Semua Bab DANGEROUS LOVE รักอันตราย...นายมาดเซอร์: Bab 51 - Bab 60

 ​“วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะคะ”สิ้นประโยคของคุณครูคนสวยการกระทำทุกอย่าง ณ เวลานั้นก็หยุดลงทันที ใบหน้าที่แสนจะเหนื่อยหน่ายก็ดูจะสดชื่นขึ้นมาทันตา ลมหายใจถูกพ่นออกมาพรืดใหญ่อย่างโล่งอกพร้อมกับรีบพยักหน้ารับราวกับรอคอยประโยคนี้มาเนินนานแสนนานก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวเล็กที่ใกล้ที่สุด ฉันแทบจะไม่มีแรงพูดอะไรออกมาเลยด้วยซ้ำในตอนนี้ นี่แค่เบสิกเองนะเนี่ย มันจำเป็นต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยเหรอ คล้ายกับร่างเล็กๆ ของฉันจะแหลกสลายไปให้ได้ยังไงยังงั้น หรือนั่นอาจเป็นเพราะฉันไม่ค่อยได้ออกกำลังกายด้วยล่ะมั้งขวดน้ำถูกยกขึ้นกระดกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเกือบหมด ฉันเลื่อนสายตาขึ้นมองนาฬิกาที่ติดอยู่กับผนังห้องบ่งบอกเวลาหกโมงหน่อยๆ สองชั่วโมงเองเหรอเนี่ย ฉันนึกว่าฝึกแบบนั้นอยู่เป็นสี่ห้าชั่วโมงแล้วซะอีก ก่อนจะเหลือบไปเห็นความว่างเปล่าที่โซฟาตรงมุมห้อง คิ้วบางก็ขมวดขึ้นเป็นปมทันที เฮียวาโยยังไม่กลับเข้ามาเลยเหรอ ฉันแอบเห็นเขารับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปตั้งแต่ฉันเริ่มเรียนได้ประมาณสิบนาที แล้วก็ลืมไปสนิทเลยแกร๊กกกกเสียงเปิด

พูดจบเขาก็ดึงศีรษะกลับมาตั้งตรงก่อนจะขมวดคิ้วเอียงคอเล็กน้อยเพื่อให้ได้องศาพอดีกับใบหน้าฉัน นี่น่าจะเป็นการคาดคั้นเอาคำตอบซินะ ฉันที่อึ้งและเอ๋อกับประโยคของเขาตอนแรก บัดนี้ความร้อนเห่อขึ้นหน้าแบบที่ไม่รู้ที่มาที่ไป สายตากลอกกลิ้งไปมาแบบไม่รู้ว่าควรจะโฟกัสไปที่จุดไหนดี แล้วไหนจะมือไม้นี่อีก ทุกอย่างมันดูยุ่งยากเกะกะไปหมดเลยอ่าาาา >/////<“เอ่อออ….” พอจะเริ่มขยับริมฝีปากตอบก็ต้องเม้มเข้าหากันอีกครั้งจากแรงกดดันรอบข้างนั่นแหละ...หนูรู้แล้วว่าเฮียอยากได้คำตอบ แต่ทำไมต้องจ้องขนาดนี้ด้วยเล๊า ณ ตอนนี้ฉันยังประมวลผลประโยคก่อนหน้าอยู่เลย ถ้าคิดแบบเจ้าหญิงที่เดินเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ การกระทำแบบนี้มันดูไม่ดีเลยนะ ไม่เป็นกุลสตรีตามแบบฉบับหญิงไทยเอาซะเลย พ่อแม่รู้โดนตีตายแน่เลย... แต่ในความเป็นจริงคือฉันกับเขา เราเคย…. แต่ก็นั่นแหละ มันจะดูง่ายไปไหมล่ะ โอ้ยยยย...ฉันควรจะตอบว่าไงดี“คิดไรเยอะแยะวะ!”“...” เดี๋ยวนะ เขาหมายถึงฉันไม่ควรคิดยังงั้นเหรอ…?สิ้นเสียงเขา ร่างฉันก็ถูกฉุดให้ลุกขึ้นพร้อมท

หนึ่งชั่วโมงต่อมา... [มีอะไร]“มึงเปลี่ยนมาใช้โกดังของเสี่ยกิมเป็นที่เก็บของแล้วเหรอวะ”[เปล่า… ทำไม?]รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น คำตอบกลับจากปลายสาย ทำให้ผมรู้สึกเป็นต่อขึ้นมาอีกครั้ง“พอดีกูผ่านมาทางโกดังเก่าของเสี่ยกิมอะ เห็นพวกแม่งกำลังขนอะไรสักอย่างขึ้นตู้คอนเทนเนอร์ ก็เลยโทรถามดู เผื่อมึงจะส่งคนมาดู”ติ๊ดมือถือถูกโยนไปอยู่บนเบาะคนนั่งทันทีที่ไร้ประโยชน์คนเราเวลาถูกต้อนจนมุม มันก็ไม่ต่างจากหมาหรอก มันสู้สุดใจ มันกัดหมดไม่สนหน้าไหนทั้งนั้นนี่คงเป็นทางเลือกเดียวที่ผมมีอยู่ตอนนี้ ได้เวลาจบเรื่องเหี้ยๆ นี่สักทีนะ ไอ้แบล็ค…มังกรเหนือ เป็นชื่อที่รู้จักกันในวงการมาเฟียอย่างแพร่หลาย มีทั้งอำนาจ เงิน ธุรกิจสีเทานับร้อย ทั้งในและต่างประเทศ มีสมาชิกกระจัดกระจายอยู่ทุกพื้นที่ ที่ผมรู้และคุ้นเคยเป็นอย่างดีก็เพราะป๊าไอ้ดินเป็นหัวหน้าใหญ่ของแก๊ง และคนที่เพิ่งวางสายจากผม ก็คือไอ้กร พี่ชายต่างแม่ของมัน ซึ่งได้ตำแหน่งรองหัวหน้าแก๊งไปครองหมาดๆ เพราะไอ้ดินมันไม่อยากเดินสายนี้เ

 “อ่ะ…ซี้ด”“เจ็บด้วยเหรอคะ” ฉันเลิกคิ้วถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ความจริงฉันจงใจกดแรงมือลงไปที่รอยฟกช้ำข้างโหนกแก้มเขาตอนทายานิดหน่อย ก็นึกว่าร่างกายเขาจะทนต่อความเจ็บปวดได้ดีซะอีก เห็นชอบแอบไปตีกับคนอื่นบ่อยๆ น่าโมโหจริงเชียว“ใจร้ายชะมัด” เฮียวาโยบ่นพึมพำ แต่ก็ต้องทนให้ฉันทายาต่อด้วยความจำยอม ส่วนคนอื่นๆ ก็พากันลอบหัวเราะเยาะ ก่อนจะแสร้งหันไปทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อนเพราะสายตาพิฆาตของคนเอาแต่ใจไล่ตวัดมองทีละคน ทีละคน“สรุป เฮียไปกัดกับใครมา” เป็นเฮียยูตะที่เปิดประเด็นและฉันเชื่อว่าทุกคนก็อยากรู้ ตอนถามเขาเดินมานั่งบนโต๊ะกลางในระยะที่จ้องหน้าเฮียวาโยได้พอดีเป๊ะทั้งห้องถูกปกคลุมด้วยความเงียบ ทุกสายตาจับจ้องไปที่คนก่อเรื่องเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ส่วนคนถูกถามกลับกลอกตาไปมาซ้ายทีขวาทีก่อนจะเอื้อมมือหยิบแก้วมาหยิบชงเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะโดยไม่สนใจพวกเราเลยสักนิดน้ำสีน้ำตาลเข้มในแก้วถูกกลืนจนหมดในคราวเดียวและเหมือนจะยังไม่พอ เขายังคงชงเหล้าต่อแ

เฮียวาโยวางฉันลงในท่ายืนหันหลังให้กระจกบานใหญ่ตรงอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ ก่อนจะเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างเชื่องช้า ทีละเม็ด ทีละเม็ดอึกกก///ฉันเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อเสื้อเชิ้ตถูกถอดออกจากร่างกายมาวางพาดไว้ข้างฉันแทน เผยให้เห็นสัดส่วนแข็งแรงกำยำ แบบฉบับคนออกกำลังกายและดูแลตัวเองเป็นอย่างดี สำคัญคือสายตาไม่รักดีมันดันไล่สำรวจแผงอกแกร่งตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบไปหมด กลางอกถูกปกคลุมด้วยไรขนเล็กน้อยตามจุดที่มันควรจะมีไล่มาจนถึงหน้าท้อง และ…ไม่นะ อย่ามองต่ำกว่านั้นฉันเงยหน้าขึ้นในจุดที่พอดีสายตาและหยุดชะงักในทันที เหมือนสติถูกต้อนกลับมาจนครบเมื่อเห็นร่องรอยฟกช้ำหลายจุด เขาต้องเจออะไรบ้างนะตอนที่ออกไปคนเดียวแบบนั้น คงเจ็บน่าดู แต่กลับบอกว่ามันไกลหัวใจเนี่ยนะ บ้าจริง… มือเล็กเอื้อมไปสัมผัสรอยที่ชัดเจดที่สุดตรงแผงอกซ้ายนั้นด้วยความเผลอไผล“อืมมม”เสียงครางในลำคอของคนตรงหน้าทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่มัน...ล่อแหลม และฉันไม่ควรสัมผัสเขาแบบนี้รึเปล่า มือเล็กกำลังถูกดึงกลับเข้าหาตัวเอง แต่…ถูกรั้งด้วยมือเขาส่วนมืออีกข้างเลื่อนประคองสันกรา