All Chapters of MARRIAGE CONTRACT: UNCLE HUGO MERCEDEZ : Chapter 91 - Chapter 100

VERONICA Mas lalong kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. Napatitig ako at hinintay ang susunod niyang sasabihin. "Anong pero?" tanong ko, bahagyang mataas ang boses. Napakamot si Hugo sa batok at halatang nagdadalawang-isip kung sasabihin ba o hindi. “Ano nga? Bakit ayaw mong sabihin agad? May tinatago ka ba, ha? Ano? Nagkabalikan na ba kayong dalawa?” umiiyak kong sabi. Ang bigat sa dibdib ko. Sunod-sunod na nagsilabasan ang mga luha ko. Nakakagalit siya—ayaw pang sabihin agad. “Babe, please, calm down. Wala kami. Walang nangyari, okay? Ayaw ko na sanang sabihin kasi baka lalo ka lang magalit. Ayaw kong magalit ka lalo na’t buntis ka, pero ayaw ko rin namang magsinungaling,” mahina niyang sabi habang hinila ako palapit sa kanya. So, nagsinungaling nga siya? “Tell me. Kung ano man ’yan, I’m willing to listen. Just please, ayoko ng ganito—na nagkakataguan tayo ng mga sikreto,” mahina at kalmado kong sabi. I prepared myself para sa kahit anong sasabihin ni Hugo

VERONICA Lumipas na ang apat na buwan ng pananatili namin ni Hugo dito sa London. Bumili pa nga siya ng bahay namin dito, malapit sa mansyon ng mga Esteban. As months went by, lalo na ring lumaki ang tiyan ko. Pero hindi ko pa ito ipinapakita sa publiko, dahil nagsusuot ako ng maluluwag na damit para hindi mahalata. So far, okay naman ang katawan ko—hindi naman ako tumataba. Pero sabi ni Mommy, normal lang daw 'yon dahil gano'n din daw siya noong ipinagbubuntis niya kaming magkakapatid. Cravings ko naman, pabago-bago. Minsan nga, ayaw ko pang paalisin si Hugo para magtrabaho. While we’re here in London, nagpa-part-time siya sa isang café na bagong bukas. At alam niyo ba kung sino ang owner? Syempre, ako! Sini-swelduhan ko rin siya no. Ang puhunan ay galing sa kanya pero ako ang owner at siya ang part-timer. Ang cute namin diba? Ayaw niya kasi akong nahihirapan at mahirap rin ang ginagawa namin sa cafe. Hands-on si Hugo pagdating sa akin—lahat ay nakahanda na. Sabi pa nga niya,

VERONICA Lahat ng tao sa hallway ay nakatingin sa amin. Galit na galit si Venice habang nakatingin sa akin, nakakuyom pa ang kanyang mga kamay. Pero hindi pa rin ako nagpatalo sa titig niya at nginisian ko siya nang nakakaloko. Kung maldita siya, edi maldita rin ako. Hindi ako magpapatalo—lalo na kung wala naman akong kasalanang nagawa sa taong 'to. "May araw ka rin sa akin, Veronica. Sa ngayon, magsaya ka muna—dahil darating din ang araw na magmamakaawa ka sa akin," madiin niyang sambit. "Is this threat, Venice? Wag mong kalimutan kung bakit malaya ka pa rin ngayon." I said and stared at her for a moment. "I will wait for that day, Venice. Bye!" I said as I walked past her. Ang kapal ng mukha, ha. Siya pa talaga ang may ganang magbanta sa akin? Isumbong ko kaya siya sa mga pulis? Nang nasa kotse na ako, tinawagan ko si Cathy. Magpapatulong ako kay Xander — I need to check the CCTV footage outside the villa. Kailangan kong makakuha ng sapat na ebidensya para matahimik na an

VERONICA Natawa ako kay Hugo. Tuwing nakakandong ako sa kanya, gusto niya talaga na sinasakyan ko siya. Nakalimutan niya atang kakamasahe lang niya sa paa ko. Loko talaga ang asawa ko. "Hindi ka ba naaawa sa akin? Kakamasahe mo lang ng tuhod ko, e..." reklamo ko habang naka-nguso, kunwari'y nag-aakting pa. "Biro lang," sabi niya, sabay dahan-dahang humiga sa sofa habang nasa kandungan pa rin niya ako. Sumabay naman ako sa kanya sa paghiga, at ngayon ay nasa tabi na niya ako. Mahigpit niya akong niyakap at hinalikan ang tuktok ng ulo. "I’m so happy," bulong niya. Napaisip naman ako kung ano ang ikinasaya niya. "I’m so happy that you’re my wife." Kumabog ang puso ko at kinilig ako. Ako rin naman, masaya na siya ang pinakasalan ko—kahit nagsimula lang sa kontrata ang lahat. Hindi rin naman siya mahirap mahalin. Maalaga sa akin si Hugo, mabait din siya… pero ewan ko lang kung paano siya sa ibang tao. "Swerte ko sa'yo. Kaya kahit anong mangyari, hindi kita ipagpapalit. Mahal

HUGO Finally, nakarating na rin kami. Hindi naman sa tuktok ng bundok, pero nasa kailaliman kami ng malalaking kahoy at may ilog rin. Mabuti na lang at maaga kaming dumating, kaya maaga rin kaming makakapaghanda para mamaya. I'm excited for this day. Sana matuwa rin si Veronica sa stargazing namin mamaya. “Wow. I love the view, Babe. Ang lamig,” sabi niya habang binabalot ang sarili sa dala naming kumot. “Babe, stay in the car na muna while I prepare things here. Baka ginawin ka at magka-kabag ka pa.” I said. At isa-isang inilabas ang mga dala naming gamit. "No. I am good, Babe. Mind your thing, okay? I will just watch the view and took picture." She said. "Okay! Just watch your steps, Babe." Paalala ko. Habang inihanda ko ang mga kagamitan namin ay humangin ng malakas kaya natanggal ang tent na inayos ko kanina. Para lagyan sana ng mga pagkain at ibang gamit namin, pero nasira na ng hangin. "Dito na lang tayo sa loob ng sasakyan mamaya magpahinga. Umupo ka na muna, B