Semua Bab ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+): Bab 91 - Bab 100

บทที่ 5 ยังไม่พร้อมธุรกิจเริ่มตึงเครียดขึ้นหลังจบการประเมินไตรมาสที่สอง ธีรภัทร์เรียกประชุมผู้ถือหุ้นทุกคนถึงแผนงานในอนาคต เขาต้องการขยับขยายพื้นที่ทางธุรกิจให้เป็นที่ต้องการของตลาดมากขึ้นแน่นอนว่าอาณาจักรอสังหาริมทรัพย์ที่มีมูลค่าถึงหมื่นล้านกำลังไปได้สวยและเติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดด ภายใต้การบริหารงานของเขา ทำให้แบรนด์หมู่บ้านจัดสรรและคอนโดมิเนียมหรูในเครือของชายหนุ่มได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่องมาเป็นเวลากว่าครึ่งทศวรรษโล่เกียรติคุณมากมายเป็นรางวัลการันตี ทุกเสียงตอบรับต่างกล่าวชื่นชมธีรภัทร์เป็นอย่างมาก ไม่มีใครไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มชื่อดังไฟแรงคนนี้ เขาเป็นที่หมายปองของสาวน้อยสาวใหญ่ ที่ต่างวาดฝันอยากเป็นตัวจริงของผู้ชายที่เพียบพร้อมที่สุดในเวลานี้ทว่า..ธีรภัทร์ไม่เคยยกย่องใครออกหน้าออกตา แม้เขาจะเปลี่ยนคู่ควงบ่อยแต่ก็ไม่เคยประกาศชัดเจนว่ากำลังคบหาดูใจกับใครอย่างจริงจัง ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนแล้วแต่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน เขาไม่ผูกมัดกับใคร อีกทั้งไม่คิดจะยอมให้ใครมาผูกมัดเอาได้ง่าย ๆเพราะการเลือกคู่ครองไม่ได้อยู่ในสารบบที่เขาจะสามารถตัดสินใจเองได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับบิดาผู้

บทที่ 6.2 ผู้หญิงของฉัน“โกรธฉันมั้ย”“คะ?”โกรธเขา โกรธเรื่องอะไร…“ที่ไม่ได้มาหาเลย หลัง..จากวันนั้น”นี่เขากำลังพาเธอย้อนเวลา กลับเข้าไปในช่วงที่หวามไหวที่สุดของชีวิตอย่างนั้นหรือ“มะ ไม่โกรธค่ะ”“โกหก”ธีรภัทร์ยิ้มละไมบนใบหน้า ปากบอกเขาว่าไม่โกรธแต่น้ำเสียงที่เอ่ยออกไปช่างขัดนัก เขาดันตัวเธอออกเล็กน้อยเพื่อมองคนปากแข็งให้ชัด ๆ เต็มตา“ทำไมขิมจะต้องโกหกคะ ขิมรู้ตัวว่าขิมไม่มีสิทธิ์ คุณภีมเป็นใคร ขิมเป็นใคร..”“แล้วเธอเป็นใครล่ะ”ธีรภัทร์แสร้งถามหยอกเย้าคนขี้งอน“ขิมก็เป็นแค่คนอาศัย เป็นแค่คนที่คุณภีมเมตตาช่วยเหลือยังไงล่ะคะ”ตอบสวนทันควัน เมื่อรู้สึกได้ว่าคำถามของเขาเหมือนจะต้องการตอกย้ำสถานะของเธอ“เธอไม่ใช่แค่คนอาศัย เธอเป็นมากกว่านั้น”มือหนาที่เชยปลายคางมนขึ้นเพื่อสบตา รอยยิ้มอบอุ่นที่ไม่ได้เห็นตลอดระยะเวลาสามเดือน ช่างมีความหมายกับหล่อนนักเพิ่งรู้ว่าสามเดือนที่ห่างหายกัน ช่างยาวนานราวสามปีก็วันนี้“เพราะขิมเป็นลูกของพ่อด้วยใช่มั้ยคะ”“นั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่ว่า…”ธีรภัทร์ก้มหน้าเข้าหาจนปลายจมูกโด่งของเขาแตะถูเบา ๆ กับปลายจมูกรั้นของเธอ มือหนาลูบไล้แขนเรียวทั้งสองข้าง แววตาคมที่จด

บทที่ 7.2 บทบาทใหม่ เขมมิกาเอือมระอากับคนพูดไม่รู้เรื่อง ถึงเธอจะอ่อนน้อมถ่อมตนแต่ก็ไม่ใช่หมูในอวยที่จะให้ใครมารังแกได้ มือบางออกแรงกระชากสายกระเป๋าในช่วงจังหวะที่อีกฝ่ายเผลอ เป็นเหตุให้ทั้งสามล้มทับกันไม่เป็นท่า“โอ๊ย! พวกมึงจะมาทับกูทำไมเล่า ตัวยิ่งหนักเหมือนควายอยู่ ลุกออกไปเลย!”จอยตวาดด่าสองเพื่อนซี้ที่มองยังไงก็เป็นได้แค่ลูกไล่ให้หล่อนคอยจิกใช้“อีนังขิม มึงกล้าทำกูเหรอ!”ง้างมือเตรียมจะตบหน้า ทว่าเสียงคุ้นเคยของผู้จัดการประจำร้านดังขึ้นเสียก่อน“มีเรื่องอะไรกัน!”หนุ่มหน้าตี๋ตัวสูงโปร่งเดินมาตรงที่เกิดเหตุพร้อมกับพลอยใส จอยส่งสายตาอาฆาตมองไปยังคนที่เกลียดเบอร์สอง พลอยใสก็สู้กลับ จ้องสายตาเคียดแค้นไม่แพ้กัน“ไม่มีอะไรค่ะพี่ใหม่ จอยก็แค่คุยกับน้องเขาเฉย ๆ”จอยรีบปั้นหน้ายิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“คุยกับผีน่ะสิ!ฉันเห็นนะว่าพี่กำลังหาเรื่องยัยขิม”พลอยใสที่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นไม่ยอม“หาเรื่องอะไรกันน้องพลอย พี่ก็แค่เห็นกระเป๋าของขิมเขาสวยดีเลยอยากลองจับดูก็เท่านั้น แต่ขิมเนี่ยสิ… กลับผลักพี่กับเพื่อน ๆ จนล้มระเนระนาด”จอยทำหน้าเศร้าหวังเรียกคะแนนสงสารจากผู้จัดการหนุ่ม“ตอแห

บทที่ 9 กลืนน้ำลายตนเองร่างเล็กเดินวนเป็นหนูติดจั่นอยู่ภายในห้องน้ำใหญ่ ไม่กล้าออกไปเผชิญกับคนตัวสูงด้านนอก ป่านนี้คงจะนั่งกระดิกเท้ารอให้เธอไปปรนนิบัติก่อนขึ้นเตียงแล้วกระมัง เพราะทันทีที่กลับถึงคอนโดฯ เขาก็อุ้มเธอลงจากรถพาเดินเข้ามาในลิฟต์จนกระทั่งถึงห้องอายแสนอาย ไม่ไว้หน้ากันบ้างเลย ประเจิดประเจ้อที่สุด ถึงแม้ว่าคนที่ได้เห็นท่าทีแบบนั้นจะเป็นคนขับรถส่วนตัวของเขาที่เธอคุ้นชินมาแรมปีก็เถอะแต่เด็กสาวอย่างเธอก็เขินเป็นเหมือนกันนะ...ก๊อก ก๊อก ก๊อกประตูห้องน้ำที่เป็นดั่งป้อมปราการชั้นดีของหญิงสาวถูกเคาะเรียกสามครั้ง ตามมาด้วยเสียงทุ้มลึกที่แค่ได้ยินก็ทำเอาเธอผวาไปทั้งร่าง“ขิม ออกมาได้แล้ว!”ธีรภัทร์ไม่อยากพูดเยอะ เขาให้เวลาเธอทำใจนานนับชั่วโมงเพราะเห็นแก่ความไร้เดียงสา ยอมอดทนนั่งรออย่างใจเย็น ไม่อยากใช้อำนาจที่มีเหนือกว่าบีบบังคับ เกรงว่าจะถูกมองเป็นผู้ใหญ่ใจร้าย แต่ดูเหมือนเด็กน้อยกำลังทำตัวไม่น่ารัก เขาใจดีกับเธอขนาดนี้แล้วยังจะต้องกลัวอะไรอีกเรื่องบนเตียงคือเรื่องธรรมชาติระหว่างชายหญิงสองคนที่มีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน เขมมิกากำลังจะได้เรียนรู้ความรู้สึกหวามไหวที่เขาจะมอบมันให้เ

บทที่ 11 เด็กเลี้ยง หยดเลือดที่ปรากฏอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว คือสิ่งย้ำเตือนว่าตอนนี้เธอไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์อีกต่อไป เขมมิกาไล้ปลายนิ้วแผ่วเบาลงบนรอยเปื้อนจาง ๆ ที่กระจายทั่วเตียง ด้วยเมื่อคืนธีรภัทร์ตักตวงความสุขจากเธอไปหลายครั้ง เขาไม่หยุดแม้ว่าเธอจะหมดแรงเปล่งเสียงครางหวานให้ได้ยิน ชายหนุ่มกระหายคลั่งไคล้การเสพสมจนหน้ามืดตามัว รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นผิวเนื้อขาวผ่องของคนตัวเล็ก เต็มไปด้วยรอยกุหลาบที่เขาตีตราไว้ทั่วเรือนร่าง“หิวมั้ย?”ประโยคแรกที่เอ่ยถามหลังความสัมพันธ์ทางกายจบลง เขมมิกากำผ้าปูแน่น พอเรื่องอย่างว่าจบ ความเขินอายก็ปรากฏบนใบหน้าแดงซ่านอีกครั้งเขาสวมเพียงผ้าขนหนูที่พันกายเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ มือหนาสองข้างขยุ้มผ้าเช็ดเรือนผมที่ยังเปียกลู่ บนแผงอกแกร่งลามมาถึงลอนหน้าท้องแข็งแรงมีหยดน้ำเกาะพราวอยู่ทั่วให้ตายสิ.. เขาจะน่ากินเกินไปแล้วนะ บ้าจริง!คิดอะไรอยู่เนี่ยขิม เป็นคนทะลึ่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน อดทนเข้าไว้..ถึงเขาจะอ่อยแค่ไหนก็เถอะ“ว่าไง… หิวหรือเปล่า”ถามย้ำเมื่ออีกฝ่ายยังคงเงียบ คิ้วหนาขมวดแน่นจนเป็นปม เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่จ้องเขาไม่วางตา ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง