All Chapters of เลือกรักเลือกร้าย(ภาคต่อความลับของความรัก): Chapter 1 - Chapter 10

วันนี้เป็นอีกวันที่หญิงสาวยังคงเดินยื่นเอกสารสมัครงานตามบริษัทต่างๆ โชคดีที่วันนี้ทางบริษัทเพชรพร บริษัทยักษ์ใหญ่เรื่องการนำเข้าจิวเวลรี่เรียกเธอเข้ามาสัมภาษณ์งานโดยเธอแอบหวังเล็กๆ ว่าเธอจะต้องได้ทำงานที่นี่เพราะเธอรู้สึกเหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยความสิ้นหวังมานานเหลือเกิน ขืนยังไม่มีงานทำบ้านที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ก่อนท่านเสียคงถูกยึดแน่เพราะนี่ก็จะถึงกำหนดยึดแล้วหญิงสาวยืนสูดหายใจเข้ายาวๆ เป็นการเรียกขวัญกำลังใจก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆ เอื้อมไปผลักบานประตูแล้วก้าวเข้าไปด้วยท่าทางมั่นใจแต่เมื่อมองไปยังในห้องกลับไม่พบใครสักคน หญิงสาวจึงเดินไปนั่งรอยังโซฟาตัวยาวอาจเป็นได้ว่าเธอตื่นเต้นจนมาเช้าก่อนเวลาถือว่ามันเป็นการเพิ่มเวลาเตรียมตัวปึกเสียงผลักประตูเรียกความสนใจจากหญิงสาว ภาพตรงหน้าคือผู้หญิงวัยกลางคนที่มีท่าทางสง่างามจนเธอรู้สึกหายใจไม่สะดวกจากท่าทีน่าเกรงขามของคุณผู้หญิงคนนั้น"สวัสดีค่ะ""อืม แนะนำตัวสิ"ผู้หญิงภูมิฐานใส่สร้อยเพชรเส้นโตเดินเข้ามานั่งบนโซฟาตรงข้ามเธอในห้องสัมภาษณ์โดยยังคงใช้สายตาไล่สำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับว่ากำลังไล่ตรวจความเรียบร้อยของการแต่งตัวของเธอยิ่งทำให้เธอต้อ

หลังจากทุกคนออกไปอย่างไม่เต็มใจก็เหลือเพียงริลและชายหนุ่มที่ทำสงครามเงียบกันอยู่นานสองนาน ก่อนที่เขาจะเริ่มพูดขึ้นมาก่อนเพราะความอึดอัดใจ"ดูตัวเธอไม่เหมือนผู้หญิงที่ขายตัวเลยนะ ทำไมถึงมาอยู่ในข้อตกลงนี่ได้""เพราะเงินค่ะ" เธอตอบไปตามความจริงจนทำให้คนฟังถึงกับนิ่งเงียบเพราะไม่คิดว่าเธอจะยอมรับ"ชัดเจนดี แสดงว่าฉันจะทำอะไรก็ได้ถ้าฉันจ่ายเงินงั้นเหรอ?""ค่ะ" เธอตอบตามความจริงอีกนั้นแกรุ้มกริ่มด้วยคำตอบที่ฟังดูประชดประชันทำให้คนตรงหน้ายิ่งเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวเรื่อยๆ จนหน้าเกือบชิดกัน...อะไรเนี่ยเขาจะจูบเธอเหรอ ไม่ได้นะ! ถึงจะไม่ใช่จูบแรกเธอแต่เธอก็ไม่โอเคที่จูบกับคนที่รู้จักกันแค่วันเดียว"หึ! เธอมันไร้ค่า เอาบิลไปแล้วไปซื้อของพวกนี้มาให้ครบก่อนเที่ยง"ชายหนุ่มยื่นบิลให้เธอทำให้ริลรู้สึกโล่งใจไม่น้อยที่เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องอะไรแปลกๆ ริลรับบิลนั้นมาก่อนที่หญิงสาวจะเดินออกมาจากห้องโดยเจอเพื่อนร่วมบ้านอย่างทูน่าที่นั่งโต๊ะทำงานของเลขาของคุณเฟร์ส ทูน่ามองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วทำหน้ารังเกียจจนออกนอกหน้าทำให้ริลแอบรู้สึกถึงการแบ่งชนชั้นได้ชัดเจน เฮ้อ...เธอมันไร้ค่าจริงๆ นั้นแหละ เอาน่าร

หญิงสาวเดินลงมาร่วมโต๊ะเป็นคนสุดท้ายโดยมีผู้หญิงทั้ง 4 คนมองมายังเธอด้วยสายตาไม่พอใจนัก ก็แน่ละอยู่ๆ ผู้ชายที่อยากได้เป็นสามีกลับมานอนห้องของผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเทียบเท่าพวกเธอได้สักนิดเดียวความรู้สึกของพวกเธอมันคงไม่ต่างกับการถูกทำให้เสียหน้า ชั่วพริบตาสายตาเธออ่อนบังเอิญสบตาเข้ากับสายตาของซาตานเมื่อคืนซึ่งเขาเองก็กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาคมกริบแต่มันกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและเฉยชา เรื่องเมื่อคืนคงจะไม่มีค่าอะไรกับคนอย่างเขาเพราะในสายตาเขาเธอเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่าเห็นแก่เงินเท่านั้น"สมใจแล้วสินะ...เขานอนกับเธอใช้ว่าเธอจะมีค่าอะไรกับเขา ผู้หญิงอย่างเธอก็แค่ของเล่นพวกฉันไม่ถือหรอกนะของเล่นมันก็เป็นของเล่นอยู่วันยังค่ำ"โมอาพูดขึ้นทันทีที่หญิงสาวนั่งลงร่วมโต๊ะอาหารสิ่งที่เธอพูดมานั้นมันเหมือนมีดที่ปักลงกลางใจ แต่หญิงสาวกลับโต้ตอบอะไรไม่ได้แม้แต่น้อย....เพราะสิ่งที่พูดมามันเป็นความจริงทั้งหมดจนไม่สามารถหาข้อแก้ตัวได้ริลได้แต่นั่งก้มหน้าตลอดเวลาที่ทานข้าวเพราะไม่อยากจะเห็นสายตาดูถูกพวกนั้นรวมไปถึงสายตาเย็นชาของคนคนนั้นด้วย..โลกความเป็นจริงมันโหดร้ายอย่างนี้เองสินะ เข้าใจแล้ว...เข้าใจ

______19:00 น.ประเทศแคนนาดาทั้งสี่คนเดินทางเข้ามาในโรงแรมระดับห้าดาวก่อนที่พนักงานจะเดินนำขึ้นมายังห้องพักมันเป็นห้องสวีตแบบสองห้องนอนและมีสระน้ำในตัวและมองบรรยากาศตัวเมืองแคนาดาได้สุดลูกหูลูกตาด้วยห้องที่มีจำกัดทั้งสี่จึงต้องแบ่งกันนอนห้องละสองคนซึ่งมูลี่เลือกห้องติดสระน้ำและริลเองก็คิดว่าเธอควรจะเลือกห้องเดียวกับมูลี่เพราะผู้ชายนอนกับผู้หญิงคงไม่เหมาะมากนัก “ฉันนอนกับคุณมูลี่ก็ได้ค่ะ”“ทำไมเธอไม่ไปนอนอีกห้องละ ฉันไม่ได้อยากรวมห้องกับเธอ” มูลี่พูดพลางเชิดหน้า“งั้น...ในเมื่อมูลี่กับเฟร์สยังไงก็เป็นว่าที่คู่หมั้นกันก็นอนด้วยกันก็ได้ ส่วนพี่จะนอนห้องเดียวกับริล” เมทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส...ทำให้เฟร์สถึงกับเลือดขึ้นหน้าเมื่อได้ยินประโยคนั้น กล้าดียังไงถึงจะไปนอนห้องเดียวกับเมียของเขาชายหนุ่มจึงจัดการส่งสายตาโหดไปให้เมียสาวเพื่อบอกให้เธอปฏิเสธสะแต่หญิงสาวกับยังคงทำหน้างงกับเรื่องที่เกิดขึ้น...ยัยบ้านี่บื้อสะจริง... เขาแอบคิดในใจ“เอิ่มมม คืองั้นริลนอนโซฟาดีกว่าค่ะริลเป็นแค่ผู้ช่วยคุณเฟร์สคงจะไม่เหมาะที่จะใช้ห้องนอน”“ได้ยังไงละ คุณเป็นผู้หญิงนะ อย่างน้อยคุณนอนบนเตียงเดี๋ยวผมจะนอนพ

“ใช่ค่ะคุณพ่อ สวยสมกับจะเป็นว่าที่ลูกสะใภ้คุณพ่อเชียวละ”มูลี่เสริมพร้อมเดินเข้ามาเกี่ยวแขนเฟร์สเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของอย่างออกนอกหน้า เมทได้ทีรีบตรงเข้าไปฉวยโอกาสโอบเข้าที่เอวริลแบบหลวมๆ จนทำให้เฟร์สที่มองอยู่ถึงกับต้องขบฟันกรามข่มอารมณ์แน่น ส่วนริลก็ได้แต่นิ่งเงียบเพราะไม่กล้าจะพูดอะไรออกไปต่อหน้าผู้ใหญ่ “เหมาะสมดี หนูริลใช่ไหม”“ชะ ใช่ค่ะคุณท่าน”“สวยสมกับที่ไอ้เมทมันว่า ฮ่าๆ สงสัยคุณหญิงคงจะจับให้ผิดคู่ละกะมั้ง ดีๆ แบบนี้พ่อก็ดีใจนี่แต่งงานพร้อมกันเลยดีไหม”“คุณพ่ออ่าาา”มูลี่เขินตัวบิดก่อนที่จะส่งสายตาบอกพี่ชายให้ลากก้างขว้างคอเธอออกไปไกลๆ เมทได้โอกาสจึงรีบพาริลขอตัวออกมาจากตรงนั้น มูลี่รู้ดีว่าเฟร์สเป็นคนเกรงใจผู้ใหญ่คงไม่กล้าที่จะตามริลไปแน่จึงเลือกใช้ผู้ใหญ่มาเป็นข้ออ้างให้เขาอยู่กับเธอ ทางด้านเมทเขาพาริลมายังริมสระว่ายน้ำก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ๆ แล้วโน้มตัวเข้ามาหาอย่างรวดเร็วจนริลที่ไม่ทันตั้งตัวรีบยกมือขึ้นมาดันแผงอกกว้างเอาไว้ด้วยความกลัว“ทำอะไรคะ?”“พี่แค่...ชอบริลมาก มากจนไม่อยากละสายตาไปไหนเลย”“เอิ่ม คนเราไม่สามารถชอบกันได้เร็วขนาดนั้นหรอกค่ะ”ริลพูดพร้อมเบี่ยงใบหน