All Chapters of เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ: Chapter 31 - Chapter 40

ณ ร้านดอกไม้ “แพงให้เราไปเป็นเพื่อนไหม” “วันนี้ออเดอร์เยอะผักช่วยคุณแม่อยู่ที่นี้เถอะเราไปคนเดียวได้” “แต่มันเยอะนะแพงไหวหรอ” “เอาน่าเราพอจะเข้าใจแล้วเชื่อใจเรานะผัก” “แต่..” “ไม่ต้องแต่อะไรทั้งนั้นแล้วผัก เราไม่มีเวลาแล้วแม่คะเดี๋ยวแพงไปส่งดอกไม้ก่อนนะคะ” “หนูไหวใช่ไหมน้องแพง ขอโทษทีนะปกติออเดอร์ก็ไม่เยอะขนาดนี้แม่ไม่น่าลืมออเดอร์เลยจริง ๆ ” “ไหวค่ะ แค่จัดห้องประชุมเองคุณแม่กับผักก็สู้ ๆ นะคะถ้าหนูเสร็จแล้วจะรีบกลับมาช่วยค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะเดี๋ยวจะจัดไม่ทันงาน” “จ้า ๆ แม่ฝากด้วยนะลูก” “เรารบกวนแพงหน่อยนะถ้ามีอะไรก็รีบโทรมาบอกเรานะ” “อื้ม เราไปล่ะบาย” เนื่องจากวันนี้แม่ของผักกาดลืมออเดอร์งานเลี้ยงผู้ใหญ่คนหนึ่ง จึงทำให้ผักกาดต้องอยู่ช่วยแม่ ส่วนเธอจึงอาสาไปจัดดอกไม้ที่งานห้องประชุมในบริษัทแห่งหนึ่งคนเดียวเพราะงานไม่ได้ใหญ่มากอีกอย่างเธอก็จัดซุ้มดอกไม้มาจากร้านแล้วเธอจึงเรียกรถให้ไปส่งที่โรงแรม พอถึงโรงแรมเธอก็รีบจัดการขนของลงรถเข้าไปที่ห้องประชุมดังกล่าวทันที “ทำไมไม่รับสายนะ” “หึ! คนอื่นเขามีงานมีการทำไม่ใช่เอาแต่เที่ยวเล่นเหมือนแกนะเข้าไปเตรียมงานได้แ

“เราว่าพวกเราเข้าเรียนกันได้แล้วนะ จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้วเนี้ย” พอผักกาดเห็นว่าบรรยากาศเริ่มไม่ดีเธอจึงเปลี่ยนเรื่องและไม่อยากให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้ ซึ่งหลังจากที่โต้รู้ว่าเธอกับไปคุยกับพี่เขาโต้ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรและรู้ตัวเองว่าเขาคงไม่มีสิทธิที่จะได้ใจเธออีกต่อไปแล้ว หลังจากเรียนเสร็จเธอก็รีบบอกลาเพื่อน ๆ แล้วลงจากตึกและมาหาเขาที่รออยู่ลานจอดรถของคณะทันที เพื่อนของเธอก็ได้แต่มองการกระทำของเธอ ส่วนโต้ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาเขารู้สึกว่าครั้งนี้เธอจะไม่มีทางมาเป็นคนของเขาได้เลย “รอนานไหมคะ” “ไม่ครับแค่ 30 นาทีเองนี้พี่ซื้อหมั่นโถวมาให้ด้วยนะ แพงกินลองท้องไปก่อนเดี๋ยวเราค่อยไปกินข้าวทีหลังเนอะ” “หือ..แปลกจังปกติไม่เคยเห็นซื้ออะไรแบบนี้มาให้แพงเลยนะคะมีแผนอะไรรึเปล่าคะเนี่ย” “ไม่มีครับ แค่ตอบแทนที่แพงมาเป็นเพื่อนพี่เฉย ๆ จะมาใส่ร้ายกันแบบนี้ไม่ได้นะ” “ก็ได้ค่ะแพงเชื่อพี่มาร์คก็ได้ ขอบคุณนะคะ” เธอยิ้มออกมาก่อนจะเปิดกล่องหมั่นโถวกินระหว่างทางอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนเขาที่รู้สึกขอบคุณพี่ชายของเขาที่หยิบหมั่นโถวให้เขาเอาไปฝากเธอใครจะคิดว่าแค่เอาขนมธรรมดามาฝากเธอ เธอจะยิ

“ถ้าไม่หยุด อดโบนัสปีนี้ทั้งคู่” “แกพูดบ้าอะไรของแกเจ้าไมค์ พี่เขาแค่แกล้งเฉย ๆ จริงจังไปได้” “เหอะ ๆ เปลี่ยนสีเลยเนอะพี่มาร์ค” “เลิกเล่นได้แล้ว ฉันไปอาบน้ำก่อนน้องแพงก็รีบเช็ดตัวให้แห้งนะเดี๋ยวจะไม่สบาย” “นี้! พี่คิดอะไรกับแพงป่ะเนี้ย” เพี๊ยะ! “โอ้ย ดีดหน้าผากผมทำไม” “เพื่อเซลล์สมองฝั่งความดีแกมันจะไหลเวียนขึ้นมาบ้าง” “เชอะ! ผมก็แค่หวงเอง” เขาทำหน้ามุ้ยเป็นเชิงงอนและแสดงท่าทางชัดเจนว่าหวงเธอ ส่วนเธอที่ค่อนข้างเกรงใจพี่ชายเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ก้มหน้าก้มตาไม่มองพี่เขา เพียงแต่อมยิ้มและพยักหน้ารับไว้เท่านั้น พอพี่ชายเขาเดินไปพวกเขาที่ทานอาหารกันเสร็จก็แยกย้ายขึ้นห้องของตัวเองทันที หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอกำลังนั่งเป่าผมให้แห้งอยู่นั้น เขาที่เพิ่งออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูตัวเดียวก็อาสาเป่าผมให้เธอ เธอที่มองเขาผ่านกระจกก็จ้องไปที่ใบหน้าและท่าทางของเขาก่อนจะเลื่อนสายตามองไปที่ หุ่นล้ำ ๆ และมองต่ำลงไปเรื่อย ๆ เธอเริ่มคิดเตลิดไปเรื่องอย่างว่า ใจเธอก็เริ่มเต้นแรงขึ้นมาเธอกลืนน้ำลายไปหลายอึก “มองขนาดนั้น พี่คิดนะว่าแพงกำลังหิวพี่อยู่” “แล้วพี่ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยค

หลังจากเธอที่เดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียว ระหว่างที่ทุกคนนั่งอยู่ในห้องสัมมนา เธอเลือกเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ริมสุดของอาคารทำให้เธอต้องเดินมาไกลพอสมควร ทว่าจู่ ๆ ก็มีผู้ชายสูงวัยอายุประมาณ 55 ปี ตัวอ้วนพุงย้อยผิวขาวท่าทางเหมือนพวกกตาแก่ตัณหากลับ เดินมาขวางทางเดินเธออยู่ เธอขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะมองหน้าผู้ชายสูงวัย “คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” “น้องสาว หนูมาฝึกงานหรือเปล่าทำไมพี่ไม่คุ้นหน้าเลย” “อ่อ เปล่าค่ะแค่มาช่วยงานรุ่นพี่ที่มหาลัยเฉย ๆ ค่ะ” “ช่วยงานแบบไหนหรอ พอดีพี่สนใจอยากจะให้น้องไปช่วยบ้าง พี่ต้องติดต่อน้องผ่านใครไหม” “ขอโทษคุณลุงด้วยนะคะ หนูไม่ได้รับงานแบบนั้นค่ะ” “หึ เรียกลุงเลยหรอหนู ฟังแล้วมันปวดใจเรียกพี่จะดีกว่านะ หนูอย่าหลอกพี่เลยไม่ต้องแอ๊บหรอกมีคนบอกพี่มาว่าน้องรับงาน เรทเท่าไรพี่ไม่เกี่ยงยิ่งถ้าเป็นวีไอพีด้วยพี่สู้ราคาได้นะ” “ขอโทษนะคะ รบกวนถอยออกไปด้วยค่ะ” ชายสูงวัยที่พยายามเดินเข้ามาใกล้เธอจนเธอต้องถอยไปจนติดกับกำแพงด้วยความหวาดกลัวและกำลังงงงวยว่าเขาทำไมถึงกล้าทำอะไรแบบนี้ในสถานที่แบบนี้ด้วย “เห้ย! ทำอะไรวะ!” “พี่มาร์ค” “เจ้านาย ขอโทษครับ” “คนของกูใครใ

“พี่แมธผมกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มเลยนะ” “หรือแกจะไม่ช่วยฉันก็ได้นะ” “ไม่ต้องมาส่งสายตาดุ ๆใส่ผมขนาดนั้นก็ได้ครับ ยังไงผมก็ต้องช่วยอยู่แล้ว แค่อยากจะบ่นให้ฟังเฉย ๆ ” “ดี ไว้ฉันจะตอบแทนแล้วกัน ชิปปี้คะ นี้ลุงมาร์คค่ะ วันนี้หนูอยู่กับลุงมาร์คก่อนนะคะ” “ค่ะ แล้วพ่อแมธจะไปไหนคะ แล้วแม่ของปี้ล่ะทำไมแม่ไม่มาอยู่กับปี้คะ” “หื้ม..พ่อแมธ! เอาดี ๆ พี่แมธพี่จะเซอร์ไพรที่บ้านแบบนี้ไม่ได้นะครับ” “หุบปากนายได้แล้วมาร์ค แล้วพูดกับเด็กให้มันเพราะ ๆ ด้วยนะ อย่าให้ฉันได้ยินว่าเธอพูดคำหยาบ” “ หึ หึ ครับพ่อแมธ” “ชิปปี้คะพอดีว่าวันนี้แม่ของชิปปี้ต้องช่วยพ่อทำงานจนดึกเลยครับ ฉะนั้นวันนี้ชิปปี้ต้องนอนที่นี้และเป็นเด็กดีของลุงมาร์คนะคะ” “งื้อ..ก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้พ่อแมธต้องรีบมารับหนูนะคะ หนูจะรอค่ะ” “ได้ค่ะ วันนี้หนูเก่งมากดังนั้นห้ามดื้อหรืองอแงกับลุงมาร์คนะครับ งั้นพ่อไปก่อนนะครับ ฝากด้วยนะมาร์ค” “ครับ พ่อแมธ” “หึ!ยังจะเล่นอีกนะแกเดี๋ยวเหอะ” “บ๊ายบายค่ะพ่อ” เขาหันไปสบตาเด็กสาวก่อนจะยิ้มและจิ้มแก้มยุ้ย ๆ ของเธอ “เหลือแค่เราสองคนแล้วป่ะ เดี๋ยวลุงมาร์คพาไปหาพี่สาวคนสวยค่ะ” “ห