All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31 โจรลักพาตัวบนรถไฟ“แม่คะหนูปวดฉี่ เดี๋ยวหนูมานะคะ” ไป๋จ้าวเหม่ยกำลังจะลุกขึ้นไปด้วย ทว่าเด็กน้อยที่อั้นฉี่มานานก็รอไม่ไหวอีกต่อไป ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็เห็นแผ่นหลังเล็ก ๆ วิ่งออกไปแล้ว“เดี๋ยวฉันมา ไปหาลูกแป๊บเดียว นายเฝ้าของเอาไว้นะ” หญิงสาวหันไปหาพ่อของเด็กน้อยที่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ในตอนนี้หัวใจของแม่เลี้ยงสาวกระตุกวูบ เอ่ยปากบอกชายหนุ่มเสร็จก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว“ได้ ๆ แต่อาเหม่ย ซวนซวนไม่ได้เด็กขนาดนั้น เธอไปคนเดียวได้” เพราะที่ผ่านมา อู๋ชิงซวนไม่เคยทำตัวให้คนเป็นพ่อต้องเป็นห่วง และทุกครั้งเธอก็มักจะแสดงความเป็นผู้ใหญ่ออกมามากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ดังนั้นอู๋เหวยจึงได้ลืมไปแล้วว่าลูกสาวยังเด็กอยู่ไป๋จ้าวเหม่ยไม่ได้ฟังหรอกว่า พ่อของลูกเลี้ยงเธอจะพูดอะไร เพราะตอนนี้เธอกำลังเดินไปตามหาเด็กน้อยที่หายไปเข้าห้องน้ำแล้ว เสียงร้องไห้ที่ฟังคุ้นหูดังขึ้นมา แม่เลี้ยงสาวชาไปทั้งตัว เธอรีบดันคนที่ยืนตรงกลางทางเดินออก และก้าวขาไปยังเสียงร้อง“ซวนซวน!” น้ำเสียงที่ดังก่อนที่เจ้าตัวจะไปถึง อู๋ชิงซวนหันไปมอง พร้อมกับเอ่ยเรียกเสียงสั่น เด็กน้อยพยายามจะกระชากมือตนเองออกมาจากการจับกุม

ตอนที่ 33 นอนเตียงเดียวกันนั่งรถไฟมาทั้งวัน ทั้งฝุ่นทั้งกลิ่นเหม็นติดตามเนื้อตัวเส้นผมจนแทบจะทนรับตนเองไม่ไหว ไป๋จ้าวเหม่ยคว้าผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้อง เธอมองหาอู๋เหวยที่หายออกจากห้องไปตั้งแต่แรกไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปที่ไหน หรือว่าเขาก็ไม่อยากนอนร่วมห้องกับเธอเช่นเดียวกัน“อาเหม่ยจะไปอาบน้ำเหรอ ผมต้มน้ำร้อนให้คุณแล้ว ตามมาสิเดี๋ยวผมพาไป”“ต้องพาไปทำไมกัน อาเหวยลูกทำเหมือนว่าอาเหม่ยไม่เคยมาบ้านเรา อ้าว แล้วนี่ลูกอาบน้ำแล้วเหรอ แต่น้ำร้อนเพิ่งเดือดเองนะ”“ผมชอบอาบน้ำเย็นแม่ก็รู้ แม่อย่าเพิ่งถามมากเลยครับ อาเหม่ยเหนียวตัวไปหมดแล้ว ผมพาเธอไปอาบน้ำก่อน” เยว่ผิงอันผงกหัวรับอย่างงง ๆ“หนูอาบด้วยค่ะแม่”“มาค่ะอาบน้ำด้วยกัน” ไป๋จ้าวเหม่ยเดินไปอุ้มลูกสาว จากนั้นก็ตามอู๋เหวยไปที่ห้องอาบน้ำด้านหลังควันจากถังน้ำลอยคลุ้งขึ้นมา ไอร้อนทำให้อยากลงไปแช่ขับไล่ความเมื่อยล้า ทว่าเหลือบไปเห็นอู๋เหวยที่จัดแจงหยิบสบู่กับน้ำยาสระผมมาตั้งไว้ให้ เธอก็ต้องกัดริมฝีปากตนเอง“ความจริงนายน่าจะอาบน้ำร้อน ฉันอาบต่อจากที่นายเหลือเอาไว้ก็ได้ อากาศที่ลั่วจงหนาวกว่าที่ลั่วฉางบ้านของพวกเราเสียอีก”“ไม่เป็นอะไรหรอก ผมอา

ตอนที่ 35 คุณดีเหลือเกินไป๋จ้าวเหม่ยมองข้าวของมากมายที่แม่ของเธอ และแม่ของอู๋เหวยขนมายัดใส่มือให้เต็มไปหมด ไหนจะกองอยู่ที่พื้นอีกยาวเป็นวา หญิงสาวพลันถอนหายใจออกมา หลายวันที่ผ่านมาเธอรู้แล้วว่า แม่กับไป๋รุ่ยรักเธอมากแค่ไหน ความอบอุ่นจากครอบครัวที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน ทำให้เธอตัดใจจากทั้งคู่ไม่ได้ เช่นเดียวกับพ่อแม่ของสามี ที่ดีกับเธอเหมือนเช่นเธอเป็นลูกแท้ ๆ“พี่สาวหากพี่เขยไม่ดีกับพี่ก็มาบอกผมนะ ถึงแม้ผมจะดูผอมไปสักหน่อย แต่ผมแข็งแรงมากนะ” ไป๋รุ่ยฉวยโอกาสตอนที่แม่เขากับแม่ของพี่เขยผลัดกันกอดซวนซวน เขาก็ดึงแขนพี่สาวออกมาอีกทาง“ได้ ๆ พี่เชื่อ อารุ่ยของพวกเรา แข็งแรงมาก แต่อย่าเอาแต่ทำงานจนลืมอ่านหนังสือล่ะ แบบฝึกหัดที่พี่ให้ไปทำให้หมด เดี๋ยวพี่ส่งมาให้ใหม่”“พี่เหม่ย...ทำไมเมื่อก่อนผมไม่เคยรู้เลยว่าพี่จะเรียนหนังสือเก่งขนาดนี้” พี่สาวที่ไป๋รุ่ยรู้จัก เป็นสตรีอ้วนขี้เกียจ ชอบเอาเปรียบ ถึงแม้เธอจะฉลาด แต่เป็นฉลาดแกมโกงมากกว่า ทว่าฉลาดและมีน้ำใจเช่นนี้ เขากลับรู้สึกไม่คุ้นชิน“ทำเหมือนเมื่อก่อนนายสนใจพี่อย่างนั้นแหละ อารุ่ยฉันน่ะเรียนเก่งมากนะ ถึงแม้จะไม่ได้ไปเรียนที่โรงเรียนในเมือง แต

ตอนที่ 37 หย่าเมื่อครั้งที่ไป๋จ้าวเหม่ยเพิ่งฟื้นขึ้นมาจากการถูกรถชน หรือจะให้บอกว่า ไป๋จ้าวเหม่ยคนนี้มาสิงอยู่ในร่างกายของไป๋อ้วน อดีตภรรยาที่นิสัยแย่ของเขา อู๋เหวยจำได้ดี ว่าวันนั้นทั้งคู่ทะเลาะกัน เพราะว่าเขาด่าเธอด้วยคำหยาบคาย จำได้ว่าวันนั้นอู๋ชิงซวนหัวเข่าแตก และไป๋จ้าวเหม่ยกลับยืนกอดอกมองนิ่ง ๆ เขาจึงเข้าใจว่าเธอตั้งใจผลักลูกสาวเขา…อู๋เหวยเดินเข้าไปอุ้มลูกสาวขึ้นมากอด มือหนาผลักร่างอวบอ้วนของหญิงสาวกระเด็นออกไป พร้อมกับตวาดเสียงกร้าว“สารเลวเธอรังแกซวนซวนอีกแล้วใช่ไหม ผู้หญิงอย่างเธอทำไมไม่ตายไปเสีย จะฟื้นขึ้นมาทำไม” ไป๋จ้าวเหม่ยที่ล้มก้นกระแทก เงยหน้าขึ้นมามองอู๋เหวยที่กำลังบันดาลโทสะ อย่างไม่ฟังเหตุผลใด ๆ ทั้งสิ้น“ฉันไม่ได้ทำอะไรสักนิด นายบ้าหรือเปล่า มาถึงก็กล่าวหากันเลย ทำไมไม่รู้จักใช้ปากถามเหตุผลก่อน”“ยังต้องถามอะไรอีก หลักฐานก็คาตาอยู่ เธออย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ คนที่กล้าทำทุกอย่างได้อย่างเธอ วางยาฉันก็ทำมาแล้ว รังแกเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งจะไปยากอะไร”“อู๋เหวย!”“พ่อคะ” อู๋เหวยที่กำลังโมโหขั้นสุด ไหนเลยจะรู้สึกถึงน้ำเสียงที่อ่อนลงของลูกสาว“ซวนซวนหนูไม่ต้องพูด พ่อจัดการเอง”

ตอนที่ 39 โรงเรียนใหม่ของเด็กน้อยในยุคสมัยนี้นักเรียนของประเทศจีนยังคงใส่ชุดเหมือนกันทั้งโรงเรียน ไม่เหมือนสมัยที่ไป๋จ้าวเหม่ยจากมา เพราะยุคปัจจุบันได้รับวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามามากแล้ว ชุดที่ใส่จึงเป็นชุดไปรเวต ทว่าหญิงสาวกลับชอบชุดนักเรียนกะลาสีเรือนี่เหลือเกิน ยิ่งเด็กหญิงตัวน้อย ๆ หน้าขาว ๆ ปากแดง ๆ เช่นดังลูกเลี้ยงเธอใส่แล้วก็ยิ่งสวยงามมาก“ซวนซวนของพวกเราใส่ชุดนักเรียนแล้วน่ารักจนแม่แทบทนไม่ไหวแล้ว”“ทนไม่ไหวแล้วแม่จะทำยังไงคะ ห้ามไม่ให้หนูไปเรียนเหรอ” อู๋ชิงซวนหมุนตัวอยู่หน้ากระจก เส้นผมยาวสลวยถูกถักเป็นเปียคู่ ผมหน้าม้าปกปิดหน้าผากนูนช่างดูเหมือนตุ๊กตาที่ไป๋จ้าวเหม่ยเคยเล่นเมื่อสมัยเด็ก ๆ“ฮ่า ๆ ไม่ห้ามหรอกค่ะ แต่แม่จะหอมให้แก้มเล็ก ๆ ของหนูช้ำไปทั้งแก้มยังไงล่ะ นี่แน่ะ ๆ” ไม่พูดเปล่าแม่เลี้ยงสาวรั้งลูกสาวเข้ามากอด พร้อมกับหอมดังฟืดฟาดไปทั้งสองแก้ม เสียงหัวเราะของหนึ่งเด็กหนึ่งผู้ใหญ่ดังไปถึงห้องครัว อู๋เหวยยกโจ๊กไก่ฉีกออกมา พลางยืนยิ้มมอง“พ่อคะ แม่แกล้งหนูพ่อต้องจัดการให้หนูนะคะ แม่หอมแก้มหนูช้ำไปหมดแล้ว พ่อต้องแก้แค้นด้วยการหอมแก้มแม่ให้ช้ำไปทั้งแก้มเลยค่ะ”“โอ๊ะ!...ในเมื่อลู