Semua Bab เลือกรักเลือกร้าย(ภาคต่อความลับของความรัก): Bab 21 - Bab 26

ริลถูกพาตัวมายังสถานที่ที่คุ้นเคยบ้านของเฟร์สนั้นเอง เขาลากเธอผ่านหน้าบรรดาแม่บ้านที่มองมายังเธออย่างแปลกใจคงไม่มีใครคิดว่าเธอจะกลับมาที่นี่อีก ริลทั้งดิ้นทั้งพยายามดึงแขนตัวเองออกให้ได้จนมันแดงไปหมดแต่มันก็เสียแรงเปล่า เพราะตอนนี้ริลถูกพามาถึงห้องนอนของเฟร์สเรียบร้อยเขาจัดการปิดประตูขังเธอไว้ด้านในแล้วล็อกประตูปัง! ปัง!“เปิดนะ จะขังฉันไว้แบบนี้ไม่ได้ คนมีงานมีการทำนะ!”“ตะโกนไปก็เท่านั้น อยู่ในนั้นจนกว่าจะคิดได้ว่าไม่ควรมาเก่งกับคนอย่างฉัน”ปัง ปัง“ปล่อยฉันออกไปนะ!”ริลพยายามเคาะประตูเรียกร้องความสนใจจากคนด้านนอกแต่เขากลับเงียบไปเหมือนกับว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ริลทรุดตัวลงด้วยความเหนื่อย มือที่เคาะประตูอย่างแรงนี้กำลังแดงขึ้นและบวมร้อนจากอาการเจ็บจนทำให้เธอต้องหยุด“อยากร้องไห้จริงๆ …”เธอบ่นกับตัวเองแต่ถึงจะอยากร้องมากแค่ไหนเธอก็ต้องกลืนมันลงไป เธอสัญญาแล้วว่าจะไม่อ่อนแออีก ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะไม่ใช้น้ำตาแก้ปัญหาอีกแล้ว ตอนนี้เธอกำลังคิดหาทางออกทางหนึ่งที่เธอคิดได้คือปืนหน้าต่างหนีแต่มันกลับไม่เป็นอย่างหวัง.....เมื่อเธอวิ่งไปมองที่หน้าต่างมองไปเห็นผู้ชายสองสามคนย

สามวันที่เฟร์สขังตัวเองไว้ในห้องมืดๆ เขาไม่ยอมกินไม่นอนเอาแต่นั่งร้องไห้ด้วยความช็อกกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ใจเขาเจ็บปวด มันเจ็บจนไม่รู้จะผ่านเวลาแบบนี้ไปได้ยังไง ด้านนอกประตูมีคุณหญิงที่ในใจก็แอบห่วงลูกชายเฝ้าอยู่ไม่ห่างเธอกลัวว่าคนที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้อย่างเฟร์สจะคิดทำร้ายตัวเองขึ้นมา“คุณหญิงคะ? คุณเฟร์ส”“ฉันรู้น่า บางครั้ง….การที่เรานั่งสั่งสอนก็ไม่เท่ากับให้เขาได้เจอประสบการณ์จริง สิ่งที่ฉันทำมันอาจจะทำให้ลูกเจ็บนะ...เธออย่าลืมว่าคนเป็นแม่เจ็บกว่าลูก แต่นี่ เป็นสิ่งที่เขาควรได้รับเขาจะได้รู้ว่าการเห็นแก่ตัวมันส่งผลแย่แค่ไหน”คุณหญิงพูดให้ป้าแม่บ้านฟังเป็นการระบายความทุกข์ใจ เธอรู้สึกสงสารลูกมากแต่...เธอก็ต้องทำการใช้แผนนี้มันเสี่ยงมากที่จะทำให้เฟร์สเสียริลไปตลอดการที่ริลได้อยู่คนเดียวถ้าเธอไม่ได้รักเฟร์สจริง โอกาสที่เธอจะใช้เวลานี้ทำใจก็ลืมเรื่องทั้งหมดก็มีมาก“คุณหญิงจะใช้เวลานานขนาดไหนคะ? ถ้าคุณเฟร์สคิดมากจน….”“ฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ยังไงก็ช่วยดูเขาตลอดแล้วกัน”“ได้ค่ะ”ระหว่างที่คุณหญิงกำลังจะเดินออกมาเธอก็พบเข้ากับโชนที่แอบยืนฟังอยู่นานแล้ว โชนที่กำลังสับสนกับสิ่งที่ได้ยิ

“ไหนว่าจะกลับบ้านไงแล้วนี่คุณพาฉันมาที่ไหน…”“นี่บริษัทลิบิน”“หะ? ละ แล้วมาทำไม หรือว่าอันดาเขา…”“มันบอกหมดแล้ว เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะปล่อยให้ไอ้เพื่อนบ้านี่ใช้ชีวิตสบายๆ ทั้งที่หลอกฉันขนาดนี้น่ะเหรอ?”พูดแล้วเฟร์สก็โกรธจนลมออกหู ให้ตายเหอะ! ไม่คิดว่าเพื่อนรักจะทำกับเขาได้ขนาดนี้“กลับเถอะ เราก็ดีกันแล้วนิ นะๆ” ริลทำหน้าอ้อนเพราะไม่อยากให้ลิบินต้องโดนอะไรจากเฟร์ส แต่มันสายไปแล้วเมื่อร่างที่คุ้นเคยเปิดประตูเข้ามา ลิบินที่เห็นเฟร์สอยู่กับริลก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอทันที“อะ อ้าว ดีกันแล้วเหรอ ดีๆ เพื่อนรักมีความสุขก็ดี”ลิบินเดินเข้ามากอดเฟร์สอย่างพยายามเก็บอาการ ใจหวังว่าเจ้าเพื่อนรักจะไม่รู้ว่าตัวเองมีส่วนกับเรื่องนี้“หึๆ เพื่อนรักแกก็รู้ดีว่าฉันรักแกมาก มีอะไรก็ช่วยตลอดตอนที่ทะเลาะกับคะน้าก็ฉันนี่แหละที่ช่วยให้คืนดีกัน….เพราะฉะนั้น…”“พะ เพราะฉะนั้น? ....”“ฉันเห็นแกเหนื่อยมากที่ต้องฟังคำบ่นของคะน้าบ่อยๆ เลยส่งคะน้า....ไปพักผ่อนเมาดีฟกับนายแบบชั้นนำซักสามสี่วันน่ะนะ”“ห๊า! แก....อย่ามาหลอกฉันวันนี้ตอนเช้าคะน้าเพิ่งมาส่งฉัน”“ใช่ไง ไม่สงสัยเหรอว่าทำไมอยู่ๆ คะน้าถึงอาสามาส่งแกที่ทำงาน