All Chapters of ลิขิตรักนายสุดหื่น: Chapter 151 - Chapter 160

“อือๆ อาย่าไม่หย่า…เราพึ่งแต่งงานกันยังไม่ถึงปีถ้าเราหย่ากันตอนหน้าอาย่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนคะ ไหนจะจะครอบครัวของอาย่าอีก อาย่าไม่หย่า อาย่าจะไม่ยอมถูกใครหัวเราะเยอะเพราะถูกสามีทิ้งไปเอาเมียน้อยหรอกนะคะ…” อาย่าพูดออกไปแล้วเธอก็กัดฟันแล้วพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้“ถ้าไม่หย่าแล้วอาย่าจะทนอยู่อย่างนี้งั้นเหรอ…พี่ว่าอย่าเลยนะอาย่า ยังไงเราก็ไม่มีความสุขหรอก…” จาซุสพูดบอกไปอย่างเหนื่อยใจ“ไม่มีความสุขยังไงอาย่าก็ต้องทนค่ะ เพราะอาย่าดันมาแต่งงานกับผู้ชายอย่างพี่แล้วนิคะ…ในเมื่อพี่รักผู้หญิงคนนี้มากนักก็ได้ค่ะ อาย่าจะยอมให้พี่เอาผู้หญิงคนนี้เข้าไปอยู่ที่บ้านด้วย แต่อาย่าไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าพี่มีเมียน้อยแล้วก็มีลูก…” อาย่าลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าของจาซูส ก่อนจะเอ่ยพูดออกไปอย่างมาดมั่น เพราะตอนนี้เธอเลือกไม่ได้แล้ว เธอก็ต้องจำยอมกับสถานการณ์นี้กวินตาได้ยินแบบนั้นก็หน้าเศร้าขึ้นมาทันที เพราะนี่แหละคือสิ่งที่เมียน้อยทุกคนจะต้องเจอ เธอพยายามหลีกหนีมาตลอด เธอไม่คิดเลยว่าสุดท้ายแล้วเธอจะกลับมาวังวนเดิมๆที่อยู่แบบไร้ตัวตน ตอนนั้นแค่นางบำเรอ แต่ตอนนี้เป็นเมียน้อย ไม่รู้ว่าชีวิตของเธอทำกรมอะไรไว้

“ดูเหมือนว่าคุณจะไวต่อความรู้สึกเหมือนเดิมเลยนะกวาง…แค่ผมสัมผัสคุณไม่เท่าไหร่ ร่างกายของคุณมันก็ตอบสนองแล้ว…อืม…ไง….เสียวหรือเปล่า…” จาซุสพูดไปก็เอามือรูดกางเกงชั้นในของเธอออกมา แล้วเขาก็เอานิ้วถูที่ร่องสาวของเธอจนนิ้วของเขานั้นแฉะไปด้วยน้ำเมือก เขาก็วนนิ้วที่ติ่งเสียวของเธออย่างหยอกเย้ากับมัน“อื้อ…ซี๊ด…โดนเขี่ยหอยเล่นแบบนี้ใครจะไม่เสียวบ้างล่ะคะ อ้ะ…คุณจาซุส…อือ….” กวินตาก็ครางออกมาอย่างเสียวซ่านเลยทีเดียว เพราะนิ้วของเขามันซุกซนไปทั่วติ่วเสียวของแล้วเธอ“หึๆ ดี เพราะผมชอบให้คุณเสียวแบบนี้ ผมชอบที่จะเห็นคุณทรมาน…อืม…อุ้มลูกดีๆหน่อยคุณ ลูกคอจะตกแล้วนั่น….” จาซุสพูดไปก็เงยมองหน้าสวยๆของเธอที่ทำหน้าออกมาอย่างเสียวๆ แล้วเขาก็เห็นเธออุ้มลูกจนคอลูกนั้นแหงนจนนมจะหลุดจากปากแล้ว“อือ…ก็เพราะคุณนั่นแหละ อ้ะ มาเล่นหอยของฉันตอนนี้ทำไม อือ…ให้ฉันให้นมลูกก่อนได้ไหมคุณ…อ้ะ…ซี๊ด…คุณจาซุส….อ้ะ อ้ะ…” กวินตาพูดไปก่อนจะร้องครางออกมาเมื่อเขานั้นสอดนิ้วเข้ามาในรูสวาทของเธอทีเดียวสองนิ้วจนเธอนั้นขนลุกซู่เลย เธอจึงต้องก้มมองลูกน้อยแล้วอุ้มอย่างระมัดระวัง“ไม่ได้ เพราะผมอยากจะทำให้คุณเสียวนตอนที่คุณห้ามผมไม

ด้านมุกดาก็มานั่งทานข้าวเช้ากับอาลี แล้วเขาก็ชวนเธอพูดคุยอย่างเป็นกันเองมากๆ พอทานเสร็จทั้งสองก็พากันนั่งรถออกไปเที่ยงยังสถานที่ดังๆของดูไบ ทำให้ปรมินทร์ที่พึ่งจะลงมานั้นคลาดกับมุกดาไปเพียงแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น ปรมินทร์ก็เริ่มหาเธอจากห้องพักของเธอ เขาจึงมุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์ของทางโรงแรมทันที“สวัสดีครับ…พอดีผมอยากจะทราบว่าผู้หญิงที่ชื่อมุกดา เวทติวัตร เขาเข้าพักที่นี่หรือเปล่าครับ” ปรมินทร์ถามออกไปแล้วมองหน้าพนักงานแบบจดจ้อง“อ่อ ขอโทษนะคะ ทางโรงแรมของเราไม่สามารถบอกข้อมูลของลูกค้าได้ค่ะ” พนักงานพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มให้ เพราะมันเป็นกฎที่พวกเธอจะต้องทำตามอย่างเคร่งคัด“งั้นคุณเคยเจอผู้หญิงคนนี้ที่โรงแรมนี้ไหมครับ พอดีเขาเป็นภรรยาของผมน่ะครับ…ผมกำลังตามง้อเขาอยู่” ปรมินทร์เอาโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาแล้วเปิดรูปคู่ที่เขาถ่ายกับมุกดาให้พนักงานดู เพราะเขาอยากจะรู้ให้แน่ชัดว่าเธอพักที่นี่ไหม และเพื่อให้พนักงานตอบคำถามของเขาเขาจึงอธิบายความสัมพันธ์ของเขาและเธอไปพนักงานก็มองรูปภาพที่ลูกค้าเอาให้ดูก็ทำตาโตเลย เพราะเธอพึ่งเห็นผู้หญิงคนนี้ออกไปกับคุณอาลีเลขาคนสนิทของท่านประธานใหญ่เมื่อกี้นี้เอง เธอจึ

“คุณฮัสลาน…คุณใจเย็นๆก่อนได้ไหมคะ…ฉันจะเดินตามคุณไม่ทันแล้วนะคะ…” มารียาพูดไปเพราะเขาจับมือเธอเดินมากับเขาจนเธอนั้นเดินตามเขาแทบไม่ทัน แล้วตอนนี้พนักงานที่อยู่รอบๆก็พากันมองเธอและเขาอย่างไม่ละสายตากันเลย“เงียบ…แล้วก็เดินตามผมไปข้างบน…ถึงห้องทำงานของผมแล้วล่ะน่าดู…” ฮัสลานหันมาพูดกับมารียาก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ไป จนมารียานั้นมองเขาแล้วถอนหายใจออกมาทันทีเลยจากนั้นพอทั้งสองขึ้นไปลิฟต์ไปยังชั้นของผู้บริหารแล้ว ฮัสลานก็เดินออกจากลิฟต์แล้วเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของเขาทันที ส่วนมารียาก็ได้แต่มองตามเขาด้วยสีหน้าเศร้าๆ เพราะเธอไม่อยากจะทะเลาะกับเขาเรื่องปรมินทร์เลย พอเธอเดินเข้าห้องไป ฮัสลานก็ยืนมองเธอด้วยสีหน้าจดจ้อง“คุณอย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้สิคะคุณฮัสลาน…ที่คุณเห็นเมื่อกี้น่ะมันไม่ได้มีอะไรเลยนะคะ” มารียาพูดบอกไปแล้วเธอก็เดินเข้าไปหาเขาแล้วหยุดพูดกับเขาไปแบบอธิบาย“คุณให้ผมยิ้มดีใจที่เห็นเมียตัวเองยืนจับมือกับแฟนเก่าในที่ทำงานผมอย่างนั้นเหรอมีน….คุณจะให้ผมเชื่อคำพูดคุณได้ยังไงว่ามันไม่มีอะไร…คุณบอกผมว่าเพื่อนผู้หญิงมาหา แล้วมันใช่ไหม…ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องโกหกผมด้วยมีน…ทำไมคุณไม่บอก

“คุณมุกรู้จักเขาเหรอครับ…” อาลีเอ่ยถามออกไปเมื่อมุกดาหยุดเดินแล้วมองชายตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยพูดออกมาเบาๆ จนเขานั้นมองชายคนนั้นที่มองมาทางเธอและเขาด้วยสายตาดดันอย่างนั้นก็คิดว่ามุกดาน่าจะรู้จักกับเขา“ค่ะ…เขาเป็นอดีตสามีของมุกน่ะค่ะ…” มุกดาหันไปตอบอาลีแล้วเธอก็หันมามองปรมินทร์ด้วยสีหน้านิ่งๆ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขามาที่นี่เพราะอะไร“อ่อครับ…งั้นคุณมุกจะคุยกับอดีตสามีของคุณก่อนไหมครับ แล้วเดี๋ยวผมขึ้นไปรอที่ห้อง” ส่วนอาลีก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะบอกเธอให้คุยกับอดีตสามีของเธอก่อน ส่วนเขาจะขึ้นไปรอข้างบนด้านปรมินทร์ก็ได้ยินที่มุกดาพูดกับผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจนว่าเขานั้นเป็นอดีตสามีของเธอ มันก็ทำให้เขานั้นหงุดหงิดใจมากเพราะเขายังไม่ได้หย่ากับเธอสักหน่อย เขาจะเป็นอดีตสามีของเธอได้ยังไงกัน แล้วไหนจะไอ้หมอนี่อีกคน มันบอกจะขึ้นไปรอมุกดาที่ห้อง นี่มันจะพาเมียเขาขึ้นห้องอย่างนั้นเหรอ คิดได้ดังนั้นปรมินทร์ก็เดินเขาไปหยุดที่ตรงหน้าของทั้งสอง แล้วพูดภาษอังกฤษออกไปอย่างชัดเจน“ผมไม่ใช่อดีตสามีของมุกดา ผมกับมุกเรายังไม่ได้หย่ากัน และเราก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ เพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิที่จะพาเมียผมขึ้นห้อง