جميع فصول : الفصل -الفصل 100

ชีวิตลิลลี่มาถึงทางตันได้อย่างไร คงเพราะเธอรักอีกฝ่ายจนตาบอด เชื่อสนิทใจว่าเขากลับตัวเป็นคนดี ทั้งที่ก่อนหน้านี้บอสคือแมงดาที่เกาะคนสวยๆ กินมาหลายคน แต่เธอชอบให้โอกาสคนเสมอที่สำคัญเขาหล่อกระดอเหลี่ยมทอง ทั้งเอาใจเก่ง ทว่าวันที่เธอล้ม จากข้อหาเมาแล้วขับ ทั้งยังมีภาพอาลาวะวาดกับนักข่าวและตบตีตำรวจ หากเด็ดสุดคือการกระโดดถีบขาคู่ตาลุงคนหนึ่งที่มาแอบถ่ายเธอในช่วงที่กำลังอารมณ์ดิ่งลงเหว ทำไมเธอถึงร้ายอย่างนั้น อธิบายได้ง่ายๆ คือตอนแรก ลิลลี่ดื่มเหล้าเพียงเล็กน้อยปกติก่อนไลฟ์สดขายของเธอก็ทำแบบนี้ประจำเพื่อให้ตนเองมีความกล้า แต่กลับถูกสารกระตุ้นจากยาที่ประธานผสมเอาไว้ โดยที่เขาอยากสนุกสุดเหวี่ยงกับเธอในเรื่องบนเตียง พอรู้เรื่องนี้ ลิลลี่เลยต่อว่าเขาหนัก ไล่อีกฝ่ายไปให้พ้นๆ หน้า แต่ฟ้าเหมือนอยากกลั้นแกล้งหญิงสาว เมื่อมีโทรศัพท์จากป้า แจ้งข่าวว่ายายที่เลี้ยงดูเธอตั้งแต่เล็กล้มในห้องน้ำ เธอเลยร้อนใจอยากไปดูอาการของคนที่รัก หากตอนนั้นเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน และเธอเชื่อว่าตนเองไม่มีทางเมาแน่นอน หากขับรถได้เพียงแค่พ้นซอยในหมู่บ้าน เธอก็ชนโครมเข้ากับรั้วของโรงเรียนอนุบาล จากนั้นเรื่อง

ดวงตาคมจับพิรุธบางอย่างได้ ก่อนมองไปยังกระจกทองเหลืองอีกครั้ง และนั่นทำให้เขาหัวเราะเสียงหึๆ ฟังแล้วชวนให้ขนลุกเป็นบ้า จริงอยู่ แม้ระบบปรับเปลี่ยนบางสิ่งได้ดี ทว่าร่างฝางเหยาฟู่ แท้จริงคือสตรี และคือกลีบหวานฉ่ำก็พร้อมใช้การกับมู่เหวินอี้ “เจ้ามีความลับซ่อนอยู่ อย่างไรก็ตาม มาที่ตำหนักต้องห้ามแล้ว ข้าเห็นแก่ความพยายาม จึงละเว้นโทษตายให้ ทว่ากฎก็คือกฎ” มู่เหวินอี้กำลังทำให้หญิงสาวสับสนไปหมด หากเป็นอาการสับสนที่นางซ่านสยิวเหลือเกิน นิ้วยาวๆ เริ่มแทงเข้าตรงกลางกลีบดอกไม้ และขยับลงลึกจนฝางเหยาฟู่สะดุ้ง “ขัดขืนรึ...” เขาถาม และดูเหมือนกำลังจะส่งสัญญาณให้พยัคฆ์สายฟ้า (เหลยหู่) องครักษ์ส่วนตัวปรากฏตัวเพื่อจัดการนาง “หามิได้ บ่าวเพียงแค่ ไม่เข้าใจต่อสิ่งที่องค์ชายกระทำ” “อดกลั้นสิ ขันทีล้วนถูกตอนแล้ว เยี่ยงนั้นคงมีแต่ส่วนเล็กๆ ให้ข้าได้พินิจ” คนบ้า... มู่เหวินอี้ย่อมรู้ว่านางเป็นสตรีปลอมตัวมา แต่เขาจงใจกลั่นแกล้ง คอยดูเถิด นางรอดตัวจากสถานการณ์บ้าบอนี่ไปได้ คนหื่นโหดย่อมต้องถูกสั่งสอน “แต่องค์ชายกำลังเร่งเร้าบ่าว” “หึๆ ๆ พูดได้ด

มือเรียวสองข้างกอบกุมส่วนที่อยู่กลางกายเขา ซึ่งใหญ่... อุ่นจัดจนร้อน และมู่เหวินอี้กำลังใช้สายตาเชิญชวนนาง ยามนี้เส้นเลือดปูดโปนเต้นตุบๆ ชวนให้ใจสั่นดีแท้ “ข้ารู้ว่าเจ้าปรารถนาที่จะรับใช้ข้า เหตุใดถึงได้เชื่องช้าเป็นลูกเต่า” นางมองเขา อยากต่อว่าหลายอย่าง แต่ยามนี้ระบบสั่งให้เงียบเข้าไว้ แล้วทำให้เขาพึ่งใจ ดังนั้น ลิ้นเล็กๆ แลบออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม มีจุดหมายก็คือรอยแยกที่ชวนเร้าใจเนื่องจากมีน้ำหล่อลื่นซึมเอ่อ บุรุษผู้นี้มีความต้องการมาก และเขาคงรอคอยเวลาให้ฝางเหยาฟู่ช่วยปลอดปล่อย “หากทำได้ดี ข้าจะให้เจ้าไปพักผ่อนสักสองสามวัน เก็บแรงเอาไว้ให้มาก ก่อนมีงานเลี้ยงที่สวนหิน และสถานที่แห่งนั้น อาจสร้างความยุ่งยากให้เจ้าบ้าง แต่อย่าได้กังวล ข้าจะให้ผู้อื่นคอยช่วยเหลือเจ้า ขอเพียงแต่พยายามรักษาชีวิตเอาไว้ให้ได้ เจ้าก็จะได้มีความสุขกับข้ายาวนานขึ้น” หญิงสาวควรดีใจกับเขาคำพูดเขาหรือ เฮอะ...คำตอบที่มีก็คือไม่ ฝางเหยาฟู่เลยแกล้งโง่และเป็นใบ้ต่อไป ก่อนตวัดลิ้นเล็กๆ ไล้เลียส่วนที่จะทำให้เขาคลั่ง พอลิ้นนางพยายามแหย่เข้าไปที่รูแยกดังกล่าว มู่เหวินอี้ก็ส่งเสีย

สวนหินพื้นที่ด้านหลังตำหนักต้องห้าม เป็นสถานที่รื่นรมย์ เรียกว่าคือจุดนัดพบเพื่อใช้สร้างความสุขสำหรับคนในราชวงศ์ ภายหลังตกเป็นของมู่เหวินอี้ ฝ่ายเขาสร้างห้องลับไว้มากมาย รวมถึงสวนค่ายกล อย่างไรก็ตามเขายังใจดี เปิดพื้นที่ด้านนอกให้ฉีเสี้ยนองค์หญิงตกยากไว้ต้อนรับแขก และเนื่องจากไม่ปรารถนาให้ผู้ใดเข้าสู่พื้นที่ชั้นในตำหนักต้องห้ามนั่นเอง ฝ่ายไป๋เจียอวิ๋น เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนฉีเสี้ยน ทั้งคู่จึงสนิทสนมกัน และมารดาฉีเสี้ยนเป็นเพียงนางกำนัลเล็กๆ ดูแลนางได้จนถึงอายุหกขวบถูกลงโทษที่ไม่ได้ก่อจนเสียชีวิต ฝ่ายมู่เหวินอี้สงสาร เลยใช้พื้นที่สวนในตำหนักนอกวังหลวงนี้ สร้างเรือนให้นางได้อาศัย หาไม่แล้วฉีเสี้ยนคงถูกคนอื่นรังแก สุดท้ายต้องจากไปไม่ต่างจากมารดา อย่างไรก็ตามแม้ฉีเสี้ยน เป็นองค์หญิงแต่ไม่ได้มีความสูงส่งอันใด มีอาหารกินครบสามมื้อ มีคนรับใช้ แต่นางเหมือนนกปีกหักไม่อาจบินไปไหนได้ อย่างไรก็ตามเพราะนางมีประโยชน์อยู่บ้าง ในการสืบความเป็นไปของมู่เหวินอี้ จึงมีคนมาเยี่ยมเยียนพอให้หายเหงา “พี่เจียอวิ๋น...” เมื่อได้เห็นไป๋เจียอวิ๋น ฝ่ายฉีเสี้ยนก็เสียน้ำตาทันที นา

บทส่งท้าย ความโกลาหลผ่านพ้นไปด้วยดี ทว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในอีกห้าวันต่อมาช่วงเช้าวันนั้น หลังจากไม่พบมู่เหวินอี้หลายวัน เขาปรากฏตัวและเรียกหาฝางเหยาฟู่ “ช่วงนี้ เจ้ายังขายของเล่นผู้ใหญ่พวกนั้นอยู่หรือไม่” ฝางเหยาฟู่มองชายหนุ่ม และเอ่ยว่า “มันเป็นงานของบ่าว และไม่ได้เบียดเบียนเวลารับใช้องค์ชายสามแน่นอน อีกอย่างจืออ๋องก็...กำลังหาตลาดเพิ่มให้” ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึก น่าประหลาดใจวันนี้ เขาดูเครียดจนนางสัมผัสได้ อีกทั้งขอบตาคล้ำ ประเมินแล้วคงมีเรื่องทุกข์รุมเร้า ถึงอย่างนั้นก็ดึงนางเข้าห้อง แล้วช่วยกันถอดเสื้อผ้าของกันและกัน“ได้เงินก็ดี และสิ่งที่เจ้าทำนั้นไม่ถูกต้องกฎหมายบ้านเมือง อย่างไรข้าต้องหาทางออกเรื่องนี้ให้ ส่วนเสี่ยวจือ กับเสี่ยวเสี้ยน พวกเขาเหลวไหลตามวัย เจ้าอย่าสนับสนุนเรื่องลามกแก่พวกเขามากนัก” “เด็กอะไรกัน องค์หญิงฉีโตพอจะออกเรือน และยังมีนิสัยเสียมากมาย เป็นท่านต้องรีบอบรมด่วน ส่วนจืออ๋องเขาแก่กว่าข้าเสียอีก และ...” หญิงสาวหยุดคิดอยู่เล็กน้อย แล้วก็เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “จืออ๋อง นิยมตัดแขนเสื้อ ข้ารู้ว่าเขากำลังเกี้ยวพานเกอ อย่า