All Chapters of พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ : Chapter 51 - Chapter 60

ยามนั้น เข็มในมือปักเข้าใส่ต้นแขนทารกน้อย และกลิ่นเลือดหอมหวานก็โชยออกมา “นี่แค่เล็กน้อย หากขัดขวางข้าอีกอาจเป็นดวงตาเล็กๆ หรือ แขน ขาสักข้าง ที่หลุดหายจากร่างแบเบาะนี้ ” จ้าวข่านได้ยินอย่างนั้น จึงส่งสัญญาณเปิดทางให้แก่จวิ้นซี และพอนางเห็นช่องทางหลบหนีพลันพุ่งตัวไปอย่างเร็ว โดยได้รับการช่วยเหลือจากผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลัง กระทั่งนางจากไป เสียงของหน่วยเหยี่ยวไฟก็ถามพ่อบ้านจ้าว“ทารกน้อยอาจได้รับอันตราย พ่อบ้านจ้าวปล่อยนางไปเช่นนั้น แม่ทัพโต้วยังจะให้ท่านมีร่างกายครบสามสิบสองอีกหรือ” “เจ้าไม่รู้สิ่งใด ที่อันตรายย่อมปลอดภัยที่สุด และนางแค้นใจต่อแม่ทัพโต้ว ย่อมไม่มีวันปล่อยทารกให้ผู้อื่น ยิ่งกว่านั้นยังจะเลี้ยงดูให้เติบใหญ่ด้วย” “เอ พ่อบ้านจ้าวเป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อใด” จ้าวข่านยิ้มกว้าง และตอบว่า“สายตานางหลอกข้าไม่ได้ ใจนางรักแม่ทัพโต้ว และเกลียดเขาพอกัน สิ่งใดที่จะทำให้เขาเจ็บช้ำได้ มีหรือที่จวิ้นซีจะไม่ยอมทำ” กล่าวจบ จ้าวข่านก็มองเห็นว่ามีร่างของสตรีอีกคนที่โผนทะยานตามจวิ้นซีไป “อย่างที่แม่ทัพโต้วคาดการไม่ผิด ฝ่ายของพระสนมเคอ คงไม่ปล่อยให้ทารกของต

นางคือสตรีหม้ายไร้ยางอายที่ขวัญกล้าเทียมฟ้าสวมหมวกเขียวสองใบ ให้กับป้ายวิญญาณสามี************************** หญิงหม้ายย่อมจำได้ขึ้นใจ มือปราบเหวินมักเริ่มต้นบทรักด้วยการขบเม้ม กัดเบาๆ แล้วจุมพิตอย่างเร่าร้อน พร้อมใช้นิ้วเล่นซุกซนกับความหวานฉ่ำ ฝ่ายใต้เท้าเซี่ยคลั่งไคล้ให้นางออกคำสั่ง เป็นฝ่ายรุกเร้าเขา ด้วยลิ้นร้อน สองมือ และเต้าอวบคู่งาม โอ้ แล้วตอนนี้เป็นใครกันที่แทรกความเร่าร้อนเข้าไปอยู่ในร่างกายของนาง... และมันเริ่มกระตุกอย่างบ้าคลั่งแนะนำตัวละครอวี้เพ่ยเอ๋อร์ สตรีที่แต่งงานยังไม่ทันได้เข้าหอ สามีก็ตายจาก จับผลัดจับผลูต้องปลอมเป็น จ้าวรั่วรั่ว เพื่อรักษาชีวิตเหวินมู่ถัง เสือดำ /มือปราบตุลาการเซี่ยสิงหาว เจ้ากรมโยธา บุรุษที่มีชื่อว่าดวงกินเมีย จึงเลือกแม่ หม้ายมาเป็นฮูหยินข้างกายท่านหญิงม่าน ม่านกุ้ยหนิง สตรีผู้ทั้งรักและแค้นเหวินมู่ถังอ๋องเสอ ม่านเสอ พี่ชายม่านกุ้ยหนิงไป๋ซือหลาง ราชบุตรเขยผู้วางแผนก่อกบฏ มีความหลังกับท่านหญิงรัชทายาท ซีอี้หลัว มองโลกในแง่ดี และเป็นคนรักความยุติธรรมซ่งหลัน อนุซ่งสกุล

หลายวันก่อน เล่าถึงมือปราบเหวิน (เหวินมู่ถัง) ก่อนพบอวี้เพ่ยเอ๋อร์ ร่างสูงใหญ่ของบุรุษในเสื้อสีเข้มซึ่งเปียกชุมด้วยเหงื่อ น้ำฝน และยังมีเลือดแห้งเกรอะกรัง รวบรวมพลังอย่างลำบาก เขาจำต้องหาที่ซ่อนตัวสักพัก แล้วจึงส่งของสำคัญให้แก่ฝ่ายรัชทายาท ก่อนหน้านี้ เขาส่งข้อความผ่านนกพิราบสื่อสารแล้ว โดยที่ป้ายคำสั่ง และข้อมูลลับทั้งหมดต้องไปถึงเมืองหลวงอย่างเร่งด่วนที่สุด มิเช่นนั้นทุกอย่างอาจสายเกินไป เนื่องจากตอนนี้คดีนี้เกี่ยวพันถึงราชบุตรเขยต้องสะสางโดยด่วน มิเช่นนั้น คงมีคนถูกฆ่าปิดปากมากกว่านี้ อีกทั้งมีคำสั่งให้ทำลายเขื่อนด้านเหนือของเมืองฮุ่ย เพื่อจงใจสร้างความวุ่นวายแก่ทางการ เบี่ยงประเด็นที่เหล่าขุนนางกังฉินต้องการก่อกบฏ ทว่าไม่ทันสะสางเรื่องสำคัญแล้วเสร็จ กับเกิดเรื่องร้ายแรง ด้วยมีมือสังหาร ซุ่มโจมตีคนของเหวินมู่ถังจนเสียชีวิตทั้งหมด ส่วนเขายังไม่รับทราบข้อมูล เนื่องจากสถานการณ์บีบบังคับ จำต้องอารักขาท่านหญิงสูงศักดิ์ให้เดินทางอย่างปลอดภัย โดยแท้จริงคือแผนชั่วนาง จนเขาพลาดพลั้งได้รับกำยานเร่งกำหนัด และพิษราคะที่ผสมในสุราหมัก แต่เดิมเหวินมู่ถังคงไม่

เสียงหวีดร้องดังอยู่ไม่ห่างจากจุดที่ร่างสูงใหญ่พุ่งตัวเข้ามา และนอกจากกลิ่นคาวจัด จมูกเหวินมู่ถังได้กลิ่นหอมล้ำลึก ซึ่งสร้างกำหนัดให้เขาอย่างที่สุด “ชะ ช่วยด้วย มี ใครอยู่หรือไม่” เสียงดังกล่าวดังอีกครั้ง เมื่อเหวินมู่ถังก้าวเข้าไปถึงห้องอาบน้ำ เขาเห็นสตรีนางหนึ่ง ถูกงูดำตัวเขื่องรัดลำคอระหงของนาง! แม้สติเหวินมู่ถังเหลือน้อยเต็มที แต่กลิ่นหอมล้ำลึกที่แผ่ขยายจากเรือนร่างอรชนส่งให้เลือดในร่างกายร้อนระอุ เขาพุ่งไปหานาง จับหัวงู พร้อมกันนั้นก็สกัดจุดไม่ให้สตรีเคลื่อนไหว เพื่อนางจะได้ไม่ตกใจจนทำสิ่งขาดสติ ชายหนุ่มปล้ำงูตัวเขื่องหลายอึดใจ และคาดว่า งูดังกล่าวมีคนเลี้ยง และป้อนพิษให้มัน เช่นนี้คงมีคนประสงค์ร้ายต่อโฉมสะคราญ “มีด ข้างๆ ถังน้ำใบเล็ก มีมีดทำครัวของข้าอยู่” อวี้เพ่ยเอ๋อร์บอกอีกฝ่าย แต่เหมือนไม่ทันการ เพราะสิ่งที่เขาทำ ช่างน่าตื่นตระหนกเหลือเกิน ฟันขาววาบวับของเขากัดลงที่ลำตัวงู ก่อนที่มันจะดิ้นสุดแรง เพื่อหนีตาย หากสุดท้ายงูตัวเขื่องก็สิ้นฤทธิ์ เมื่อหญิงสาวหายตื่นตระหนก จึงถามอีกฝ่าย “ท่าน... ได้รับอันตรายหรือไม่”

เอาเข้าจริงๆ อวี้เพ่ยเอ๋อร์ไม่อยากต้อนรับเจี่ยงเซียน และสตรีอีกคนที่ชื่อซ่งหลัน ฝ่ายนั้นประกาศตัวชัดเจนว่าตนคือ อนุของเจี่ยงซาน โดยเรื่องนี้หญิงสาวไม่ล่วงรู้มาก่อน ที่สำคัญคนทั้งคู่มากับรถม้าคันหนึ่ง เห็นว่ามีสาวใช้รุ่นใหญ่ติดตามมาด้วย แต่แยกตัวออกไป อ้างว่าจะไปพบญาติที่อยู่ใกล้ๆ เมืองนี้ ถึงอย่างนั้นอวี้เพ่ยเอ๋อร์ก็คลางแคลงใจ หนึ่งคือน้องชายสามี อีกหนึ่งเป็นอนุผู้ที่ตายไปแล้ว พิจารณาอย่างละเอียด อย่างไรพวกเขาก็ไม่ควรเดินทางมาด้วยกัน ภายในเรือนหลังเล็ก เมื่อต้องต้อนรับคนแปลกหน้า ยิ่งทำให้อวี้เพ่ยเอ๋อร์เกิดความเครียด ทั้งยังกังวลใจว่า ทั้งคู่อาจเดินทางมาด้วยความประสงค์ร้ายแอบแฝง เจี่ยงเซียนมองสำรวจทุกอย่างในเรือน แม้ไม่ได้กว้างขวาง แต่สะอาดสะอ้าน และเห็นได้ชัดว่า อวี้เพ่ยเอ๋อร์ ไม่ใช่แค่หญิงสาวทั่วไป นางมีฝีมือด้านการปักผ้า ซ้ำยังอ่านหนังสือ และเขียนตัวอักษรได้ดี สตรีเช่นนี้สมแล้วที่พี่ใหญ่ให้แม่สื่อสู่ขอมาเป็นภรรยา ทว่าผิดแต่ครอบครัวนางละโมบ โดยเฉพาะพี่ชายของอวี้เพ่ยเอ๋อร์ที่ ถูกจำคุกในข้อหาหลีกเลี่ยงการจ่ายภาษี ซ้ำยังทำร้ายเจ้าขุนนางของศาล จนเป็นเหตุให้อีกฝ่ายเสียชีวิต