All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 41 ของล้ำค่าไป๋จ้าวเหม่ยมองดูคนตัวโตที่พาตนเองเข้าไปนอนบนเตียง ทั้งยังตบที่นอนข้าง ๆ ให้กับเธออีกด้วย“มาสิคุณไม่นอนเหรอ”“คุณจะปล่อยให้ลูกนอนคนเดียวจริง ๆ เหรอ”“ซวนซวนบอกว่าให้ผมนอนกับคุณในห้อง ลูกบอกว่าตนเองโตแล้ว เพื่อนในห้องก็แยกห้องนอนคนเดียว อีกอย่างคุณบอกแล้วนี่ว่าให้โอกาสผมจีบคุณ ตอนนี้ผมกำลังนอนจีบอยู่ คุณต้องให้ความร่วมมือนะ”เป็นเหตุผลที่บ้าบอที่สุดเท่าที่ไป๋จ้าวเหม่ยเคยฟังมา ทว่าเหตุผลไร้สาระนี้กลับทำให้รอยยิ้มของเธอคอยแต่จะกระดกขึ้นไม่หยุดสักที“ฉันบอกว่าให้โอกาสจีบ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะนอนกับนายตอนนี้นะอู๋เหวย อย่าได้คืบจะเอาศอกนะ”“โอ้ว...เหม่ยเหม่ยของเราคิดไปถึงไหนแล้ว ความจริงคุณต้องการผมใช่ไหมล่ะ ถ้าคุณต้องการผมก็...”“อู๋เหวย!...” เสียงหวานตวาดแหวขึ้นมา ทว่าคนตัวโตกลับหัวเราะร่วน เขาลงจากเตียงไปอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมา แล้วพาไปนอนลงบนเตียง มือหนากกกอดเอาไว้แน่น ริมฝีปากหยักพรมจูบลงที่หน้าผาก เส้นผมสลวย“คุณคิดไปไหนกัน ผมล้อเล่น เอาละ ๆ เหม่ยเหม่ยคนดีให้สามีนอนกอดหน่อยนะครับ ผมอยากรู้เรื่องของคุณ เล่าให้ผมฟังหน่อยสิ ทำไมคุณถึงได้มีความรู้มากมายขนาดนี้ ทั้งเรื

ตอนที่ 43 แม่ของซวนซวนดีที่สุดตั้งแต่ที่อู๋เหวยโดนโชคก้อนใหญ่หล่นทับหัวอย่างไม่ตั้งใจในวันที่ตัดสินใจสารภาพรักกับไป๋จ้าวเหม่ยแล้วเขาก็ไม่เคยคิดจะนอนแยกห้องอีกเลย นอกจากอู๋เหวยจะดีใจจนออกนอกหน้าแล้วนั้นอู๋ชิงซวนเองก็ดีใจจนยิ้มไม่หุบเช่นเดียวกัน ในแต่ละวันเด็กน้อยเอาแต่มองหน้าท้องของแม่ตนเอง ทว่าไม่เห็นจะมีวี่แววของน้องในท้องเลย ก็ไหนบอกว่านอนห้องเดียวกันแล้วจะมีน้องไง นี่พ่อกับแม่ก็นอนด้วยกันมาหลายเดือนแล้วนะ ทำไมท้องแม่ยังแบนราบ ไม่เหมือนแม่ของเจินเจินที่กำลังจะคลอดในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว“ซวนซวนนี่เธอเป็นอะไรทำไมเอาแต่ถอนหายใจล่ะ เออจริงสิสอบเทอมนี้เธอได้ที่หนึ่งอีกแล้ว” เผลอเพียงครู่เดียวบัดนี้อู๋ชิงซวนก็เรียนที่โรงเรียนฮั่วหยางได้หนึ่งเทอมแล้ว“เสี่ยวซินเธอรู้ได้อย่างไร ไม่ใช่โรงเรียนประกาศผลสอบตอนเปิดเทอมหรอกเหรอ” หวังอี้ซินเม้มปากพลางแสดงความประหม่าออกมา ท่าทางเช่นนั้นของเพื่อนร่วมห้อง ทำให้อู๋ชิงซวนและเจียงเจินเจินสงสัยเป็นอย่างมาก“ไม่ใช่ว่าเธอแอบดูผลสอบจากผู้อำนวยการหวังหรอกเหรอ นี่เสี่ยวซินถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน แต่เธอจะแอบดูผลสอบก่อนคนอื่นไม่ได้นะ ถ

ตอนที่ 45 ประชุมผู้ปกครองอู๋เหวยไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี ไอ้การที่ภรรยาและลูกได้ทำในสิ่งที่ตนเองชอบมันก็ดีอยู่หรอก ทว่าตอนนี้บ้านเขาดูเหมือนสถานที่เลี้ยงเด็กเข้าไปทุกทีเพราะตั้งแต่ปิดเทอมมานี่ คนในหมู่บ้านก็มาขอให้ไป๋จ้าวเหม่ยสอนหนังสือให้ แล้วแม่คุณก็แสนดีรับสอนทุกคนอย่างว่าง่าย ทั้งยังทำอาหารกลางวันเลี้ยงเด็กทุกคนอีกด้วย“เฮ้อเปิดเทอมสักที” ไป๋จ้าวเหม่ยเอียงคอไปมองคนด้านข้าง“ทำไมคะ คุณรำคาญที่ฉันพาเด็ก ๆ มาเสียงดังหรือคะ ฉันขอโทษนะ คุณทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ แทนที่จะได้พักผ่อนสบาย ๆ กลับต้องมานั่งปวดหัวกับพวกเราอีก” อู๋เหวยสะดุ้งขึ้นมา เขาพูดแค่นิดเดียวเอง กลับทำให้เธอน้อยใจเสียได้ มือหนารีบรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอดเอาไว้ ทำไมยิ่งกอดถึงยิ่งรู้สึกว่าเธอผอมลงไปอีกแล้วนะ“โธ่คนดี ผมไม่ได้รำคาญ ผมแค่กลัวคุณจะเหนื่อยเกินไป ดูเถอะยิ่งกอดคุณก็ยิ่งผอม” ไป๋จ้าวเหม่ยเองก็ไม่ได้คิดจะโกรธจริงจังอะไรนัก ได้ยินน้ำเสียงอ้อน ๆ ก็หัวเราะออกมา“จริงสิพรุ่งนี้ประชุมผู้ปกครอง คุณไปหรือฉันไปคะ”“พวกเราไปด้วยกัน” อู๋เหวยตอบโดยที่ไม่ต้องคิด จะใครไปก็เท่ากับไปด้วยกัน ถึงแม้ว่าเขาจะลางานบ่อยเกินไปแล้วก็ตาม

ตอนที่ 47 คำสั่งจองก่อนที่ใบประกอบอาชีพครูของไป๋จ้าวเหม่ยจะสำเร็จ กลับเป็นใบสั่งจองรถจักรยานครอบครัวของอู๋เหวยที่ถล่มทลายเสียก่อน หลังจากที่ประชุมผู้ปกครองของซวนซวนจบ วันต่อมาอู๋เหวยก็พาลูกเมียเข้าไปหาเหล่าซาน เจ้าของโรงอาหารที่ตนเองทำงาน ครั้นเขาบอกจุดประสงค์ที่ตนเองต้องการจดลิขสิทธิ์ ในการออกแบบจักรยานครอบครัวให้กับเหล่าซานรับรู้ อีกฝ่ายก็ไม่ลังเลที่จะรีบจัดการให้ทันที“อาเหวยฉันบอกนายแล้ว ว่านายไม่เหมาะที่จะเป็นผู้จัดการโรงอาหารเล็ก ๆ ของฉันหรอก จริงอยู่ที่ฉันเสียดายคนเก่งและซื่อสัตย์เช่นนาย แต่ฉันก็รู้ดีว่าอนาคตนายไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้”“เหล่าซานคุณก็พูดเกินไป ผมไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอก ความจริงหากไม่มีเหม่ยเหม่ยผมก็คงย่ำอยู่กับที่”“ภรรยาดีย่อมส่งเสริมผู้เป็นสามี สหายโชคดีที่นายไม่ได้ขับรถชนอาเหม่ยตายไปวันนั้น ไม่อย่างนั้นนายคงไม่ได้เจอรักแท้เช่นวันนี้” ได้ยินว่าอู๋เหวยขับรถชนร่างเก่า หญิงสาวก็พลันถลึงตามองเยี่ยซานเห็นสองสามีภรรยามองกัน ก็พลันหัวเราะลั่น เขารู้อยู่แล้วว่าไป๋จ้าวเหม่ยรักในตัวของสหายรุ่นน้องคนนี้มากเพียงใด ต่อให้เมื่อก่อนหล่อนจะเคยเลวร้ายแค่ไหน ทว่าทุกวันนี้ก็เ

ตอนที่ 49 อยู่ผิดที่สิบปีก็ไม่รวยอยู่ผิดที่สิบปีก็ไม่รวย ทว่าเมื่อวันที่ไป๋จ้าวเหม่ยก้าวเข้ามาในชีวิตของอู๋เหวย เขาก็รู้สึกว่า ไม่ใช่อยู่ผิดที่ แต่อยู่ผิดคนมากกว่า เพราะตั้งแต่วันแรกที่ไป๋จ้าวเหม่ยข้ามมิติเข้ามาในโลกของเขา ชีวิตเขาและลูกสาวก็เริ่มที่จะเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับวันนี้ ครอบครัวสกุลอู๋ กำลังยืนมองบ้านหลังขนาดกลางที่ตั้งอยู่หลังตลาด ตัวบ้านสีขาว มีบริเวณด้านข้างกว้างขวาง“ซวนซวนหนูเข้าไปดูสิ ชอบหรือเปล่า” ซื้อบ้านก็ต้องตามใจผู้อยู่ หากลูกสาวเธอชอบ บ้านหลังนี้ก็ถือว่าผ่านแล้วอู๋เหวยเหลือบไปมองหน้าเยี่ยซานที่ยืนล้วงกระเป๋าทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ก็ถลึงตาใส่ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้ เป็นบ้านที่เมื่อสามเดือนก่อนสหายเคยมาเสนอให้เขา ก็ที่บอกว่าเจ้าของต้องการขายเพื่อย้ายไปอยู่กับลูกที่ต่างประเทศ ผ่านมาสาม สี่เดือนแล้ว ยังขายไม่ได้อีกเหรอ น่ากลัวว่าเหล่าซานนี่แหละที่ซื้อเก็บเอาไว้“นายบอกฉันมาตามตรงเหล่าซาน นายซื้อเก็บไว้แล้วเอามาขายให้ฉันใช่ไหม”“ฉันเป็นนักธุรกิจนะ ก็ต้องซื้อไว้เก็งกำไรบ้าง นายไม่ต้องห่วง ราคาบ้านฉันเพิ่มขึ้นจากเดิมแน่”“เหล่าซาน นายทำเพื่อฉันมากเกินไปแล้ว ก่อนที่น