแน่ๆ เอาละลุงจะไปหาพ่อเจ้าที่จวนเองจะได้พูดคุยกันเรื่องนี้ หากเจ้าตกลง ลุงก็จะได้จัดเตรียมสินสอดไปที่จวนของเจ้าเลย เจ้าจะว่าอย่างไร ” คหบดีจางถามอึ้งหยงอย่างต้องการคำตอบและแน่นอนว่าอึ้งหยงที่ยังมีใจให้กับโม่โฉวก็ย่อมจะยินดีนัก นางตอบตกลงทันที ด้วย

เยว่ซินเปลี่ยนอาภรณ์ใหม่แล้วให้บ่าวชายไปตามรถม้ามาให้นาง นางจำเป็นต้องใช้รถม้าของจวนแม่ทัพไปก่อน แล้วหากเมื่อจัดการธุระเสร็จสิ้นแล้ว นางจะเรียกรถม้ารับจ้างไปขนข้าวของย้ายออกมาจากจวนแม่ทัพ เมื่อนางไปถึงร้านค้าผ้าไหมและแพรพรรณหลากชนิดที่เป็นร้านที่ใหญ่ที่สุดในตลาดก็ไปขอพบคุณชายเผยซึ่งหลงจู๊ที่ดูแลร้านค้าของเขาบอกว่าเขาไปตรวจคลังสินค้า แต่จะให้คนงานไปส่งนางไปพบเขาที่คลังสินค้าได้เยว่ซินจึงได้เดินไปบอกให้รถม้าของจวนแม่ทัพกลับไปก่อน แล้วขากลับนางจะหารถกลับไปเอง จากนั้นเยว่ซินจึงได้นั่งรถม้าไปกับคนงานของร้านผ้าไหมเพื่อไปพบคุณชายเผยอี้หลิง เมื่อถึงคลังสินค้าคนงานก็พานางเดินเข้าไปในในเรือนหลังเล็กๆหลังหนึ่งที่เป็นที่นั่งทำงานของหลงจู๊และและหากคุณชายเผยมาตรวจงานที่คลังสินค้าเขาก็มักจะนั่งตรวจบัญชีอยู่ในนี้เมื่อเยว่ซินเดินเข้าไป คุณชายเผยเงยหน้าขึ้นมองนางอย่างแปลกใจ “ เยว่เอ๋อ เหตุใดมาหาข้าถึงที่นี่ได้ มีเรื่องอันใดเร่งร้อนหรือไม่ ” เขาเอ่ยถามนางขณะที่เยว่ซินทรุดนั่งลงตรงหน้าเขา พร้อมกับคนงานชายรินน้ำชาร้อนมาวางตรงหน้านาง “ ข้าจะมาถามคุณชายว่าข้อเสนอที่ท่านเคยบอกกับข้ายังอยู่เช่นเดิมหรือไ