Semua Bab "CHASING MY BILLIONAIRE EX-WIFE": Bab 101 - Bab 110

KABANATA 101 Bawat pagkakataon na nagsusuot ako ng magandang gown, ayos ang buhok, at naka-makeup, pakiramdam ko’y ibang tao ako — isang taong kayang gawin ang imposible. Oo, ako si Elara Lhuillier — anak ng isang bilyonaryong pamilya, ngunit pinalaki sa isang simpleng pamumuhay. Bumukas ang pinto ng event, at naka-link ang braso ko kay Nathan Anderson. Ramdam ko ang kaba sa gabing ito, sapagkat ito ang unang pagkakataon na makikita kami sa publiko — magkahawak ang kamay. Noon, palaging lihim ang relasyon namin. Iilan lang ang nakakaalam. Ang unang kasal namin, pribado. Ang pangalawa naman, pamilya at piling kaibigan lang ang dumalo — iyon ang gusto namin. Pero ngayon, ibang usapan na ito. Ito ang unang pagkakataon na makikita kami ng lahat — lalo na sa telebisyon. Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa aking mga labi nang magsimulang kumislap ang mga camera sa direksiyon namin. Naramdaman kong hinila ako ni Nathan palapit sa kanya, at marahang hinimas ang braso ko — parang sinasa

Chapter 02 [book2 --- DIVORCE" "Happy Anniversary Baby, can you believe that we have been married for a year". sabi ko sa kanya at hahaika ko na sana siya pero tumabi siya at tumingin sa paligid. "So this is how you waste your time and my money everyday? What do you think my apartment is it looks like a freaking church with all those candles, do you want to burn my house or what". I stood frozen in front of him, not believing the words that just came out of his mouth, it took me a minute to gather myself and understand why he was acting like this. "Babe okay ka lang ba? may nangyari ba sa trabaho ngayon, yun ba ang ikinadismaya mo?" "Great just great. Now you think I am a child to organize a romantic dinner for our anniversary and this is all I get from you, calling me stupid and treating me you're I am someone ok then street that is begging you for mon

Chap- 04 "Tigilan mo ang pagtawag sa akin ng Danny boy" [NATHARA POV] Nagising ako na mas pagod pa sa naranasan ko sa buong buhay ko. Naubos ang lakas ko, kaya siguro ganito ako ka-gulo. Nakita ko ang sarili ko sa guest bedroom ni Danilo at ang mga nangyari ay parang mabilis na naganap. Niyakap ko ang aking mga tuhod at umiyak sa posisyong fetal sa kama. Halos mabasa na ang unan at sigurado akong may marka ng make-up na naiwan, pero wala na akong pakialam, at sigurado akong wala rin siyang pakialam, si Danilo. Isipin mo na lang, naglagay pa ako ng make-up para sa "darling" kong asawa tapos sinira ko lang din naman dahil sa pag-iyak. Pagkatapos ng kung ano mang itinuring kong isang walang hanggang panahon, nauuhaw ako kaya nagpunta ako sa kusina para uminom. Hmmm. May tao kayang nauuhaw dahil sa sobrang pag-iyak? "Aba, Danilo, muntik mo na akong patayin sa gulat! Anong ginagawa mong nakaupo sa dilim na parang bampira, ayaw mo ba sa liwanag?" pabulong kong sigaw sa kanya. Wala na ak

Chapter 6 " Where is my home now?" "So, handa na ba tayong pag-usapan ang mga terms ng divorce na ito?" tanong ni Jiselle, habang pinaglalaruan ang pen sa kanyang manicured nails, isang deep shade of red na bagay na bagay sa kanya. "Wala nang dapat pag-usapan. Ayoko ng kahit ano na galing sa kanya," sagot ko, iniiwasan ang tingin ni Diman. "Gusto ko lang naman pirmahan ang mga papeles para makuha na ni mahal na Diman ang freedom niya. After all, hindi naman siya makapaghintay na mawala ako sa buhay niya. Ngayon, makukuha na niya ang wish niya." "Wag kang magpanggap na ayaw mo ng pera. Yun naman talaga ang dahilan kung bakit mo ako pinakasalan, 'di ba?" ganti ni Diman, ang mga salita niya parang mga dagger. Hindi ako makapaniwala kung gaano na siya nagbago. "Hindi ko na kaya pang baguhin ang isip mo, 'di ba?" tanong ko, pinapanatili ang composure ko. "Kahit gaano kita kamahal, a

Chap—08 "Hanggang saan ka kaya umabot para sa pera?" [DIMAN Point of view] Pagkatapos ng pagkabangga ko sa misteryosang babae, inilibot ko ang paningin ko sa gallery para tingnan ang mga litrato at painting ni Darkblackheart. Hindi ako gaano ka-dalubhasa sa sining pero masasabi kong magaganda ang mga ito. Ang iba ay landscape na parang gusto mong mapunta roon, ang iba naman ay mga larawan ng mga tao. Ang ilan ay masaya, pero ang iba ay may bahid ng kalungkutan. Huminto ako sa harap ng isang painting kung saan isang babaeng blonde na kayumanggi ang mga mata ang nakatingin sa mga manonood na may malungkot na ekspresyon. Ang lungkot ng mga mata niya ay parang nararamdaman ko ang sakit niya. Nakasuot siya ng puting nightgown na nagbibigay sa kanya ng inosente at anghel na itsura. Madilim ang paligid niya, may mga nakakatakot na nilalang at hugis sa madilim na background. May pulang peklat siya sa itaas ng nightgown niya at may bakas ng dugo. Hawak-hawak ng kanang kamay niya ang pekla