جميع فصول : الفصل -الفصل 120

เสี่ยวเยว่ชอบหาเรื่องให้เฮียเส็งของขึ้น ก็ใครใช้ให้เขายามเป็นหมาบ้า มันโคตร ดุร้าย เท่ เป็นแบดบอยยั่วใจ แต่พอเติบโตจึงได้รู้ว่าเขาคือผู้ชายเฮงซวยคนหนึ่ง ! และแหวนเงินกิ๊กก๊อกที่เธอขอร้อง แกมข่มขู่ขอเขาซื้อให้ เมื่อสิบปีก่อน คือเรื่องงี่เง่าที่สุด ซึ่งเธอยึดถือไว้ว่าเป็นของรักของหวง คือคำสัญญาว่าโตขึ้นเราจะแต่งงานกัน หากสุดท้ายมันคือสัญญาขี้หมา ที่เขาพูดเล่นลอยๆ เพื่อจะหลอกให้เธอมาเป็นเบ้ คอยส่งข้าวส่งน้ำ ดูแลห้องหับทั้งซักเสื้อผ้า เอาล่ะเฮียเส็ง... ฉันทนกับเฮียเกินไปแล้ว จากนี้ก็หย่า...หย่าแบบชาตินี้ อย่าได้มานอนร่วมเตียงเล่นผีผ้าห่มด้วยกันอีกเลย!******************** หญิงสาวมั่นใจมาตลอดว่าตนจูบเป็น ทว่าคืนนี้มันกลับแตกต่าง มกรธวัชส่งความเร่าร้อนเข้ามาไม่หยุด เขากวาดลิ้นในโพรงปากเธอ กวาดแล้วตวัดรัดลิ้นเย้าหยอกกัน อย่างโหยหาอีกฝ่าย “อื้อ... ชะ ช้าได้ไหมคะ” เธอร้องประท้วง แต่ไม่ได้ผล เขาสาดความสุข และความซาบซ่านหนักกว่าเดิม คราวนี้ขอจันทร์จึงเหงื่อแตกที่หน้าผาก และร่างกายสั่นน้อยๆ**************** เสี่ยวเยว่ หรือ ขอจันทร์ ไม่มีความ

“กินข้าว แล้วก็ไปหาเจ้หงส์ด้วยกัน วันนี้วันเกิดเจ้” ชายหนุ่มเดินมาหา หลังจากที่ขอจันทร์แต่งตัวเรียบร้อย เธอใส่กางเกงสบายๆ เสื้อเปิดไหล่ตัวพลิ้วสีขาว และมันอวดแผ่นหลังนิดนึง “เฮียเส็ง สิ่งไหนตัดได้ ก็ต้องตัดนะคะ ยังไงปีหน้า ฉันคงไม่ได้ไปงานวันเกิดเจ้หงส์แล้ว” ขอจันทร์บอกเช่นนั้น ถึงแม้เวลาที่ผ่านมา ทั้งคู่จะทำหน้าที่น้องชาย และน้องสะใภ้แสนดี แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา “เจ้หงส์อยากให้เธอไป เธอก็ต้องไป ฉันมีพี่สาวคนเดียว และฝ่ายนั้นทำหน้าที่ทุกอย่างเหมือนแม่” ชายหนุ่มรักและเคารพธาริณี หรือเจ้หงส์มาก อีกฝ่ายอายุเกือบสี่สิบปี คือคนที่มาตามหามกรธวัชจนพบ และพากลับคฤหาสน์สกุลไป๋ “ถ้าอย่างนั้น ต้องมีของขวัญติดมือไหมคะ” “ไม่ วันนี้กินข้าวที่โรงงาน มีเรื่องให้เคลียร์เยอะ นั่งๆ นอนๆ ที่นั่น คงไม่ลำบากเธอใช่ไหม ปกติวันเกิดเจ้หงส์ ก็แค่กินข้าวเที่ยงกับเด็กๆ ที่บริษัท และแจกทุนการศึกษาเด็กในชุมชน” “อ๋อ ไปโรงงานเหรอคะ” “ใช่ เครื่องจักรมาใหม่ และฉันต้องดูหลายเรื่อง ส่วนเจ้หงส์ ตรวจบัญชี และดูแลลูกค้าที่มาจากไต้หวัน เพราะมีการเยี่ยมชมโร

มกรธวัชเมาหัวทิ่มจริงๆ เพื่อนในกลุ่ม ไม่มีใครกล้ายุ่ง อย่างมากก็แค่บอกให้เขาดื่มช้าลงหน่อย ที่สนิทสุดก็คือ ณคุณ ซึ่งเป็นญาติห่างๆ ของมกรธวัชด้วย “เส็ง... พรุ่งนี้ มีนัดลูกค้า และมะรืนมึงต้องไปงานสัมมนาของบริษัท เจ้หงส์ฝากกูเตือนมึง” ชายหนุ่มมองหน้าณคุณ และตอบกลับ “มึงยังชอบเยว่อยู่เหรอวะ กูเห็นนะว่า มึงมองเยว่ไม่วางตาเลย” “เชี่ย อย่าพูดให้รน้องหมวยเสียหาย กูกับเยว่ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน อีกอย่าง... มึงถือทะเบียนสมรสเอาไว้ ตัวเยว่ก็อยู่กับมึง ใครจะแย่งไปได้วะ” คราวนี้มกรธวัชไม่รู้เก็บเรื่องคับแค้นใจอะไรเอาไว้ เขาปล่อยหมัดออกมา และมันเฉียดหัวคิ้วณคุณไปเล็กน้อย ถึงอย่างนั้นปลายของแหวนเพชรก็ทำให้เกิดแผลเล็กๆ ที่หางคิ้วของณคุณ “มึงเป็นพวกชอบตีท้ายครัว... ตัดใจจากเสี่ยวเยว่ไม่ได้สินะ ถึงได้พยายามหาทางแยกพวกกูจากกัน” “เส็ง มึงมันแย่ และชอบพาล ทำทุกอย่างเสียหายตลอด กูรู้ว่ามึงขาดความอบอุ่นตั้งแต่เด็ก ถึงอย่างนั้น ก็อย่าทำตัวให้มีปัญหาได้ไหมวะ อายคนอื่นเขา” มกรธวัชยืนขึ้น แม้จะเมาอยู่มาก ทรงตัวไม่ค่อยไหวแต่ก็คว้าคอเสื้อของณคุณได้

ทั้งคู่กลับมาที่ห้องพัก รู้สึกหิวอยู่สักหน่อย อาหารที่จัดไว้ไม่ถูกปาก ตอนแรกตั้งใจสั่งให้ทำใหม่ แต่ขอจันทร์เสนอว่า ออกไปกินข้างนอกและขับรถชมเมืองน่าจะสนุกกว่า ชายหนุ่มค่อนข้างเมื่อย และเห็นว่าบรรยากาศที่นี่ น่านอนมากๆ ซึ่งเขาอยากใช้เวลากับเธอเต็มแก่ ทว่าขอจันทร์กับดึงดันอยากออกไปนอกรีสอร์ต “เยว่ดูรีวิวแถวนี้เอาไว้ก่อนมาถึง มีอาหารป่า อาหารพื้นบ้าน และของกินที่ตลาด เยอะแยะเลย และคืนนี้เห็นว่ามีคณะหมอลำมาเปิดการแสดงด้วย อยากเห็นจังเลยค่ะ” เธออ้อนเขา และชายหนุ่มอดจะอมยิ้มไม่ได้ ขอจันทร์เป็นคนน่ารักยามที่เธออยากให้เขาตามใจ “อย่าบอกนะว่า ติดใจหนุ่มรถแห่ หรือหางเครื่อง ที่เต้นบนเวทีอะไรแบบนั้น” “ทำไมคะ พวกเขาเอวดี ร้องเพลงเพราะกว่าเฮียแน่ๆ อีกอย่างการใช้เงินซื้อหาความสุข ดีกว่ารอให้เฮียเส็ง มีเวลาว่างมาขึ้นเตียงกับเยว่” ซึ่งคำพูดดังกล่าว ทำให้มกรธวัชรับรู้ได้หลายอย่าง เขากับเธอ สนิทกันช่วงวัยเด็ก พอเติบใหญ่ได้พบกันอีกครั้ง ก็มั่นใจว่าจะใช้ชีวิตด้วยกันได้ ทว่าเปล่าเลย ทั้งคู่มีหลายสิ่งแตกต่าง อีกทั้งไม่มีใครยอมใคร หลังแต่งงานจึงมีปัญหาเ

“เฮียเส็ง... มะ ไหว... เยว่ ไม่ไหว... เยว่ทำเรื่องไม่ดีแน่ๆ เลย” เธอสั่นผวา และเริ่มตอดรัดนิ้วเขา“เสี่ยวเยว่ เฮียอยู่ตรงนี้นะครับ ดูสิตรงนั้นของเธอ ตอดนิ้วเฮียดุฉิบหายเลย แม่งเอ๊ย... เสี่ยวเยว่คนดี รัดเก่งเป็นบ้า!” คำพูดเขาทำให้เธอ เสียวกว่าเดิม และร่างกายสั่น กลีบหวานฉ่ำแฉะที่เขาสร้างความสุขให้อยู่นั้น กำลังระเริงรักกับนิ้วชายหนุ่มอย่างถึงใจ อึดใจต่อมา เธอหมุนตัวกลับ โดยมีเขาช่วย ยามนี้จึงเป็นฝ่ายที่ขอจันทร์นั่งบนตัวเขา และกลีบหวานฉ่ำเรียกหาท่อนเนื้ออุ่นของมกรธวัช “ส่งมันเข้ามาได้ไหมคะ เยว่อยากเอาเฮีย!” เมื่อเธอบอก เขาก็ไม่รอช้าจับสะโพกยกสูง แล้วสอดท่อนเนื้อที่แข็งจัดเข้าสู่พื้นที่นุ่มนิ่มซึ่งบีบรัดเหลือเกิน “อ๊ะ... อี้... เฮียเส็ง... เยว่... ทำดีไหมคะ เฮียชอบไหม เยว่เอาเฮียแบบนี้ สะใจจังเลย!” เธออยากได้ยินเสียงเขา ด้วยยามนี้มือหนึ่งบีบที่ยอดหน้าอกชายหนึ่ง อีกมือส่งเข้าไปในปากของมกรธวัช ฝ่ายเขาก็สานสบสายตาเธออย่างเต็มที่ ห้วงอารมณ์ที่เต็มเปี่ยมด้วยแรงสิเน่หาสาดถึงกันอย่างไม่ยั้ง เธอบีบรัดเขา ฝ่ายเขาจับเ