All Chapters of พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ : Chapter 71 - Chapter 75

อวิ๋นเพ่ยเอ๋อร์นึกว่าตนฝันไป ภาพเสียง เรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้า ซึ่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ระคนเสียวซ่าน และนางทำลงไปอย่างเต็มใจ ทั้งยังส่งเสียงหวานๆ เรียกสามีบ้าง สลับมือปราบเหวินบ้าง ซึ่งทั้งสองคนต่างมอบความสุขให้นางอย่างล้นทะลัก ทั้งหมดเรียกได้ว่าเป็นเพียงการสุขสมภายนอก ไม่มีการสอดใส่ ด้วยนางยังไม่พร้อมที่จะกระทำเรื่องซึ่งดูเกินเลยไปสักหน่อย ถึงอย่างนั้นนางก็กลืนน้ำของบุรุษทั้งสองคนที่ไหลทะลักราวกับเขื่อนแตกด้วยความเร่าร้อน ซึ่งคนทั้งคู่ต่างพึงใจที่นางยอมปรนนิบัติพวกเขาแบบพร้อมกัน โดยไร้ความลำเอียง ตอนนี้นางตรวจสอบตนเองทั้งเรื่องเสื้อผ้า และสิ่งของที่จะใช้มอบให้คนสำคัญสำหรับงานบรวงสรวงประจำปีที่อยู่นอกเมืองเรียบร้อยแล้ว แต่จู่ๆ รู้สึกว่าตนกลัวหลายสิ่งขึ้นมาเสียอย่างนั้น คงเพราะการที่เซี่ยสิงหาวบอกว่า นางกำลังตกเป็นเป้าของคนไม่หวังดี และหวังยืมมือทำลายชื่อเสียงเขา พวกนั้นก็คือคนสกุลม่าน “ผู้น้อยตกอยู่ในอันตรายอีกแล้วเยี่ยงนั้นหรือ” นางถาม ใจคอเหมือนจะหล่นหายไปในตอนนั้น “อย่าได้กังวล ข้ารู้ว่าเจ้าคือใคร และจ้าวรั่วรั่วตัวจริง ได้จากไปแล้ว ส่วนคร

อวี้เพ่ยเอ๋อร์ถูกส่งตัวออกจากพิธีบรวงสรวงโดยเป็นคำสั่งของม่านกุ้ยหนิง ไม่มีคนของนางติดตามมา อันที่จริงหญิงสาวห่วงเหลียวจูและฉีหนวน อย่างไรพวกนางก็ให้ความช่วยเหลืออวี้เพ่ยเอ๋อร์ในช่วงที่อยู่จวนเซี่ยเป็นอย่างดี ในช่วงที่กำลังจะถูกคลุมศีรษะและจับขึ้นรถม้า นางได้เห็นเหลียวจูพอดี ฝ่ายนั้นได้ส่งสัญญาณบางอย่างมา ซึ่งแปลความหมายได้ว่า แม่บ้านกับสาวใช้จะปลอดภัยแน่นอน รถม้าเคลื่อนออกมาไกล ด้วยถูกผ้าคลุมศีรษะเอาไว้ อวี้เพ่ยเอ๋อร์จึงยากคาดเดาได้ว่าตนอยู่ที่ใด เวลาก็ไม่แน่ชัด หากประเมินว่าตะวันคงตกดินแล้ว กระทั่งนางถูกพาตัวลงจากรถม้า สถานที่แห่งนั้นวังเวง เงียบ ทั้งมีอากาศเย็นชื้น ฝ่ายนางไม่อาจคาดเดาสิ่งใด จิตใจหวั่นวิตก นางเมื่อยทั้งตัว และยังหิว เรื่องที่เกิดขึ้นมันช่วยไม่ได้ที่จะทำให้อวี้เพ่ยเอ๋อร์ปลงต่อชีวิต “แม่นาง มีสิ่งใดต้องการสั่งเสียหรือไม่” เสียงที่ดังขึ้น แม้จะชวนให้ขวัญเสีย แต่อวี้เพ่ยเอ๋อร์ผ่านหลายสิ่งมาในเวลาจำกัด เรียกได้ว่าหากต้องสิ้นลมหายใจตอนนี้ก็คงไม่เสียดาย อีกอย่างชายพวกนี้ มองอย่างไรก็ประเมินได้ว่า เป็นเพียงลูกน้องชั้นปลายแถว คงทำได้แค่ขู่เท่า

และฝ่ายนางกลั่นแกล้งเขาคืน เรื่องนี้คงกล่าวได้เช่นนั้น “น้องหญิง... เจ้ากำลังท้าทายข้า” เขาบอกอย่างนั้น แล้วร่วมมือกับเหวินมู่ถังพานางลงไปแช่น้ำพุร้อน ที่อุ่นกำลังดี ยามนี้นางถูกอุ้มและหันหน้าเผชิญกับเซี่ยสิงหาวโดยที่ความแข็งขันอยู่ในกลีบสวาท ด้านหลังเป็นเหวินมู่ถังที่อุ้มนางเอาไว้ เขาสอดแขนไว้ใต้ข้อพับขาทั้งสองข้างของนาง ดังนั้นเนินเนื้อสาวจึงประจักษ์ตรงหน้าเซี่ยเหวินถัง และเขากำลังเสือกแก่นกายเข้าออกด้วยความสำราญใจ ส่วนทางด้านหลัง จมูกกับปากของเหวินมู่ถังก็ไม่หยุดที่จะเล่นสนุกกับผิวกายนาง ดังนั้นอวี้เพ่ยเอ๋อร์จึงเดี๋ยวครางเดี๋ยวส่งคำสบถอย่างลืมตัว “หาวต้าเกอ ทะ ท่าน... อยากพ่นน้ำใส่ข้าหรือไม่ ทั้งข้างในนั้น ที่ใบหน้า แล้วก็แตกล้นปาก” เซี่ยสิงหาวไม่ตอบ หากเป็นเหวินมู่ถังที่ตำหนินางว่า “คนมักมาก... ยามที่ข้าทิ่มแทงเพ่ยเอ๋อร์ ไฉนถึงสำออย และร้องเจ็บอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อเป็นเขา ใต้เท้าเซี่ย เจ้ากับครวญครางร้องขอให้เขาทำสิ่งต่างๆ ไม่หยุดปาก” อวี้เพ่ยเอ๋อร์อับอาย และต้องยอมรับแต่โดยดีว่า ของลับเหวินมู่ถังใหญ่เกินไป อีกทั้งเขาใช้แรงราวกับม้