All Chapters of ลิขิตรักนายสุดหื่น: Chapter 211 - Chapter 220

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…มุกดาก็ได้เข้ามาฝึกงานในบริษัทของปรมินทร์เป็นที่เรียบร้อย และด้วยความที่เธอนั้นเป็นเด็กใหม่ที่สวยน่ารักก็ทำให้เธอนั้นเป็นที่สนใจของเหล่าพนักงานผู้ชายที่คอยเทียวไปเทียวมาขายขนมจีบให้เธอ แม้กระทั่งเธอปฎิเสธว่าเธอนั้นมีแฟนแล้ว แต่ก็ยังมีคนประเภทที่อยากจะเล่นกับไฟมาจีบเธอไม่เลิกสักที…“น้องมุก…เย็นนี้ว่างไหมอ่ะ พี่ว่าจะชวนน้องมุกไปเดินเล่นหาอะไรทานแถวเยวราชน่ะ มีร้านอาหารเปิดใหม่เยอะเลยนะ ไปกับพี่นะ…” พนักงานชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับมุกดาด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เพราะอยากจะจีบเด็กสาว“อ่อ มุกมีนัดกับแฟนแล้วน่ะค่ะ คงไปด้วยไม่ได้ มุกขอโทษด้วยนะคะพี่” มุกดาตอบไปด้วยรอยยิ้ม เพราะหน้าหม้อขนาดนี้ใครจะไปด้วยล่ะ ขนาดบอกว่ามีแฟนแล้วเขาก็ยังจะขยันมาถามอยู่นั่นแหละ เธอล่ะอยากจะให้รู้จริงๆเลยว่าแฟนที่เธอว่าเนี่ยเป็นใคร“เฮ้อ…น่าเสียดายจัง พี่ซื้อรถเบ้นซ์มาใหม่ซะด้วย อยากจะให้น้องมุกได้นั่งด้วยเป็นคนแรกเลย… แล้วนี่พี่จองร้านอาหารจีนชื่อดังเอาไว้อีก แล้วใครจะไปทานกับพี่ล่ะเนี่ย…เหนื่อยใจจริงๆไม่มีใครมาช่วยใช้เงินเลยเนี่ย…” พนักงานชายคนนี้พูดบอกไปอย่างล่อใจเด็กสาว เพราะเขาคิดว่ามันอาจจะ

“แค่นี้ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ…ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่านประธานจะมาแอบกิ๊กกับเด็กฝึกงานแบบนี้ ถ้าเมียเขารู้จะเสียใจแค่ไหนนะที่ผัวตัวเองน่ะทำเรื่องเลวๆลับหลังแบบนี้…เธอเองถ้าเลิกได้ก็เลิกซะนะ เป็นชู้เขามันไม่ใช่เรื่องดีๆหรอก ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนหรอกนะมุกดา ฉันถึงได้เตือนเธอน่ะ เพราะการงานของเธอมันกำลังไปได้ด้วยดี อย่าทำให้เสียเพราะเรื่องพวกนี้เลย” แองจี้พูดออกไป เพราะเรื่องงานเธอยอมรับเลยว่ามุกดาทำงานดีและเก่งมากๆ แต่พอมาเจอมุกดาทำเรื่องแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะเตือนไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่มุกดาควรจะทำเลย“เฮ้อ….โอเค! ในเมื่อเธอเห็นฉันเป็นเพื่อน งั้นฉันก็จะบอกเธอตรงๆเลยก็แล้วกันนะ ฉันนี่แหละเมียท่านประธาน….” มุกได้ยินแองจี้พูดมาร่ายยาวแบบนั้นก็ถอนหายใจแรงๆแล้วพูดบอกไปตรงๆ เพื่อให้แองจี้นั้นเข้าใจว่าเธอน่ะไม่ได้เป็นชู้กับท่านประธาน แต่เธอน่ะเป็นเมียของท่านประธานต่างหาก“แค่เธอมีอะไรกับท่านประธานแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะโมเมไปเป็นเมียของเขานะมุกดา เธอพูดจาอะไรก็รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง…ถ้าเธอเป็นเมียเขา งั้นคนที่เขามีอะไรด้วยก็เมียของเขาทั้งนั้นสิ…เมียเขาจริงๆน่ะต้องมีทะเบียนสมรส..เธ

“ฉันว่าฉันจะคุยกับน้ำข้าวเกี่ยวกับนายพิบูลอะไรนี่สักหน่อยนะ ถ้าเขาไม่ดีจริงๆแล้วเราค่อยวางแผนให้พี่ปริมเขาได้รู้ความจริงว่าคุณพิบูลเขาไม่ใช่คนดีอย่างที่เขาคิด” มุกดาพูดบอกไป เพราะตอนนี้เธอยังนึกแผนการอื่นๆไม่ออก“อืม…โอเคๆ งั้นเดี๋ยวฉันจัดการให้…เธอคิดแผนต่อไปดีๆก็แล้วกัน เพราะคุณปริมเขากำลังหลงคุณพิบูลเลย เขาอาจจะเข้าข้างกันก็ได้ ถ้าเราจะเปิดโปงก็เอาให้เขานั้นจับได้คาหนังคาเขาเลย…” แองจี้บอกไปตามความคิดของเธอเอง“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่เราต้องคุยกับยัยน้ำข้าวอะไรนี่ก่อน เราถึงจะจัดการกับเขาได้ ยังไงฉันฝากเธอด้วยนะแองจี้…” มุกดาพูดบอกไปแล้วก็มองหน้าแองจี้อย่างจริงจัง“อืม…ฉันยินดี…” แองจี้ตอบไปแล้วก็ยิ้มให้ เพราะนั่นน่ะน้องสาวของประธานบริษัทเชียวนะ ถ้าเธอช่วยให้เขาตาสว่างแล้วเธออาจจะได้ทำงานตำแหน่งที่ใหญ่กว่านี้ก็ได้ในวันข้างหน้า อีกใจเธอก็อยากจะช่วยเพราะเป็นลูกผู้หญิงด้วยกันนี่แหละ เธอไม่อยากให้ปาลินต้องมาถูกผู้ชายใจหมาแบบนั้นหลอกด้วยจากนั้นช่วงเย็น…พอสองสาวเลิกงานแล้วก็พากันไปเจอน้ำข้าวตามที่เพื่อนของแองจี้นั้นนัดแนะให้ จนทั้งสามสาวได้พูดคุยกันเรื่องของพิบูล แรกๆน้ำข้าวก็ไม่อยากต

ณ เวลาหนึ่งทุ่ม…คลับหรู…มุกดาและแองจี้ก็พาปาลินนั้นมานั่งรอตั้งแต่คลับเปิด จนตอนนี้มันก็เกือบทุ่มแล้วก็ยังไม่มีวี่แววเลยว่าพิบูลนั้นจะมา จนปาลินเริ่มจะทำหน้าเซ็งๆออกมาแล้ว“มุกดา…นี่ฉันนั่งรอมานานแล้วนะ ฉันยังไม่เห็นวี่แววของคุณพิบูลเขาเลย ฉันบอกเธอแล้วว่าเขาไปฮ่องกง เขาจะมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง” ปาลินพูดบอกไปแล้วก็นั่งพิงเบาะไปแบบหงุดหงิดใจ“พี่ปริมก็ใจเย็นๆก่อนสิคะ…นี่ก็พึ่งจะทุ่มนึงเองค่ะ เขาก็คงจะยังไม่มาดื่มแต่หัวค่ำขนาดนี้มั้งคะ…แต่ที่เรามารอก่อนเนี่ยเพราะเราไม่ต้องการให้เขาเห็นเราต่างหากค่ะ…แองจี้เธอแชทถามน้ำข้าวสิว่าตอนนี้อยู่ไหนแล้ว” มุกดาพูดตอบไปก็หันไปบอกแองจี้ให้ทักไปถามน้ำข้าวทันที“ฉันทักไปเมื่อกี้แล้ว น้ำข้าวบอกว่ากำลังมาเพราะคุณพิบูลเขาโทรตามน้ำข้าวให้มาหาเขาที่นี่แล้ว…ฉันว่าอีกไม่นานพวกเขาก็คงจะเข้ามากันแล้วล่ะมั้ง..” แองจี้พูดบอกไปแล้วก็ทำหน้านิ่งๆอย่างเกร็งๆออกไปเมื่อเจอสายตาของปาลินมองมา“ถ้าวันนี้ฉันถูกเธอสองคนหลอกมานั่งรอโง่ๆอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ให้พวกเธอผ่านการฝึกงานเลยสักคน..คอยดู” ปาลินพูดออกไปแบบดุๆ เพราะถ้าไม่ใช่ล่ะก็น่าดูแองจี้ก็ได้แต่งยิ้มแห้งๆออกไปและก็หวังว

มุกดาก็มองแล้วก็ยิ้มออกมาเมื่อปาลินมองพี่ผู้ชายสุดหล่อคนนี้แบบจดจ้องอย่างนั้น ไมรู้ว่ามองเพราะซาบซึ้งที่เขามาช่วยเหลือ หรือว่ามองเพราะความหล่อของเขาที่มันโดดเด่นแผ่ออร่าออกมาก็ไม่รู้“ผมเห็นคุณผู้หญิงคนนี้เขาบอกว่าเจ็บ แต่ผมก็ไม่เห็นคุณจะปล่อยเขาเลยนิ…ผมก็เลยอยากจะให้คุณรู้สึกว่ามันเจ็บยังไง…และใช่…ผมอยากจะมีเรื่องกับคุณ…ผมถึงได้เขามาเสือกอยู่ตรงนี้…” เสียงของกวินเอ่ยพูดขึ้นอย่างแข็งก้าว เพราะเขาทนมองต่อไปไม่ได้แล้ว“ได้…อยากจะเสือกนักใช่ไหมวะ…ปึก…โอ๊ย…” พิบูลพูดกัดฟันออกไปแล้วเขาก็ทำท่าจะตีชายตรงหน้า แต่หมัดของผู้ชายคนนี้ก็ฟาดลงมาเต็มๆใบหน้าของเขา จนเขานั้นหน้าหันแบบเจ็บแบบสุดๆเลย เพราะมันหมัดนักเป็นบ้าเลย..“ถ้าคิดจะมีเรื่องไม่ต้องพูดมาก จะต่อยก็ต่อยมาเลย…แต่ถ้าสู้ไม่ไหวก็อย่าหาว่าใจร้ายก็แล้วกัน ผู้ชายที่กล้าทำตัวร้ายผู้หญิงได้แบบแก…ไม่ควรจะมาอยู่ในคลับของฉัน…ผั้วะ!...” กวินพูดไปแล้วเอามือจับที่คอเสื้อของผู้ชายคนนี้มา แล้วเขาก็ต่อยเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง เพราะคนอย่างนี้มันต้องเจอคนอย่างเขาปาลินก็ถูกดันตัวให้ถอยออกไป แล้วเธอก็มองชายตรงหน้าต่อยหน้าของพิบูลอย่างแรงด้วยความสะใจ เพราะเธ