Semua Bab เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ: Bab 11 - Bab 20

“พี่วินไม่ต้องบอกให้แพงเลิกยุ่งหรอกค่ะ แพงเองก็ตั้งใจว่าจะเลิกรับงานกับพี่มาร์คอยู่แล้วเหมือน” “มึงหมายความว่าไง ทำไม กูทำไม่ถึงใจเท่าไอ้วินหรอ” “เรื่องนั้นแพงเปิดเผยข้อมูลลูกค้าไม่ได้หรอกนะคะ แต่แพงบอกได้แค่ว่าพี่แม่งโคตรประสาทแดกเลยว่ะ เอาเสร็จจ่ายก็จบกันไปโวยวายทำไมอ่า เป็นอะไรก่อนเอ่ย เรามันก็มั่วพอ ๆ กันนั้นล่ะ” “มึงด่ากูเหรอ พูดแบบนี้หมายความไง” “พี่วินเอาคีย์การ์ดขึ้นไปบนห้องแพงก่อนเถอะค่ะ” “แต่แพง..” “พี่ทำธุระเสร็จค่อยลงเอากุญแจมาให้แพงก็ได้ค่ะ” เธอรู้ว่าพี่วินที่ปวดท้องน่าจะไม่ไหวแล้วจึงเอากุญแจห้องไปให้ก่อน ส่วนอีกคนด้วยนิสัยแล้วเธอต้องต่อล่อต่อเถียงอีกสักพักจนเขาทนไม่ไหวไปเอง “มึงแม่งใจร้ายจังเลยว่ะแพง กูขอให้มึงมีกูแค่คนเดียวมันทำยากขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ เงินที่ให้มันไม่พอเลยใช่ไหม แม่งเอากับกูเกือบทุกวันกระหรี่เบอร์ตองยังได้น้อยกว่ามึงอีกมั่งกูว่า” “สติค่ะ! เราไม่ได้เป็นอะไรกันเนอะ พี่จะเอาใครแพงจะเอาใครมันก็ไม่เกี่ยวกันค่ะไม่ต้องอิน” “มึงพูดเหมือนกูไปมีคนอื่น กูก็เอาแค่กับมึง สองปีมานี้กูเอากับใครที่ไหน” “เหอะ! ลมปากผู้ชายอ่าเนอะ” “มึงบอกกูมาดีกว

“ฮื่อ ขนาดพี่ยังแหกกฎคนอื่นมันอาจจะทำแบบพี่ก็ได้คะ ฮึ” “กูจะไม่ให้มันได้มีโอกาสแบบนั้นอีกแน่นอน ถ้ากูเห็นว่ามึงเอาใครอีกกูจะกระทืบพวกมันให้จมตีนกูเอง มานี้! อย่าดิ้นดิ แพงกูแทงไม่ถนัดนิ่ง ๆ หน่อย ถางขาดี ๆ ” “มะ ไม่นะคะพอได้แล้วแพงเจ็บไปหมดแล้ว ว้าย!” หลังจากนั้นเขาก็ต่ออีกไม่รู้ว่ากี่รอบจนเธอเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย ใครจะคิดว่าเธอตื่นมาอีกครั้งเกือบจะห้าทุ่ม นี้เธอกับเขากำลังสร้างสถิติใหม่เลยรึเปล่านะ เธอรู้สึกว่าร่างกายเจ็บไปหมดยิ่งเป็นตรงกลางช่องรักแล้วนั้นไม่ต้องพูดถึงว่ามันปวดร้าวแค่ไหน เธอพยามตะเกียตะกาย ลงจากเตียงและแทบจะคลานเข้าห้องน้ำพอเข้าห้องน้ำเสร็จเธอก็เปิดมือถือออกมาปรากฏว่าทั้งน้องชายเธอและเพื่อน ๆ ต่างก็โทรหาเธอเกือบจะห้าสิบสาย เธอตัดสินใจโทรหาน้ำค้างทันที “แพงแกอยู่ไหนเนี่ย ทุกคนเป็นห่วงแกจะตายอยู่แล้วนะ” “ฮื่อ น้ำอย่าเพิ่งถาม แกมารับฉันหน่อย เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นไปให้นะมาคนเดียวนะอย่าเพิ่งบอกใครฮึฮื่อ” “แกร้องไห้ทำไมว่ะแพง เอ่อ ๆ รีบส่งมาเลย” ติ้ด พอได้ยินเสียงเพื่อนของเธอ เธอก็แทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว แต่ถ้าเธอเสียงดังคนบนเตียงก็อาจจะตื่นขึ้นมาอีกก็ได้

ณ บ้านที่กำแพงเพชร แพงเธอมาถึงบ้านที่ต่างจังหวัดลักษณะบ้านที่ต่างจังหวัดก็เป็นบ้านไม้ชั้นบนชั้นล่างเป็นปูนทาสีสันสดใสกระเบื้องลายดอกไม้ ซึ่งในหมู่บ้านต่างจังหวัดลักษณะก็จะคล้าย ๆ กันอาจจะมีแตกต่างตรงกำแพงรั้วบ้านบางหลังที่กั้นอยู่ แต่ด้วยความที่บ้านข้าง ๆ เป็นบ้านของลุงป้าน้าอาของเธอละแวกนี้จึงไม่ได้มีรั้วมากันระหว่างบ้านแต่ละหลังของญาติเธอ บรรยากาศค่อนข้างที่นี้จะเย็นสบายไม่ร้อนไม่หนาวมากเหมือนที่กรุงเทพเท่าไหร่ “ อ้าวหนูพะแพงมาแล้วเหรอลูก สุดหล่อของน้าแป๊บเดียวพีพีโตเป็นหนุ่มแล้ว เห็นมั้ยตาแก่” “ จริงด้วย หนูพะแพงก็สวย พีพีก็หล่อ เด็กบ้านนี้หน้าตาดีทั้งบ้านเลยเนอะ” ฮ่า ฮ่า “ สวัสดีค่ะน้าพร อาชัย” “ จ้าแล้วนี่ใครไปรับพวกเราเนี่ย” “ลุงพีทครับ” “ หลานใครวะเนี่ยมากันแล้วหลาน ๆ ป้า ” “ สวัสดีค่ะป้าดา/สวัสดีครับคุณป้าดาสุดสวย” “จ้า ดีจังเลย วันนี้บ้านใหญ่คนเยอะหน่อย ๆ พอดีบ้านลูกเมียน้อยเขามากันแล้ว พวกหลาน ๆ ไปนอนบ้านป้านะจะได้ไม่อึดอัดกัน” “เอ่อ ก็ได้ค่ะ แล้วคุณย่าอยู่ไหนคะพวกเรายังไม่ได้สวัสดีกันเลยค่ะ” “ ย่าเราอยู่โรงพยาบาลพรุ่งนี้ค่อยไปเยี่ยมก็แล้วกันนะลูก

หลายวันต่อมา ณ ร้านบาร์ละมุน “เอาชน!” เฮ้ “วันนี้บรรยากาศดีเนอะว่าไหมแพง” “อืม คนคึกคักดีเนอะวันนี้” “แพงอาการเป็นไงบ้างดีขึ้นยัง” “เราดีขึ้นแล้วโต้ไม่ต้องกังวลใจไป ตอนนี้เราดื่มได้สบายมาก เอา ยกดิยก” “วันนี้เราขับรถเองทุกคนเต็มที่เลยนะ” “ขอบคุณนะผัก ถ้างั้นมาพวกเราใส่มันให้สุด ๆ เลยแล้วกัน ไหน ๆ ก็มีคนขับรถแล้ว” ฮ่า ฮ่า ขณะที่บรรยากาศคึกคักหนุ่มสาววัยรุ่นกลุ่มใหม่ก็เข้ามายังร้านบาร์แห่งนี้ “ทำไมต้องมาร้านนี้ด้วยอ่า เราไม่ชอบเลย ดูบรรยากาศออกจะน่าเบื่อ” “เค้กก็รู้นิว่าไอ้มาร์คมันมาเพื่ออะไร” “แล้วเมื่อไรวินกับมาร์คจะหายงอนกันสักทีอ่าแม็ก เราเห็นแล้วรู้สึกอึดอัดใจนะ สรุปแล้วพวกเขาสองคนทะเลาะอะไรกัน” “เราก็ไม่รู้เหมือนกัน” “จะมีอะไรได้ ถ้าให้เราเดาก็คงเป็นเพราะยัยแพงนั้นล่ะ สงสัยจะแย่งกันซื้อมั่ง” “โบว์เราว่าเธอไม่ควรออกความเห็นนะเรื่องนี้ เลิกพูดแบบนั้นได้แล้วมันไม่น่ารักเลยนะ ” “ทำไม! แม็กเองก็เคยซื้อมันอย่างงั้นเหรอ” “จะบ้าเหรอโบว์อย่างี้เง่าได้ป่ะ” “ทะเลาะอะไรกันอีกสองคนนี้” “มาสักทีไอ้มาร์คไอ้ห่า รีบ ๆ นั่งเลยมึง” “เป็นไงบ้างมาร์คฝึกงา

“พี่ขอชั่วโมงละ1,000 บาท ไม่รวมค่าเอกสารประกอบการเรียนนายไหวไหม” คนที่เรียนมหาลัยระดับนี้แล้วน่าจะมีตังค์ อีกอย่างเธอก็เพื่อใจว่าให้เขามองว่าราคาแพงแล้วไปจ้างคนอื่นสอนแทน ดูเป็นการรักษาน้ำใจอาจารย์ด้วยเพราะเด็กนี้ปฏิเสธเธอเอง “ได้ครับ งั้นผมซื้อคอร์สก่อนเลย 15 ชั่วโมงได้ไหมครับ เอ่อพอดีมีเพื่อนผมก็อยากเรียนด้วยแต่ฐานะเธอไม่ค่อยดีเท่าไร พี่แพงพอจะช่วยสอนเพิ่มได้ไหมครับ ส่วนค่าชีทผมจ่ายเอง แต่ถ้าจะให้ผมจ้างพี่ผมไม่น่าจะไหว แฮร่ ๆ ” “เอาสิ ฉันไม่มีปัญหาค่าเอกสารนายก็จัดการแล้วกันถือว่าช่วย ๆ กัน” “ครับ” “หึ ๆ เอาตามนี้นะ ขอบใจเธอมากนะพอใจที่ยอมช่วยหลานชายอาจารย์ อาจารย์เชื่อมั่นในตัวเธอ” “ค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะอาจารย์” “ผมไปส่งเองครับ ขอบคุณอานะครับที่แนะนำติวเตอร์ที่ทั้งสวยทั้งเก่งมาให้ผม” “ไปเถอะกลับบ้านดี ๆ ” “ครับ” หลังจากบอกลาอาจารย์พวกเขาก็เดินคุยกันระหว่างทางที่มาตึกคณะนิติศาสตร์ “พี่จำผมไม่ได้เหรอ ผมก็ป้วนเปี้ยนอยู่ที่คณะออกบ่อย” “เอ่อ..ขอโทษทีนะพี่ไม่ค่อยจำหน้าคนแปลกหน้าเท่าไรนะ แต่ต่อไปน่าจะจำได้แน่ ๆ ” “มีแบบนี้ด้วยเหรอครับผมออกจะหล่อ ก็ได้ครับถือ