All Chapters of พรางพิษ: Chapter 81 - Chapter 90

“โกหก! คอยดูสิ อีกไม่นานพวกคุณก็คงกลับมาคืนดีกัน รักกัน แล้วก็แต่งงานกันอีกครั้ง ส่วนฉัน! ก็เป็นได้แค่ดอกไม้รายทางที่คุณชื่นชมแล้วเขี่ยทิ้งเท่านั้นเอ...อื้อ...”ประโยคนั้นของหญิงสาวไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาจนจบ ด้วยว่าริมฝีปากถูกปิดกั้นด้วยริมฝีปากเขา สองมือของสมัตถ์โอบกอดร่างงาม รัดรึงกายสาว ริมฝีปากก็คอยจ้วงลิ้นเข้าสู่โพรงปากนุ่มอุ่นเทียนหยดเรี่ยวแรงไม่ค่อยมีด้วยว่าเพิ่งสร้างไข้ พอถูกจุมพิตสูบวิญญาณจากเขา จึงทำได้เพียงรอรับมันอย่างไร้การทัดทาน“อืม...เทียน...เทียน...”สมัตถ์ครางอืออา เลื่อนใบหน้าลงหาซอกคออุ่น สูดเอากลิ่นที่ปรารถนา ความสดใหม่ของเทียนหยดกำลังทำให้เขาคลั่ง เขาคิดถึงกลิ่นนี้ คิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ในตัวหล่อน มันวิเศษเสียจนทำให้เขาหงุดหงิดตอนไม่ได้รับมันอีก ก็อยากไปหาหล่อนที่บ้านสวน แต่ว่า...ความละอายใจก็ทำให้เขาต้องทนรออยู่ที่นี่ เขาเป็นฝ่ายเดินจากมาอย่างชายผู้ไร้ความรับผิดชอบ ทั้งที่มิใช่นิสัยของตัวเองเลย“ปล่อย สมัตถ์...ปล่อย ฉัน...หายใจไม่ออก” เธอร้องขอ ต้องเอนกายพิงร่างสูงของคนตรงหน้า เลือดลมสูบฉีดร

“โอเคค่ะ งั้นฉันกลับนะคะ” บอกแล้วร่ำลาสมัตถ์ที่หน้าประตู มันเป็นห้องขนาดใหญ่ ที่เชื่อมกับส่วนของออฟฟิศ มีผนังสามด้านทำจากกระจกทึบแสงที่คนภายในนอกไม่สามารถมองเข้ามาได้ ด้านหน้าหันเข้าถนนใหญ่ ส่วนด้านหลังหันเข้าหาโกดัง สมัตถ์เลื่อนประตูช้าๆ ให้มันเปิดออก พอเดินเข้าไปได้ก็จัดการล็อกมันเสีย ไม่อยากให้ใครโผล่มากวนการเจรจาที่กว่าจะหาจังหวะมาคุยได้ช่างยากเย็นเหลือเกินเสียงเพลงเก่าเพลงหนึ่งแว่วเข้าหูทันทีที่เข้ามายืนอยู่ในนี้ เนื้อร้องและท่วงทำนองของเพลงนั้นทำให้เขาต้องมุ่นคิ้วหนักๆ เพราะมันช่างไม่เข้ากับสาวยุคใหม่อย่างเทียนหยดเอาเสียเลย_______ เพลง ‘แอบรักผัวเขา’ เพลงเก่าๆ จากแอปยูทูป เล่นจบไปหลายรอบแล้ว แต่เทียนหยดก็ยังกดให้มันเล่นอีก ปากก็ร้องคลอตามเบาๆ บางครั้งก็ยิ้มสมเพชตัวเองไปด้วยสมัตถ์เฝ้ามองอย่างพิจารณา ที่หล่อนหายหน้าไปเพราะอยากทบทวนอะไรหรือเปล่า ก็ในคืนที่ตกเป็นของเขานั้น ในห้วงความคิดของหล่อนก็ยังคงมีแต่จีรวัฒน์ เขาไม่อยากเข้าข้างตัวเอง ไม่อยากคิดเองเออเองหรอกว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะหล่อนมีใจ

EP 18น้องชาย_________ ราตรีได้ใจ ยิ่งกอดยิ่งรัดร่างอดีตสามี ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังเพ่งมองมายังตัวบ้าน ณ ตรงนั้น ใต้ร่มเงาของต้นอโศก เขาคิดว่ามีใครบางคนยืนอยู่ หล่อนกำลังมองมาทางนี้ และเมื่อรู้ว่าเขาเห็นเข้าแล้ว หล่อนก็รีบจากไป ทว่าบางอย่างผิดปกติ สองขาหล่อนมิได้หนักแน่นตอนก้าวเดิน และก่อนที่มือจะได้จับลูกบิดประตูห้อง ร่างงามก็ร่วงผล็อยลงพื้น“เทียน...เทียน!”มือแกร่งแกะมือบางของราตรีออก ก่อนจะสะบัดทิ้งอย่างแรง เขาวิ่งไปหาเทียนหยดที่หน้าห้องหล่อน ส่วนราตรีก็ตามมาอย่างเคืองขุ่น“เทียน! เทียน?” เขาดึงร่างเทียนหยดขึ้นจากพื้น หล่อนยังพอมีสติ แต่ยืนนิ่งๆ ไม่ได้ เขาต้องดึงร่างหล่อนมาพิงอกไว้ “เธอเป็นอะไร! เทียน? เธอต้องไปหาหมอ!” สมัตถ์ร้อนรน เทียนหยดหลับตานิ่งๆ ยิ่งได้กลิ่นบุหรี่จากลมหายใจเขาก็ยิ่งปวดศีรษะ“ไม่...ฉันแค่เพลีย” บอกแล้วยกมือกุมขมับ คอแห้งจนอยากดื่มน้ำสักแก้ว“ออเซาะ สมใจเธอแล้วสินะที่ได้สมัตถ์ไปครอง” ราตรียืนกอดอกจ

เทียนหยดยิ้มเขินๆ วันนี้เธอรับประทานมากกว่าทุกวันจริงๆ“เทียนเขาเพิ่งหายป่วยมั้งครับ”“หรือยะ แกรู้ได้ไงว่าแม่เทียนป่วย” นางสวนทันควัน สมัตถ์รีบหุบปากฉับ “แล้วนี่ยัยไนท์ไปไหน ตื่นมาฉันก็ไม่เจอ”“ไม่รู้ครับ ผมไม่เห็น”“อะไรกัน ปกติไปไหนมาไหนต้องบอกนี่นา”ศรีสุรางค์ส่ายหน้าด้วยไม่รู้จะไปหาคำตอบจากใคร เทียนหยดหน้าสลดลงเล็กน้อยยามได้ยินชื่ออดีตภรรยาของสมัตถ์ เธอรีบกินแล้วรีบลุกจากมา สมัตถ์ยังตามเธอมาด้วย“เทียน เดี๋ยว! อย่าเพิ่ง”เปลือกตาบางของเทียนหยดหุบฉับ ก่อนจะเปิดขึ้นมา“เธอโอเคไหม”“ไม่ค่ะ ทุกเรื่องเลย โดยเฉพาะคุณ ต่อไปนี้คือการตกลงของฉันนะคะ” เธอเอ่ยจริงจังและหนักแน่น ไม่ได้มีอารมณ์อื่นใดเข้ามาเกี่ยวข้อง“โอเค ได้ ว่ามาสิ”“ฉันว่าเราควรอยู่ห่างกันสักพัก”“ไม่! แบบนั้นไม่ได้ ฉันลงแดงตายแน่ๆ ฉัน...” สมัตถ์พูดไม่ออก แม้ยืนอยู่ใกล้กันขนาดนี้เขายังโหยหาคนตรงหน้า แต่นี่หล่อ

ผกากรองไม่เห็นด้วย อย่างน้อยนางก็อยากให้คนทั้งสองได้คุยกัน เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดต้องมีการเจรจา ไม่อย่างนั้นมันจะค้างคาใจทั้งสองฝ่าย“ไม่ อธิบายสิเทียนหยด อธิบายให้เขาเข้าใจ คุณสมัตถ์เป็นคนมีเหตุผล เขาจะต้องเข้าใจแก” นางให้กำลังใจบุตรสาวแม้ว่าอีกฝ่ายจะส่ายหน้ารัวๆสมัตถ์หันหน้าหนีน้ำตาของเทียนหยด หล่อนมองเขา น้ำตายังไหล เขาแพ้น้ำตาผู้หญิง โดยเฉพาะน้ำตาหล่อน มองที่ไรใจหายทุกทีชายหนุ่มเดินจากสองแม่ลูกไป ก่อนที่เทียนหยดจะถูกมารดาผลักให้เดินตามเขา ไม่ว่าสิ่งดีงามใดๆ ที่เธอเคยมีและเขาเคยรับรู้ เธอมั่นใจว่ามันจางหายไปแล้ว หลังจากที่เขาได้รู้ความจริงทุกเรื่อง มันเป็นความผิดเธอหรือ ผิดที่เธอปิดบังหรืออย่างไร____________ เทียนหยดก้าวลงจากรถเมื่อคนขับดับเครื่องแล้วก้าวลงไปก่อน สมัตถ์ไม่ยอมเอ่ยอะไรเลยตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมา เขาทำเหมือนเธอคือต้นไม้ใบหญ้า ไร้ความสำคัญ ไร้ตัวตน เธอรู้ว่าผิด เธอสำนึกผิดแล้ว เขาจะไม่ให้อภัยกันเลยหรือ ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุ เธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ“คุณสมัตถ์คะ คือว่าฉัน...”