All Chapters of ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+): Chapter 81 - Chapter 90

121 Chapters

บทที่ 18.1 บทส่งท้าย

บทที่ 18.1 บทส่งท้ายสัญญาการจ้างงานหนึ่งปีในฐานะไม้กันหมาถูกฉีกทิ้งยกเลิกไปในที่สุด ด้วยมันไม่มีความจำเป็นใด ๆ อีกแล้ว เพราะความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคนมันมากเกินกว่ากระดาษแผ่นนี้จะเหนี่ยวรั้งเอาไว้มธุราขึ้นเป็นคุณผู้หญิงเต็มตัวแม้ว่างานแต่งอย่างเป็นทางการจะมีขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าก็ตามหล่อนตั้งครรภ์มาได้ห้าเดือนแล้ว ในท้องของหญิงสาวมีทายาทน้อย ๆ ของพ่อเลี้ยงอยู่ เธอรู้ตัวเรื่องนี้ก่อนจะเกิดเรื่องของวิเวียนได้ไม่กี่วันและยังไม่ได้บอกเขาในทีแรก แต่หลังจากความวุ่นวายทั้งหมดจบลงก็ตัดสินใจบอก แน่นอนว่ามันทำให้ชายหนุ่มดีใจมากเขาพาเธอไปฝากท้องและคอยดูแลเป็นอย่างดีไม่ให้ห่าง ถึงขั้นสั่งให้คนงานเปลี่ยนพรมใหม่ทั้งคฤหาสน์โดยใช้เป็นพรมรุ่นล่าสุดที่นุ่มเหมือนเดินอยู่บนปุยนุ่น ด้วยกลัวเธอจะเดินสะดุดหรือหกล้ม“น่ารักแฮะ”ชายหนุ่มพึมพำกับตนเอง สายตาจับจ้องไปยังโทรศัพท์ในมือที่กำลังเปิดหน้าเว็บไซต์แห่งหนึ่งเพื่อดูเสื้อผ้าของเด็กทารก ดวงตาคมเป็นประกายวาววับ ใจจดใจจ่อรอจะเจอลูกน้อยแทบไม่ไหวครืดๆ ครืดๆ‘ลูกว่าเตียงนี้เป็นอย่างไร ชอบไหม แม่จะซื้อไปไว้ให้หลานที่บ้าน’มารดาส่งรูปพร้อมข้อคว
last updateLast Updated : 2025-04-25
Read more

บทที่ 18.2 บทส่งท้าย

บทที่ 18.2 บทส่งท้าย“ถึงเราไม่บอกสักวันเขาก็ต้องรู้ เมย์เลิกกังวลเรื่องคนพวกนี้เถอะนะ พวกเขาทำร้ายเมย์มากแค่ไหน ลืมแล้วเหรอ”“แต่ยังไงเขาก็เป็นคนสนิทกับครอบครัวของพี่ทิมมานานนะคะ การที่ยังเอื้ออาทรต่อกันย่อมดีกว่าอยู่แล้ว จริงสิ วันนี้คุณแม่โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้อยากให้พวกเราเข้าไปกินข้าวด้วยค่ะ พี่ทิมว่างมั้ยคะ”คนตัวเล็กเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ไม่อยากถูกดุเรื่องความใจดีเรี่ยราดอะไรนั่นอีกแล้ว พ่อเลี้ยงชอบบ่นเวลาเธอเอาแต่ถามเรื่องของคนพวกนั้นเป็นประจำ“ว่างสิ เมย์อยากไปหรือเปล่าล่ะ”“อยากไปสิคะ คุณแม่อยู่คนเดียวคงจะเหงามาก เมย์อยากไปหาท่านบ่อย ๆ ค่ะ”หล่อนตอบเสียงหวาน โอบกอดชายคนรักแน่นขึ้นจนเขาต้องดึงตัวเธอมานั่งตัก สองแขนโอบเมียรักเอาไว้“ขอบคุณนะ ที่ไม่เคยโกรธแม่พี่ แถมยังดีกับท่านและคิดถึงท่านตลอดเวลาแบบนี้”“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ แม่ของพี่ทิม ก็เหมือนแม่ของเมย์ ตัวเมย์เองก็ไม่มีพ่อแม่อยู่บนโลกใบนี้ด้วยแล้ว เลยมองแม่ของพี่เป็นเหมือนแม่ของเมย์อีกคนเลยค่ะ”วางมือลงแนบกับอกแกร่งแล้วสบสายตาประสานกัน นับวันความรักที่เขามีให้กับผู้หญิงคนนี้จะยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ หล่อนทั้งใจดี อ่อนโยน และอ่อ
last updateLast Updated : 2025-04-25
Read more

นิยายเรื่อง ห้ามรัก Forbidden Love

นิยายเรื่องใหม่ เนื้อหาไม่เกี่ยวกับเรื่องก่อน เรื่อง ห้ามรัก Forbidden Loveบทนำ ชีวิตต่อจากนี้วินาทีที่เศษเถ้าธุลีถูกโปรยลงบนผืนน้ำ หยาดน้ำตาร้อนผ่าวที่พยายามสะกดกลั้นเอาไว้พลันรินไหลอาบแก้ม ดวงตากลมโตทอดมองกลีบดอกไม้สดค่อย ๆ ถูกสายน้ำกลืนหาย หัวใจบอบช้ำกำลังหลุดลอยไปกับสายลมเจ้าของร่างเพรียวระหงที่สวมเดรสสีขาวแขนยาวยังคงนั่งนิ่งอยู่กับที่ แม้เรือไม้ขนาดใหญ่ที่นำพาทุกคนไปยังกลางแม่น้ำจะจอดเทียบท่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่คนที่ยังจมปลักอยู่ในห้วงอารมณ์แห่งความเศร้ากลับนิ่งเฉย สิ่งเดียวที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอผู้นี้ไม่ใช่หุ่นไร้วิญญาณ..ก็คือเปลือกตาบวมช้ำสองคู่ที่ยังคงกะพริบถี่น้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าร่วงพรูอย่างไม่อาจฝืนกลั้นได้อีกต่อไปเสียงถอนหายใจจากผู้คนที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ดังขึ้นแทบจะพร้อมเพรียงกัน ไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวนหญิงสาวผู้เศร้าโศกที่เอาแต่นั่งมองสายน้ำไหลนิ่งตรงเบื้องหน้า จนกระทั่งคนขับเรือหันไปพูดอะไรบางอย่างกับหญิงวัยกลางคน หล่อนพยักพเยิดให้คนที่เหลือไปรอที่ศาลาท่าน้ำ ก่อนเบือนสายตาเหนื่อยหน่ายปนเอือมระอาไปยังบุตรสาวที่นั่งเลื่อนลอยอยู่บนเรือแก้มเนียนขาวเปรอะไปด้วย
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 1.1  ราคาที่ต้องจ่าย

บทที่ 1.1 ราคาที่ต้องจ่ายเขมมิกากลับมาบ้านด้วยความรู้สึกโหวงเหวง สายตาคู่สวยมองไปรอบ ๆ บริเวณที่เต็มไปด้วยความทรงจำของเธอกับพ่อ สวนหย่อมหน้าบ้านที่เราสองคนพ่อลูกมักชอบปลูกต้นไม้ด้วยกันในวันหยุด ห้องโถงกลางบ้านที่มีโซฟาตัวยาวอยู่หน้าทีวีขนาดใหญ่ ภาพที่เธอและพ่อนั่งดูหนังเรื่องโปรดด้วยกัน เสียงหัวเราะของพ่อที่ดังข้างหู ความรู้สึกพวกนั้นมันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ความจริงแล้ว......ความสุขในวันวานนั้นผ่านมาเป็นแรมปีแล้ว ก่อนที่พ่อของเธอจะตรวจพบว่าเป็นมะเร็งตับระยะสุดท้ายบ้านหลังนี้เงียบเหงาไม่เหมือนเคย มองไปทางไหนก็อบอวลไปด้วยความเศร้า เอกสารยึดทรัพย์ของทางธนาคารติดอยู่ที่ประตูรั้วเหล็กหน้าบ้าน แน่นอนว่านั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุดของความอัปยศอดสู ยังมีจดหมายทวงหนี้อีกหลากหลายฉบับที่เธอเก็บมาวางไว้บนโต๊ะเขมมิกานั่งกอดกรอบรูปของพ่อที่นำกลับมาจากหลังโปรยอัฐิด้วยหัวใจบอบช้ำ โลกใบนี้ไม่น่าอยู่อีกต่อไป ถ้าเลือกได้ก็อยากจะตายตามบิดาไปเสีย แต่การกระทำเช่นนั้นไม่ใช่หนทางที่นำไปสู่ทางออกที่แท้จริง พ่อไม่ได้เลี้ยงให้เธออ่อนแอถึงขนาดคิดฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง ท่านสอนให้เธอเข้มแข็งอยู่เสมอ“พ่อ
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 1.2 ราคาที่ต้องจ่าย

บทที่ 1.2 ราคาที่ต้องจ่ายคอนโดมิเนียมหรูย่านใจกลางเมืองติดริมแม่น้ำเจ้าพระยาคือสถานที่ในฝันของนักลงทุน ภายในได้รับการตกแต่งจากมัณฑนากรชั้นเลิศระดับโลก ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ความโออ่าสมฐานะของผู้พักอาศัยเขมมิกาเดินตามหลังธีรภัทร์เข้ามาในลิฟต์ส่วนตัวสีทองเงาวับ วินาทีที่ลิฟต์หยุดและประตูเปิดออกก็พบกับทางเดินหรูหราที่เชื่อมต่อกับห้องโถงขนาดกว้างขวาง ความแตกต่างระหว่างคนรวยกับคนจนใครว่ามีเส้นบาง ๆ กั้นอยู่ ไม่จริงเลยสักนิดมันแทบจะอยู่คนละโลกใบเดียวกันเสียเลยด้วยซ้ำหน้าเล็กก้มลงต่ำเล็กน้อย มองสภาพซอมซ่อ แลดูเสื้อผ้าและรองเท้าผ้าใบราคาถูกที่ได้มาจากแผงลอยทางเท้าของตน“พอจะอยู่ได้มั้ย”เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังพาเธอเดินทัวร์ครบทุกซอกทุกมุม“ยะ อยู่ได้ค่ะ มันดีเกินไปด้วยซ้ำค่ะ”แววตาเป็นประกายกวาดมองไปรอบ ๆ ห้องพักหรูอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มซีดเม้มเข้าหากันแน่น ก่อนจะเอ่ยถามออกไป“ฉันขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ยคะ”“ว่ามาสิ”ธีรภัทร์พยักหน้า สังเกตจากดวงตากลมโตก็รู้ทันทีว่าอาจจะต้องคุยกันยาว ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างบนโซฟากลางห้องโถง แขนแกร่งซ้ายวางพาดไปตามความยาวพนักโซฟาสีเทาเข้มหนังบุ สายตาคู่คมเช
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 2.1 ห้ามรู้สึก

บทที่ 2.1 ห้ามรู้สึกห้ามเธอรู้สึกอะไรกับเขา…งั้นหรือ ?อยากจะย้อนถามเหลือเกินว่าแล้วทำไมเธอจะต้องรู้สึกอะไรกับเขาด้วยล่ะ ในเมื่อเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน การที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี่ก็เพราะบิดาฝากฝังเอาไว้กับเขา และผู้เป็นพ่อก็คงตระหนักดีแล้วว่าการมีเขาเป็นผู้ดูแลนั้นเป็นเรื่องดีที่สุดแล้วณ เวลานี้..“ทำไมทำหน้าแบบนั้น หรือไม่ชอบวิธีเก็บค่าเช่าของฉันเหรอ”ธีรภัทร์เอ่ยถามหยอกเย้า แววตาที่หล่อนใช้มองเขามันคาดเดาได้ไม่ยากนักหรอก นอกจากเรื่องธุรกิจแล้วความสามารถพิเศษอีกหนึ่งข้อที่ธีรภัทร์มี ก็คือการมองคนได้อย่างทะลุปรุโปร่งใครดีใครเลว ปลอมหรือแท้ธีรภัทร์กล้าพูดอย่างเต็มปากว่าเขามองออกแทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ เฉกเช่นกับสาวน้อยตรงหน้าที่สายตาของหล่อนปกปิดไม่มิดว่าไม่พอใจคำพูดของเขา“เปล่าค่ะ”ถึงไม่ชอบก็ต้องปฏิเสธเอาไว้ก่อน นาทีนี้เธอต้องรู้จักอยู่ให้เป็นเย็นให้พอ อะไรยอมได้ก็ต้องยอม ไม่อยากมีปัญหาในช่วงที่ชีวิตกำลังแพแตกธีรภัทร์อมยิ้ม ปากบอกเปล่าแต่แววตากลับมีคำถามมากมาย“เอ่อ..ประทานโทษนะคะ”เขมมิกาใช้สายตาบอกเป็นนัย ๆ ให้เขาถอยห่างจากร่างของเธออยู่ใกล้กันมากเกินไปแล้ว หัวใจดวงน้อยพานจะข
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 2.2 ห้ามรู้สึก

บทที่ 2.2 ห้ามรู้สึก1 ปีต่อมา…ประโยคที่ผู้คนชอบพูดกันว่า กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เห็นทีจะจริงอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะตอนนี้เขมมิกาได้ก้าวขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ปีสอง ที่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าก็จะย่างเข้าสู่การเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สาม นับเป็นช่วงรอยต่อที่เข้มข้นของการร่ำเรียนอย่างหนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ต้องคอยเป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้กับเพื่อนสาวคนสนิท“ทำไมมันยากแบบนี้วะแก ฉันว่าฉันไม่ไหว”‘พลอยใส’ ที่พยายามทำความเข้าใจกับวิชาที่หินที่สุดของเทอมนี้ถึงกับยอมแพ้ หล่อนวางปากกาแล้วซบหน้าลงบนโต๊ะไม้ใต้ตึกคณะ เอาหน้าผากโขกกับโต๊ะระบายความอัดอั้นตันใจ“ยัยพลอย ทำแบบนี้อีกแล้วนะ เงยหน้าขึ้นมาเดี๋ยวนี้”เขมมิกาจับใบหน้ากลมตุ้ยของเพื่อนให้เงยขึ้น พลอยใสเบะปากทำท่าจะร้องไห้ซึ่งภาพดังกล่าวเขมมิกาเห็นจนชาชิน…“พอเลยจ้ะแม่ดาราเจ้าบทบาท บีบน้ำตาเพื่อให้ฉันเลิกสอนไวขึ้นน่ะสิ”เขมมิกาไม่หลงกลง่าย ๆ อีกแล้ว“เปล่าเสียหน่อย”พอถูกจับไต๋ได้ก็เสียงอ่อย น้ำตาที่ทำท่าจะไหลอยู่รอมร่อหายวับทันที เขมมิกาส่ายหน้าเอือมระอาพลางถอนหายใจ“ก็ตั้งใจทบทวนอีกสักหน่อย เดี๋ยวก็ทำข้อสอบได้แล้ว”เขมมิกาพยายามจะเชียร์อัพเพื่
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 3 เด็กดื้อ

บทที่ 3 เด็กดื้อหลังจากแยกย้ายกับพลอยใสเขมมิกาก็ขับรถกลับคอนโดฯ ทันที หล่อนไม่ได้แวะที่ไหนต่อ ด้วยธีรภัทร์ส่งข้อความมาบอกว่า..วันนี้จะมาทานมื้อค่ำด้วย แต่อาจจะเลทสักสองชั่วโมงเพราะเขาติดภารกิจรับรองลูกค้า VVIP ของบริษัทฯหน้าที่การงานของเขาเรื่องเวลามักไม่แน่นอน ทุกอย่างต้องเผื่อเวลาเอาไว้เสมอ ด้วยไม่อยากให้เขาต้องมานั่งรอนาน ๆ เขมิกาจึงเข้าครัวทำอาหารรอเขาตั้งแต่เนิ่น ๆเมนูเด็ดของค่ำคืนนี้ก็คือ สเต๊กเนื้อพรีเมียม ที่เธออุตส่าห์เข้าคอร์ส เรียนเพื่อชายหนุ่มโดยเฉพาะ ด้วยมันเป็นเมนูโปรดของเขา ชนิดที่ว่าให้กินมันทั้งสัปดาห์เขาก็ไม่บ่น ดวงตากลมเหลือบไปมองขวดไวน์แดงที่หมักบ่มมาอย่างดี ก่อนจะหันกลับมาโฟกัสตะกร้าผักตรงหน้าอีกครั้งฮืมม..เสียงฮัมเพลงดังคลอไปทั้งพื้นที่ห้องครัว บ่งบอกถึงอารมณ์ของเจ้าของเสียงหวานนั้นว่ากำลังมีความสุขมากขนาดไหนร่างสูงในชุดสูทสีกรมท่าแบรนด์ดังเดินเข้ามาเงียบเชียบและหยุดยืนมมองคนตัวเล็กที่กำลังสาละวนกับการเตรียมผักสลัดเสียงหวานใสดุจระฆังแก้วของหล่อนช่วยให้ความเหนื่อยล้าของเขาหายเป็นปลิดทิ้ง ธีรภัทร์ถอดเสื้อสูทวางพาดที่พนักโซฟาห้องรับแขก มือใหญ่ปลดเนกไทออกจากลำ
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 4.1 ลงโทษ

บทที่ 4.1 ลงโทษ ถูกลงโทษอย่างนั้นเหรอ!!เขมมิกาไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เธอหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเรียวขาถูกมือหนาสัมผัสลูบไล้มากขึ้น เขาป่ายปัดฝ่ามือร้อนระอุใกล้กับจุดอ่อนไหวต่อความรู้สึก ปลายนิ้วแกร่งเกี่ยวขอบแพนตี้ตัวบางจิ๋วที่ปกปิดความงดงามเอาไว้ ไต่สัมผัสนิ้วไล่ไปตามขอบชั้นใน ราวกับจะแกล้งให้เธอหัวใจวายตายรอยยิ้มร้ายแฝงความหื่นกระหายปรากฏบนเครื่องหน้าหล่อเหลา“คุณภีม ขิมขะ…”เธออยากจะพูดแต่ริมฝีปากมันสั่นไปหมด ต้องพยายามตั้งสติแล้วกลั้นใจพูดออกไป“ขิมขอโทษค่ะ ขิมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ปล่อยขิมเถอะนะคะ”เนื้อตัวสั่นเทิ้มไม่ต่างอะไรกับเสียงหวานใสที่ละล่ำละลักบอกด้วยความหวาดหวั่น“เธอละเมิดกฎเหล็กระหว่างเรา ยังไงก็ต้องถูกลงโทษ”ธีรภัทร์บอกพลางมองเธอด้วยสายตานิ่งดุในเมื่อเขาคาดโทษเด็กดื้อเอาไว้แล้ว ต่อให้อ้อนวอนขอความเมตตา เขาก็ยอมให้เธอไม่ได้จริง ๆ ที่ทุกอย่างมันดำเนินมาถึงจุดนี้เป็นเพราะว่าเธอทำผิดกฎตั้งแต่แรก“คุณภีมจะลงโทษขิมยังไงคะ”คำถามอาจฟังดูอาจธรรมดา แต่กับคนที่อยากลิ้มลองเนื้อหวานใจแทบขาดอย่างธีรภัทร์ ได้ยินแบบนี้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกยั่ว
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more

บทที่ 4.2 ลงโทษ

บทที่ 4.2 ลงโทษ“คุณลงโทษขิมด้วยวิธีนี้หรือคะ”ถามออกไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ หยดน้ำตาไหลรินออกจากหางตากลมโต“ใช่…”ธีรภัทร์ตอบโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา เขางอนิ้วชี้เกลี่ยเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ใกล้เพียงแค่ฝ่ามือกั้น เขาเห็นทุกความอ่อนไหวผ่านกระบอกตาผ่าวร้อนของคนใต้ร่าง เสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาวกรีดลึกลงไปในหัวใจแกร่งเขากำลังพ่ายแพ้......แต่ต้องแสร้งทำเหมือนว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไร“หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้!”น้ำเสียงเข้มดุตวัดห้วน ปกปิดความรู้สึกส่วนลึกของตัวเองด้วยการตีหน้าขรึมใส่หญิงสาวที่ตนเพิ่งรังแกไปหมาด ๆธีรภัทร์ผละตัวออกห่างจากร่างบาง ไม่ลืมจับกระโปรงพีทคลุมขาเรียวของเธอเอาไว้ เกรงว่าความงดงามที่เขาเพิ่งเข้าสำรวจจะนำพาอารมณ์กระหายรักมาให้ตื่นเพริดอีกครั้ง ถึงคราวนี้มันคงมากกว่าการใช้นิ้วปรนเปรอ เขมมิกาไม่เข้าใจอารมณ์คลั่งร้อนของเขา เธอไม่มีทางรู้ว่าเขาต้องอดทนอดกลั้นมากแค่ไหนเขาเป็นผู้ชายดิบห่ามคนหนึ่งที่มีอารมณ์ปรารถนารักอยู่เต็มเปี่ยม ภายใต้กางเกงสแล็คเนื้อดีกำลังปกปิดความต้องการของตัวตนแข็งกร้าว มันร่ำร้องอยากจะออกมาสัมผัสเธอใจแทบขาด แต่เขาไม่อาจทำแบบน
last updateLast Updated : 2025-04-28
Read more
PREV
1
...
7891011
...
13
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status