All Chapters of เลือกรักเลือกร้าย(ภาคต่อความลับของความรัก): Chapter 11 - Chapter 20

…….บ้านลิบิน“มาสักทีนะกูเลิกงานเร็วเพื่อมารอมึงเลยนะเนี่ย”เมื่อก้าวเท้าเข้าประตูบ้านมาก็เจอตัวเจ้าของบ้านนั่งรอรับแขกอยู่ที่โซฟาพอดี ที่เขาลงทุนสละเวลางานมาขนาดนี้เพราะอยากรู้เรื่องผู้หญิงที่สามารถทำให้เพื่อนจอมเจ้าชู้ปวดหัวจนต้องปรึกษาเขาได้“อยากรู้อะไรหนักหนา”“เอ้า ก็มึงไม่เคยปรึกษากุเรื่องนี้เลยนี่หว่า”“เหรอวะ….แล้วคะน้าไปไหนคิดถึงวะ”“คำว่า คิดถึง ..ที่พูดมานี่คิดถึงเมียกูหรือคิดถึงเมียตัวเองวะ”“อย่าล้อดิว่ะ เดี๋ยวกูกลับสะเลย”“เออๆ คะน้าอยู่ที่บริษัท ว่าแต่...เล่าได้ยังวะว่าคนนั้นเป็นใครสวยปะวะ”แล้วเฟร์สก็นิ่งไป พร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ที่เกิดขึ้นมุมปาก...ยัยริลไม่ใช่ผู้หญิงสวยเซ็กซี่แบบที่เขาชอบ ไม่ใช่คนดังหรือดาราเหมือนคนที่ผ่านๆ มาของเขา เธอแตกต่างแบบสุดขั้วสุดๆ“ก็เป็นผู้หญิงที่...หน้านิ่งละโคตรหยิ่ง หยิ่งจนกู….”“เ...ด”“เอ้ย! เรียกว่าสั่งสอน”“อ่ออออ ต่อมึงต่อ”“เขาก็เป็นผู้หญิงธรรมดาไม่มีชื่อเสียงใช้ชีวิตตัวคนเดียว ที่เข้ามาในข้อตกลงก็เพราะเงินและเธอก็อ่อนต่อโลก แต่ไอ้ความอ่อนต่อโลกที่เขาแสดงออกมาแมร่งล่อผู้ชายเยอะชิบ”“ปัญหาคือมึงหึง? ก็ปัญหาง่ายๆ ปะวะหึงก็จับแต่งเลย ไห

………………หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงหัวค่ำของวันไม่วายหันไปมองข้างตัวพบว่าชายหนุ่มยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างกายแขนข้างหนึ่งของเขายังคงกอดเข้าที่เอวเธอแน่น“ใจง่ายอีกแล้วสิเรา ....น่าอายจริงๆ”ริลอดถือโทษตัวเองไม่ได้ที่ยอมเขาอีกแล้วความรู้สึกผิดและความโกรธเริ่มรวมกันเป็นน้ำตาของความเสียใจ เธอละเกลียดตัวเองเอามากๆ เกลียดที่มักจะเผลอใจให้ชายคนนี้เสมอแปะ แปะ“อือ ...อือ”คนข้างกายลืมต่อขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของคนในอ้อมกอด เฟร์สมองริลผ่านทางด้านหลังนิ่งเขาแอบคิดว่าตัวเองทำอะไรลงไปตามใจอีกแล้วทั้งทีเขาควรจะให้เกียรติเธอมากกว่านี้แต่ตอนนี้เขากลับเผลอเอาแต่ใจเอาเปรียบผู้หญิงคนนี้อีกแล้วพรืบ“อะ…”ร่างริลถูกยกให้ขึ้นมานอนทับตัวหนาของเฟร์สไว้อย่างไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าคมเข้มกำลังมองจ้องใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาอย่างเอ็นดู ดูไปแล้วริลเองก็ยังคงเด็กมากเกินกว่าที่จะรับสิ่งต่างๆ ในโลกความเป็นจริงได้ด้วยซ้ำ ความจริงแล้วชีวิตของเธอช่างน่าเศร้า….“ฉันรู้สึกผิด…”“คะ?”คนตัวเล็กงุนงงกับคำพูดที่ได้ยิน“ฉันรู้สึกผิดที่ไม่เคยดูแลเธอเลย รู้สึกผิดที่มองเธอผิดไป ดูถูกเธอทั้งๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอต้องเจอก

“พี่โชน…”“ริล ปล่อยสิโว้ย!”โชนพยายามสะบัดตัวออกจากการจับกุมแต่ด้วยแรงของยามหนุ่มสองคนทำให้เขาไม่สามารถหลุดออกไปได้ โชนโดยลากออกไป ริลที่ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เจ็บใจและรู้สึกโกรธชายหนุ่มข้างกายจนต้องขบฟันกรามแน่น...เธอรู้สึกเกลียดเฟร์สมากเลยละอยู่ๆ เฟร์สก็กระชากแขนริลลากเข้าไปในห้องลองเสื้อและใช้ท่อนแขนแกร่งดันผนังกันเธอไว้ไม่ให้สามารถหนีไปไหนได้ ส่วนมือหนาอีกข้างก็บีบเข้าที่แก้มนุ่มอย่างแรงจนคนถูกบีบเกิดอาการเจ็บจนริลไม่สามารถหันหนีไปทางไหนได้“อย่าหลบตาฉัน…”“.....”“ฉันบอกให้สบตาฉัน!!”ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังลั่นทำให้ริลต้องหันมามองจ้องเข้าไปในดวงตาคมกริบนั้นตามคำสั่ง ภาพที่เธอเห็นมันมัวไปด้วยม่านน้ำตา ในใจตัดพ้อถึงความโชคร้ายที่ทำให้เธอมาเจอปีศาจตนนี้ ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะตายไปสะตอนนี้เลยด้วยซ้ำ“เฟร์ส ปล่อยริลนะอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!”เสียงคะน้าที่พยายามห้ามดังมาจากด้านนอกแต่ก็ไม่สามารถทำให้เฟร์สรู้สึกเย็นลงได้เลย เขาเอาแต่จ้องตาเมียสาวนิ่งอย่างหาคำตอบ ว่าทำไมเธอปกป้องคนอื่นนักทั้งๆ ที่เขาก็มีให้เธอทุกอย่างและที่สำคัญเขาก็มีสถานะเป็นผัวแต่ดูเมียเขาสิร้องเรียกผู้ชายคนอื่นต่อหน้า“คะน้า..

: โชนเขามานั่งรอริลที่บ้านของเฟร์สเป็นวันที่สองแล้วจึงรู้ว่าทั้งสองคนไม่กลับมาที่บ้านจนถึงตอนนี้ทำให้เขาอดกังวลไม่ได้ว่าเฟร์สจะทำร้ายริลเข้า ถึงเขาจะดูเหมือนมีความรู้สึกดีกับริลแต่ใช่ว่าคนเจ้าอารมณ์แบบนั้นจะไว้ใจได้“คุณโชนคะ คือ...คุณหญิงให้เรียกว่าวันนี้คุณเฟร์สกับคุณริลก็คงยังไม่กลับคุณโชนจะรอต่ออีกเหรอคะ”เมื่อฟังที่แม่บ้านพูดจบสายตาโชนก็ไปสะดุดเข้ากับร่างหญิงวัยกลางคนที่กำลังมองมาที่เขาเช่นกัน คุณหญิงยื่นกอดอกมองโชนอย่างชั่งใจ เธอแอบคิดว่าทำไมเด็กริลนั้นถึงทำให้โชนกับเฟร์สที่สนิทกันมากกลายเป็นแบบนี้กันไปได้ นี่มันความผิดพลาดชัดๆ“คุณป้าครับ…”โชนพูดพร้อมเดินขึ้นไปหยุดอยู่ตรงหน้าคุณหญิง ก่อนจะคุกเข่าลง“ทำอะไรน่ะลุกขึ้นมานะ”“ริล ไม่ใช่ผู้หญิงที่ควรมานั่งเสียใจเพราะความเจ้าชู้ของพี่เฟร์สเธอเป็นเด็กดีและไร้เดียงสา ผมขอละนะครับคืนริลให้กลับผม”คุณหญิงตกใจจนเผลอขยับออกห่างเธอรับรู้เรื่องราวของโชนกับริลมาบ้างและคิดว่าริลเป็นฝ่ายหลงรักโชนข้างเดียวมาตลอดไม่คิดว่าโชนเองก็มีใจให้ริลไม่น้อย และตอนนี้เธอไม่รู้จะทำยังไงเพราะลูกชายตัวเองก็ออกอาการสนใจริลกว่าคนที่เคยผ่านๆ มา“...ฉันไม่คิดว่าเ

ค่ำของวันถัดมาในโรงแรมหรูระดับต้นๆ ของประเทศภายในห้องจัดงานถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้สีชมพูอ่อนนานาชนิด แขกในงานต่างพากันแต่งตัวเต็มไปด้วยเครื่องเพชรราคาแพง เพียงแค่มองบรรยากาศผ่านๆ ก็ยังรู้ได้ทันทีว่านี่มันงานของคนใหญ่คนโต แต่ริลแอบแปลกใจที่อันดาไม่ได้แวะทักใครเลยสักคนซึ่งต่างจากคนอื่นในงานเขากลับเดินตรงไปหาเจ้าภาพงานอย่างกับในสถานที่นี้ไม่มีคนที่เขารู้จักแต่เมื่อหญิงสาวได้เจอกับคนที่อันดาต้องการมาอวยพร….ริลก็ได้แต่อึ้งเมื่อเห็นหน้าเจ้าบ่าวเจ้าสาว นี่มันคะน้ากับลิบินเพื่อนของคนที่ทำเธอเจ็บใจจนถึงทุกวันนี้ด้านคะน้าและลิบินก็มีท่าทีอึ้งไปไม่ต่างกันที่อยู่ๆ ก็เห็นริลมาปรากฏตัวต่อหน้าถึงในงาน"ยินดีด้วยเว้ยลิบินเพื่อนรัก""บินกลับมาอยู่ยาวเลยปะวะ"ลิบินถามเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานด้วยน้ำเสียงเครียดใจอยากรู้ว่าไอ้เจ้าเพื่อนกับเมียของเพื่อนเขานี่ทำไมถึงมาด้วยกันได้ สายตาก็ยังคงเฝ้ามองชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งอีกคนที่เมาหัวราน้ำไปตั้งแต่งานยังไม่เริ่มนั้นจะมองมาเห็นเมียตัวเองควงคู่กับชายอื่น ถ้าเป็นแบบนั้นไม่วายเพื่อนรักจะอาละวาดจนงานพัง"ก็อยู่ยาว พ่อให้รับช่วงละวะไปไหนไม่ได้""อ่อ แล้วเอิ่ม....แ