เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

“หน้าบูดมาแต่ไกลเลยนะแกเป็นอะไร” “แพงเขางอนผม” “หึ ไปทำอะไรให้น้องแพงเขาโกรธอีกล่ะ” “เรื่องที่ผมไม่ให้เธอไปซื้อของข้างนอกกับคนอื่น” “ไปซื้ออะไร แล้วทำไมแกไม่พาเธอไป โทรมาบอกฉันก็ได้แล้ว ปกติแกก็หนีงานประจำอยู่แล้วนิ” “เอ่อ..ก็จริง ทำไมผมไม่ไปกับเธอนะแต่ถ้าผมไปใครช่วยงานพี่ ไหนจะรถเจ้าไมค์ที่พนักงานคนนั้นขับไปพังอีก แต่ของที่ไปรับก็เป็นของที่ใช้ในงานด้วย ทำไมผมไม่ใช้เป็นข้ออ้างออกเที่ยวกับเธอนะ” “บ่นพึมพำอะไรของแก แล้วที่พูดหมายความว่ายังไง ยิ่งฟังฉันยิ่งงงสรุปแล้วใครใช้ใครไปเอาของ” “ช่างมันเถอะพี่แมธ ผมคงห่วงแพงมากไปมั่ง เฮ้อออ..ทำไงดีพี่ ตอนนี้แพงงอนผมจนไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เธอด้วยเนี่ย” “แกก็ลองอ้อนทำหน้าหงอย ๆ เหมือนตอนขอตังแม่ดูสิ ฉันว่าพอแกทำแบบนั้นทีไรมันได้ผลตลอดเลยนะ” “ชม?” “แล้วแต่แกจะคิด” “ครับผม แล้วเรื่องชิปปี้กับแม่ของเธอยังไง ๆ เรื่องของพี่ก็ใหญ่เหมือนกันนะและผมก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะถ้าพี่จะให้ผมปิดบังเรื่องนี้กับคนในครอบครัว” “เรื่องนี้ฉันต้องพิสูจน์ความจริงก่อน ไม่อยากทำอะไรชุ่ย ๆ เหมือนนาย” “ครับ ท่านประธาน ผมเบื่อจะคุยกับพี่แล้วไปหาเจ้าไมค์ดีกว

ขณะที่พวกเขากำลังไปรอหน้าห้องผู้ป่วยเป็นจังหวะเดียวกันที่คุณหมอแจ้งว่าจะย้ายพีพี ไปอยู่ห้องผู้ป่วยรวม “หมอครับ ถ้าผมจะขอย้ายผู้ป่วยเข้าห้องพักพิเศษให้คนไข้ ยังพอจะมีห้องว่างอยู่ไหมครับ” “เอ่อ ถ้ามีห้องว่างก็ไม่น่าจะมีปัญหาครับ แต่เรื่องค่าใช้จ่ายลองไปคุยกับห้องการเงินก่อนนะครับ” “ได้ครับ ขอบคุณครับ” “พี่มาร์ค แพงว่าลดขนาดเป็นห้องพิเศษรวมสองคนดีไหม ค่าห้องจะได้ถูกลง” “ไม่เป็นอะไรหรอกอาการของน้องชายแพงพี่ว่าเราต้องให้ความสำคัญเรื่องความสะอาด ส่วนเรื่องเงินแพงไม่ต้องกังวลนะ” “แต่แพงไม่อยากใช้เงินของพี่นิคะ ถ้างั้นเอาเงินแพงไปจ่ายก็ได้ค่ะ แพงยังพอมีอยู่ไม่น่าจะต้องกังวลเรื่องนี้” “ไม่ต้องหรอกพี่จัดการเองดีกว่า” “หือ..ไม่ได้ค่ะ แพงขอร้องนะคะเขาเป็นน้องชายแพงแพงต้องรับผิดชอบเขาค่ะ จะว่าไปนี้มันก็เงินพี่อยู่ดี” “เชิญญาติคนไข้ไปชำระค่าใช้จ่ายที่ห้องการเงินหมายเลข 2 ค่ะ” ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเถียงกันเรื่องค่าใช้จ่ายของน้องชาย พยาบาลก็มาตามให้พวกเขาไปชำระค่าใช้จ่ายเบื้องต้นก่อน ซึ่งคนที่จ่ายก็เป็นเธอ “พี่มาร์คกลับคอนโดไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะคะเดี๋ยวแพงรอพ่อกับแม่ก่อนมาค่ะ”

หลังจากเขาทำงานเสร็จเขาก็รีบมารับเธอที่คณะเหมือนเดิมพร้อมทั้งซื้อขนมและนมกล่องไว้ให้เธอ “รอนานไหมคะ” “ไม่นานเลยพี่ก็เพิ่งถึงครับ พี่ซื้อนมกับขนมมาแพงกินลองท้องไปก่อนนะคะ” “ ขอบคุณค่ะ เราไปโรงพยาบาลเลยนะคะ” “ครับ” “อ้อ! พี่มาร์คแพงจะรบกวนพี่ขึ้นไปรอแพงที่ห้องพีเอาของไปไว้ที่ห้องให้พีหน่อยนะคะ พอดีวันนี้แพงนัดกับคุณหมอคุยเรื่องแผนการรักษาและเรื่องค่าใช้จ่ายค่ะ” “ได้ครับ พี่โอนเงินให้แพงเอาไว้สำรองไปจ่ายค่ารักษาน้องชายของแพงไว้ก่อนให้แล้วนะ” “ทำไมต้องโอนมาด้วยคะ” “เอาไว้เป็นเงินสำรองไว้ก่อนเพื่อต้องใช้เวลาจำเป็นค่อยกดก็ได้ ไว้แพงทำงานมีเงินเดือนก็ค่อยมาคืนพี่” “หื้ออ..แพงรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ พี่ไม่ต้องโอนมาก็ได้ ไม่งั้นก็เดี๋ยวเขียนสัญญากู้ยืมกันไปเลยพี่มาร์คจะคิดดอกเบี้ยได้เลยนะคะ” “งั้นแพงก็ส่งดอกให้พี่แล้วกัน” “พี่จะคิดร้อยละเท่าไรคะ” “พี่คิดเป็นรอบนะสิ” “พี่มาร์ค! เดี๋ยวเถอะค่ะ” ฮ่า ฮ่า พอเธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไรก็หน้าแดงขึ้น ก่อนจะหรี่ตาดุ ๆ ให้เขา ส่วนเขาก็หัวเหราะลั่นอย่างชอบใจ จนในที่สุดพวกเขาก็ถึงโรงพยาบาล เธอเดินแยกตัวไปพบคุณหมอตามนัดส่วนเขาก็เดินขึ้

“พ่อกล้าตบหน้าแพงเลยเหรอคะ ได้ค่ะงั้นแพงถามพ่อคืนแล้วกันว่าพ่อเคยเป็นพ่อที่ดีให้แพงกับพีบ้างไหม แพงไม่รู้ว่าพ่ออยากจะแก้ไขสิ่งที่พลาดในอดีตก่อนหน้านี้พ่อเลยดูแลยัยเพลงเป็นอย่างดีหรือว่าพ่อไม่เคยรักพวกเราสองคนเลยกันแน่ เพลงขวัญฉันจะบอกอะไรให้แกเข้าใจนะ ก่อนหน้านี้ที่แกพยายามอยากเอาชนะให้คนรอบข้างรักแกมากกว่าฉัน แกชนะฉันไปนานแล้วเพราะคนที่ฉันรักที่สุดเขาไม่เคยรักฉันเลยแกจงภูมิใจได้แล้วและเลิกขี้อิจฉาทำตัวบ้า ๆ สักที” “ฉันเป็นพ่อทำไมจะไม่รักแก ฉันก็รักลูกทุกคนเท่ากันนั้นแหละ” “เหอะ! อย่าพูดคำนั้นเลยค่ะมันไม่จริงเลยแพงไม่เคยได้รับไออุ่นความรักพวกนั้นมานานแล้วค่ะ แพงให้เวลาอีกสองวันถ้าไม่โอนเงินมาก็ไม่ต้องมาเรียกร้องอะไรในชีวิตของพวกเราอีกและพ่อก็ลืมไปได้เลยนะคะว่ายังมีลูกอีกสองคนเพราะพวกเราไม่ต้องการพ่อแล้วค่ะ” เธอไม่ฟังคำตอบของพ่อเธอใด ๆ อีกต่อไปเธอเดินออกจากบ้านหลังนี้ขณะที่กำลังจะเดินออกจากหมู่บ้านด้วยความโมโหและเสียใจน้ำตาเธอก็ไหลออกมาเป็นทาง เธอที่เดินออกมารอรถอยู่หน้าหมู่บ้านเลยป้อมยามออกมาพอสมควร แสงไฟก็สว่างเป็นจุด ๆ ไม่ได้สว่างมาก ขณะนั้นน้องสาวเธอก็ยังไม่หยุดที่จะระรานเธ

ทั้งคู่แลกจูบอันแสนหวานแต่เร้าร้อนให้กันและกันมือหนาที่ลูบไล่ต้นขาทั้งสองข้างอยู่ในช่วงแรกก็เปลี่ยนมาจับเนินอกที่อวบอิ่มทั้งสองข้างบีบคั้นอย่างมันเขี้ยวและยังใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดเม็ดบัวไปมาผ่านเสื้อของเธอ ทำให้คนที่อยู่ด้านบนก็เสียวซ่านไม่ต่างกัน เธอเริ่มนั่งบดถูไถ่ท่อนเอ็นไปมา เขาถอนจูบก่อนจะขบเม้มต้นคอเธอสูดดมกลิ่นกาย จากนั้นเธอเองก็ดึงบ็อกเซอร์เขาออกเผยให้เห็นว่าท่อนเอ็นนั้นมันตื่นมาตั้งตรงผงาด เขาเองก็รีบช่วยเธอถอดเสื้อผ้าของเธอเหมือนกันทั้งสองที่ไม่ได้ร่วมรักกันมานานต่างก็รู้สึกตื่นเต้นและแอบหวังว่าจะสุขสม เธอโน้มตัวจูบบนปากหยักก่อนจะดึงเรียวลิ้นของเขาทั้งคู่ที่จูบกันอย่างเอาเป็นเอาตายจนเกิดเสียงดังฉ่ำแฉะมันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของเขามากขึ้นเข้าไปอีก เธอยกสะโพกก่อนจะถางขาอ้ารับท่อนเอ็นยังไม่ทันทีเธอได้นั่งจนมิดด้าม แค่จุ่มที่ปากอ่าวเธอก็รู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ ที่พุ่งเขาไปตัวเธอ เธอชะงักก่อนจะหันไปสบตากับเขากระพริบตาปริบ ๆ เขาที่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นก็ยิ้มแห้ง ๆ ให้เธอมันก็พอเป็นคำตอบให้เธอได้ “พี่มาร์คอย่าบอกนะคะว่าเสร็จแล้ว” “แฮร่ ๆ ก็มันตื่นเต้นนิไม่ได้เอานานแล้วด้วย” “ยั